Ίσως τελικά να μην είναι μαγικό να ζεις στην Ελλάδα
Mερικά ακόμα bytes στο internet όπου ένας millennial γκρινιάζει και σχολιάζει τι συμβαίνει γύρω του. Σήμερα για την όχι και τόσο παραδεισένια ζωή στην Ελλάδα.
- 11 ΝΟΕ 2021
Καμιά δεκαριά ποτήρια με ούζο τσουγκρίζουν, ενώ χαρούμενες φωνές ακούγονται φωνάζοντας «γεια μας» με μία μάλλον σπαστή προφορά του «γ». Στο φόντο ένας λαμπρός ήλιος και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Το να ζεις στην Ελλάδα φαίνεται λίγο σαν να ήταν Παράδεισος, σωστά; Μπορεί όμως και να μην είναι. Βασικά, το να ζεις στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Αν είσαι δε κάτω των 40, μπορεί να είναι και εφιαλτικό.
Ας ξεκινήσουμε με τα πιο πρόσφατα. Έχουμε φάει ήδη δύο lockdown στην Ελλάδα. Άνθρωποι, επιχείρησεις και ψυχολογίες καταστράφηκαν. Κάποιοι έχασαν δικούς τους. Όλοι μαζί σπαταλήσαμε μήνες ολόκληρους χωρίς να ζούμε κανονικά. Την ίδια στιγμή όμως υπάρχει μία καθόλου ασήμαντη μερίδα ανθρώπων που μετά από όλα αυτά δεν λένε να εμβολιαστούν. Δεν τα πιστεύουν αυτά και, μεταξύ μας, δεν τους νοιάζει και πολύ τι θα γίνει με τους γύρω τους.
Δεν το θέλουν το μπόλι, ρε παιδί μου. Δεν είναι πρόβατα σαν εμάς. Θα πιστέψουν οποιονδήποτε μιλάει αρκεί να λέει αυτό που θέλουν να ακούσουν. Eκατοντάδες χιλιάδες γιατροί ανά τον κόσμο είναι υπέρ του εμβολιασμού; Ναι, αλλά ο παθολόγος της θείας της ξαδέρφης τους είπε ότι μπορεί να μην κάνει να εμβολιαστεί. Και τώρα μετράμε τις μέρες και τα κρούσματα ελπίζοντας με έναν μαγικό τρόπο να μην κλείσουμε για τρίτη φορά και ευχόμενοι να μη χαθούν άδικα άλλοι άνθρωποι.
Και δεν είμαστε και για πολλά. Οι υποδομές αυτής της χώρας μοιάζουν με το πιο μικρό βιολί στον κόσμο. Ένα Σύστημα Υγείας το οποίο για να διατηρηθεί ζωντανό σε λίγο θα πρέπει να αναστήσει τον Κολοκοτρώνη. Παλιά κτήρια, άπειρες ελλείψεις. Ένα σύστημα συγκοινωνιών και ένα οδικό δίκτυο που σου προσφέρουν μαζί άπειρες ώρες καθυστέρησης, κίνηση και πολλούς κινδύνους. Στην παρέα και διάφοροι τύποι που θεωρούν προέκταση της αρρενωπότητάς τους να τρέχουν πάνω σε αυτά τα οδικά δίκτυα σαν να μην υπάρχει αύριο.
Όλες αυτές οι καθυστερήσεις για να φτάσεις πού; Συνήθως σε μία βαρετή δουλειά που δεν σου αρέσει και που πληρώνεσαι ελάχιστα κάνοντάς τη. Για να κάνεις αυτό που ονειρεύεσαι, πρέπει να έχεις πιάσει το λαχείο ή να θυσιάζεις μέρα με τη μέρα ένα κομμάτι του εαυτού σου. Η Ελλάδα μας βλέπετε είναι γνωστή στην οικουμένη για τον μουσακά, την Ακρόπολη και τις λίγες και κακοπληρωμένες δουλειές που προσφέρει.
Ενώ το κάνει αυτό όμως, ταυτόχρονα, όταν περάσεις τα 30 (;), αρχίζει να σε πιέζει αφόρητα. Κάθε οικογενειακή εκδήλωση και ένα «γιατί δεν παντρεύτηκες εσύ;». H κυρά-Βάσω περιμένει να δει εγγονάκια και εσύ δεν έχεις κανέναν λόγο πάνω στη ζωή σου. Αν περιμένει εγγονάκια, εσύ πρέπει να της τα δώσεις. Δεν έχει σημασία αν δεν είσαι έτοιμος ή δεν βγαίνει ο μισθός ή απλά δεν θέλεις. Θα κάτσεις να κάνεις εγγονάκια αλλιώς πάει κάτι στραβά μαζί σου.
Θέλετε και άλλο; Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η ελληνική κοινωνία ψήφιζε σε σχεδόν διψήφιο ποσοστό ένα νεοναζιστικό κόμμα. Για ακόμα μία φορά παρίστανε ότι δεν έβλεπε. Προφανώς, η κρίση ως γενεσιουργός αιτία για τη στροφή στα άκρα είναι πολύ σημαντική. Αλλά το να πας στο νεοναζιστικό άκρο είναι το αποτέλεσμα μερικών παραδοχών (αντιμεταναστευτικών, ρατσιστικών, σεξιστικών, ομοφοβικών) που μας παρέδωσαν τα υπέρλαμπρα ’90ς.
Aκόμα και σήμερα όμως, κάθε φορά που μπαίνεις στα σχόλια ενός μεγάλου site γκρεμίζεται το ασφαλές περιβάλλον που είχε φτιάξει. Η εικόνα ότι οι ιδέες εκεί έξω δεν γίνεται να είναι ακόμα τόσο άθλιες. Δεν είμαστε στο 1950 τέλος πάντων. Είπε και γέλασε.
Καλές όλες οι ημέρες ηλιοφάνειας. Πολύ όμορφα τα ελληνικά τοπία και σίγουρα αξιοζήλευτη η σχετική χαλαρότητα και η έμφαση στο να περνάμε καλά. Κατά όλα τα υπόλοιπα όμως, η Ελλάδα ίσως και να μην είναι ο μαγευτικός τόπος που υπόσχεται στους πολίτες αλλά κυρίως στους τουρίστες της. Μόνο όταν το εμπεδώσουμε αυτό, όταν σταματήσουμε να τη βλέπουμε και εμείς ως καρτποστάλ, θα αρχίσουμε να προσπαθούμε ουσιαστικά να την αλλάξουμε.
