Μέρα ή νύχτα;

Αν δεν έχεις αποφασίσει ακόμα, μάλλον κάτι δεν πάει καλά στη ζωή σου. Δεν ξέρεις ποιος είσαι, δεν ξέρεις που πας. Δεν έχεις ούτε παρόν ούτε μέλλον. Γιατί δεν είναι ένα απλό δίλημμα, είναι ένα αιώνιο δίλημμα.

Μέρα η Ρομίνα Δερβεντλή

Νομίζω ότι αν είχα γεννηθεί στη
Σκανδιναβία, θα μεγάλωνε κατά μηδέν κόμμα κάτι το ετήσιο ποσοστό
αυτοκτονιών της. Ναι, ΟΚ, θα είχα λεφτά και θα έγραφα τώρα από το
μοντέρνο γραφείο μου στη Στοκχόλμη. Μόνο που όταν θα κοίταζα έξω από τη
τζαμαρία μου (δεν έχω τοίχους και παράθυρα, εκεί είμαι πλούσια, έχω
παντού τζάμι) θα έβλεπα σκοτάδι τους μισούς μήνες. Και άντε πες να πάω
να ξεσκάσω, βρε αδερφε, με μια βόλτα στο γειτονικό Όσλο, τι σκατά
πλούσιοι είμαστε άλλωστε. Πως να δω τα φιορδ, κύριε, μέσα στα μαύρα
σκοτάδια στις 3 το μεσημέρι, ε;

Τι να την κάνεις τη νύχτα στην τελική; Τι προσφέρει αυτή η μαυρίλα;
Θα σου πω εγώ: Η νύχτα είναι  για να μεθύσεις, να κάνεις σεξ και να
κοιμηθείς- κατά προτίμηση με αυτήν την σειρά. Μάντεψε όμως. Σεξ κάνεις
και την ημέρα. Κοιμάσαι και την ημέρα. Πίνεις και την ημέρα-σε αυτην την
περίπτωση , βέβαια, έχω να σου συστήσω έναν πολύ καλό γιατρό. Για να
μην μακρυγορώ, αν ο θεός μας είχε σχεδιάσει για να ζούμε τη νύχτα θα
έβαζε το ξυπνητήρι μας στις 8 το βράδυ. Ή θα μας έκανε νυχτερίδες.

Νύχτα ο Θανάσης Κρεκούκιας

Αναγκαία
η μέρα, δε λέω, για να κοιμάσαι, να πίνεις καφέ ή να δουλεύεις. Μέχρι
εκεί όμως. Η νύχτα έχει τις χάρες. Όλες μαζί. Από όπου και αν το
πιάσετε. Μυστήριο, ρομαντισμό, σεξ, ψέματα, βιντεοταινίες, ξύδια,
μαστούρες, παρέες, κακές παρέες, τρις χειρότερες παρέες, τσάρκες,
μάρκες, βολταράκια, συναυλίες, κεριά, αστέρια, κλέφτες, παράνομους,
υποσχέσεις, όρκους, φιλιά, φεγγάρια, φαντάσματα, φωτιές, κιθάρες… Τι να
κλάσει (επιτρέψτε μου το νεολογισμό) η μέρα δηλαδή; Ποιος
πάει μωρέ
σινεμά στην απογευματινή; Ποιος παίζει πόκα μέρα μεσημέρι; Ποιος πάει
να ρίξει τη γκόμενα με ντάλα ήλιο; Ποιος παίρνει την κιθάρα στις 4 το
απόγευμα να πάει στην παραλία; Ποιος έβαλε να δει Γούντι Άλεν στις 11 το
πρωί; Ποιος έμπλεξε με τα ρεμάλια τους φίλους του στις 2 το μεσημέρι;
Ποιος έδωσε όρκο αιώνιας αγάπης κάτω από 40 βαθμούς; Ποιος θέλησε να το
παίξει ρομαντικός και είπε στη λεγάμενη «αγάπη μου, κοίτα τι ωραίος που
είναι ο ήλιος»; Ποιο φάντασμα που σέβεται τον εαυτό του βγήκε παγανιά με
τις αλυσίδες στις 9.30 το πρωί; Ποιος
μαλάκας σε τελική ανάλυση πήγε μέρα να κάνει νυχτερινό μπάνιο ή άναψε
κεριά στο μεσημεριανό τραπέζι; Και γιατί χαλβαδιάζετε με τα
ηλιοβασιλέματα και όχι με τις ανατολές; Γιατί λέτε είμαι ξενύχτης και
όχι ξεμέρης; Γιατί οι U2 έπαιξαν νύχτα και όχι μέρα; Γιατί; Μην το
ψάχνετε. Νύχτα και πάλι νύχτα. Σας μιλάει μια νυχτερίδα. Εκ πείρας.
Γιατί ο μοναδικός λόγος για τον οποίο θα με βρείτε ξύπνιο στις 6 το
πρωί, θα είναι ότι δεν έχω κοιμηθεί ακόμα. Ή γιατί – κάνα δυο φορές το
χρόνο – θα πρέπει να προλάβω το αεροπλάνο για Ισπανία. Και τότε καλύτερα
να μη με δείτε μπροστά σας. Γιατί δεν ξυπνάω πριν φτάσω στο ξενοδοχείο.
Και αυτό για να ξανακοιμηθώ μέχρι να νυχτώσει! 

Ευτυχισμένος μέσα στη νύχτα. Τελεία.

Νύχτα η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Όσοι δουλεύουμε δεν έχουμε μέρα. Την πουλήσαμε,
πως το λένε, πάει, τη δώσαμε, τέλος. Η μέρα μου ανήκει στο αφεντικό μου. Με
πληρώνει και εγώ την παραχωρώ με αντάλλαγμα λεφτά. Πιο μικρή την παραχωρούσα με
αντάλλαγμα μόρφωση. Γενικά αυτή η μέρα που λέτε, εμένα μου είναι ξένη.

Ενώ
με
τη νύχτα γνωριζόμαστε καλά. Η νύχτα είναι όλη δική μου. Ειδικά από τη
στιγμή που σταματάνε
τα τηλέφωνα ή και αργότερα, αφού οι συγκάτοικοι (γονείς/ γκόμενοι/
σύζυγοι – ανάλογα σε τι φάση βρίσκεσαι) έχουν πέσει για ύπνο, εκείνες οι
ώρες είναι
μαγικές, μπορώ να τις κάνω ό,τι γουστάρω, να τις ξοδέψω δημιουργικά ή
ανώφελα
κατά το δοκούν. Μπορώ επίσης αν θέλω να πέσω για ύπνο (δεν θέλω). Αυτό
που το πας;
Η νύχτα περιλαμβάνει την Καλύτερη Στιγμή της Καθημερινότητας Κάθε
Ανθρώπου, τη
στιγμή που το κουρασμένο σώμα συναντά το στρώμα και το κεφάλι χώνεται
ανακουφιστικά μέσα στο μαξιλάρι. Ενώ η μέρα περιλαμβάνει την Χειρότερη
Στιγμή της
Καθημερινότητας Κάθε Ανθρώπου, δηλαδή το μισητό ξύπνημα. Νομίζω πως μετά
από αυτό, το
δίλημμα θεωρείται λήξαν.  

Νύχτα ο Μάνος Χωριανόπουλος

Έχει κακομοιριά η μέρα. Πρωινό ξύπνημα, σχολείο, δουλειά, άγχος,
υποχρεώσεις μεροδούλι-μεροφάι και άλλα τέτοια υπέροχα. Η νύχτα όμως
είναι συνυφασμένη με την ξεκούραση, τη διασκέδαση και την ελευθερία. Η
πλειοψηφία των πραγμάτων που μας ευχαριστούν γίνονται νύχτα. Αν ισχύει
το ίδιο και για τη μέρα, γιατί η φράση “αράζουμε και πίνουμε ουίσκι” το
πρωί ή το μεσημέρι θα είχε ως αποτέλεσμα να ψάξει ο συνομιλητής μας το
τηλέφωνο των ανώνυμων αλκοολικών;

Η νύχτα έχει τζόγο κάθε είδους, μπερδέματα καλά και κακά, μυστήριο,
περιπέτεια και φυσικά μπόλικο ύπνο με όνειρα και εφιάλτες. Οπότε
νύχτα(ξελογιάστρα) και ξερό ψωμί. Όσοι διαφωνούν τους παραπέμπω στον
Αϊνστάιν και τη σχετικότητά του. Πόσες φορές οι δείκτες των ρολογιών
κολλάνε τη μέρα και πόσες τη νύχτα; Οκ εμένα δεν με πιστεύεις, αλλά να
αμφισβητείς και τον Αλβέρτο; Τι είσαι; Γαλατάς;

Μέρα ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Από την εποχή που
ξυπνούσα 6.30 ώρα το Σαββατοκύριακο για να δω παιδικά σε βιντεοκασέτα
κατάλαβα ότι είμαι πρωινός τύπος. Από αυτούς τους κολλημένους που
θεωρούν ότι “έχασαν τη μέρα τους” αν ξυπνήσουν αργά, που προτιμούν να
ταξιδεύουν χαράματα (παρά μεσάνυχτα), που τους αρέσει το ξημέρωμα, που
γουστάρουν η εικόνα των άδειων -με χαραγμένα τα σημάδια της προηγούμενης
νύχτα- δρόμων και που παλιά (όταν έπρεπε – μακριά από μας) προτιμούσαν
να διαβάζουν νωρίς το πρωί κι όχι αργά το βράδυ. Η λύση του να ξυπνήσω
στις 04.00 για το μάθημα των 08.00, παρά να ξαγρυπνώ πάνω από τα βιβλία.
Για την ακρίβεια δεν θυμάμαι ποτέ να διαβάζω μετά τη δύση του ηλίου για
το σχολείο ή το πανεπιστήμιο. Κάτι παρόμοιο είχε τραγουδήσει κι ο
Κηλαηδόνης αν δεν κάνω λάθος, χωρίς να σταθεί βέβαια στη φράση-κλειδί:
“να αρχίσουμε για να τελειώνουμε”.

Άσε, δε, το πρωινό. Μου ‘παν ότι “είναι το σημαντικότερο γεύμα της
ημέρας” και τους πίστεψα, κάνοντας το μίλκο-κρουασάν σημαία και το
φρέντο-τυρόπιτα στάση ζωής. Το πρωινό των πρωταθλητών.

Μέρα αξημέρωτα ο Πάνος Κοκκίνης

Μέχρι πριν από 4 μήνες, δεν
είχε χρειαστεί ποτέ -στα 35 μου- να πάω για δουλειά πριν τις δώδεκα το
μεσημέρι. Και πάλι πρώτος ήμουν, εγώ, ο freddo μου και οι
καθαρίστριες.Οι συνθήκες άλλαξαν βάρβαρα, το πρωινό ξύπνημα (βλέπε έξι
και δέκα αυστηρά) μπήκε άγαρμπα στην ζωή μου και εγώ έμαθα να εκτιμώ το
πρωινό δώρο του Θεού στον άντρα. Γιατί μόνο τυχαίο δεν είναι ότι
ξεκινάμε την μέρα μας με στύση, ως τα βαθιά γεράματα. Ενώ -σύμφωνα με
δεκάδες επιστημονικές έρευνες- εξίσου ‘ντούρο’ είναι το πουρνό το κορμί
μας (ιδανική ώρα για γυμναστική) και ο εγκέφαλος (ιδανική ώρα για
οτιδήποτε δημιουργικό). Άσε που όσο πιο νωρίς ξεκινάς να δουλεύεις, τόσο
πιο νωρίς καταλήγεις να τελειώνεις. Και δεν υπάρχει τίποτα, μα τίποτα
πιο γλυκό σε αυτή την ζωή από την πολυτέλεια του μεσημεριανού ύπνου.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει και το βράδυ τα πλεονεκτήματά του.
Με πιο σημαντικό την μελαχρινή θεά που σου χαμογελάει από την άλλη άκρη
του club της παραλιακής. Μόνο που, και πάλι, θα χρειαστεί να περιμένεις
το επόμενο πρωί, όταν με το καλό ξυπνήσεις δίπλα της, για να
διαπιστώσεις αν είναι όντως θεά ή μπάζο.

Νύχτα ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Δεν είναι καν κάποιο
ζήτημα απόφασης για μένα. Έχω να επιλέξω ανάμεσα σε δύο πράγματα όπου το
ένα υπάρχει στην καθημερινότητά μου και το άλλο όχι. Υποθέτω κάποιοι
άνθρωποι πρέπει να αναλαμβάνουν και τη βραδυνή βάρδια, έτσι πάει. Τις
βραδυνές ώρες βγαίνω, δουλεύω, διασκεδάζω, τουητάρω, ακόμα και το
αγαπημένο μου άθλημα (NFL, και μετά το ΝΒΑ αν θες) συμβαίνει στο ανάποδο
timezone από το δικό μου. Δεν ξέρω αν συνέβη τυχαία αυτό το ταίριασμα,
δηλαδή αν γουστάρω να κάνω πράγματα το βράδυ ή αν έμαθα να τα γουστάρω
επειδή κοιμάμαι αργά το βράδυ, πάντως σημασία έχει πως το πρωί το
βαριέμαι, μου φαίνεται ξενέρωτο. Έχει ήλιο, και έχει και κόσμο, και έχει
όλους τους βαρετούς συνειρμούς, τις εφορίες, το “πάω στη δουλειά”, τις
ουρές στις τράπεζες. Ακόμα και τα ίδια πράγματα να κάνεις, το βράδυ
είναι λίγο πιο συναρπαστικά: Το να πας καφέ το πρωί μοιάζει με κοπάνα
δευτεροετούς στη σχολή, το να βγεις με τους ίδιους ανθρώπους το βράδυ
είναι η φάση. Το να δουλεύεις το πρωί είναι το τυπικό, το να κυνηγάς
νυχτερινά deadlines σε κάνει πιο δημιουργικό. Τις προάλλες είχα μια
βδομάδα άδεια και το μεσημεράκι πέρναγε κοντά από το σπίτι ένας φίλος,
με πήρε τηλέφωνο και μου λέει να πάμε για ένα καφέ αφού δεν κάνω τίποτα.
Πήγαμε, κάτσαμε, τα είπαμε, ήλιος από πάνω, μέρα, άνθρωποι βιαστικοί
στη διαδρομή, άσφαλτος που έκαιγε. Ένιωθα πως κοροϊδεύω τον κόσμο.

Νύχτα ο Στέλιος Αρτεμάκης

Ποια μέρα ρε μάγκες τώρα, σοβαρά
μιλάμε; Πραγματικά, ξέρετε κάποιον, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού
σας, που έχει σκεφτεί ποτέ “α, ξέρεις, Τρίτες πρωί πηγαίνω
συναυλίες/σινεμά”, “δεν μπορώ Πέμπτες πρωί, τις αφιερώνω στο κορμί μου
και την ψυχή μου”, “Τετάρτες πρωί μαζευόμαστε με τα φιλαράκια να δούμε
σειρές”; Σοβαρά τώρα, ξέρετε κανέναν που το πρωί ξυπνάει ευχάριστα με
διάθεση να κάνει πράγματα;  Ενώ τα βράδια; Για τα βράδια πάντα κάνεις
σχέδια, να πάρεις τηλέφωνα, να πας γυμναστήριο, να δεις τις προηγούμενες
σεζόν Breaking Bad, να κάνεις Αγγλικά, να διαβάσεις βιβλία, να ακούσεις
μουσικές. Και ας είσαι κουρασμένος. Και ας ξενυχτίσεις λίγο. Και ας μην
κάνεις τίποτα τελικά.

Μέρα ο Μάνος Μίχαλος

Ναι, εντάξει, νύχτα, φεγγάρια, σκοτεινή
ατμόσφαιρα, τα αστέρια, η νύχτα θέλει έρωτα και πράγματα αφανέρωτα, το
ξέρω το τροπάριο. Και δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί της, ειδικότερα όταν
ξέρω ότι το πρωί θα είναι στο off το ξυπνητήρι του HTC μου.

Όμως, ΑΝ: Ξυπνήσεις μια μέρα (χωρίς δουλειά Ελιάνα, η δουλειά χαλάει
και τα βράδια, δεν είναι μέτρο σύγκρισης) και πας στη θάλασσα για
πρωινή βουτιά-γυμναστική, φύγεις, πας για καφέ με τις εφημερίδες, τα
περιοδικά και το iPad στο χέρι, διαλέξεις κάτι καλό για να φας το
μεσημέρι και γύρω στις 4 αρχίσεις ένα – δύο γύρους με παγωμένες τεκίλες
(το απόγευμα γίνεται το πιο καλό μεθύσι), γυρνάς γύρω στις 6-7 στο σπίτι
και πέφτεις για έναν απογευματινό υπνάκο (αν έχεις μείνει στα τρία
σφηνάκια, κάνεις και σεξ πριν). Μετά από τέτοιο πρόγραμμα, το βράδυ δεν
έχει να σου προσφέρει πολλά πράγματα, είναι μόνο για χαλάρωση με
επεισόδια σειρών.

Γενικά, η ημέρα είναι αυτή που καθορίζει τη ζωή μας, ενώ η νύχτα
είναι αυτή που υποσχέται πολλά, αλλά μπορεί να σου τα πάρει όλα πίσω ως
αντάλλαγμα. Κι επειδή λένε, ότι στα 30, σκέφτεσαι πιο σοφά, πιο ήρεμα,
καταλήγω ότι αν δώσεις στις μέρες σου ένα πραγματικό νόημα, τότε θα
μοιάζει σαν να έζησες επί 2.

Υ.Γ. Προφανώς και τις 10 τουλάχιστον ώρες της ημέρας μου, τις
περνάω με το πληκτρολόγιο και όχι με τεκίλες, αλλά τα γράφω έτσι, γιατί
κάποιος μου είχε πει, παλιά, ότι το γράψιμο είναι και μια μορφή
ψυχανάλυσης. Παπ@ριές.

Μέρα ο Ηλίας Αναστασιάδης

Είμαι από αυτούς που αν ξυπνήσουν με
φυσικό και όχι τεχνητό τρόπο στις 7 το πρωί (αυτά δεν γίνονται πουθενά,
αλλά λέμε) θα έχουν τα κόκκινα μαγουλάκια της ευτυχίας για το υπόλοιπο
της μέρας γιατί (τάχα) θα προλάβουν να κάνουν πολλά πράγματα. Τα πολλά
αυτά πράγματα είναι συνήθως 4-5 ώρες στον καναπέ κάνοντας ζάπινγκ στη
NOVA και ίσως ένα τίμιο πρωινό. Ίσως, γιατί παρά τη συμπάθειά μου στη
μέρα, οι φορές που έχω φάει proper πρωινό πρέπει να είναι λιγότερες κι
από αυτές που έχω χειροκροτήσει τον χειρότερο Ρώσο διεθνή
μπασκετμπολίστα μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, τον Άντον Πονκρασόφ.

Έχω δουλέψει νύχτα, έχω περάσει μνημειώδη βράδια ως ντιτζέης, έχω
πει κι εγώ τα κλασικά γνωμικά για τη νύχτα, τις ομορφιές και τους
πειρασμούς της (δείκτης στο στόμα για εμετό), αλλά κάθε φορά που ξυπνάω
μετά τη 1 το μεσημέρι, νιώθω σαν εκείνες τις μέρες του στρατού που
κάποιος με κόλλησε λοιμώδη μονοπυρήνωση.

Επίσης μεγάλες στιγμές της ελληνικής ποπ κουλτούρας που δεν μας παίρνει να ξεχνάμε είχαν πρωινούς τίτλους. Καλημέρα Ζωή.

Νύχτα η Αμαλία Κουλακιώτη

Εννοείται νύχτα, καθώς την ημέρα την έχεις
συνδέσει με δουλειά, υποχρεώσεις, σχολή, σχολείο και γενικότερα με ότι
ανιαρό και βαρετό έχεις αναγκαστεί να υποστείς στη ζωή σου. Η νύχτα
είναι κυρίως για δύο πράγματα, για να κοιμάσαι και να διασκεδάζεις. Και
τα δυο υπέροχα… Και ενώ μερικές ημέρες ξυπνάς από τις 6 και έχεις
 ολόκληρη την μέρα μπροστά σου και αισθάνεσαι άλλος άνθρωπος, δε
συγκρίνεται με το αντίστροφο, δηλαδή να ξενυχτήσεις και να πας έξι το
πρωί για ύπνο. Αφού δεις και το χάραμα…

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΝΥΧΤΑ ΜΕ 54.5%

Όπως είπε και ο Χωριανόπουλος,
“θα βγάζαμε μέρα και θα μας κοροϊδεύανε” και εδώ, στα γραφεία του
OΝΕΜΑΝ, υπάρχει ένα ρητό πως “όσα ξέρει ο Ματσωμένος – ο Χωριανόπουλος
δηλαδή- δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος”. Η νύχτα επικράτησε της μέρας, έστω
και για λίγο, έστω και στις λεπτομέρειες. Μην ρωτήσετε ποιες είναι αυτές
οι λεπτομέρειες. Η νύχτα έχει τα μυστικά της.

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ

ή