Messi, καπνογόνα και Παναχαϊκή: 24 ώρες στο καρναβάλι της Πάτρας
Ταξιδέψαμε στην Πάτρα για να δούμε από κοντά τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτό το καρναβάλι. Και πήραμε την απάντησή μας, με το παραπάνω.
- 28 ΦΕΒ 2023
09:06: Ανεβαίνουμε τις κυλιόμενες σκάλες του σταθμού μετρό του Ελαιώνα. Ο κόσμος είναι περισσότερος από το συνηθισμένο. Περιμένουμε το 052 που θα μας μεταφέρει στα ΚΤΕΛ Κηφισού. Γύρω μας υπάρχουν ήδη αρκετοί βαμμένοι για το καρναβάλι. Οι κάτοικοι της περιοχής που περνούν για να πάνε στο μεγάλο υπαίθριο παζάρι της γειτονιάς, τους κοιτούν με στραβό μάτι.
09:15: Το 052 -παραδόξως- έρχεται στην ώρα του και μετά από μερικά λεπτά φτάνουμε στα ΚΤΕΛ. Εκεί η κατάσταση είναι ακόμη πιο δύσκολη. Τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ Αχαΐας φορτώνουν κόσμο και φεύγουν ανά πέντε λεπτά. Οι υπάλληλοι φωνάζουν με ντουντούκες για το επόμενο λεωφορείο. Ο ελεγκτής τσεκάρει τα εισιτήριά μας και εμείς τις θέσεις. «Παιδιά καθίστε όπου θέλετε. Δεν ισχύουν σήμερα αυτά» μας λέει.
11:13: Είμαστε λίγο έξω από το Αίγιο. Οι περισσότεροι κοιμούνται. Γνωρίζουν πως το βράδυ που θα ακολουθήσει θα είναι πολύ μεγάλο. Μερικοί αρχίζουν και βάφονται. Οι λακκούβες, όμως, και τα αναχώματα στον δρόμο δεν τους βοηθάνε.
Η ηρεμία πριν την καταιγίδα στην Πάτρα
12:02: Φτάνουμε στην Πάτρα. Η πόλη είναι άδεια και οι δρόμοι καθαροί. Η ηρεμία πριν την καταιγίδα. Περπατάμε ως το κέντρο. Εκεί η κίνηση είναι σαφώς μεγαλύτερη. Αρκετοί έχουν ήδη πιάσει τη θέση τους στις εξέδρες για να παρακολουθήσουν το καρναβάλι που ξεκινά στις 2 το μεσημέρι. Μπαίνουμε σε έναν φούρνο για να φάμε κάτι. Οι ουρές είναι πολύ μεγάλες. Αποφασίζουμε να το ρίξουμε στα σουβλάκια.
12:21: Κατευθυνόμαστε στο ψητοπωλείο του Στέλιου που φημίζεται για το καλό του κρέας. Ο χώρος είναι τρομερός, καθώς οι τοίχοι του είναι ασφυκτικά γεμάτοι με κάδρα και παλιές εμφανίσεις της Παναχαϊκής και του Απόλλωνα Πάτρας. Τρώμε, πληρώνουμε και φεύγουμε. «Να προσέχετε» μας λέει ο μαγαζάτορας λίγο πριν περάσουμε την πόρτα της εξόδου. Κάτι παραπάνω θα ξέρει.
13:45: Η πλατεία Γεωργίου και οι γύρω δρόμοι είναι ασφυκτικά γεμάτοι από κόσμο που έχει στηθεί για να παρακολουθήσει το καρναβάλι και την παρέλαση των αρμάτων και των groups. Παντού υπάρχει αστυνομία.
14:02: Η παρέλαση ξεκινά. Όλοι σηκώνουν τα κινητά τους για να τραβήξουν βίντεο. Η προσέλευση, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, φέτος έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ. Μόνο στα groups οι συμμετοχές έχουν ξεπεράσει τις 60 χιλιάδες. «Μέχρι τις 9 το βράδυ θα παρελαύνουν» λέει ένας ντόπιος δίπλα μας. Του πιάνουμε την κουβέντα. Θα κάτσει μέχρι το τέλος. Ακόμη ένα δείγμα της μεγάλης αγάπης που τρέφουν οι Πατρινοί για το καρναβάλι τους.
15:32: Αφήνουμε την παρέλαση και ξεκινάμε τις βόλτες στην πόλη. Στους δρόμους βλέπουμε κάθε λογής στολή. Μερικοί φορούν ποδοσφαιρικές φανέλες, ενώ ένας έχει ντυθεί ντουζ. Κάθε λίγο και λιγάκι σκοντάφτει. Καλά θα πάει αυτό.
17:05: Βρίσκουμε τον Νίκο, ο οποίος είναι ο άνθρωπός μας. Αυτός θα μας φιλοξενήσει τις λίγες ώρες που θα κοιμηθούμε πριν πάρουμε το λεωφορείο της επιστροφής. Ζει για χρόνια στην Πάτρα, κάνει το μεταπτυχιακό του και ξέρει πως για να βγει η νύχτα χρειάζεται και λίγη ξεκούραση.
Το Carabao Cup της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
17:23: Φτάνουμε στο σπίτι του, παραγγέλλνουμε σάντουιτς και ανοίγουμε την τηλεόραση για να δούμε τον τελικό του Carabao Cup μεταξύ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Νιουκάστλ. Οι Κόκκινοι Διάβολοι κερδίζουν. Παίζουμε λίγο 2K23 και ντυνόμαστε. Ο ήχος από τα πυροτεχνήματα για το κάψιμο του Καρνάβαλου και τις φωνές φτάνει ως εδώ, παρόλο που μένουμε αρκετά μακριά από το κέντρο. Έχει έρθει η ώρα να βγούμε.
21:45: Ξεκινάμε την πορεία προς το κέντρο. Από ένα σημείο και έπειτα, οι δρόμοι είναι απροσπέλαστοι. Σε μερικούς έχουν ανάψει και καπνογόνα. Η νύχτα αυτή θα είναι μακρά.
22:24: Με τα χίλια ζόρια μπαίνουμε στο πρώτο μαγαζί. Πίνουμε μπύρες. Ξέρουμε πως η μαυροδάφνη -που παίζει να πουλάνε σε πάγκους έξω από κάθε μαγαζί- είναι πολύ άτιμο πράγμα. Ειδικά για τις 10 το βράδυ. Καθόμαστε κάτι παραπάνω από δύο ώρες. Τώρα έχει σειρά το δεύτερο μαγαζί.
00:46: Ευτυχώς βρίσκουμε τραπέζι με σκαμπό. Ο Dj παίζει τραπ και όλοι χοροπηδάνε σαν να μην υπάρχει αύριο. Ακριβώς δίπλα μας, το τζάμι είναι σπασμένο. Εγώ φορώ μια φανέλα της Παναχαϊκής. Μόλις με βλέπουν από το μαγαζί τρελαίνονται και βάζουν να παίξει ο ύμνος. Ένας άγνωστος έρχεται και φιλά το σήμα. Πρέπει να την αγαπούν πολύ την ομάδα τους εδώ πέρα.
Ο χαμός στην κεντρική πλατεία
03:23: Έχοντας χάσει σχεδόν τη φωνή μας, φεύγουμε και κατευθυνόμαστε προς την κεντρική πλατεία. Εκεί επικρατεί ο απόλυτος παροξυσμός. Ο καθένας χορεύει τα δικά του. Ένας, μάλιστα, που φορά φανέλα της εθνικής Αργεντινής ανεβαίνει στα γόνατα φίλου του και περιφέρεται στην πλατεία κρατώντας μια ρέπλικα του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Όλοι γύρω του τον χειροκροτούν.
04:37: Ανοίγει μια καντίνα και το ρίχνουμε στο φαγητό. Ο καλύτερος τρόπος για να ξεμεθύσουμε. Όλοι οι δρόμοι μοιάζουν λες και έχει πέσει βόμβα. Κοιτάμε πού πατάμε για να μην πέσουμε πάνω σε κανένα γυαλί. Τα ασθενοφόρα και οι διασώστες του ΕΚΑΒ είναι παντού για να παράσχουν τις πρώτες βοήθειες. Είναι η πρώτη φορά που πιστεύω στη ζωή μου πως όποια τρέλα κι αν κάνει κάποιος, θα είναι ΟΚ. Όποιος έχει δει την ταινία The Purge καταλαβαίνει.
05:21: Η παρέα συναντιέται και διαλυμένοι από την κούραση γυρνάμε προς το σπίτι. Από κάθε μαγαζί που περνάμε ακούμε και διαφορετική μουσική. Λαϊκά, ραπ, ροκ, τα πάντα. Όλοι είναι έτοιμοι να χορέψουν κάθε είδος.
05:43: Φτάνουμε στο σπίτι και πέφτουμε για ύπνο. Σε δυο ώρες, όμως, πρέπει να ξυπνήσουμε για πάρουμε το λεωφορείο της επιστροφής. Βάζουμε περισσότερα από 5 ξυπνητήρια. Δεν εμπιστευόμαστε το βιολογικό μας ρολόι.
09:30: Φτάνουμε στον κεντρικό σταθμό του ΚΤΕΛ Πάτρας. Παντού γύρω μας βλέπουμε κομμένους και χλωμούς, από το ξενύχτι και το μεθύσι, ανθρώπους. Τα λεωφορεία της Δευτέρας φεύγουν κι αυτά ανά πέντε λεπτά. Εισιτήριο για όσους δεν πρόλαβαν να κλείσουν έστω μια βδομάδα πριν δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.
10:12: Το λεωφορείο δεν είναι, δυστυχώς, εξπρές. Που σημαίνει πως πρέπει να περάσουμε τουλάχιστον από την Ακράτα. Οι περισσότεροι κοιμούνται του καλού καιρού. Αυτοί που βρίσκονται ακριβώς πίσω μας δε σταματούν να γελάνε. Μια ηλικιωμένη γυναίκα απέναντί τους ζητά να σταματήσουν. Μάλλον δεν έκατσε και εκείνη μέχρι το πρωί στο καρναβάλι.
12:20: Φτάνουμε στην Αθήνα. Κάνουμε το ακριβώς αντίστροφο δρομολόγιο. Στο μετρό βλέπουμε τους πρώτους που κρατούν στα χέρια τους λαγάνες. Είναι Καθαρά Δευτέρα. Δεν υπάρχει, όμως, δύναμη για να γιορτάσουμε τα Κούλουμα. Ένας γύρος 16 συνολικών ωρών ύπνου έχει μόλις ξεκινήσει.
