Μία μέρα στην Καλαμπάκα, την αόρατη πόλη κάτω από τα Μετέωρα
Πώς κυλάει η ζωή σε μια κωμόπολη που ζει στη σκιά των Μετεώρων; Ο Κώστας Φορτούνης, οι Καρυάτιδες, το έλκηθρο του Άγιου Βασίλη στη μέση του πουθενά και το πιο όμορφο γήπεδο μπάσκετ στη χώρα.
- 12 ΙΑΝ 2022
Πράγματι, η Καλαμπάκα είναι μια πόλη που, με την πρώτη ματιά, μοιάζει άμεσα εξαρτημένη από τα Μετέωρα. Μια πόλη – κόμβος, μια πόλη που, ίσως, να μην υπήρχε χωρίς τους βράχους. Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς αν κάνει μια πρόχειρη αναζήτηση στο Tripadvisor. Εκεί θα δει πως όλα σχεδόν τα αξιοθέατα της περιοχής συνδέονται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο με τα μοναστήρια.
Τo μόνo μέρoς που αξίζει για περιήγηση μέσα στην πόλη, σύμφωνα με τους τουριστικούς οδηγούς, είναι το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει τα ομοιώματα άγριων ζώων και πτηνών που ζουν στην περιοχή. Ο χώρος, όμως, βρίσκεται στη σκιά των μονών των Μετεώρων, καθώς ακόμη και οι αξιολογήσεις του στο Tripadvisor είναι κατά αρκετές χιλιάδες λιγότερες.
Είναι αλήθεια πως, με το που πατάει κανείς το πόδι του στην πόλη, σταματάει να κοιτάει μπροστά, παρά μόνο ψηλά. Δεν είναι και λίγο πράγμα να βλέπει κανείς αυτούς τους πελώριους βράχους, που ακόμη κι αν είναι κρυμμένοι μέσα στα πυκνά σύννεφα, τρομάζουν όταν κάποιος τους αντικρίζει. Η βροχή, όμως, δεν είναι κάτι που φαίνεται να απασχολεί κανέναν ντόπιο γύρω μας. Άλλωστε, όπως εξηγεί μια κάτοικος της πόλης, «άμα ξεκινήσει να βρέχει εδώ δεν σταματάει ούτε του χρόνου».
Τα αδιάβροχα και οι φανέλες του Φορτούνη
Αυτή η υγρασία είναι αισθητή παντού γύρω μας. Πέρα από την ατμόσφαιρα που είναι αποπνικτική -ειδικά με τη μάσκα- όλα τα σπίτια της πόλης δείχνουν μουχλιασμένα, ενώ έξω από κάθε μαγαζί που πουλάει ρούχα υπάρχουν αδιάβροχα τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους τουρίστες που είναι διατεθειμένοι να ανεβούν στα Μετέωρα ακόμη και με κακοκαιρία.
Τα αδιάβροχα και οι φανέλες του Ολυμπιακού είναι τα δύο πιο συνηθισμένα είδη ρουχισμού που συναντάς στα εμπορικά καταστήματα. Δεν είναι, όμως, ο καιρός αυτός που ευθύνεται για τις ερυθρόλευκες εμφανίσεις αλλά ο Κώστας Φορτούνης, ο ποδοσφαιριστής των ερυθρολεύκων ο οποίος μεγάλωσε στην Καλαμπάκα, έπαιξε μπάλα στην τοπική ομάδα και σήμερα αποτελεί το μεγάλο καμάρι της πόλης. Δεν είναι και λίγο πράγμα να κατάγεται από την περιοχή σου, ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές της τελευταίας δεκαετίας.
Στην πόλη, μάλιστα, λειτουργεί και το καφενείο της οικογένειάς του που είναι γεμάτο με φανέλες του Έλληνα ποδοσφαιριστή απ’ όλες τις ομάδες που έχει περάσει. Είμαστε άτυχοι, όμως, γιατί λόγω κορονοϊού έκλεισε για μερικές μέρες προς το κοινό. Ίσως την επόμενη φορά το πετύχουμε ανοιχτό.
Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011, ο πληθυσμός της Καλαμπάκας ανέρχεται στους 8.000 κατοίκους. Η ιστορία της ξεκίνησε από την αρχαιότητα, καθώς πάνω στη σημερινή πόλη ήταν χτισμένο το αρχαίο Αιγίνιον. Στα βυζαντινά χρόνια, μετονομάστηκε σε Σταγούς, όνομα που διατηρεί και σήμερα η τοπική Μητρόπολη, ενώ η ονομασία Καλαμπάκα, άρχισε να χρησιμοποιείται από την εποχή του σουλτάνου Βαγιαζήτ Β΄, και προέρχεται, πιθανότατα, από τη λέξη Καλεμπάκ που σημαίνει στα ελληνικά «ωραίο φρούριο».
Σήμερα τα σπίτια είναι διάσπαρτα σ’ όλη την κοιλάδα, ενώ ο πιο ζωντανός δρόμος της πόλης είναι η οδός Τρικάλων. Πάνω σ’ αυτή τη μεγάλη ευθεία υπάρχουν τα πάντα. Από ξενοδοχεία, καφενεία, και ταβέρνες, μέχρι internet cafe, τεχνητοί καταρράκτες και φυσικά το δημαρχείο της πόλης που στέκει κατάλευκο μπροστά από τα κατάμαυρα από τη βροχή βράχια.
Αυτό, όμως, που ξεχωρίζει είναι ένα γήπεδο μπάσκετ, οι μπασκέτες του οποίου είναι δίπλα στα σπίτια που μοιάζουν σαν να κρέμονται. Η βροχή δεν σταμάτησε ούτε λεπτό, αποτρέποντάς μας από το να πάρουμε μια μπάλα και να αρχίζουμε να παίζουμε. Ίσως και καλύτερα που έγινε έτσι. Ποτέ δεν ξέρεις πώς ένα κακό σουτ μπορεί να καταλήξει σε κάποιο γειτονικό παράθυρο.
Οι Καρυάτιδες της Καλαμπάκας και ο χαλβάς Φαρσάλων
Κατά μήκους της οδού Τρικάλων βρίσκονται κτίρια κάθε λογής αρχιτεκτονικής. Από πανύψηλες γκρίζες πολυκατοικίες που θυμίζουν μεγάλα αστικά κέντρα, μέχρι πετρόκτιστες μονοκατοικίες και ξενοδοχεία με διάφορα χρώματα, κίονες δωρικού ρυθμού και ομοιώματα των Καρυάτιδων και της Αφροδίτης της Μήλου. Μια αρχιτεκτονική πανδαισία που δεν συναντάς ούτε στα καλύτερα μουσεία του κόσμου.
Το τοπίο γίνεται ακόμη πιο όμορφο, καθώς, μπορεί να βρισκόμαστε πια στα μέσα του Γενάρη, ωστόσο, όλη η πόλη είναι γεμάτη με χριστουγεννιάτικα στολίδια, φάτνες ακόμη και αγιοβασίληδες πάνω στο έλκηθρο, στη μέση του πουθενά.
Αν, όμως, υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο φημίζεται η Καλαμπάκα, αυτό είναι το καλό της φαγητό. Μπριζόλες, λουκάνικα, τυριά, μακαρονάδες με τα φημισμένα μανιτάρια που βγαίνουν μόνο στην περιοχή, πίτες με κοντοσούβλι και για σβήσιμο κόκκινο κρασί και φυσικά χαλβάς Φαρσάλων που τόσο νόστιμος είναι μόνο εκεί.
Μια μέρα φτάνει για να γυρίσει κανείς όλη την Καλαμπάκα και να δει από κοντά πώς μοιάζει μια πόλη που ζει για πάντα στη σκιά των Μετεώρων. «Τελικά δεν ήταν και τόσο άσχημα» γράφω στον φίλο μου, αφού μπαίνω στο λεωφορείο για Τρίκαλα που απέχουν μόλις μισή ώρα από τα Μετέωρα. Λίγα λεπτά μετά οι βράχοι δεν είναι πια στο οπτικό μου πεδίο. Το ίδιο και η Καλαμπάκα. Ένα ταξίδι σε μια από τις πιο σουρεάλ πόλεις της Ελλάδας έχει μόλις τελειώσει.
