Μικρά ονόματα, μεγάλων αντρών

Αυτό το κείμενο γεννήθηκε ως ιδέα σε ένα μπαρ της Τζιας. Εκεί, πάνω σε ένα παιχνίδι που βρήκε νικητή τη διασκέδαση, χαμένο τον Μάνο Χωριανόπουλο και “μόνο του να κλαίει” τον Γρηγόρη Μπάτη, μιλήσαμε για άντρες που τους ξέρεις μόνο με το μικρός τους όνομα. Σίγουρα, η παρακάτω λίστα θα μπορούσε να δεχθεί προσθήκες, αλλά δεν θέλουμε να το κάνουμε μπάτε σκύλοι αλέστε το ζήτημα. What happens in Vegas, stays in Vegas.

Καλά η Τζια δεν ήταν και Βέγκας. Με το ζόρι μια φορά βγήκαμε.

Στράτος

Φίλε έφυγε ο Στράτος και παρέλυσε το κράτος. Αν δεν ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, οι Σέρρες θα άρχιζαν και θα τελείωναν στο “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου” και στο “πήγαινε με όπου θέλεις ταξιτζή” (με το στίχο-ποίηση “εσύ που έζησες πολλά κι είδες ακόμα πιο πολλά, συγχώρα με που κλαίω”). Ο Στράτος Διονυσίου τραγούδησε όσο κανείς τον άνδρα, τον Σαλονικιό, τον Αθηναίο, δεν έχει σημασία, γιατί από την τεράστιας έκτασης φωνή του επουλώθηκαν οι πιο μεγάλες πληγές αγάπης των ανδρών της δεκαετία του 80 (όταν μεσουρανούσε στη νυχτερινή ζωή της χώρας ολόκληρης) αλλά και των επόμενων γενιών που έμαθαν από την καλή και την ανάποδη ότι της γυναίκας η ψυχή είναι μια άβυσσος.

Πόσο μοναδικός Στράτος είναι: 10. Πόσους Στράτους αναγνωρίζεις; Για να μην πούμε πόσους Διονυσίου και πάει αλλού η κουβέντα.

Μίκης

Μουσικοσυνθέτης συνώνυμος με τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, δημιουργός του Ζορμπά (άρα και της πιο διαχρονικής διαφήμισης της Ελλάδας, μετά το χρυσό αιώνα του Περικλή), ο Μίκης Θεοδωράκης έχει μελοποιήσει τα άπαντα της ελληνικής μουσικής ψυχοσύνθεσης, ενώ αποτελεί ιστορικό και πολιτικό σημείο αναφοράς του τόπου, της μεταπολίτευσης και γενικότερα της όρθιας από πολέμους, εμφυλίους, σεισμούς και οικονομικούς καταποντισμούς Ελλάδας. Στην Αμερική του η ζωή του θα γινόταν οσκαρική ταινία, ο ηθοποιός που θα τον ενσάρκωνε (και δεν μου έρχεται κανένας αυτή τη στιγμή που να μπορεί να σηκώσει το μέγεθος του εύκολα). Στην Ελλάδα θα το δείξει η ιστορία πώς θα αντιμετωπίσουμε έναν Έλληνα σαν τον Θεοδωράκη (τον Μίκη, μην τυχόν μπερδευτούμε, γιατί κυκλοφορούν και συνωνυμίες).

Πόσο μοναδικός Μίκης είναι: 9.5 Οκ, υπάρχει και του Walt Disney αλλά γράφεται με “υ”.

Σωκράτης

Όχι ο φιλόσοφος, ούτε αυτός ο σούπερ σταρ. Ο Σωκράτης για 15-20 χρόνια ήταν ο Κόκκαλης. Τώρα πια είναι σκέτο ο “Κόκκαλής” γιατί βαραίνει περισσότερο η ατμόσφαιρα στον Ολυμπιακό αν πεις το επίθετο του. Άσε που αν πεις “Σωκράτης” θα φανείς μέγας υποστηρικτής του και εν μέσω πολιτικών ανατροπών στην Ελλάδα, με το ΠΑΣΟΚ να έχει εξαφανιστεί κάπου ανάμεσα στην εμμονή για εξουσία του Βενιζέλου και την εμμονή για σαρδάμ και παιδική ρητορική του Γιώργου Παπανδρέου, δεν είναι και το καλύτερο για το ίματζ σου. Αντιθέτως το ίματζ του Σωκράτη Κόκκαλη παρότι χτυπήθηκε εντόνως για πολλά χρόνια, η απομάκρυνση του από τα φώτα, τα μικρόφωνα και το θρόνο του προέδρου του Ολυμπιακού, έκανε πιο ομαλή τη μετάβαση προς την όποια υστεροφημία μείνει στο τέλος της διαδρομής.

Πόσο μοναδικός Σωκράτης είναι: Υπάρχει ο Μάλαμας, υπάρχει ο Παπασταθόπουλος που το κόλλησε και στη φανέλα του, αλλά δεν ξέρω πόσους πρέπει να μετρήσω για να μη σπάσει η ζυγαριά από τον Κόκκαλη. Οπότε 9 και μικρό βαθμό δίνουμε.

Μάνος

Ο Λοϊζος έμεινε στην ιστορία με το επίθετο, όπως το ίδιο συνέβη και με τον Μάνο Ελευθερίου. Κι επειδή ακόμα δεν έχω καταφέρει να με φωνάζουν με το μικρό μου, κάπου αλλού εκτός από το σπίτι και το γραφείο, αποφεύγω να μπω στη σύγκριση και θα επιστρέψω σε μερικά χρόνια. Οπότε, ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που η πορεία και η διαδρομή τους αποδεικνύουν ότι κάποιοι γεννιούνται για να καθορίσουν σημαντικό ρόλο στην ιστορία ενός κλάδου, μιας χώρας και να μαγέψουν χιλιάδες κόσμου με το έργο τους. Στην περίπτωση του γεννημένου στην Ξάνθη μουσικοσυνθέτη, δεν φτάνουν ούτε 100.000 λέξεις για να περιγράψεις αυτά που γέννησε το μυαλό του. Αντισυμβατικός χαρακτήρας, προκάλεσε με θέσεις και στάσεις του και η βιογραφία του γεμίζει περισσότερες από μια ζωή. Για τους περισσότερους Έλληνες θα είναι ο άνθρωπος που έγραψε τα Παιδιά του Πειραιά για το Ποτέ την Κυριακή, αλλά αυτό είναι μόλις μια νότα από το μουσικό κρεσέντο που άφησε πίσω του.

Πόσο μοναδικός Μάνος είναι: 9 και δεν μας παίρνει ούτε αστείο να κάνουμε.

Ανδρέας

Hulton Archive/Getty Images/ Ideal Image

“Εμπρός Ανδρέα για μια Ελλάδα νέα”, “Ανδρέα ζεις εσύ μας οδηγείς” φώναζαν εκατομμύρια Έλληνες και έπαιρναν πίσω ως αντάλλαγμα “Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες”, “Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά” και “Τσοβόλα δώστα όλα”. Έτσι, μέσα από αυτές τις επικεντρωμένες στην καταρημαγμένη ψυχολογία του Έλληνα της δεκετίας του 80, σφυριλατήθηκε μια οπαδική/κομματική σχέση πάνω σε ένα και μόνο πρόσωπο που αποτέλεσε παράγοντα διαμόρφωσης του πολιτικού DNA πολλών μετέπειτα προέδρων κομμάτων (δεν αναφερόμαστε μόνο στο ΠΑΣΟΚ προφανώς). Ο Ανδρέας που αν το αφαιρούσες το “ε”, θα σου έμενε ένας “Άνδρας” που χόρευζε ζεϊμπέικο, που τα έβαζε με τους εχθρούς, που αποφάσισε να παντρευτεί ξανά μια αεροσυνοδό (και να σηκώσει στον αέρα πολλά πράγματα, μαζί και την ηρεμία του κόμματος του), είναι ο Παπανδρέου που επισκίασε τον πατέρα του και δεν άφησε ποτέ τον γιο του να ανασάνει πολιτικά. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν το σκεφτείς πιο ανοιχτόμυαλά ζει ανάμεσα μας και ενίοτε καθορίζει κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς.

Πόσο μοναδικός Ανδρέας είναι: 10 και το λέμε με πόνο καρδιάς, γιατί ο Μικρούτσικος έδωσε μεγάλη μάχη σε παζάρια και ριάλιτι για να κερδίσει τη θέση αυτή.

Φάνης

Ωραίο το τραγούδι του Χάρη και του Πάνου, μπορείς να το ακούς ξανά και ξανά, ειδικά αν θες να πέσεις σε κατάθλιψη και δεν βρίσκεις άλλο άμεσο τρόπο, αλλά ο Φάνης φορούσε το 4, είναι ο μεγάλος ήρωας της Νέας Σμύρνης και το πιο πλήρες ταλέντο που είδε το ελληνικό μπάσκετ μέχρι τον εκσυχρονισμό του αθλήματος (εκεί αλλάζουν τα μέτρα και τα σταθαμά). Ο Φάνης Χριστοδούλου, αυτό το τεσσάρι, που ήταν τριάρι, έπαιζε πλάτη σαν πεντάρι και πάσαρε σαν τον καλύτερο πλέι μέικερ, θα μπορούσε να κάνει τα πάντα στο παγκόσμιο μπάσκετ, αλλά προτίμησε να κάνει μόνο αυτά που τον ικανοποιούσαν. Και υπό αυτήν την έννοια, αυτός ο αντικομφορισμός, αυτή η αντισυμαβατικότητα και παράλληλα η άνεση με την οποία πήγαινε στην Πλατεία, τον έκαναν Φάνη και τον άφησαν μια για πάντα με το μικρό όνομα και την τόσο μεγάλη αξία.

Πόσο μοναδικός Φάνης είναι: 10 κι εδώ. Εκτός αν έχετε κάποιον που σας έρχεται στο μυαλό μέσα σε 3’’. Δεν. Το ξέρουμε.

Σάκης

Σάαααααααακκηηηηηηηηηηηηηηηηηη (τι να λέμε τώρα μώρε, οι μισοί από εμάς θα είχαμε ποντάρει ότι θα κάνει καμιά καριερούλα 4-5 χρόνια και μετά θα εξαφανιζόταν. Κι αυτός μας γλέντησε χωρίς έλεος).

Πόσο μοναδικός Σάκης είναι: Μισό για να το δείτε όλο μαζί σε περίπτωση που δεν έχετε αντιληφθεί για τι/ποιον μιλάμε. Σάκης Ρουβάς. (***ΛΑΜΨΗ ΚΡΟΤΟΥ*** ρε, ποιος άναψε ρε τα φώτα και στραβωθήκαμε)

Νότης

Κάποτε σήκωναν τα χέρια ψηλά για να τον αποθεώσουν, τώρα εκείνος κάνει κάτι περίεργα σηκώματα χεριού και βάζει τον εαυτό του σε μια κλειστή κάστα οπαδών που σε καμία περίπτωση δεν είναι του μεγέθους που είχε πριν από 10-15 χρόνια. Βέβαια, τον σώζει και τον βάζει στη λίστα ο Νότης Μηταράκης και η έλλειψη άλλων με το όνομα του, ενώ την ίδια ώρα το “Notis” εξακολουθεί να σου φέρνει στο μυαλό και τα χείλη μερικά από τα πιο ωραία τραγούδια της μεταμοντέρνας λαϊκής περιόδου του ελληνικού τραγουδιού. Όσοι πέρασαν βράδια στα μαγαζιά που τραγουδούσε, τώρα στεναχωριούνται που κυνηγάει φαντάσματα και εξωγήινους. Όχι τόσο για εκείνον που στην τελική εξακολουθεί να υπάρχει στα πράγματα, αλλά περισσότερο για τους ίδιους που φοβούνται να πουν “άκουγα μέρες και νύχτες Σφακιανάκη όταν ήμουν νεότερος” φοβούμενοι την αληθοφάνεια του στίχου “Μήπως είμαι τρελός”.

Πόσο μοναδικός Νότης είναι: Ε από τραγούδια και συνέντευξεις μόνο αν το δεις, δεν έχει αντίπαλο.

Θανάσης

Ένας μουσικοσυνθέτης που δια(γράφει) την ιστορία του μέσα από τις νότες και τα τραγούδια του, μακριά από εξώφυλλα, φώτα, πάρε, δώσε και δεν ξέρω γω τι άλλο. Όταν εμφανίζεται είναι πάντα μια ευκαιρία για να διαπιστώσεις, ακόμα και αν δεν είσαι φανατικός, ότι η Ελλάδα και η μουσική ήταν και θα είναι πάντα δύο πλευρές που άνθρωποι σαν τον Θανάση Παπακωνσταντίνου τις ενώνουν με έναν μοναδικό τρόπο.

Πόσο μοναδικός Θανάσης είναι: Ο Βέγγος είναι ο Βέγγος, μην τα μπερδεύουμε, αλλά δεχόμαστε ότι του παίρνει ένα μερίδιο. Οπότε ας δώσουμε ένα 7.

Βασίλης

Παπακωνστίνου όπως ο προηγούμενος, απλή συνωνυμία και απλή σύμπτωση το ανάλογο μέγεθος του Βασίλη στη μουσική σκηνή του τόπου. Ένας τεράστιος τραγουδιστής, ένας μεγάλος τραγουδοποιός, ένας performer που στις συναυλίες δίνει το 100% της καλλιτεχνικής φλέβας του. Από το 1975 μετράει μια διαμαντένια δισκογραφία, σκέτο θησαυρό για τη ροκ μουσική στην Ελλάδα. Στα 65 του και με τη φωνή που αναγνωρίζεις ακόμα και αν ψιθυρίζει, ο Παπακωνσταντίνου συνεχίζει να είναι ο Βασίλης που ουδέποτε χρειάστηκε να του πεις “ξύπνα”. Αντίθετα με νότες και στίχους, μας ξύπνησε αυτός.

Πόσο μοναδικός Βασίλης είναι: Υπήρξε ο Τσιτσάνης, υπάρχει ο Λεβέντης, ενώ με τόσες συλλήψεις παραλίγο να μας τρελάνει ο Κικίλιας σε λίγους μόλις μήνες. Θα δώσουμε ένα 8, γιατί το ποσοστό του Λεβέντη αυξήθηκε και μπορεί να υπάρχουν αρκετοί οπαδοί του ανάμεσα μας (=σας).

Βλάσσης

Ηθοποιός, τραγουδιστής, παρουσιαστής, τηλεοπτική περσόνα, ροκ άντρας, “άντρας” της Αλίκης Βουγιουκλάκη, άντρας με εξάρσεις, με μια ασπρόμαυρη ζωή σαν το βίντεο κλιπ του Γαρύφαλλου σε εκείνο το επεισόδιο των Απαράδεκτων, όπου έπεφταν λίγα χρώματα σαν μικρές εκρήξεις, όπως οι εκρήξεις ενός φοβερού ταπεραμέντου. Ο Βλάσσης Μπονάτσος είναι από τους τύπους που θα ήθελες να είσαι φίλος ή αν όχι φίλος του, να λες ότι είναι φίλος σου και να έχεις περάσει μερικά φεγγάρια μαζί του. Θα συζητούσατε πολλά, θα ζούσατε πολλά και σίγουρα θα ήθελες να εκμυστηρευτείς λίγα. Προφανώς και ανήκει σε αυτή τη λίστα, προφανώς και δύσκολα θα υπάρξει άλλος Βλάσσης.

Πόσο μοναδικός Βλάσσης είναι: 10 και με ένα τόνο.

Ντέμης

Πας να πληκτρολογήσεις “Ντέμης” στο Google search και σου βγάζει Ρούσσος και Νικολαϊδης. Και παρότι το καλλιτεχνικό μέγεθος του Ρούσσου ήταν τέτοιο, που στην Ελλάδα δυσκολευτήκαμε να αντιληφθούμε, ο Νικολαϊδης είναι ο Ντέμης που δεν χρειάζεται επίθετο για να καταλάβεις για ποιον μιλάμε. Είτε είσαι ΑΕΚ από αυτούς που τον πίστεψαν, είτε είσαι ΑΕΚ από αυτούς που κρατούσαν και ένα μικρό καλάθι, ο Ντέμης είναι για σένα η αφίσα του παιδικού και εφηβικού δωματίου σου. Γι’ αυτό και ξέρεις ότι όποιος ήταν πάνω σε ένα τοίχο παιδικού δωματίου, ήταν χωρίς να το ξέρει, αυτός που σου έδειχνε ένα δρόμο για να ακολουθήσεις, για να δεις αν μπορείς κι εσύ να γίνεις σαν αυτόν. Ο Ντέμης Νικολαϊδης είναι μια προσωπικότητα που σίγουρα θα μπορούσε να κερδίσει περισσότερα, να φτάσει ακόμα πιο ψηλά από το σημείο που σταμάτησε να ανεβαίνει (και επέλεξε να απομακρυνθεί). Όμως, όπως και να ‘χει, το όνομα του αποχωρίστηκε το επίθετο. Και αυτό είναι μια κατάκτηση.

Πόσο μοναδικός Ντέμης είναι: Βγάλε το Ρούσσο και δεν έχει άλλον.

Γιάννης

Η πηγή έμπνευσης του κειμένου, αφού το Γιάννης πλέον το λένε όλοι και εννοούν τον Αντετοκούνμπο που κάνει την Ελλάδα περήφανη, που έχει μια ιστορία για χολιγουντιανή ταινία, βιβλίο, σίκουελ και μεταφορά σε graphic novel για να γίνει ο super Giannis και δεν ξέρω ‘γω τι άλλο. Ένας Έλληνας που γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά πριν φύγει παραλίγο να τον “εξορίσουν” από τη συνείδηση του κόσμου, μερίδα πολιτών που διαχωρίζουν με περίεργες γραμμές τους ανθρώπους. Ο Γιάννης, που θα είναι ένας All Star Player όσο μάλιστα παραμένει το ίδιο καλό παιδί, που δεν σηκώνει τα μάτια παρά μόνο για να καρφώσει την μπάλα ή να δει το ανοιχτό γήπεδο, έκλεισε τα αυτιά του, έφυγε μακριά από τη χώρα που τρώει τα παιδιά της και τώρα βλέπει όλους εμάς, να ζητάμε ένα ακόμη σουτ για να νιώσουμε καλύτερα ως Έλληνες επειδή το έχουμε ανάγκη. Μάλιστα, η ανάγκη λοιπόν είναι το κίνητρο; Αυτό δεν το σκέφτηκε κανείς, ότι ισχύει και την καριέρα και ζωή του Γιάννη;

Πόσο μοναδικός Γιάννης είναι: Για τους μη μπασκετικούς λιγότερο, αλλά επί των ημερών αυτών, πολύ. ΝΒΑ Greece δεν διαβάζει; Προκοπή δεν κάνει χωρίς αυτόν.

Γιάνης

Και πάνω που το κείμενο είχε αρχή, μέση και τέλος, ήρθε το τέλος που μας έβαλε ο νέος υπουργός Οικονονομικών και ο οποίος μας υποχρεώνει, λέει, να πληρώνουμε την εφορία φορώντας Burberry’s κασκόλ, βγάζοντας και ένα γράμμα για να μην κολλήσει με τις 100 παροιμίες του λαού. Ναι, γιατι ακόμα και δεν έχεις μία, είναι καλό να έχεις στυλ, είναι ακόμα καλύτερο να δείχνεις ότι δεν παραμένεις ο Έλληνας της μεταπολίτευσης με το γαριασμένο σακάκι, αλλά έμαθες κάτι από την ευρωπαϊκή τριβή με τα υπόλοιπα κράτη, έμαθες να ντύνεσαι, να στολίζεσαι και να έχεις ρε φίλε ένα attitude. Ποιος έχει χρήματα άλλωστε σε αυτήν την ευρωζώνη, για να στεναχωριέσαι που δεν έχεις εσύ; Τα χρήματα περνάνε και χάνονται. Η εντύπωση μένει.

Πόσο μοναδικός Γιάνης είναι: Μόνος του με το ένα “ν” και με το σίγμα.