Μοτέρ ή Χέρι;

Δεν είναι απλά δύο διαφορετικοί τρόποι να γυρνάς το αρνί, αλλά και δύο ολόκληρες κοσμοθεωρίες σε σύγκρουση, όπως εξάλλου και κάθε σωστό αιώνιο δίλημμα. Είστε από τις παρέες που παίρνουν βάρδιες και στριφογυρνάνε το αρνί επειδή Σημαίνει Κάτι; Ή από εκείνους που πατάνε το κουμπί και πάνε να αράξουν με μπύρες παραδίπλα αφήνοντας στο μηχάνημα όλη τη δουλειά;

Η συντακτική ομάδα του ΟΝΕΜΑΝ, άγιες μέρες που είναι, λύνει αυτό το σημαντικό δίλημμα, για να ξέρεις πού στεκόμαστε ενόψει Κυριακής του Πάσχα.

Ψήφισε παρακάτω τη δική σου τακτική και δες μετά πώς το ετοιμάζει το αρνί του το ΟΝΕΜΑΝ.

Με το χέρι η Δώρα Τσαμπάζη

Φυσικά με το χέρι. Αν και δεν βρέθηκα ποτέ στην θέση να χρειαστεί να γυρίσω τη σούβλα μες τη ζέστη και το κάρβουνο να καίει το πρόσωπο, γιατί πάντα οι άντρες της οικογένειας τα αναλάμβαναν αυτά, στηρίζω απόλυτα το χειροκίνητο σούβλισμα, το καλό, το παραδοσιακό. Γιατί αν δεν το γυρίσεις, αν δεν νιώσεις τον ιδρώτα να κυλά αργά και βασανιστικά για 4 με  5 ώρες δεν μπορείς να καταλάβεις Πάσχα. Αν είναι να βάλεις μοτέρ, καλύτερα ρίξτο στο φούρνο, στη γάστρα με πατάτες. Αν πεις να σουβλίσεις αρνί, κάντο σωστά, αλλιώς μην το κάνεις καθόλου.

Μοτέρ ο Χρήστος Δεμέτης

Μοτέρ γιατί όσες φορές έχει παίξει χέρι (στο αρνί ντε) και μου έχουν πει “έλα να κάτσεις να βάλεις ένα χεράκι”, έχω απαντήσει “όχι μωρέ, καλά είμαι” και συνεχίζω να πίνω κρασιά 11 το πρωί και μετά συνεχίζει να πίνει και ο μπαρμπα-Ντίνος (ο πατέρας μου είναι αυτός) και οι κανονικοί λοιποί μπαρμπάδες και το αρνί κινδυνεύει να γίνει κάρβουνο από τη μια και να μείνει άψητο από την άλλη όσο το παρεάκι γλεντάει ομαδικά την πέτσα από τη μια μεριά που ψήθηκε, εκείνη που πωπωπωπω τι νόστιμη που είναι και έλα να φας και εσύ. Εβίβα.

Βέβαια οι παλιοί (αυτοί που τους επικαλείσαι σε κάθε ευκαιρία) λέγαν πως με το χέρι ψήνεται καλύτερα αλλά δεν είμαστε για τέτοια τέτοιες μέρες. Σεβασμός στον τίμιο εργάτη του αρνιού που συνήθως εκείνος ο ένας αναλαμβάνει να το γυρνοβολάει όλη μέρα. Ας του πάρουμε επιτέλους ένα μοτέρ (μα ΠΟΣΟ τέλεια λέξη το μοτέρ, μπορώ να το γράφω συνέχεια, μοτέρ, μοτέρ, μοτέρ, μοτέρ, μοτέρ, μοτέρ, μοτέρ).

Με το χέρι ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Η αλήθεια είναι πως το μοτέρ είναι το πιο εύκολο, πάντα είναι το πιο εύκολο, γι’αυτό το φτιάξανε, άμα ήταν να φτιάχνανε κάτι πιο δύσκολο τότε η ανθρωπότητα θα είχε αργοπεθάνει στα σπήλαια, αλλά καλή τύχη δική μας και κακή τύχη όλων των υπολοίπων, τα καταφέραμε πολύ καλά, φτιάξαμε μια σειρά από πράγματα που κάνουν τα πάντα πιο εύκολα, εξελιχθήκαμε, και κάπως έτσι φτάσαμε στα αιώνια διλήμματα του ΟΝΕΜΑΝ. Με μοτέρ λοιπόν είναι πιο εύκολο, γιατί απλά κρατάς το ποτήρι, πατάς ένα κουμπί ενώ χασμουριέσαι αγουροξυπνημένος, και τέλος, έτοιμο το πακέτο. Όμως κάποτε ένας σπουδαίος άντρας είπε στον πιτσιρικά προστατευόμενό του πως, “Χάρι, σκοτεινοί και δύσκολοι καιρό έρχονται. Σύντομα πρέπει όλοι να αντιμετωπίσουμε την επιλογή ανάμεσα σε αυτό που είναι σωστό και σε αυτό που είναι εύκολο.” Το χέρι δεν είναι το εύκολο, αλλά το χέρι είναι το σωστό. Ναι, κουράζεις τον βραχίονά σου έτσι όπως κουνάς τάκα-τάκα το σέικερ, αλλά ο αφρός που βγαίνει δεν συγκρίνεται με αυτό το ξέπλυμα που βγάζει το μοτεράκι. Ναι, ξέρω, είναι ένα κουμπί. Το πατάς και αράζεις. Ποιος θέλει να κουνάει, να κουνάει, να κουνάει, όταν θα μπορούσε να αράζει; Ο Σέντρικ Ντίγκορι, να ποιος. Σκέψου ποιο είναι το σωστό. Σκέψου τι θα έκανε ο Σέντρικ Ντίγκορι. Σκέψου πώς θα έφτιαχνε τον φραπέ του ο Σέντρικ Ντίγκορι.

ΥΓ. Αφιερωμένο στην Έρρικα.

Μοτέρ ο Στέλιος Αρτεμάκης

Δεν τα φτιάχνουν τα αυτοκίνητα όπως τα φτιάχνανε παλιά. Τα κινητά τηλέφωνά; Άσε. Παίρνεις ένα κανούριο smartphone και δεν ακούγεται. Μη σου πέσει κάτω. Αμ τις ηλεκρικές κουζίνες; Συγκρίνονται με τους φούρνους της γιαγιάς; Με τίποτα; Κάποιο λάθος έγινε και βρεθήκαμε στο σήμερα και δεν κουβαλάμε νερό από το πηγάδι. Και οι γείτονες μας οι Τούρκοι λένε να αφήσουν τα F-16 και να το γυρίσουν στα καριοφύλλια. Εμείς δε, αν το σκεφτούμε καλά, μπορούμε να το γυρίσουμε στις ασπίδες και τα δόρατα. Είδες τι κοιλιακούς είχαν οι 300; Ενώ τώρα είναι όλοι λαπάδες. Ή πίνουν τα φάρμακα για να κάνουν κοιλιακούς. ‘Eτσι και το αρνί. Δεν ψήνεται καλά με το μοτέρ. Πρέπει να είσαι από πάνω όλη την ώρα, δίπλα στη φωτιά, να σου έρχεται η στάχτη, όχι απλώς να κοιτάς τα κάρβουνα. Επίσης λέω να φωνάξουμε και κλαρινιτζήδες γιατί η μουσική από mp3 είναι συμπιεσμένη και δεν καταλαβαίνεις αν το κλαρίνο είναι σοπράνο ή πίκολο. Δεν τα μπορώ ρε φίλε αυτά τα παρελθοντολαγνικά.

Μοτέρ ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Εν έτει 2015 νομίζω οι μόνες στιγμές που θα μπει χέρι στη σούβλα είναι α) για selfie και β) σε περίπτωση που χαλάσει το μοτέρ. Σε γενικές γραμμές μου αρέσει και εμένα πολύ η φάση χέρι. Αλλά όσο μεγαλώνω και δεν κάνω Πάσχα με θείους θείες οικογένειες, συνειδητοποιώ ότι εκείνοι που προσφέρονται για να γυρνάνε τις σούβλες είναι σε κάθε παρέα 1-2 άτομα. Οπότε τα logistics πάνε στράφι και βρίσκεσαι εσύ κι άλλος ένας να γυρνάτε επί ώρες το κοκορέτσι, το κοντοσούβλι και το αρνί. Ενώ με το μοτέρ, κάνεις όλη τη βρωμοδουλειά το πρωί και ύστερα αράζεις στην καρέκλα με ένα καλό μαχαίρι και ένα μακρύ πιρούνι και απολαμβάνεις τους πρώτους καρπούς της προσπάθειάς σου. Σε κανέναν δεν αρέσουν οι γκρινιάρηδες, ειδικά τέτοιες μέρες. Θες να ακούς κάποιον να φωνάζει όλη μέρα: “ρε μαλάκες, θα πάρει σειρά κανένας άλλος;”.

Μοτέρ ο Πάνος Κοκκίνης

Διπλό μοτέρ.Τριπλό μοτέρ. Ένας κήπος με μοτέρ. Γιατί όποιος έχει απαντήσει με το χέρι, πέρα από ότι μπαίνει στην λίστα με τους ‘οχτρούς’ μου,  είναι προφανές ότι δεν έχει ποτέ του γυρίσει σούβλα για πάνω από πεντάλεπτο. Ότι δεν του έχει αφήσει αυτό το άθλημα βαθύ ψυχολογικό τραύμα, όπως έχει συμβεί στην περίπτωσή μου. Από την άλλη, με το μοτέρ, δεν θα έχω πια δικαιολογία να αράζω στη σούβλα και να διαβάζω, έστω με το ένα χέρι, περιοδικά. Θα πρέπει, αντιθέτως, να συμμετέχω στη συζήτηση με συγγενείς και όσους έρχονται να πάρουν ένα μεζέ. Ένα εξίσου δηλαδή εφιαλτικό σενάριο. 

Με το χέρι ο Ηλίας Αναστασιάδης

‘Αν δεν βρέξεις κώλο, δεν τρως ψάρι’, λέει ένα γνωμικό φαινομενικά άσχετο με την Κυριακή του Πάσχα, αλλά που χοντρικά ισχύει και με το σούβλισμα του αρνιού. Τίποτα στη ζωή δεν απολαμβάνεται όσο αυτά για τα οποία έχεις κοπιάσει. Πώς να χαρείς όταν απολύεσαι από τον στρατό, αν δεν έχεις περάσει μια ζωή στη σκοπιά να μετράς τα έντομα και τα δευτερόλεπτα; Πώς να χαρείς μια φανταστική χωριάτικη τυρόπιτα, αν δεν έχεις ιδέα πώς ανοίγει το φύλλο; Με ποιο δικαίωμα τσιμπάς την πετσούλα του αρνιού εσύ που βλέπεις σνούκερ όσο το μοτεράκι κάνει τη βρώμικη δουλειά; Πρέπει να λερώσεις τα χέρια σου αγαπητέ. Αυτή είναι η παράδοση. Να πιάσεις τη σούβλα και να αρχίσεις τις περιστροφές. Να δεις το σίδερο να σκαλώνει στον μισό κύκλο, να σιχτιρίσεις “πφφ, δεν το δέσανε σωστά το αρνί” και να βάζεις έξτρα δύναμη για την πλήρη περιστροφή. Να νιώσεις ρε παιδάκι μου, να το ζήσεις.

Χέρι η Έρρικα Ρούσσου

Αρχικά, να πω ότι δεν έχω σουβλίσει ποτέ μου και ούτε σκοπεύω, οπότε δέχομαι ότι απαντώ εκ του ασφαλούς. Ακριβώς επειδή δεν έχω την εμπειρία ωστόσο, θα ήθελα να το γενικεύσω και να πω ότι σε μερικά πράγματα, όσο κουραστικά και αν είναι πρέπει να βάλεις χέρι. Με άλλα λόγια συμφωνώ με αυτό το αηδιαστικό για τα ψάρια που είπε ο Ηλίας. Αν δεν βάλεις χέρι, δεν θα το ζήσεις όπως -του- πρέπει. Δεν θα έρθει ο άλλος από πάνω σου να σου πει τι δεν κάνεις σωστά. Δεν θα σου σπάσει κανείς τα νεύρα που δεν σε αφήνει στην ησυχία σου. Ε όχι ρε παιδιά, καλή η τεχνολογία αλλά και οι ξερόλες τι θα κάνουν; Κλέφτες θα γίνουν;

Μην τα ισοπεδώνουμε όλα: Καλό το μοτέρ, αλλά το χέρι σου προσφέρει περισσότερη ευχαρίστηση (και #διπλης και εξαιρετικά αφιερωμένο στο Θοδωρή).

Μοτέρ -συμφιλίωσης- ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Εντάξει, εντάξει, καταλαβαίνω ότι πρέπει να απαντήσουμε “με το χέρι” γιατί είναι πιο ρομαντικό, πιο vintage και πιο παραδοσιακό από το μοτεράκι. Αλλά σκέψου κάτι. Μην βάλεις μέσα οικογενειακό σκηνικό ψησίματος που σίγουρα κάποιος μεγάλος θα κάτσει όλη την ώρα να γυρνάει (γιατί αυτός ξέρει καλύτερα από όλους την τέχνη του γυρίσματος). Βάλε την παρέα σου, σε ένα εξοχικό. Όλα ωραία τις προηγούμενες μέρες. Επιτάφιος, τσίπουρα και τσουρέκια (κανονικά). Μοιρασμένες δουλειές για άντρες και γυναίκες στις ετοιμασίες (οι γυναίκες για κάποιο λόγο πάντα κάτι πλένουν αλλά τέλος πάντων) και το βράδυ να φορέσουμε τα καλά μας να πάμε στην εκκλησία. Ξυπνάμε το πρωί της Κυριακής και ήρθε η ώρα για την ερώτηση που όλοι σκέφτονταν αλλά κανείς δεν τολμούσε να κάνει.

-Ποιος θα γυρίζει το αρνί ρε παιδιά;

-Έλα, για να μην τσακωνόμαστε θα το πάμε κυκλικά.

Είπε ο έξυπνος. Με βάση το θεώρημα bolzano, αποδεικνύεται ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας που θα κάνει το λάθος και θα πει “Εγώ πρώτος για να μην το έχω μετά”. Ο δόλιος νομίζει ότι θα βρεθεί έστω και ένας να τον αλλάξει. Ότι θα προσφερθεί έστω και ένας που δεν θα βρει μια δικαιολογία για να μην κάτσει να γυρίζει. Ότι δεν θα είναι παντελώς μόνος όσο το αρνί ψήνεται αλλά δεν έχει για την ώρα να προσφέρει ούτε μισή πετσούλα. Νομίζει. Θεωρεί. Κι όταν το καταλάβει επέρχεται ο τσακωμός. Για να μην τσακωθείς λοιπόν, χρονιάρες μέρες δημιουργήθηκε το μοτεράκι. Το μοτεράκι ενώνει παρέες, τις φέρνει πιο κοντά και έτσι τέλος στα δάκρυα και τις γκρίνιες για το ποιος θα πιάσει το αρνί από τα…. άκρα και να το γυρνάει. Το μοτεράκι δεν φτιάχτηκε για να μην κουραζόμαστε αλλά για να μην τσακωνόμαστε παιδιά.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΜΟΤΕΡ ΜΕ 55,55%

Ήταν άγρια η μάχη και η αντίσταση που έδωσαν οι παραδοσιακοί του χεριού, αλλά στο τέλος, ρε φίλε, να κάτσουμε να τα πούμε θέλουμε, όχι να δουλεύουμε Κυριακάτικα.