Μπλεκ ή Λοχαγός Μαρκ;

Ο Καναδός Λοχαχός και η κουστωδία του τα βάζουν με το απόλυτο υπερήρωα καυγατζή άποικο που ξάπλωνε τους Εγγλέζους με σκέτες γροθιές. Ναι στον ίδιο αγώνα πήραν όλοι μέρος, αυτόν της αμερικάνικης Ανεξαρτησίας, εμείς τους μάθαμε μέσω σπαγγέτι κόμικ από Ιταλία, αλλά δεν μπορεί να μην έχεις άποψη για το ποιος ήταν ο καλύτερος.

Λογαχό Μαρκ ο Μάνος Μίχαλος

(Πιέ)ζω για αυτό το Αιώνιο Δίλημμα από τότε που ξεκίνησε η στήλη, αλλά είχα πέσει πάνω σε ντουβάρια (#diplis και χωρίς παρεξήγηση) αφού ο Χατζηιωάννου και ο Αναστασιάδης έχασαν ένα κομμάτι παιδικής ποπ κουλτούρας και τώρα στα 30 τους δεν ξέρουν ποιος είναι ο Μαρκ, ο Μπλεκ και για το θεό ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΜΠΟΥΦΟΣ.

Εγώ όχι απλά ξέρω. Μεγάλωσα μαζί του και με τον Μανιτού, με τον Φλοκ τον σκύλο του Μίστερ Μπλουφ (ΟΥΤΕ ΤΟΝ ΜΙΣΤΕΡ ΜΠΛΟΥΦ ΞΕΡΕΤΕ; Ρε γαμώτο, με έχετε κάνει να φωνάζω σήμερα, Παρασκευάτικα) και παρότι αγάπησα πολύ και τον Μπλεκ και τον καθηγητή Μυστήριο που ήταν μαζί του, ο Λοχαγός Μαρκ ήταν ο ήρωας μου, αυτός που ξεπάστρευε τους Άγγλους, που προστάτευε τη λίμνη του Οντάριο στον Καναδά και που διακριτικά κουτούπωνε τις γκομενίτσες (δεν το έδειχναν ποτέ) που συναντούσε.

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ, ως κόμικ ήταν πάντα στα χέρια μου, ήταν το ενήλικο ανάγνωσμα μου, ανάμεσα στον Ντόναλντ, τον Ποπάι και τον Αστερίξ. Είχε ξιφολόγχες, μάχες, πολέμους, ψοφίμια στο κεφάλι του Μαρκ και ψοφίμια στο πέρασμα του. Ο Λοχαγός Μαρκ είναι ο πιο γαμάτος τύπος εκεί έξω.

Σταματήστε να γράφετε ότι δεν τον ξέρετε, δεν θα μπορώ να σας μιλάω στο γραφείο και θα κάθομαι μόνος μου στην κουζίνα να τρώω.

Μπλεκ, ο Θανάσης Κρεκούκιας, γατάκια

Δυστυχώς για μία ακόμα φορά, καλούμαι να απαντήσω σε ένα δίλημμα το οποίο δεν είναι ούτε δίλημμα και οπωσδήποτε όχι αιώνιο. Κυρίες και κύριοι, ο λοχαγός Μαρκ είναι ένας απερίγραπτος φλώρος, γελοίος, μικρός, ασήμαντος. Θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται λοχαγός Μαλάκας και κανένας δεν θα αναρωτιόταν γιατί. Ένα comic της συμφοράς, ένας βλάκας με περικεφαλαία και περικνημίδες που θα έλεγε και ο κύριος Γιάννης. Για να καταλάβετε τη σύγκριση, ο Μπλεκ, μπορεί να κάνει μαύρους στο ξύλο δέκα λοχαγούς Μαρκ χωρίς καν να σηκωθεί από το κρεβάτι του. Ο Μπλεκ είναι μορφή, ο Μπλεκ είναι σύμβολο, ο Μπλεκ άμα μανουριάσει θα κατέβει στα Νότια Προάστια και θα τα κάνει μπάχαλο. Κι άμα κοτάει η κότα ο λοχαγός Μαρκ ας βγει να τον αντιμετωπίσει. Πού δηλαδή να πάρει μαζί του και τον καθηγητή Μυστήριο και τον Ρόντι, βουή τους μαύρη όλων των λοχαγών Μαρκ αυτού του κόσμου. Για να το κλείσουμε, ο Μπλεκ ανήκει στη μεγάλη τριάδα Μπλεκ, Ζαγκόρ και Όμπραξ, εκεί δηλαδή όπου ο φλώρος Μαρκ δεν έχει καμία θέση. Με μία λέξη, Μπλέκαρος!

Λοχαγό Μαρκ η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Ήμουν αποφασισμένη να μη συμμετάσχω σε ένα τόσο αγορίστικο και παντελώς ξένα προς εμένα δίλημμα. Λίγο πριν εγκαταλείψω, όμως, σκέφτηκα πώς για να γίνονται Αιώνιο Δίλημμα, αυτοί οι δύο πρέπει να είναι σημαντικοί, αξίζουν ένα google search μου. Και το έκανα. Ε, λοιπόν δεν γίνεται να μην ψηφίσω. Δεν γίνεται η style editor του ONEMAN να μην πάρει θέση στο πλευρό του είδωλου Λοχαγού Μάρκ εναντίον του βάρβαρου γυφτομπλεκ. Είμαι σίγουρη πως αυτός ο αγροίκος στύβει τις πέτρες και κατατροπώνει τους εχθρούς του, όμως εγώ πρώτη φορά τον βλέπω και αυτό που αντικρύζω είναι ένας τύπος με ξυρισμένο στήθος, αμάνικο γουναρικό, παρωχημένες μπότες Minnetonka (εσύ δεν τις ξέρεις, ρώτα το κορίτσι σου τι είναι) και έναν ψόφιο σκίουρο στο κεφάλι. Και από την άλλη έχω την κομψότητα προσωποποιημένη, έναν gentleman με υπέροχο μπλε double breasted σακάκι, με κόκκινο chino παντελόνι, με σοβαρές καφέ δερμάτινες μπότες, με το σπαθί του, με τα όλα του. Κουκλάκι ζωγραφιστό – κυριολεκτικά. Το μόνο που με προβληματίζει είναι που, όταν κοιτάω καλύτερα, διαπιστώνω πως και αυτός φοράει ένα ψόφιο ρακούν στο κεφάλι. Γενικά ας μου εξηγήσει κάποιος, γιατί οι παιδικοί σας ήρωες φορούν ψοφίμια στο κεφάλι; Και μετά κατηγορείτε εμένα πώς σας κάνω πολύ εκκεντρικές στιλιστικές προτάσεις. Άντε τώρα.

Μπλεκ ο Μάνος Χωριανόπουλος

Τον λοχαγό Μαρκ, ούτε που τον έχω ξαναματακούσει. Φαντάζομαι για να είναι ονομαστός, θα έχει κάνει σπουδαία πράγματα, όπως κατάποση χειροβομβίδων, κατάληψη λόφου μόνος εναντίον 100, αλλά τα κατορθώματά του δεν έφτασαν ποτέ σε μένα.

Αντίθετα ο Μπλεκ, με το φοβερό του καπέλο, εξαίρετη συντροφιά (Καθηγητή Μυστήριο και Ρόντι) και το μαχαίρι του είχε για καιρό την προσοχή μου, μέχρι που πέρασε από πάνω του ο Όπτιμους Πράιμ, οι Τζι Αϊ Τζο και τα Ασημένια Γεράκια.

Ο Μπλεκ, ήταν και φοβερό περιοδικό με τα αθλητικά του, τους γίγαντες του κατς του, τις αφίσες και τον φοβερό τερματοφύλακα-γιατρό. Δεν θυμάσαι τον τερματοφύλακα-γιατρό; Είναι κάτι σαν τον Δημοσιογράφο-Προπονητή Στέφανο Τριαντάφυλλο, αλλά λιγότερο εντυπωσιακός.

Χαιρετώ τον λοχαγό Μαρκ και τους άγνωστους άθλους του και ψηφίζω καπέλο-ψόφιο σκιούρο.

Μπλεκ ο Πάνος Κοκκίνης

Και οι δυο Άγγλους κυνηγούν, στις λίμνες ζουν και (όπως σωστά τόνισε η κα Χρυσικοπούλου) ψοφίμια στα κεφάλια φορούν. Η διαφορά είναι ότι ο ξανθός γίγαντας, που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι wrestler στο WWE, δεν έχει καμία ζηλιάρα αρραβωνιαστικιά να τον περιμένει με το τηγάνι στο φρούριο, όπως ο φλώρος Μάρκ. Άσε που ο Μαρκ, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, μου θυμίζει κάτι λαμόγια -αλλά χαμογελαστούς και πάντα στην πένα- ανθυποπλοιάρχους που έτρωγα στην μούρη όταν έκανα τη θητεία μου στο ναυτικό. Έτσι και αλλιώς κανείς από τους δυο δεν ήταν ποτέ ο αγαπημένος μου. Αλλά το Μπλεκ, ως περιοδικό, το αγόραζα φανατικά. Ακόμη και αν τη δική του ιστορία πάντα τη διάβαζα στο τέλος και ψιλο-βαριεστημένα.

Μπλεκ ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Τα κριτήρια μου είναι αξιοκρατικά και δημοκρατικά. Δεν γνωρίζω σε καμία περίπτωση τον Λοχαγό Μαρκ. Ο Μπλεκ από την άλλη νομίζω ότι είναι ένα τύπος που είχε ένα γουνάκι στο κεφάλι και κάτι έκανε σε ένα κόμιξ που είχε πέσει κατά λάθος στα χέρια μου στο δημοτικό λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι και κάνουμε σειρές. Δεν το άνοιξα ποτέ. Είχε κάτι νερά, κάτι βουνά και κάτι ραχούλες τρομακτικά βαρετές για τα γούστα μου. Ήταν η εποχή που αν δεν ήσουν αυτοκίνητο από άλλο πλανήτη που μεταμορφώνεται σε γιγάντιο ρομπότ, θα έπρεπε να είσαι τουλάχιστον γιγάντιο ρομπότ ή έστω σκέτο από άλλο πλανήτη, για να με απασχολήσεις. Επαναλαμβάνω αν είναι ο Μπλεκ αυτός, που θυμάμαι. Ακόμη κι έτσι όμως θα τον ψηφίσωγια τον απλούστατο λόγο ότι ο Λοχαγός Μαρκ μου θυμίζει τον στρατό. Και ως γνωστόν δεν θέλω τίποτα να μου θυμίζει τον στρατό.

Λοχαγό Μαρκ ο Ηλίας Αναστασιάδης

Για μισό λεπτό. Για μισό λεπτό! Προφανώς ο Μάνος ο Μίχαλος με μπερδεύει με κάποιον άλλο (εντύπωση μου κάνει) ή έχει αποτρελαθεί με τον γιο του (δεν μου κάνει εντύπωση). Μεγάλωσα πάνω από μια σκονισμένη κούτα με όλες τις Περιπέτειες. Αυτιστικός. Να μετράω κάθε πρωί τα τεύχη. Όχι να τα ξεσκονίζω. Να διαβάζω ένα-δύο τη φορά και ύστερα πάλι στη θέση τους. Και να ξαναμετράω. Και η σκόνη εκεί. Το γεγονός ότι δεν έπαθα ποτέ ιλαρά και μαγουλάδες (ανεμοβλογιά ναι, όλα καλά) το χρωστάω στην εισροή μισού λίτρου σκόνης τη μέρα από την κούτα.

Ο Θλιμμένος Μπούφος (με ή χωρίς Μεγάλο Μανιτού) ήταν ο Ίγκι Ποπ της παιδικής μου ηλικίας. Λιπόσαρκος, ινδιάνος με χαρακτηριστικά ροκ σταρ, πιο κουλ από όλους τους ήρωες κόμικ μαζί, ουσιαστικός σύντροφος του Λοχαγού Μαρκ. Τώρα, ο Μαρκ είχε αδιάσειστα στοιχεία φλωροσύνης στην εμφάνιση, να το παραδεχτούμε και αυτό, αλλά ήταν κάπτεν από τους λίγους. Εδώ κατάφερνε να κινητοποιεί ολόκληρο Μίστερ Μπλουφ, μια αυθεντικά βαριά φιγούρα, έναν μικρό Big Sofo των κόμιξ.

Τώρα αλήθεια πρέπει να μιλήσουμε για τον Μπλεκ; Να μιλήσουμε για τον Κόναν τον Βάρβαρο καλύτερα;

Μπλεκ ο Άλκης Βασιλείου

Αναγνώστη μου, την προσοχή σου! Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο Μπλεκ και ποιος είναι ο Λοχαγός Μαρκ. Ιδέα όμως! Τους άκουσα για πρώτη φορά σήμερα, τους googlαρα, μίλησα με φίλους μου για τις περιπτώσεις των δύο κυρίων και κατέληξα ότι… η ασχετοσύνη μου είναι κολοσσιαία! Μπορώ να σας πω τα πάντα για τον Αστερίξ και τον Οβελίξ, να συζητήσουμε για τη «στρατηγική» -ο Τουτατίς να την κάνει- των οχυρών Πετιμπονούμ, Λαβδανούμ, Μπαμπαόρουμ και Ακουαριούμ κατά του γαλατικού χωριού, να αναλύσουμε το σχέδιο του σερίφη της Νάθινγκ Γκαλτς μαζί με τον Λούκυ Λουκ και τον Ραν Ταν Πλαν για να πιάσουν τους Ντάλτον, να οργανώσουμε το «πραξικόπημα» του Ιζνογκούντ και του Μλιαχ Χαχάτ στη Βαγδάτη κατά του τίμιου Χαρούν Ελ Πατσάχ ή να βρούμε τον θησαυρό του Κόκκινου Ράκαμ παρέα με τον Τεν Τεν, τον Τουρνεσόλ και τον Κάπτεν Χάντοκ, μα τις χίλιες μπουκαπόρτες, αλλά… για Μπλεκ και τον καραβανά Μαρκ, μη μου ζητάτε τίποτα!

«Και γιατί διάλεξες τον Μπλεκ ρε Άλκη», θα ρωτήσεις καλέ μου αναγνώστη. Η αλήθεια είναι πικρή. Νόμιζα ότι «το Μπλεκ» είναι περιοδικό για τα κορίτσια σαν τη «Σούπερ Κατερίνα» και τη «Μανίνα» και ένιωσα μια οικειότητα, χάρη στη μικρή μου αδελφή. Αυτός είμαι. Άσχετος μεν, ειλικρινής δε!

Ζήτω ο Σούπερ Γκούφι. Ταντάχ!!!

Λοχαγό Μαρκ ο Στέλιος Αρτεμάκης

Και οι δύο χαρακτήρες είναι τρελή καλτίλα ως το κόμικ ανάλογο των σπαγγέτι γουέστερν και της μουσικής του Ένιο Μορικόνε (που πάντα σημειώνουμε ξεχωριστά λόγω της σημασίας της στην ηλεκτρονική μουσική). Σαν καλτ ήρωας της αμερικάνικης ανεξαρτησίας, ο Λοχαγός Μαρκ χρόνια μπροστά από τον αγροίκο το Μπλεκ. Καταρχήν είναι από τον Καναδά που γενικά είναι πιο πολιτισμένοι εκεί, έχουν καλύτερη μουσική εκεί θα στο πει και ο Αναστασιάδης και, πέρα από αυτό, είναι η φωνή της λογικής, ηγείται με το παράδειγμα και τέλος πάντων τον ακούνε οι λύκοι του Οντάριο. Που γενικώς είναι γαμάτοι τύποι. Το Όντάριο τώρα είναι μεγάλες λίμνες φασούλα κι έτσι δίνει έξτρα πόντους. Ο άλλος που είναι από ζεστά κλίματα και κυκλοφορεί σαν το Χρυσαυγίτη τους ξαπλώνει όλους μόνος του, με τις μπουνιές του, που τελικά πόσο αλήθεια μπορεί να είναι; Που και αλήθεια να ‘ναι πόσο μακριά μπορεί να σε πάει ή πόσο βοηθάει τον αγώνα της ανεξαρτησίας; Σαν είδωλο; Μπορεί. Και φυσικά αν πλακωνόνταν θα νικούσε ο Μπλεκ. Δεν είναι όμως εκεί το θέμα. Ο Λοχαγός Μαρκ είναι πραγματικός πολεμιστής.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ΜΠΛΕΚ ΜΕ 55,5%

Όπως άρμοζε στους δύο συγκεκριμένους κυρίους, η μάχη μεταξύ τους ήταν σκληρή, αγωνιώδης και κράτησε μέχρι τέλους. Όμως στο τέλος ο Μπλεκ βγήκε θριαμβευτής.

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ

ή