Νομίζεις κι εσύ ότι χτυπάει όλη την ώρα το κινητό σου;

Την πρώτη φορά το έπαθα ενώ έκανα ντουζ. Εκεί που τραγουδούσα ”τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι και η αγωνία μου φουντώνει‘‘, άκουσα το κινητό, το οποίο είχα αφήσει στο δωμάτιο μου, να χτυπάει. Σκουπίστηκα πρόχειρα και έτρεξα να το προλάβω (περίμενα όντως ένα πολύ σημαντικό τηλεφώνημα από την μητέρα μου σχετικά με το τι να μου μαγειρέψει την Κυριακή). Μόλις έφτασα στο δωμάτιο, το κινητό δεν χτυπούσε. Τσέκαρα να δω ποιος με κάλεσε, αλλά δεν είχα ειδοποίηση για κάποια αναπάντητη κλήση. ‘Περίεργο’, σκέφτηκα, γύρισα στο μπάνιο και συνέχισα: ”πότε θα βρεθούμε οι δυο μας μόνοι”, ώσπου άκουσα το κινητό να χτυπάει ξανά. Βγήκα για δεύτερη φορά από την μπανιέρα, γιατί τέτοια τηλεφωνήματα δεν είναι να μένουν αναπάντητα, και όταν έφτασα στο κινητό, δεν είδα και πάλι καμία κλήση και πήρα ύφος: 

Την επομένη και ενώ βρισκόμουν στο τρόλεϊ με προορισμό το γραφείο, ένιωσα το δεξί μου μπατζάκι να δονείται. Έβαλα το χέρι, στη δεξιά μου τσέπη και έβγαλα το κινητό. Οι μόνες πληροφορίες που μου έδινε η οθόνη του ήταν ότι είχα αργήσει ένα τέταρτο στη δουλειά και ότι τελείωνε η μπαταρία, όχι όμως από την υπερβολική δόνηση, αφού για άλλη μια φορά δεν με είχε πάρει κανείς, αλλά επειδή είχα ξεχάσει να το φορτίσω.

Η υπόθεση είχε αρχίσει να σοβαρεύει και εμένα (μάλλον) να μου σαλεύει. Πριν βεβαιωθώ ότι είχα αρχίσει πλέον να τα χάνω, είπα να κάνω αυτό που κάνει κάθε νοήμων άνθρωπος όταν νιώθει ότι κάτι δεν πάει καλά με την υγεία του, σωματική και ψυχική. Γκούγκλαρα το πρόβλημά μου.

Πληκτρολόγησα: ‘Νομίζω ότι ακούω το κινητό μου να χτυπάει’

Τα αποτελέσματα που εμφάνισε το Google:

> ‘Νομίζω ότι μου παρακολουθούν το τηλέφωνο’, άσχετο

> ‘Πρόβλημα κλήσης σε συγκεκριμένο τηλέφωνο’, άσχετο

> ‘Το Τρένο: Έργο για 12 συγγραφείς και 6 ρόλους’, παντελώς άσχετο

Ξεφύσηξα με ανακούφιση και έκανα να τσεκάρω τα μέιλ της ημέρας. Πριν, όμως, αρχίσω τη δουλειά είπα να γκουγκλάρω και κάτι τελευταίο για να μάθω τι τελικά μου συνέβαινε. Οπότε πληκτρολόγησα: ‘νομίζω ότι δονείται το κινητό μου’ και η παγκόσμια ισορροπία που θέλει κάθε άνθρωπο που γκουγκλάρει τα συμπτώματα του συναχιού του για να δει τι έχει και καταλήγει να είναι βέβαιος πως πάσχει από σκορβούτο, η οποία είχε ανατραπεί για λίγο από το προηγούμενό μου γκουγκλάρισμα, επανήλθε στη θέση της.

Κείμενα με τίτλους του τύπου ‘Αισθάνεστε το κινητό σας να δονείται χωρίς να σας καλούν’, ‘I hear ringing and there is no one there, I wonder why’, άρχισαν να ξεπηδούν στην οθόνη του υπολογιστή μου και πρόσκαιρα ένιωσα μια γαλήνη, αφού συνδεόμουν με κάποιο τρόπο αλά Sense8 με ανθρώπους από όλο τον πλανήτη, αλλά όταν έπεσα πάνω σε άρθρα που είχαν τίτλο: ‘Phantom phone ringing syndrome’, αγριεύτηκα. Με μια πρώτη ματιά, προτιμούσα το σκορβούτο.

Διαβάζοντας κάμποσα κείμενα συνειδητοποίησα πως η πραγματικότητα δεν ήταν τόσο ζοφερή. Τα περιστατικά στο ντουζ και στο τρόλεϊ σήμαιναν πως είχα πέσει και εγώ θύμα του ‘Phantom phone ringing/vibrating syndrome, αλλά όλα από εδώ και πέρα θα μπορούσαν να φτιάξουν.

Τι λέει η επιστήμη

‘Phantom phone ringing/vibration syndrome’, ονομάζεται η εσφαλμένη πεποίθηση ότι χτύπησε ή δονήθηκε το κινητό μας, ενώ δεν μας έχει τηλεφωνήσει κανείς και συμβαίνει αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το κείμενο σε χιλιάδες ανθρώπους στον πλανήτη.

Τι περισσότερες φορές, μάς συμβαίνει όταν κάνουμε μπάνιο, βλέπουμε τηλεόραση ή χρησιμοποιούμε κάποια άλλη συσκευή που κάνει θόρυβο. Αιτία είναι το γεγονός πως έχουμε γίνει τόσο ευαίσθητοι σε κάθε είδους ειδοποίηση, λόγω των δεκάδων καθημερινών κλήσεων και sms, των social media και των e-mail μας, που νομίζουμε ότι έχουμε κάποια σχετική ειδοποίηση, ακόμα και αν δεν έχουμε. Ίσως οι ψευδείς ειδοποιήσεις καμιά φορά παίζουν και το ρόλο του ευσεβούς πόθου.

Ο Robert Rosenberger, PhD του Georgia Institute of Technology, βέβαια υποστηρίζει πως το συγκεκριμένο σύνδρομο έχει να κάνει με τη φυσική τάση του ανθρώπου να αποκτά εμμονές με διάφορα πράγματα, όπως για παράδειγμα όταν περιμένουμε κάποιον στο σπίτι, βγαίνουμε κάθε τρεις και λίγο στο μπαλκόνι για να δούμε αν όντως έρχεται ή όταν περιμένουμε το τρένο που προσπαθούμε να ακούσουμε τον ήχο που κάνει όταν πλησιάζει.

Σε συνέντευξή του στο BBC, δήλωσε: ”Πρόσφατη έρευνα σε φοιτητές έδειξε πως το 90% από αυτούς είχε κάποια σχετική εμπειρία. Σε αυτό συμβάλει και το άγχος που μας έχουν φέρει όλες αυτές οι νέες τεχνολογίες και μας έχουν συνεχώς στην ‘πρίζα”.

Το ότι είμαστε μονίμως στην πρίζα μεταφράζεται από πρόσφατη έρευνα της Nokia στο ότι ο μέσος άνθρωπος τσεκάρει το κινητό του μία φορά κάθε 6 1/2 λεπτά ή 150 φορές όσο είναι ξύπνιος.

Αν σου συμβαίνει και εσένα, χαλάρωσε. Δεν είσαι ο μόνος. Υπάρχουν μάλιστα και κάποια πράγματα που μπορείς να κάνεις, ώστε να περιορίσεις την εμφάνισή του συγκεκριμένου φαινομένου στη ζωή σου. Ανά δύο ώρες, μπορείς να αφιερώνεις δέκα λεπτά σε κάτι από τα παρακάτω:

-Περπάτημα

-Γιόγκα

-Γυμναστική

-Να ακούσεις μουσική

-Να τραγουδήσεις

-Να εξασκήσεις τις γνώσεις σου σε μια ξένη γλώσσα

-Να διαβάσεις ένα βιβλίο

-Να πιάσεις την κουβέντα σε κάποιον άνθρωπο από κοντά και όχι online

κι κυρίως ξεκόλλα από τα social media. Κάνε την αρχή για να ακολουθήσω κι εγώ.