Ο Αλέφαντος είδε και σχολιάζει έξαλλος το Bohemian Rhapsody

Ποιοι Κουήν μωρέ τώρα, πλάκα κάνουμε; ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; Γελάει το σύμπαν όλο, τι να λέμε, με τον Αλέφαντο μιλάς, πού μιλάς, έφυγες, αλλαγή επί τόπου, γεια σας, ΓΕΙΑ ΣΑΣ, έχει ξεκινήσει η ταινία, έχουν κλείσει τα φώτα κι εσύ ακόμα παραγγέλνεις φουντούκια και τέτοια πες τα, αυτά τα τζελεδάκια τα τσορίτος με τα καλαμπόκια. Έτσι είναι ρε Μερκούρη, έτσι είναι. Ξεχάσω γω που κατεβαίναμε με τον Κώστα τον Κρασσώνη και με τον Παντελή τον Γιακουμέλο, τους γίγαντες, φοβεροί, ασύλληπτοι, χαλάγανε τον κόσμο στον Αθηναϊκό τι να λέμε τώρα, και φεύγαμε να πάμε στον κινηματογράφο, θήριο, μέχρι κει πάνω, δυο μέτρα οθόνη, φοβερή, και μου λένε αρχινάει το έργο του Φρέντη, ποιος Φρέντης μωρέ τώρα τους λέω, σοβαροί να ‘μαστε, ποιος Φρέντης, δεν υπάρχει κανένας Φρέντης, τελειώσανε αυτοί, τελειώσανε.

Λοιπόν.

Άσε σου μιλάει Αλεφαντος τώρα, πετάγεσαι, τι πετάγεσαι, ποιος θα στα πει αυτά; Ο Μέι; Της πλάκας κιθαρίστας, ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ, στο λέω γω υπεύτυνα, άστο τώρα κοροδεύετε τον κόσμο, έχει πάρει μια κιθάρα τάκα τούκα, και άμα τον ερωτήσεις τι έχει μέσα η κιθάρα, δεν ξέρει να σου πει. Τι παίζεις, ρε Μέι; Τι παίζεις; Έπειτα έχε υπόψη σου ότι άμα ήτανε καλός θα τον εβάζανε να παίξει κιθάρα και στο ‘γουή γουή ρόγιου’, δεν θα βάζανε τους άλλους να βαράνε παλαμάκια, σα τον Ουζουνίδη που τρώει το γκολ, αρχινάει τα “πάμε πάμε” και χειροκροτάει. Πού πάτε ρε, τι χειροκροτάς ρε Ουζουνίδη, τι χειροκροτάς, για παλαμάκια είστε τώρα μωρέ, αυτό που σου λέει ο Αλέφαντος να τον ακούς.

Λοιπόν.

Βασίλισσα και παραμύθια τώρα, ποια βασίλισσα, έτσι είναι οι βασίλισσες; Σαν την ΑΕΚ που πήρε ένα κύπελλο πριν κατό χρόνια για να κλαίνε ακόμα ο Μπουλμέτης και οι άλλοι που κάνανε τους βουλευταράδες, ο Βούρος, ο Πάντζας, αυτοί, ούτε στο χωριό τους δεν τους ψηφίζανε αυτούς, στο λέω γω υπεύτυνα, ούτε στο χωριό τους. Περνάγανε από το καφενείο με τρύπια παντελόνια και δεν είχανε ένα λουκούμι να κεράσουνε να πάρουνε κανά ψήφο.

Βασίλισσες ξέρεις ποιες είναι; Σου πω γω ποιες είναι. Βασίλισσες είναι η Ρεαλ, είναι η Φρειδερίκη, είναι η τέτοια, είναι η Ελισσάβετ, ομαδάρες, αυτές είναι βασίλισσες, είναι η μέλισσα, που έχει τους κηφήνες της, έχει τους έτσι, σου λέει “έλα δω εσύ, τι είσαι, εργάτρια; Δεν κάνεις, έφυγες, τρέχα να φέρεις το μέλι, έχουμε μάζεμα”.

Λοιπόν; Ποιοι Κουήν; Δεν υπάρχει κανένας Κουήν. Μου πει εμένα “γουή αρ δε τσάμπιον” και “γουή αρ δε τσάμπιον”, ποιοι είναι τσάμπιον; Είσαστε σεις δηλαδή και οι άλλοι οι παικταράδες όλοι ο Μέσι, ο Γκαρίντσα, ο Ριβελίνο, οι τιτάνες όλοι, τι είναι; Ρουμενίγκε,  Τζαλακώστας, απίθανοι όλοι, Γουότερς, Όζυ Όζμπορ, χαλάγανε τον κόσμο τότε, τι να λέμε τώρα, ό, τι θέλουμε λέμε; Τι είναι αυτά τα πράματα ρε. Έχετε τρελαθεί ρε; Αυτά είναι εγκλήματα ρε. ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ. Θα πας στον Ντέβιντ Γκίλμουρ να του πεις είμαι πρωταθλητής σου μάθω γω κιθάρα, θα πας να του κάνεις το δασκαλάκο ρε, τον έη τίτσερ λιβ δε κιντς αλόνε, γεία σου, σχόλασες, ΣΧΟΛΑΣΕΣ, πρέπει να το ‘χεις μέσα σου αυτό το πράμα, δεν είναι έτσι, πρέπει να το’ χεις έφυτο.

Πρώτα πρώτα σου δώσω να καταλάβεις, έχε υπόψη όση μπάλα ήξερε μία τρίχα απ’ το δεξί βυζί του Αναστόπουλου δεν ήξερε όλο το μουστάκι του Μερκούρη. Τράβα ξυρίσου, πάρε και το μουστάκι κόντρα σαν τον Σάντος τον καρπουζά και άσε τα γαλιλαίο και τα φιγκαρό, άστα αυτά, αυτά είναι για το μέγαρο, δεν είναι τώρα για τις πίστες για τα τέτοια, και κλαις και φωνάζεις τη μάνα σου και ‘μάμα’ και ‘μάμα’, έτσι θα παίξεις μπάλα μωρέ, σκαραμούτς και σκαραμούτς, έλα σε παρακαλώ τώρα, τι σκαραμούτσες, τι είναι αυτά, ο Αλέφαντος σου μιλάει, ποιος σου μίλαει; Ο θεατρίνος που για να σου μοιάσει του βάλανε μασέλα αλογίσα, σαν τον Ροναλντίνιο τον εκάνανε μωρέ, ούτε η Σοφία η Αλιβέρτη τέτοια δόντια, που της τραγούδαγε ο Πάριος ο γίγαντας “καλημέρα, τι κάνεις, να ‘σαι πάντα καλά”, να την καλοπιάσει να του αλείψει κανά δυο φέτες μέλι, να του κάνει κανά καφέ να ξυπνήσει.

Λοιπόν.

Ποιο Live Aid τώρα, θα μου πεις εμένα για το Live Aid, μέσα ήμουνα το ’85, μέσα, είχα πάει να τόνε δω από κοντά στο στάδιο, παραμύθια όλα, παραμύθια, μπάλα δεν ακούμπησες, μπάλα, πεθαμένος. Βγήκες εκεί με ένα φανελάκι, με κάτι ραντάκια 10 δραχμές απ’ τον Αρμούτη στη Νέα Ιωνία, να κάνεις το φτωχό, να κάνεις τον έτσι, μπας και σε λυπηθούνε, είπες και δυο τραγούδια και γεια σας. Έτσι είναι ρε Φρέντη; Έτσι είναι οι συναυλίες; Δυο τραγούδια και φύγαμε; Ο Σωκράτης δηλαδή, όχι ο άγιος ο πρόεδρος, ο τιτάνας, ο άλλος ο Μάλαμας και ο ο Θανάσης ο Παπακωνσταντίνου ο ασύλληπτος είναι τα κορόδα που παίζουν μέχρι το πρωί και συ είσαι ο σωστός; Παίζουνε την Πριγκιπέσσα, ανύπαντρη αυτή ακόμα, ούτε γυναίκα του βασιλιά ακόμα, ούτε τίποτα, και εσύ κοτζάμ βασίλισσα δύο τραγούδια όλα κι όλα; Δεν είναι έτσι ρε Μερκούρη, δεν είναι έτσι.

Λοιπόν.