Ο αυθεντικός (One)Man

Όλοι στη δουλειά είμαστε κάπως μαζεμένοι. Όπως και να το κάνουμε, είναι λίγο δύσκολο να βγάλεις τον αληθινό σου εαυτό και να εκφραστείς όπως θέλεις στο επαγγελματικό σου περιβάλλον, με ανθρώπους που δεν σε ξέρουν καλά και την πίεση των deadlines να κόβει πολλές φορές κάθε όρεξη για χαλάρωση και ανεμελιά.

Εντάξει στο Oneman τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Αν σου έλεγα ότι καθόμαστε 10 ώρες αμίλητοι κι αγέλαστοι πληκτρολογώντας στον υπολογιστή μας, θα ήμουν ψεύτης. Ακόμα και σε ένα ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον όμως, όπως είναι αυτό του Oneman, είναι αδύνατο να βγάλεις στο 100% την αυθεντική πλευρά του εαυτού σου. Μας βλέπουν και τα αφεντικά μας άλλωστε.

Την ΑΛΦΑ πλευρά του εαυτού μας τη βγάζουμε όλοι μας μετά τη δουλειά, με τους φίλους μας και τους ανθρώπους ή το χώρο που αισθανόμαστε άνετα. Είναι αυτοί οι δεσμοί με τους ανθρώπους και τα μέρη που μας κάνουν να δείξουμε χωρίς δισταγμούς το αυθεντικό μας πρόσωπο.

 

Ας δούμε την ΑΛΦΑ πλευρά των συναδέλφων και φίλων μου, κάνοντας ένα γρήγορο scroll down στα social media του καθενός.

Ο σοβαρός Χρήστος

Ο Χρήστος είναι το “αφεντικό” του Oneman. Εντάξει, μη φανταστείς, δεν βγάζει και τον βούρδουλα για να μας επιβάλλει το δικό του, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με τη δουλειά, είναι πάντοτε σοβαρός και προβλεπόμενος.

Τα θέλει όλα στην ώρα τους, μιλάει με πάσα επισημότητα και ευγένεια με τους συνεργάτες του site, οργανώνει τα μεγαλεπήβολα project μας, μας εκπροσωπεί στα μίτινγκς. Όσο να πεις, επιτελεί ένα έργο που δεν σηκώνει πολλά πολλά.

Είναι όμως αυτή η αυθεντική πλευρά του εαυτού του ή μήπως εκτός γραφείου, με φίλους σε ένα αγαπημένο στέκι βγάζει μια πιο ΑΛΦΑ πλευρά; Ας ξεκινήσει το ψάξιμο, με την πολύτιμη βοήθεια του καλύτερου σύγχρονου κατασκόπου, των social media.

Λέγαμε λοιπόν για τον σοβαρό Χρήστο…

Χμ εδώ δεν φαίνεται και τόσο σοβαρός όμως με τον κολλητό του φίλο, με τον οποίο έχει μοιραστεί τόσες και τόσες ευχάριστες στιγμές, είναι λογικό να είναι λίγο πιο χαλαρός.

 

Μάλιστα. Πέφτω από τα σύννεφα. Ο Χρήστος τελικά δεν είναι πάντα είναι σοβαρός και δεν μιλάει μόνο για δουλειά.

 

Αρχίζω και καταλαβαίνω. Ο Χρήστος είναι σοβαρός στο γραφείο, όπου έχει το ρόλο του αφεντικού. Όταν όμως βρίσκεται με άτομα που γνωρίζει χρόνια, σε μέρη όπου μαζί έχουν περάσει τόσα και τόσα όμορφα βράδια, τότε δεν διστάζει να βγάλει την αληθινή, ΑΛΦΑ πλευρά του εαυτού του.

Γιατί στο τέλος της ημέρας, μια μπύρα ΑΛΦΑ, ένας άνθρωπος που μας κάνει να αισθανόμαστε ζεστασιά και οικειότητα και ένα γνώριμο στέκι που μας ξυπνάει ευχάριστες αναμνήσεις, είναι αρκετά για να ξεχάσουμε το σοβαρό μας προσωπείο και να βγάλουμε προς τα έξω την αυθεντική μας εικόνα. Ας περάσουμε όμως και στον Ηλία.

Ο αθόρυβος Ηλίας

Υπάρχουν μέρες που δεν καταλαβαίνω καν την παρουσία του Ηλία στο γραφείο. Φορώντας τα ακουστικά του, χτίζει το επόμενο θέμα του και νομίζεις ότι ζει ακόμα την τελευταία συνέντευξη που πήρε ενώ ταυτόχρονα οραματίζεται την επόμενη μεγάλη προσωπικότητα που θα ανακρίνει.

Αν ο Ηλίας έπαιζε στην ΑΕΚ, κάτι το οποίο σίγουρα ονειρευόταν μικρός, δεν θα ήταν ένας Ντέμης άλλα ένας Σαμπανάζοβιτς. Τίμιος, εργατικός, ποιοτικός, αλλά αθόρυβος. Κάτι σαν το αόρατο τείχος του Ζιλμπέρτο.

Άψογος στη δουλειά του, δεν καθυστερεί ποτέ να παραδώσει ένα θέμα, ένας πραγματικός επαγγελματίας. Άραγε στην προσωπική του ζωή πώς είναι;

 

Ωπ, εντάξει, εδώ το ρίχνει λίγο έξω, αλλά το βλέπεις στο βλέμμα του, είναι φανερό ότι το κάνει με το ζόρι.

 

Χμ, ίσως και όχι τόσο με το ζόρι τελικά.

 

Κοίτα να δεις που μας βγήκε και DJ o Ηλίας.

 

Μάλιστα. Αρχίζω να υποψιάζομαι ότι οι φίλοι και συνάδελφοί μου δεν είναι αυτό που δείχνουν. Μόλις βρεθούν στην κατάλληλη παρέα, με μια μπύρα ΑΛΦΑ στο χέρι, αποκαλύπτουν το αληθινό τους πρόσωπο. Μάλλον υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που έχουν το χάρισμα να σου βγάζουν αυτό που πραγματικά είσαι και αισθάνεσαι.

Ο Ηλίας ας πούμε είναι σταθερά δίδυμο στα decks των DJ και φίλος με το Χρήστο Δεμέτη εδώ και 10 ολόκληρα χρόνια. Μια σχέση που δοκιμάστηκε με το χρόνο και αφού πέρασε από πολλά στάδια (και ακόμη περισσότερα μπαρ της Αθήνας) οδήγησε σε μια αληθινή φιλία.

Δίπλα στον καλό του φίλο, σε ένα παγκάκι που πιθανότατα έχουν κάτσει αμέτρητες φορές συζητώντας για τα προσωπικά τους θέματα, ο Ηλίας βγάζει τον αληθινό του εαυτό.

Αυτές οι σταθερές είναι που μας βοηθάνε να βγάλουμε τελικά την αυθεντική μας εικόνα, σταθερές όπως είναι η μπύρα ΑΛΦΑ.

 

Το καλό μας το κορίτσι

Η Έρρικα. Η καλή μας η Έρρικα. Με τη γλυκιά της καλημέρα το πρωί, το χαμόγελο, τα θέατρα, τα γαλλικά και το πιάνο. Σκέψου ότι αποκαλεί τους συναδέλφους της χουχουνάκια. Μόνο αυτό θα σου πω.

Η Έρρικα, είναι επίσης αφοσιωμένη στη δουλειά της, με το χαμόγελο στα χείλη και μια μικρή γκρίνια όταν η δουλειά που μαζεύεται είναι αρκετή. Σε γενικές γραμμές πάντως, θα την έλεγα ένα κορίτσι χαμηλών τόνων, ευγενικό και κυρίως, μαζεμένο.

Τα social media όμως τι λένε για όλα αυτά;

 

Εντάξει το κορίτσι λιγουρεύτηκε το παγωτό, αυτό δεν αλλάζει κάτι. Το σημαντικό είναι ότι παραμένει πάντα σοβαρή.

 

Καμία ελπίδα. Αλλά δεν μπορώ να την κατηγορήσω. Μαζί με τις κολλητές της φίλες, στο αγαπημένο της νησί, στα Κουφονήσια, όπου θα ήθελε να περνάει όλα της καλοκαίρια, είναι λογικό η Έρρικα να μην διστάζει να απελευθερωθεί.

Η ΑΛΦΑ πλευρά του εαυτού μας βγαίνει πάνω στο κύμα, μέσα σε ένα σωσίβιο αγκαλιά με τους ανθρώπους που αγαπάς και περνάς τις διακοπές σου χρόνια ολόκληρα και όχι μέσα στη σοβαρότητα του γραφείου.

Μοναδική μου ελπίδα για σοβαρότητα, ο Θοδωρής.

Ο σινεφίλ Θοδωρής

Με τις σειρές του, τις ταινίες του, τις κριτικές του, τις συνεντεύξεις του. Στο γραφείο δύσκολα του αποσπάς κουβέντα, αφού ετοιμάζει πυρετωδώς το επόμενο κείμενο. Τις προάλλες πήρε συνέντευξη από ολόκληρο Γκασπάρ Νοέ.

Δεν έχω τίποτα να φοβηθώ. Ας τον παρακολουθήσω στα social media.

 

Μάλιστα. Τουλάχιστον όσο βλέπει ταινίες θα είναι σίγουρα σοβαρός.

 

Ούτε αυτός. Μέσα στην ίδια αίθουσα όπου έχει παρακολουθήσει τόσες και τόσες ταινίες, με την κλασική παρέα που “οργώνουν” μαζί τα σινεμά, ο Θοδωρής έχασε τη σοβαρότητά του. Δεν εξηγείται αλλιώς η ευγενική χειρονομία που του χαρίζει ο φίλος του στην φωτογραφία.

Άλλα έτσι είναι οι παλιοί φίλοι, δεν παρεξηγούνται έπειτα από τόσα χρόνια.

Φτάνει το έβγαλα το συμπέρασμα. Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται τις κατάλληλες συνθήκες και τα κατάλληλα πρόσωπα για να μας αποκαλύψουν την αληθινή τους ταυτότητα.

Σε κάποιους από εμάς αρκεί ένας κολλητός φίλος, άλλοι χρειάζονται τον Γκασπάρ Νοέ. Το σημαντικό είναι πως όλοι μας λυνόμαστε και βγάζουμε την ΑΛΦΑ πλευρά του εαυτού μας.

Η μόνη σταθερά είναι πως χρειαζόμαστε μια παγωμένη μπύρα ΑΛΦΑ για να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε την ΑΛΦΑ πλευρά απλών καθημερινών ανθρώπων χωρίς σενάρια και ηθοποιούς στο www.alfasideofus.gr.