Ο Πέτρος Γαϊτάνος και η άγνωστη θεωρία για τον κορονοϊό
"Ευτυχείτε και μη γογγύζετε, δώρο ο ιός, δώρο θείο που του πρέπει να βρει τις καρδιές σας ανοιχτές και καλλωπισμένες".
- 25 ΦΕΒ 2020
Ευτυχείτε και μη γογγύζετε, δώρο ο ιός, δώρο θείο που του πρέπει να βρει τις καρδιές σας ανοιχτές και καλλωπισμένες, έτοιμες να δεκτούν τη σωτήριο συντριβή του θανάτου που ζωοποιεί τη ψυχή. Θυμηθείτε τα παρήγορα λόγια του φτωχού κελιώτη μοναχού, του Μητροφάνη του Αμφιλόχιου, που όταν τον πλησίασαν οι πιστοί ψηλά πάνω στα Κατουνάκια και τον ρώτησαν γεμάτοι αγωνία “γέροντα, πες μας τι να κάνουμε, εσύ που όλα τα γνωρίζεις, πώς να γλιτώσουμε από τη λέπρα που κατατρώγει τη σάρκα μας;”, εκείνος γεμάτος πατερική φωταύγεια, τους απάντησε “κάντε πιο κει, εδώ βρήκατε να ξυστείτε γαμώ το σπίτι σας;”.
“Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ…” φωνάζω να ακουστεί “Άγιος, Άγιος, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Σου”, φώτισε τον ιό να έρθει όσο πιο γρήγορα μπορεί, γρηγορείτε άγγελοι του θανάτου, γρηγορείτε και ακονίστε τη μαύρη σας ρομφαία στα καταφρωνεμένα κορμιά μας, δοκιμάστε την ασάλευτο πίστη μας με την αρρώστια, τις μύξες, τα βηχαλάκια και τα σουσουνίσματα.
Eurokinissi
Ήρθε η ώρα επιτέλους να βγάλουμε απ’ το ντουλάπι μας την πραγματική ιατρική, αυτήν που διδαχτήκαμε απ’ τα ματζούνια της γιαγιάς και του παππού, απ’ τα συναξάρια των γερόντων και να πετάξομε τα γιατροσόφια της επιστήμης. Τι λέγει, λοιπόν, ο γέροντας Χαρίτωνας; Τι λέγουν ο Γεδεών και ο Όσιος Φρουμέντιος;
Λέγουν ότι για την αντιμετώπιση των ιών, το μόνο που έχει να κάνει ο ασθενών είναι να σταθεί νύκταν μπροστά στην κανδήλαν και να τοποθετήσει κάτω από τις δύο αμασχάλες του κάρβουνα πυρακτωμένα και να τα κρατήσει για τουλάχιστον δέκα ώρες μέσα σε εύλαλη σιωπή, και το πρωί, αφού δει ότι είναι ακόμα ζωντανός, να βράσει στο τσουκάλι λίγα κουκιά μαζί με το λάδι που έμεινε όλο το βράδυ στην ακοίμητη κανδήλα και να τα φάει. Και τότε θα θεραπευτεί πλήρως.
Ξεχάσαμε όμως τις παραδόσεις μας, ξεχάσαμε και το ρίξαμε στο ροκ εντ ρολ και στα μίνι, συναγελαζόμαστε στα νάιτκλαμπς και τα καμπαρέ, ξεχάσαμε πώς η πανσωστική δύναμη του Σταυρού του Χριστού προσφέρεται στον άνθρωπο σε κάθε άβυσσό του, στα πάθη του, στις αμαρτίες και στους οδεινισμούς του. Τον συμπεριλαμβάνει ολόκληρο, τον λυτρώνει, τον καθαίρει, τον θεανθρωποποιεί, τον χριστοποιεί, τι λέω γαμώ το κερατό μου, τι απόλαυση είναι μερικές φορές -αλλά και τι ευθύνη- να είσαι ο Πέτρος ο Γαϊτάνος, να στέκεσαι πάνδοξος μπροστά στον καθρέπτη σου και να θαυμάζεις τη γύμνια σου, τη ολόχρυσή σου κόμη, ψάλλοντας το ευλογητάρι του Κοσμά του Μελωδού.
Eurokinissi
Χθες το βράδυ είδα ένα όνειρο και τελειώνω μ’ αυτό. Είδα ότι περπατούσα μοναχός μου παρέα με τον Σταμάτη τον Σπανουδάκη και τον Άρη τον Σερβετάλη, ανθρώπους ακατήγορους και ακενόδοξους. Περπατούσαμε σε ένα λιβάδι όπου όλα ήταν όμορφα και καταπράσινα, όμως εγώ παρατήρησα τη δαιμονική παγίδα που υφαινόταν. “Γρήγορα”, τους φώναξα. “Έρχονται οι δαίμονες, έρχονται τα τελώνια για να μας εκσφενδονίσουν πέτρες και κόπρανα, φυλαχθείτε κάτω απ’ αυτή τη φασκομηλιά” και ευθύς αμέσως τρέχουμε προς το δέντρο. Και τότε είδαμε τυλιγμένο στη φασκομηλιά ένα φίδι με γλώσσα ανθρώπινη και δόντια φοβερά, να λαλεί σαν να ήταν ο Διάβολος ο ίδιος. “Καταραμένοι να είστε όσοι φέρνετε στον κόσμο την αλήθεια. Καταραμένοι εσείς και τα παιδιά σας”. Κλείσαμε τα αυτιά μας να μην ακούμε άλλο τα πειράγματά του και αρχίσαμε να προσευχόμαστε και οι τρεις, να ζητούμε απ’ τον Θεό την ελεήμονο διακονία του. Και ξαφνικά ένας κεραυνός έπεσε πάνω στο φίδι σαν πύρινη μαχαίρα και το ‘σκισε στα δύο. “Οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος”, ψιθυρήσαμε όσο αυτό φλεγόταν μέσα στα σπαράγματά του.
Χωριστήκαμε πασιχαρείς, μέσα σε ασπασμούς κι επέστρεψα στο κατοικητήριό μου, όπου δείπνησα λίγα αποξηραμένα μπαρμπουλοφάσουλα και αποκοιμήθηκα.
Ναι, αποκοιμήθηκα μέσα στον ύπνο μου. Ω, των θαυμάτων Σου Χριστέ Βασιλεύ!
*Εννοείται ότι το κείμενο δεν το έχει γράψει ο ίδιος ο Πέτρος ο Γαϊτάνος.
