Οι 118 κανόνες του μετρό

Ποια είναι η πιο άβολη στιγμή, αυτή που πρέπει να σπρώξεις για να βγεις ή αυτή που ακουμπάς τον άλλο στο χέρι προσπαθώντας να πιάσεις το χερούλι; Τελικά αυτή η κόκκινη γραμμή είναι για να την πατάς ή για να τη βλέπεις; Με αφομή την νέα μας κατηγορία “Μερικοί το προτιμούν Μετρό” βάζουμε τους κανόνες.

Άσε αυτά που ξέρεις από τον ΗΣΑΠ. Δεν κοιτάμε τη σήραγγα να δούμε αν έρχεται ο συρμός.

Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν (το Spotify και το Flipoard δεν δουλεύουν κάτω από τη γη).

Δεν έχεις ούτε βιβλίο ούτε μουσική ενώ περιμένεις το μετρό. Δοκίμασες να πέσεις στις ράγες;

Για το θεό, δεν έχουμε το καλύτερο μετρό στον κόσμο με τρεις γραμμές για τέσσερα εκατομμύρια. Έχεις πάει στη Βιέννη; Στο Λονδίνο;

 

Δεν χρειάζεται φαντασία για να πανικοβληθεί ο Έλληνας επιβάτης. Απλά αλλάζεις την κασέτα του μετρό και η κυρία λέει μία στάση μπροστά.

Κοίτα μαμά χωρίς χέρια.

Συγγνώμη.

Κάθεσαι και έχεις μια κενή καρέκλα δίπλα σου. Δεν υπάρχει αλλού κενή καρέκλα. Ένα ζευγάρι στέκει χεράκι-χεράκι από πάνω σου. Δεν υπάρχει λόγος να σηκωθείς, αργά ή γρήγορα θα χωρίσουν.

Πλάκα κάνω. Σηκώνεσαι για να κάνεις καλή εντύπωση στο κορίτσι. Την κάνεις να σκεφτεί το σεξ μαζί σου.

“Προσοχή παρακαλώ, ο ανελκυστήρας που οδηγεί από την αποβάθρα στην έξοδο του σταθμού Άγιος Αντώνιος..” ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ κυρία μου!

Δεν υπάρχει πιο άβολη στιγμή από εκείνη που πας να πιαστείς και αγγίζεις τον άλλο. Και κοιτάζεστε στα μάτια. Και αλλάζεις θέση το χέρι σου.

Δεν είμαι περίεργος. Η άλλη που την παράτησε ο Κώστας, που αποδείχτηκε και πολύ καραγκιόζης τελικά και της τα έλεγε η φίλη της η Ειρήνη, μιλούσε πολύ δυνατά. Και είχα ξεχάσει και τα ακουστικά μου.

Πάντα, μα πάντα, στο μετρό κάνει ένα κλικ περισσότερο ζέστη από αυτή που αντέχεις, εσύ και το ντύσιμο σου την προκειμένη στιγμή.

Τσ, τσ, τσ Σήκω ρε τομάρι να κάτσει η κυρία. Και ναι είναι η στιγμή που κατάλαβες ότι μεγάλωσες.

 

Μάθε καλά τη σειρά των στάσεων και έχε γρήγορα αντανακλαστικά για τη φορά που θα μπει ένας κλασικός ενοχλητικός γνωστός.

Λυπάσαι, αλλά κατεβαίνεις στην επόμενη στάση. Πρέπει να ξέρεις ποια είναι χωρίς να κοιτάξεις το γράφημα.

Να σηκώσουν χέρι όσοι φοβούνται ότι θα τους συμβεί κάτι κακό αν μείνουν μες στο βαγόνι ενώ αποσύρεται ένας συρμός.

Στο μετρό υπάρχουν δροσερές παρουσίες.

Για να χαζεύεις.

Αποσμητικό. Φίλος μας.

Δεν με νοιάζει πού θα φυλάξεις το εισιτήριό σου για να το δείξεις σε περίπτωση ελέγχου. Αρκεί να μην το βάλεις κάτω απ’ το ρολόι.

Μην είσαι από αυτούς που ρωτάνε αγχωμένοι τον μπροστινό τους αν θα κατέβει στην επόμενη στάση.

Το εισιτήριο θέλει τεχνική. Ούτε το σπρώχνεις ούτε το τραβάς. Απαλά. Να. Σα να το χαϊδεύεις.

Αυτοί με τα φωσφοριζέ είναι με εμάς, όχι με τους άλλους.

Ζεις επικίνδυνα. Περνάς την κόκκινη γραμμή.

 

Αναρωτιέσαι γιατί κάνει τόση ώρα από το Σύνταγμα μέχρι το Πανεπιστήμιο.

Κουτσαίνεις ελαφρά πηγαίνοντας προς το ασανσέρ.

Χτυπάς εισιτήριο. Μόνο έτσι θα πάει μπροστά αυτή η χώρα

Κάνεις αστειάκι για το Μετρό της Θεσσαλονίκης.

Έχεις σποτάρει σε ποιο σημείο υπάρχει πόρτα και περιμένεις το μετρό στρατηγικά. Δεν στέκεσαι στην τύχη

Θες να πας προς Αιγάλεω και πας προς Αεροδρόμιο. Μη σκας. Έχει συμβεί και στους καλύτερους

Μπαίνεις Σάββατο βράδυ και αναρωτιέσαι πού πάνε όλες αυτές με τα σορτσάκια.

 

Κάνουμε χώρο, χωρίς να γκρινιάζουμε για να μπει κάποιος όταν είμαστε μέσα, δεν σπρώχνουμε, γκρινιάζοντας όταν είμαστε απέξω.

Ψιθυρίζουμε “ψοφα ζώο”, όταν κάποιος πάει να μπει, πριν βγούμε.

Δεν μπαίνουμε σε βαγόνι με πολλές γιαγιάδες, αν είμαστε κουρασμένοι. Αν κάτσεις θα σε κοιτάνε σαν τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη.

Όταν περιμένουμε το συρμό, καθόμαστε στην ακριανή καρέκλα στην αποβάθρα. Μειώνονται κατά 50% οι πιθανότητες να κάτσει κάποιος βλάκας δίπλα σου (Να μην εφαρμόζεται όταν περιμένουν μαζί σου πάνω από 2 φοιτήτριες).

Αν σε ρωτήσει κάποιος για τη διαδρομή, απάντα. Δεν έχει σημασία αν ξέρεις. Μήπως θα τον ξαναδείς;

Δεν είσαι τουρίστας για να τσεκάρεις τον χάρτη με τις διαδρομές στην αποβάθρα. Ειδικά σε διαδρομή που κάνεις καθημερινά. Από την άλλη μια πεταχτή ματιά δεν έβλαψε ποτέ κανένα.

Σταμάτα να προσπαθείς να μιλήσεις στο κινητό σου ενώ είσαι εντός συρμού. Τόση τερατώδης άγνοια για το πότε έχεις σήμα και πότε όχι, σε κάνει απλά να φαίνεσαι γελοίος.

 

Ποτέ δεν κατάλαβες γιατί πάντα οι πιο ωραίες γκόμενες στέκονται στην απέναντι αποβάθρα.

Δεν είναι πια τόσο δύσκολο να θυμάσαι ποια είναι η έξοδος στον Άγιο Δημήτριο. Είναι αυτή που σε βγάζει μπροστά στο Athens Metro Mall και ποια εκείνη που σε στέλνει στην αντίπερα ‘όχθη’ της Βουλιαγμένης. Και δεν σου φταίει κανείς που το κάνεις συνέχεια λάθος πέρα από τη σαβούρα που κουβαλάς στο κεφάλι σου.

Το καλύτερο βαγόνι για να περιμένεις να μπεις είναι πάντα το πρώτο ή το τελευταίο. Για αυτό και φροντίζεις να κάνεις στην αποβάθρα αυτά τα extra 10 βήματα που υπολογίζεις ότι θα σε φέρουν ακριβώς μπροστά από εκεί που θα σταματήσουν.

Όταν μπαίνει μέσα στο βαγόνι ο ζητιάνος, κάνεις διακριτικά χώρο να περάσει ενώ παράλληλα κοιτάς το υπερπέραν. Δεν είναι δίκαιο, ούτε σωστό. Ακριβώς όπως η ζωή.

Δεν σου φταίει το πλήθος που προσπαθεί να μπει  εντός βαγονιού με το που ανοίξει το μετρό σε σύνταγμα, πανεπιστήμιο ή ομόνοια. Φταις εσύ που δεν έσπρωξες αρκετά ώστε να είσαι ο πρώτος που θα βγεις.

Μη διαλέγεις καρέκλα που βρίσκεται σε αντίθετη φορά από αυτή που πηγαίνει το τρένο. Υπάρχει περίπτωση και να ζαλιστείς και να χάσεις τα αξιοθέατα.

Spotify vs Flipboard. Νικάει το Spotify με καλά ακουστικά (noise cancelling). Έχει πολύ θόρυβο το ρημάδι.

Σταμάτα να είσαι τόσο διστακτικός να δοκιμάσεις ένα νέο σταθμό του μετρό που μόλις άνοιξε γιατί απλά έχεις συνηθίσει να πηγαίνεις στον προηγούμενο επειδή ξέρεις που να παρκάρεις.

Πάντα περιμένεις να βγει ο άλλος από τον συρμό πριν ορμήσεις να μπεις εσύ πρώτος.

Σε περίπτωση που προσπαθείς να βγεις από το βαγόνι και δε σε αφήνουν οι γιαγιάδες – καμικάζι, απλά κατεβάζεις κεφάλι κάτω και ορμάς σαν ταύρος μαινόμενος προς την ελευθερία.

Ακους πάντα μουσική. Είναι καλύτερος ήχος από τα ανατριχιαστικά φρένα του τρένου.

 

Όταν κάθεσαι απέναντι από ωραίο γκομενάκι, δεν την κοιτάς κατάματα σαν λιγούρι. Αντιθέτως προσπαθείς να της κεντρίσεις το ενδιαφέρον τεχνηέντως, βγάζοντας ας πούμε έξω ένα ψαγμένο βιβλίο ή ένα βινύλιο. Ανάλογα με την περίπτωση της πάντα.

Τη στήνεις στην αποβάθρα στο Μετρό Κεραμεικού, Σάββατο βράδυ στις 2.20 που φεύγει ο τελευταίος συρμός. Μιλάμε για το απόλυτο πάρτι της πόλης.

Αράζεις για μπύρες στην έξοδο “Τεχνόπολη” του Κεραμεικού. Το uber spot για girl spotting

Στο Μετρό γενικά διαβάζεις. Από περιοδικά μέχρι Κούντερα.

Το νου σε σε πράγματα που βάζεις σε backpack. Δεν θέλει πολύ να κάνουν φτερά.

Παραχωρείς την θέση σου μόνο σε έγκυες και άτομα με κινητικά προβλήματα και όχι στη γιαγιά που έχει μπαστακωθεί πάνω από την κεφάλα σου σαν τον Χάρο και λοιδορεί την “αγενέστατη” νέα γενιά.

Αν βγάζεις γενικά εισιτήριο, προτίμησε τη μηνιαία κάρτα και δη την ετήσια. Συμφέρει οικονομικά.

Αν δεν βγάζεις εισιτήρια, όταν θα υποστείς έλεγχο (μακριά από κοντά μας) να είσαι συνεργάσιμος με το ελεγκτή. Σε περίπτωση που αρχίσει να σε τραμπουκίζει παραμένεις ψύχραιμος, καταγράφεις τα στοιχεία του όπως θα κάνει κι αυτός και κινείσαι νομικά εναντίον του.

Κανένας ελεγκτής δεν έχει δικαίωμα να σε αγγίξει. Να το θυμάσαι αυτό. Το ίδιο ισχύει και για σένα.

Αν το βαγόνι είναι σχεδόν γεμάτο και θες να κατέβεις στην επόμενη στάση, επιβιβάσου τελευταίος. Σε περίπτωση που δεις ότι το επόμενο έρχεται σε 2 λεπτά, απλά περίμενε για το επόμενο.

ΠΑΝΤΑ να προτιμάς το πρώτο βαγόνι σε ώρες αιχμής. Σπανίως γεμίζει γιατί οι περισσότεροι συγκεντρώνονται στην ουρά και στο μέσο του συρμού (εξαίρεση αποτελεί η στάση του Συντάγματος – κόκκινη γραμμή προς Ελληνικό για όσους βγαίνουν εκείνη την ώρα από την μπλε γραμμή. Σκάνε καρφί στο πρώτο βαγόνι. Πήγαινε στο δεύτερο, θα έχει περισσότερο χώρο).

Αν δεις γκομενάκι να κουβαλάει χοντρές βαλίτσες, βοήθησε τη. Και καλή πράξη θα κάνεις και θα αυξήσεις και τις πιθανότητες γνωριμίας.

Η ανθρώποτητα δεν θα καταφέρει ποτέ να αναλύσει τη μυρωδιά του metro. Οπότε, απολαύστε υπεύθυνα.

 

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα (με ή χωρίς μετρό, δεν έχει καμία σημασία) που οι πολίτες της, δεν ξέρουν ότι στην αριστερή γραμμή των κυλιόμενων ΑΝΕΒΑΙΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ.

Το μετρό είναι από τα λίγα πράγματα που σου έχει δώσει αυτή η χώρα. Για να πεις “έπιασαν τα λεφτά και οι κρατήσεις μου τόπο”.

Αν δεν είχε γίνει το Metro, τώρα δεν θα υπήρχε η Lifo.

Μάθε το σταθμό που ανεβαίνεις και κατεβαίνεις, και τι πως είναι εντός και τι έχει εκτός. Αν βοήθεια, διάβασε Ηλία Αναστασιάδη που είναι ο μετροπόντικας του ΟΝΕΜΑN.

Είναι λογικό να νιώθεις ένα φοβίσκο κάθε φορά που περνάει ο συρμός της αντίθετης γραμμής από δίπλα.

Αν κάνεις μια μέρα όλη τη διαδρομή των δύο γραμμών του μετρό, θα δεις περισσότερους τύπους ανθρώπου από όσους έχεις συναντήσει σε όλη τη ζωή σου.

Παν Μετρό, άριστον.

Στις κυλιόμενες καθόμαστε ΠΑΝΤΑ ΔΕΞΙΑ.

Αν κάποιος πάει να μπει στο βαγόνι πριν σε αφήσει να βγεις, έχεις κάθε δικαίωμα να τον σπρώξεις όσο πίσω θες.

Όχι δικαίωμα! Την υποχρέωση. Αν χάσει το συρμό, ακόμα καλύτερα.

Όταν κάθεται ήδη κάποιος άγνωστός σου στα καθίσματα του σταθμού και πας να κάτσεις κι εσύ, αφήνεις μία θέση κενό. Αφενός δεν κάθεσαι δίπλα του αν υπάρχουν άλλες άδειες, αφετέρου δεν αφήνεις δύο θέσεις γιατί έτσι καις όλη τη σειρά καθισμάτων.

Μην ξαπλώνεις όλο το σώμα σου στη μπάρα που βρίσκεται στη μέση του βαγονιού. Θέλουν να πιαστούν κι άλλοι άνθρωποι, μπάρα είναι, όχι το κρεβάτι σου.

Αν φτάσει τρένο την ώρα που κατεβαίνει παρέα τις σκάλες, τσεκάρετε με βλέμματα γρήγορα μεταξύ σας πριν πάρετε την κοινή απόφαση για το αν θα τρέξετε να το προλάβετε ή όχι. Δεν είναι ο κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του, δεν πάνε έτσι μπροστά οι κοινωνίες.

Ωστόσο αν είστε ακριβώς μπροστά στις ανοιχτές πόρτες του συρμού κι ακουστεί η κόρνα της γραμματείας, εκεί υπερισχύει το ένστικτο. Η εμπειρία έχει δείξει πως πάντα θα υπάρξει εκείνος που θα χιμήξει μέσα ενώ οι άλλοι θα περιμένουν.

Όταν συμβεί αυτό (γιατί θα συμβεί) κάνουμε γρήγορο νόημα στους έξω αν θα βρεθούμε στην επόμενη στάση ή στον προορισμό.

 

Μην κάνεις check-in στο foursquare για στάσεις του μετρό. Αλήθεια ρε, κρίμα είναι, μην το κάνεις.

Δε γίνεται να το τονίσουμε αρκετά. Στις κυλιόμενες καθόμαστε πάντα Δ Ε Ξ Ι Α.

Αν το πιστεύεις αρκετά, δεν υπάρχει γεμάτο βαγόνι στο οποίο δεν μπορείς να χωθείς.

Πριν εγκαινιάσεις τα καινούργια σου ακουστικά, τα φοράς σε κάποιον άλλο στο μετρό, πας δυο βήματα πίσω και τσεκάρεις αν ακούγεται η μουσική παραέξω.

Τους ξεβράκωτους τους κοιτάνε λιγότερο περίεργα στο μετρό απ’ ό,τι αυτούς με τα ακουστικά που προδίδουν τη μουσική σε όλο το βαγόνι.

 

Aν δεν σκέφτεσαι τουλάχιστον το 40% των φορών που μπαίνει ένας συρμός στο σταθμό ότι κάποιος μπορεί να πηδήξει ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ στο κενό, τότε δεν είσαι άνθρωπος.

Να ένα κόλπο για να εντοπίζεις τον ελεγκτή σε ένα γεμάτο βαγόνι. Είναι αυτός που φοράει τα πιο καγκούρικα γυαλιά ηλίου.

Έχεις κάθε δικαίωμα να φωνάξεις την αστυνομία να μαζέψει τους νεαρούς που κατεβαίνουν γκαρίζοντας τις σκάλες κάνοντας τσουλήθρα. Κανένα έλεος.

Αν θες να βγεις και δεις άλλους να μπαίνουν κατά πάνω σου, μουρμουρίζεις βρισιές ίσα ίσα να τις ακούσουν αυτοί που μπαίνουν

Βάζεις πόδι στην καρέκλα απέναντι και το βγάζεις με το που αντιληφθείς κόσμο που μπαίνει

 

Μην επεμβαίνεις σε καυγάδες, κατέγραψέ τους με το τηλέφωνό σου.

Να είσαι κοντά σε παρέα τριών κοριτσιών, που αγαπιούνται. Μόλις η μία κατέβει, 9 στις 10 φορές οι άλλες τη θάβουν. Κρίμα να το χάσεις

Μην προσπαθείς να ξεμπροστιάσεις τον επαίτη, που υποψιάζεσαι ότι λέει ψέματα. Σε 2 λεπτά θα κατέβεις, γιατί να δείξεις σε όλους πόσο σπαστικός ΜΑΛΑΚΑΣ είσαι;

Δεν φοράς κασκόλ Ολυμπιακού απόγευμα Κυριακής. Οι Παναθηναϊκοί πάνε γήπεδο με μετρό πια

Σιχτιρίζεις για την ώρα και τη στιγμή που έβγαλαν από τη ντουλάπα τα παλτό με τη ναφθαλίνη

ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ δεν έχασε τη στάση του επειδή δεν πρόλαβε να βγει.

Δες καλά την ταμπέλα καλά πριν κατέβεις. Οι στάσεις μοιάζουν τρελά μεταξύ τους.

Το τι γίνεται πάνω από τη στάση του μετρό, είναι πιο σημαντικό από το κάτω.

Θάνατος σε αυτούς που ανοίγουν το παράθυρο.

Ευτυχώς υπάρχει το candy crush

Δυστυχώς έχεις μόνος 5 ζωές

 

Μακριά από φοιτητές νομικής, εκτός αν θέλεις να ακούσεις 10 φορές και δυνατά για ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ και για τον καθηγητή τάδε, που τους κόβει.

Τσεκάρεις διακριτικά τη σούπερ γκόμενα που μπήκε για 2 λεπτά στη ζωή σου. Δεν θα την ξαναδείς, προς τι ο εξευτελισμός ή η σύλληψη;

Έχε πάντα κάτι για διάβασμα. Βοηθάει να αποφύγεις ανεπιθύμητες συζητήσεις με τον τύπο δίπλα σου, που δεν του έχει μιλήσει κανείς 4 χρόνια και πρέπει να την πληρώσεις εσύ.

Όταν βλέπεις αναμονή +3 λεπτά , πάντα σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να μην έχεις κάνει στη διαδρομή και να είχες προλάβει το προηγούμενο βαγόνι.

Πάντα θέλεις να έχεις μπει στο προηγούμενο βαγόνι. Εκεί μας έχει καταντήσει η κοινωνία κύριοι. Συγγνώμη. Η κενωνία.

Αυτό που “μια φορά μπήκα χωρίς εισιτήριο και με πιάσανε”, δεν ισχύει. Σίγουρα έχεις μπει πάνω από μια φορές.