Οι 32 κανόνες του Έλληνα προπονητή

Το κεφάλαιο «Έλληνας προπονητής» αποτελεί μια πονεμένη ιστορία. Αγαπάμε να τους μισούμε, να τους φορτώνουμε όλες τις ευθύνες, να τους θεωρούμε λίγους και τελικά να τους επιστρατεύουμε μόνο όταν το πράγμα έχει στραβώσει για τα καλά, μπας και σώσουν την παρτίδα.

Ίσως γιατί κατά βάθος, όλοι μας αισθανόμαστε λίγο «Έλληνας προπονητής» και σκεφτόμαστε «γιατί αυτός κι όχι εγώ;». Μια ημέρα πριν την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, με λίγα λόγια το αναγνωρισμένο check point της καριέρας ενός προπονητή σε ελληνικό πάγκο, οι δημοσιογράφοι του Oneman γιορτάζουν την πρώτη αυτή μικρή τους νίκη (όσοι τελοσπάντων βρίσκονται ακόμα μαζί μας), συγκεντρώνοντας τους κανόνες τους.

Η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου είναι το πρώτο παράσημο ικανότητας που παίρνει ένας προπονητής στην Super League.

Κανένας πρόεδρος δεν ονειρεύεται την ομάδα του με Έλληνα προπονητή. Το πρόβλημα είναι ότι λίγοι μπορούν να πληρώσουν ξένο.

Κάθε Έλληνας που έχει τελειώσει έστω μια σεζόν στο Footaball Manager θεωρεί τον εαυτό του προπονητή.

Η φράση “Έλληνας προπονητής” ακόμα και το έτος 2015 μοιάζει με ανέκδοτο.

Η φράση “Έλληνας προπονητής” είναι σαν την φράση “ελληνικό ροκ”. Κανείς δεν πιστεύει ότι υπήρξε.

Οι φίλαθλοι πάντα είναι προκατειλημμένοι απέναντι σε έναν Έλληνα προπονητή.

Ο σωστός ο Έλληνας προπονητής έχει παρακολουθήσει προπόνηση συναδέλφου του στην Ιταλία (βλ. Νίκο Αλέφαντο).

Ο σωστός ο Έλληνας προπονητής δηλώνει πως δεν ασχολείται ποτέ με διαιτησία και ξεκινάει τη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα με την φράση “όλοι είδαμε τι συνέβη σήμερα εκεί έξω“.

Ο Βασίλης Δανιήλ θα είναι για πάντα 100 χρόνια μπροστά από τους υπόλοιπους συναδέλφους του.

Τουλάχιστον έτσι πιστεύει ο ίδιος.

Δανιήλ, Κυράστας, Αλέφαντος, Παναγούλιας. Δεν τους κάνουν πια όπως παλιά.

Ο σωστός ο Έλληνας ο προπονητής έχει κάτσει σε διψήφιο αριθμό πάγκων.

Όταν ο Έλληνας προπονητής λέει διεθνή καριέρα, εννοεί κάποια χώρα της Μέσης Ανατολής.

Άντε και την Κύπρο.

Το παρακάτω video είναι η επιτομή του Έλληνα προπονητή:

Ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει. Στη χειρότερη βάζουμε και τους τραυματίες ξανά, για όσο τους βαστάνε τα πόδια τους.

Τον παραδοσιακό Έλληνα προπονητή τον φαντάζεσαι πανεύκολα να παίζει σε καφενείο της επαρχίας.

Ό,τι κι αν κάνεις, με ό,τι κι αν έχεις καταπιαστεί, μην ξεχνάς τον Γιώργο Δώνη.

Τα μακό του Νίκου Αλέφαντου αποτελούν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της προπονητικής στην Ελλάδα.

Μαζί με τους πανηγυρισμούς του Τάκη Λεμονή και το μαύρισμα του Βαγγέλη Βλάχου.

Δεν ξέρω αν είναι πιο σημαντικό να είσαι Έλληνας ή να ξέρεις το ελληνικό πρωτάθλημα.

Όταν μια ομάδα κινδυνεύσει με υποβιβασμό, έχει έρθει η ώρα του Μπάμπη του Τεννέ.

Τι εννοείς ο Ότο Ρεχάγκελ δεν θεωρείται Έλληνας προπονητής;

Τα παράσημα για τους Έλληνες προπονητές είναι το πόσες φορές τους έχουν στείλει στην εξέδρα, όχι πόσες κούπες έχουν σηκώσει.

Κάπου κεντρικά στην πόλη πρέπει να στηθεί ένα μνημείο στον Άγνωστο Προπονητή. Αυτόν που καλείται να περιμαζέψει τα χάλια που άφησε ένας ξένος τεχνικός, λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος.

Τεννές, Μαντζουράκης, Τσιώλης. Κάποιος πρέπει να μιλήσει για αυτούς τους ανθρώπους.