Οι 33 κανόνες του γιωτά στο στρατό

Δεν είναι μυστικό ότι στο στρατό οι φαντάροι χωρίζονται συνήθως σε δυο κατηγορίες, τους ένοπλους και τους “γιωτάδες”.

Δεν αποτελεί επίσης μυστικό το γεγονός πως η συντριπτική πλειονότητα των γιωτάδων παριστάνει τους γιωτάδες για να αποφύγει τις κουραστικές ασκήσεις. Αυτοί είναι που παίρνουν στο λαιμό τους και τους αυθεντικούς γιωτάδες, οι οποίοι συνήθως είναι και οι πιο συμπαθητικές φιγούρες του στρατοπέδου.

Αν έχεις πάει φαντάρος ξέρεις. Τους θυμάσαι, τους έζησες, πιθανώς και να τους ζήλεψες. Αυτοί είναι οι κανόνες τους.

Ο καλός ο γιωτάς έχει πάντα πρόχειρο το χαρτί της απαλλαγής από οτιδήποτε κουραστικό.

Αυτοί με τα αθλητικά παπούτσια είναι οι χειρότεροι. Σιγά μη βγάλεις κάνα κάλο με την αρβύλα.

Η πρώτη ερώτηση όταν έμπαινε μια νέα σειρά στο στρατόπεδο, ήταν πάντα “πόσοι από αυτούς είναι γιωτάδες;”

Ο γιωτάς στο στρατό έφαγε το λιγότερο κρύο και έριξε το λιγότερο ξενύχτι από όλους τους υπόλοιπους φαντάρους.

Και το επόμενο πρωί γκρίνιαζε επειδή είχε αργά θαλαμοφυλίκι και τελείωσε νωρίς η μπαταρία στο κινητό του.

Γενικά οι γιωτάδες έχουν την τάση να γκρινιάζουν ακόμη κι αν έχουν περάσει όλη την ημέρα ξάπλα στο κρεβάτι.

Πάντα κάποιος αξιωματικός στην αναφορά πετούσε τη φράση “όλοι γιωτάδες είστε”.

Πάντα κάποιος θα έλεγε ότι τους γιωτάδες τους βάζουν πρώτους πρώτους στη μάχη σαν τα κοτόπουλα.

Όλοι μας την πρώτη εβδομάδα κοροϊδεύαμε τους γιωτάδες και τελικά καταλήξαμε να τους ζηλεύουμε που δεν έπρεπε να πιάσουν ποτέ όπλο.

Και να ψάχνουμε πως θα βγούμε κι εμείς γιωτάδες.

Γενικά αν κορόιδευες τους γιωτάδες και το έκανες σοβαρά, συγγνώμη που στο λέω αλλά δεν μπήκες ποτέ στην αληθινή φιλοσοφία του στρατού, που επιβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για λούφα.

Ι3 ευτυχία.

Ο σωστός ο γιωτάς είχε μάθει να κάνει το “Παρουσιάστε, αρμ” με τη σκούπα αντί για το όπλο του.

Όσοι παρεξηγιόντουσαν όταν τους έλεγαν γιωτάδες ήταν αυτοί που δεν το έκαναν για να αποφύγουν τις ασκήσεις.

Μόνο που συνήθως αυτοί αποτελούσαν την συντριπτική μειοψηφία.

Υπάρχουν γιωτάδες από επιλογή και γιωτάδες από ανάγκη. Οι δεύτεροι είναι φίλοι μας.

Υπάρχουν οι κανονικοί Γιωτάδες, οι μούφα και εκείνοι που προσπάθησαν να βγουν γιωτάδες αλλά δεν τα κατάφεραν.

Το να είσαι γιωτάς είναι κατά βάση στάση ζωής.

‘Μετά το στρατό, κανείς δεν θα θυμάται τίποτα’. Μέγιστο ψέμα, η ρετσινιά του γιωτά δεν ξεχνιέται από τους αδέκαστους -πρώην- φαντάρους.

Όποιος έκανε σχετικό αστειάκι με τον Γιοτάμ Χαλπερίν, ας περάσει έξω από μόνος του.

Οι γιωτάδες κατέχουν συνήθως όλη τη γνώση του κουτσομπολιού του στρατοπέδου. Το κακό είναι ότι τη μοιράζονται μόνο με fellow γιωτάδες.

Γιωτάς είναι τρόπος ζωής. Το απολυτήριο απλώς σου δίνει την ευκαιρία να ‘εξασκήσεις’ το επάγγελμα και εκτός στρατοπέδου.

Εσύ μπαμπά, τι ήσουν στο στρατό; Μια ερώτηση που κάθε Γιωτάς τρέμει.

Όλοι, υπό μια έννοια, γιωτάδες είμαστε. Έτσι και αλλιώς όλη η θητεία, όπως είναι τώρα, ένα τεράστιο χάσιμο χρόνου είναι και τίποτα άλλο.

Του γιωτά η μάνα δεν έκλαψε ποτέ.

Υπάρχουν κι εκείνοι που έτρεμαν μην πάρουν κανένα Ι2 και τους βγει το όνομα στο χωριό. Αυτούς θέλουμε.

Υπάρχουν και κάτι γιωτάδες που πέρασαν όλη τη θητεία τρίβοντας καζάνια. Μην τα υποτιμάμε όλα παιδιά.