Οι 45 κανόνες της βασιλόπιτας

Η ετήσια παράδοση θέλει σε κάθε σπίτι να κόβουμε βασιλόπιτα όταν μπαίνει ο νέος χρόνος και σε κάθε χώρο εργασίας λίγο αργότερα. Διπλή ευκαιρία για μια νέα αρχή! Όπως και νά’χει, αν δεν πανηγυρίσουμε φλουρί δεν έχει ξεκινήσει επίσημα το έτος. Φέτος μήπως έπεσε σε σένα;

Ένα κοντινό στο βλέμμα του οικοδεσπότη όταν το φλουρί πέφτει σε οποιονδήποτε δεν μένει στο σπίτι.

Καλά, ούτε όταν πέφτει στον Χριστό ενθουσιάζεται κανείς (κάτω των 60).

Το αστειάκι ‘να βάλουμε δραχμή φέτος;’ ακούστηκε και φέτος ταυτόχρονα σε 132.913 σπιτικά.

Το μερίδιο στην τύχη εξαρτάται από το Ε9 του οικοδεσπότη. «Να κόβαμε και ένα για το εξοχικό;» «Α! Και ένα για το σπίτι που πήραμε για τη μικρή στη Γλυφάδα» (προφανώς και αυτό ακούστηκε σε κοπή Βασιλόπιτας πριν το 2005, αλλά ακούστηκε).

Φλουρί στον πάτο της βασιλόπιτας δεν είναι φλουρί.

Η φάση που κληρονομήσαμε από τις γιαγιάδες είναι το φλουρί να ψήνεται μαζί με την πίτα.

Η ηδονή της ώρας που ζουπάς με μανία το κομμάτι σου αναζητώντας το φλουρί, συγκρίνεται μόνο με εκείνη του σπασίματος των αεροπλαστ στις συσκευασίες δώρων. Φήμες λένε ότι ακόμα και αν έχει βρεθεί το φλουρί, οι καλεσμένοι δεν σταματούν το πάτημα με τα δάχτυλα (συνήθως δείκτη και παράμεσο) μέχρι το μπέιγκιν μπάουντερ να αφήσει την τελευταία του πνοή.

Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία που να δείχνουν ότι οι τύποι που το βρίσκουν περνάνε μια πιο τυχερή χρονιά.

Δέκα μέρες μετά το πέρας της κοπής, οι μόνοι που θυμούνται πού πήγε το φλουρί είναι όλοι όσοι δεν το βρήκαν.

Στα σωστά σπίτια κόβουν κομμάτι και στον σκύλο τους. Αυτός τουλάχιστον θα το φάει, όχι σαν τον Χριστό.

Αιώνιος αντίπαλος της κοπής της Βασιλόπιτας, είναι η ώρα της Ανάστασης: Κανείς δεν είναι ακόμα σε θέση να υπολογίσει ποια από τις δύο διαρκεί λιγότερο.

Μπαμπάς, μαμά, γιος, κόρη, όλη η πίτα 4 κομμάτια. Όχι η δική μου οικογένεια, ενός φίλου μου.

Το 2005 όποιος έβρισκε το φλουρί έπαιρνε και 50άρικο. Το 2015 το πολύ πολύ ένα πατ πατ στον ώμο.

Πάντα κάποιος στο τραπέζι θεωρεί ότι αυτός που κόβει την πίτα δεν την κόβει σωστά.

Η καλή η βασιλόπιτα είναι όπως το one night stand. Την επόμενη μέρα το πρωί βλέπεις αν έκανες τη σωστή επιλογή. Η μόνη διαφορά ότι το κορίτσι δεν χρειάζεται να το δαγκώσεις για να το διαπιστώσεις.

Η βασιλόπιτα ανήκει στην οικογένεια εκείνων των εδεσμάτων όπως τα μελομακάρονα, το σουβλιστό αρνί και η γαλοπούλα που τα φτιάχνουμε για ανεξήγητο λόγο μόνο μια φορά το χρόνο.

Μην στήνετε την πίτα για να κερδίσουν τα πιτσιρίκια το φλουρί. Έλα να μαθαίνουμε τη ζωή από μικροί.

Θα μπορούσες να μετράς την ηλικία σου και με το πόσο γρήγορα παίρνεις κάθε χρόνο κομμάτι στην πίτα.

Και μια αλήθεια από τον Φοίβο σε ένα από τα πιο ρεαλιστικά όμορφα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ: “Είναι αλήθεια πώς και φέτος το φλουρί θα το βρούνε οι άλλοι και για σένα θα μείνε μονάχα η κραιπάλη κι ο ύπνος το πρωί.”

Σε κάποιους πέφτει το φλουρί στη βασιλόπιτα, σε κάποιους στη χυλόπιτα. Καλοφάγωτες και οι δύο.

Βασιλόπιτα χωρίς άχνη ζάχαρη δεν είναι βασιλόπιτα.

Τη γυρνάμε πάντα πριν την κόψουμε.

Να την ψήσεις γλυκεία μου την πίτα μαζί με το φλουρί. Έτσι είναι το σωστό. Αλλά το φλουρί μπαίνει στον πάτο. Όχι στη μέση. Κρίμα δεν είναι να ψάχνουμε να βρούμε ανοιχτό οδοντίατρο;

Κάποτε κόβαμε και του πρωθυπουργού. WTF?

Παρότι μπροστά στα άλλα εορταστικά εδέσματα είναι λίγο κομπάρσος (μην γελιόμαστε, κανείς δεν τρελαίνεται να φάει) η Βασιλόπιτα μας έχει χαρίσει ένα από τα καλύτερα τρολαρίσματα: «Το κοπή τη πίτα». Εδώ, χειροκροτάμε.

Η στιγμή που ενηλικιώνεσαι είναι η στιγμή που δε σε νοιάζει που δεν σου έπεσε το φλουρί.

“Αμάν ρε μαμά, όλο ο Γιώργος κερδίζει.” Κάποιο κακομαθημένο, κάθε χρονιά, σε κάθε σπίτι.

Βασιλόπιτα 40 μέρες μετά. Ότι χρειάζεται να ξέρεις για τη φυλή σου.

Πάντα και παντού προσπαθούν οι μεγάλοι να παρηγορήσουν τον μικρό που δεν πήρε το φλουρί φέτος.

Παρακαλείται ο κρυωμένος της παρέας να απομακρυνθεί από την ζάχαρη άχνη.

Πάντα πετάγεται ένας θείος και λέει “ΤΟ ΒΡΗΚΑ” χωρίς να το έχει βρει για να ψαρώσουν οι υπόλοιποι.

Όποιος δεν κερδίζει το φλουρί, κερδίζει την αγάπη. Χαζαμάρες αλλά μέρες που είναι ας το πούμε μπας και το πιστέψουμε.

Για το δίκαιο της υπόθεσης και της διαδικασίας, δεν φτιάχνεις βασιλόπιτα μόνο αγοράζεις.

Πίσσα και πούπουλα στον ζαχαροπλάστη που ξέχασε να βάλει φλουρί στην πίτα. Κράξιμο στην νοικοκυρά που τον εμπιστεύτηκε τυφλά χωρίς να κοιτάξει τον πάτο.

Να κόψουμε δυο τρεις να έχουμε να τρώμε για πρωινό τις επόμενες μέρες.

Να συλληφθούν όσοι διακινούν τσουρέκια για βασιλόπιτα.

Φλουρί χωρίς cashέρι δεν είναι φλουρί. Είναι κάλπικη λίρα.

Το βασικό δεδομένο στο ενδεχόμενο «Βασιλόπιτα χωρίς φλουρί» είναι ότι οι μούρες των δεν-πειράζει-μωρέ-εμείς-να-είμαστε-καλά καλεσμένων σου, θα σε κυνηγάνε τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο χρόνο -που εννοείται θα φροντίσουν να έρθουν με τη δική τους Βασιλόπιτα.

Εταιρία που κόβει πίτα νωρίτερα από τον Φεβρουάριο, χαλάει την πιάτσα.

Σόρι, αλλά η βασιλόπιτα μόνη της δεν φτουράει. Θέλει να έχει δίπλα της στο τραπέζι και κάτι σοκολατί. Έτσι για να αισθανθεί ο καλεσμένος ότι έχει επιλογή όσον αφορά το επιδόρπιο.