Οι 59 κανόνες του θερινού σινεμά

Ήρθε επιτέλους η εποχή κατά την οποία περιμένουμε εναγωνίως να “πέσει” ο ήλιος παρέα με τους τίτλους αρχής.

Σσσσσσσσ, αρχίζει.

Τα κουνούπια για το θερινό σινεμά είναι ότι και τα κουκούτσια για το καρπούζι.

Αποφεύγουμε τις βερμούδες για να μην γεμίσουν τα πόδια μας σημάδια από τα κουνούπια.

Να την ειδοποιήσεις ότι πάτε θερινό, γιατί αν βάλει τακούνι και έχει χαλικάκι θα φας γκρίνια.

Πάρε και κάτι να ρίξεις πάνω της, όμως. Τι ιππότης, Θεε μου.

Χαλίκι, κουνούπι και γιασεμί. Τρία πράγματα που ποτέ δεν πίστευες ότι μπορούν να συνδυαστούν τόσο ‘αρμονικά’.

Δεν θέλεις να χάνεις τα προσεχώς, ούτε στο θερινό.

Για κάποιο περίεργο λόγο έχεις συνδέσει τα θερινά με φαγητό. Όπως το πάλαι ποτέ Ρίο με τα χοτ-ντογκ.

Παραδέξου ότι βλέπεις αυτούς που τρέχουν το θερινό και λες μέσα σου “τι γαμάτη δουλειά κάνουν”.

Αν δεν βγεις έξω και να περπατήσεις συζητώντας για την ταινία, είναι σαν να μην έχεις πάει.

Το soundtrack του θερινού είναι τα χρατς-χρατς από τα χαλίκια.

Στα θερινά πας 50% για να δεις ταινία και 40% για να πιες παγωμένη γρανίτα και να φας ζεστή τυρόπιτα. Το άλλο 10% είναι για τη μυρωδιά του γιασεμιού.

 

Ευτυχία είναι σαν πηγαίνεις θερινό και να μην κάθεται μπροστά σου κανείς για να απλώσεις το πόδι.

Πάμε πάντα νωρίς για να προλάβουμε και τις θέσεις με τα τραπεζάκια.

Το τραπεζάκι χρειάζεται για να ακουμπάς το mohito σου, την γρανίτα της και ένα μπολ ποπ κορν.

Η σωστή σειρά είναι: τραπεζάκι, δίπλα εσύ και δίπλα σου εκείνη.

Τα καλύτερα θερινά είναι αυτά που είναι σε ταράτσα.

 

Όλοι μας έχουμε δει ποντίκι να περπατάει κατά μήκος της οθόνης.

Φήμες λένε ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει δει νυχτερίδα να περνάει μπροστά από την οθόνη.

Πάντα ζηλεύεις αυτόν που μπορεί να δει την ταινία από το μπαλκόνι του.

Το θερινό σινεμά είναι ιδανικό για πρώτο ραντεβού.

Προτίμησε ασπρόμαυρη ταινία. Και Cine Paris.

Βασικά είναι ιδανικό για οποιοδήποτε ραντεβού.

Ψάξε να δεις κλασσικές ταινίες που ίσως έχεις ξαναδεί στον θερινό. Είναι εντελώς διαφορετικό το feeling.

Φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια. Μες στα θερινά τα σινεμά. Όχι εγώ, ένας Λουκιανός μου.

Τα θερινά μάς μαθαίνουν (έστω κι αν δεν είναι ο σκοπός τους) τον κινηματογράφο άλλων δεκαετιών.

 

Ένα άγαλμα στον άνθρωπο που άνοιξε το πρώτο θερινό στην Ελλάδα. Και σε εκείνους που τον ακολούθησαν.

Είτε πλαστική, είτε σκηνοθέτη, είτε με λαστιχένια κορδόνια, η καρέκλα στο θερινό έχει κι αυτή τη δική της ουσία.

Συνήθως, είναι άβολη. Μην γκρινιάζεις. Δες τριγύρω.

Μην φοβηθείς τα βράδια με συννεφιά και υπόνοια βροχής. Θα είσαι σχεδόν μόνος στον κινηματογράφο και θα το ευχαριστηθείς όσο ποτέ.

Διάλειμμα σε θερινό > διάλειμμα σε οποιοδήποτε άλλο σινεμά.

Το θερινό είναι ένας υπέροχος τρόπος να περάσεις το βράδυ σου στο νησί που παραθερίζεις. Δεν είναι μόνο για την πόλη.

Το θερινό σε νησί που μπλέκονται οι μυρωδιές λουλουδιών με αυτή της θάλασσας είναι ίσως 5 (ή και 6) φορές καλύτερο από της Αθήνας.

Βουτιά στην θάλασσα την ώρα του ηλιοβασιλέματος και μετά θερινό με το μαγιό.

Άλλο το θερινό με φόντο παραλία και άλλο με φόντο την διπλανή πολυκατοικία.

Στα θερινά σινεμά, το εισιτήριο θα ‘πρεπε να ‘ναι πιο ακριβό από τα κανονικά. Προσφέρουν συναίσθημα, και ως γνωστόν συναίσθημα > ανέσεις.

Μην καπνίζεις. Είναι αγένεια. Άσε που ζέστη+καπνός είναι πολύ κακός συνδυασμός.

Αν θες να επιβαρύνεις ακόμη περισσότερο την κατάσταση, στην παραπάνω εξίσωση πρόσθεσε και σουβλάκι με τζατζίκι και κρεμμύδι. Πεθάνατε.

Υπάρχουν θερινοί που προσφέρουν και χοιρινά καλαμάκια και ακόμα να μπουν στη λίστα των 100 κορυφαίων του κόσμου.

Στον θερινό κινηματογράφο ΑΘΗΝΑΙΑ στο Κολωνάκι, οι γνώστες, κάθονται στον εξώστη. Ναι έχει, και ναι, είναι υπέροχα.

Στο θερινό σινεμά δεν έχει καμία σημασία η ταινία που παίζει.

Συνήθως την ταινία που παίζει στο θερινό τη μαθαίνεις λίγα λεπτά πριν μπεις μέσα.

 

Θερινό σινεμά + Woody Allen = L.F.E.

Το θερινό σινεμά για το καλοκαίρι είναι ό,τι και το τζάκι για το χειμώνα.

Όσο πιο παλιομοδίτικο τόσο το καλύτερο #hipsters.

 

Ποτέ σε θερινό όταν έχει πανσέληνο. Ναι, είναι όλα πιο ρομαντικά. Απλά σου βγαίνουν τα μάτια για να δεις την οθόνη.

Υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων που πάνε σε θερινό. Εκεί που βλέπουν μόνο ταινίες Α’ προβολής και παραπονιούνται που δεν είναι η φάση 3D. Και οι υπόλοιποι, οι αγνοί, οι αμόλυντοι, που προτιμούν τα θερινά της επαρχίας που παίζουν ταινίες 30ετίας.

Ποτέ δεν ξεχνάς τον πρώτο θερινό που πας. Και μετά τον πρώτο που πας με γκόμενα.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο σπαστικό από τα θερινά που έχουν δεμένες μαζί μια αρμαθιά καρέκλες. Εσύ βασικά δυο χρειάζεσαι. Την δικιά σου και την μπροστινή για να απλώσεις τα πόδια σου.

 

Κάθε βράδυ σε έναν θερινό είναι μια ιστορία που θα διηγείσαι για το υπόλοιπο καλοκαίρι.

Όλα καλά με τα μικροέντομα της εποχής, αλλά οι κατσαρίδες δεν είναι ευπρόσδεκτες.

Ωραίο το Σινέ Παρί, αλλά να στηρίξουμε και το θερινό του δήμου μας, έ;

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα, ΤΙ ΦΑΣΗ ΤΟ ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ.