RULES

Οι 60 κανόνες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Λίγο πριν την κλασική αναμέτρηση με τη Λίβερπουλ, οι δημοσιογράφοι του Oneman (οπαδοί της Γιουνάιτεντ και μη) παρουσιάζουν τους κανόνες της.

Σε λίγες ώρες η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αναμετράται με τη Λίβερπουλ για τους 16 του Europa League και τα ειρωνικά σχόλια δίνουν και παίρνουν, σχετικά με τη σημερινή κατάσταση των δυο ομάδων, που βρέθηκαν από τα σαλόνια στα αλώνια.

Ακόμα κι έτσι όμως, δεν παύουν κι οι δυο να είναι οι μεγαλύτερες ομάδες του Νησιού, με πολύ μεγάλη διαφορά απ’ τις υπόλοιπες. Μετά τους κανόνες της Λίβερπουλ λοιπόν και με την ιδανική αποψινή αφορμή, οι δημοσιογράφοι του Oneman παρουσιάζουν τους κανόνες των “κόκκινων διαβόλων”.

 

Όταν σκέφτεσαι την αγαπημένη σου φανέλα της Manchester United, έχει πάντα χορηγό την SHARP.

Ο Πίτερ Σμάιχελ είναι ο τερματοφύλακας σε κάθε 11άδα που θα φτιάξεις.

Ναι, δεν έχει υπάρξει άλλο αριστερό εξτρέμ στον πλανήτη σαν τον Ράιαν Γκιγκς.

Όταν σου λένε “ποδοσφαιρικό δίδυμο”, αυτόματα απαντάς Άντι Κόουλ – Ντουάιτ Γιορκ.

Dwight Yorke και Andy Cole. Το Championship Manager στα καλύτερά του.

Αν η ερώτηση είναι Yorke, η απάντηση είναι Cole.

 

Ούτε ο Στιβ Μπρους με τον Γκάρι Πάλιστερ.

Δίπλα στη λέξη “ανατροπή” θα έπρεπε να υπάρχει η φωτογραφία των Τέντι Σέριγχαμ και Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ.

Ο Φιλ Νέβιλ δίπλα στον Γκάρι ήταν ό,τι ο Χρήστος Χριστοδούλου δίπλα στον Φάνη.

 

Τα αδέρφια Νέβιλ θα είναι για πάντα τα πιο κλασικά αδέρφια στην ιστορία του ποδοσφαίρου μαζί με τους Ντε Μπουρ.

Όταν σου μιλάνε για Μάντσεστερ Σίτι, απλά δεν ασχολείσαι. Βάρος φανέλας στα επίπεδα… t-shirt.

 

Όταν μας ρωτάνε για “κακά παιδιά”, σκεφτόμαστε Ερίκ Καντονά και Ρόι Κιν.

Όταν εμείς λέμε πολυεργαλείο στο γήπεδο, εννοούμε Πολ Σκόουλς.

Οι νίκες στο “Άνφιλντ” έχουν πάντα άλλη γλύκα.

Οι φίλαθλοι της Λίβερπουλ μας μισούν περισσότερο απ’ ό,τι εμείς αυτούς.

Ναι, έχουμε συνηθίσει να τον φωνάζουμε “Σερ Άλεξ Φέργκιουσον”.

Κάποιοι κακεντρεχείς τη λένε Marketing United.

Δεν ήταν ποτέ αστείο το Marketing United.

Αν δεν γινόταν το δυστύχημα του ’58, η ιστορία θα είχε γραφτεί αλλιώς.

 

Δεν βλέπεται η ομάδα, αλλά ακόμα έχουμε την πεποίθηση ότι μπορούμε να γυρίσουμε οποιοδήποτε ματς.

Δεν ξέρουμε όλο το ρόστερ όπως κάποτε που γνωρίζαμε και τους συντηρητές στο προπονητικό κέντρο.

 

Υπάρχουν δύο κατηγορίες οπαδών της Γιουνάιτεντ. Αυτοί που εκτιμούσαν ποδοσφαιρικά τον Μπέκαμ και εκείνοι που τον θεωρούσαν spice boy.

Όλοι σέβονται τη Λίβερπουλ και ας μην το λένε. Αλλά την Άρσεναλ, γιατί να τη λάβεις σοβαρά υπόψιν;

Εκείνη η συστημένη σέντρα του Μπέκαμ από τα δεξιά. Αχ εκείνη η σέντρα…

 

Το Yes, sir! απέκτησε στη Γιουνάιτεντ ένα εντελώς διαφορετικό νόημα. Και ο λόγος είναι ο προφανής γέρος με την τσίχλα.

Πίτερ Σμάιχελ. Ίσως ο καλύτερος και πιο ισορροπημένος αρχηγός αυτής της ομάδας.

Μπορεί να υπάρχουν δύο Μάντσεστερ, αλλά μόνο μια είναι Γιουνάιτεντ.

Το δεκάλεπτο της πολύ καλής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, του Φέργκιουσον στα τέλη και αρχές των 00s, αυτό που χανόταν η μπάλα από το 75-85 σχεδόν κάθε αγώνα, είναι από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές κληρονομιές αυτής της ομάδας.

 

Το 1999 δεν τιμωρήθηκε το ποδόσφαιρο. Τιμωρήθηκε, απλώς, ο Όλιβερ Καν.

Τα τελευταία 2 χρόνια της Γιουνάιτεντ είναι η απόδειξη ότι καμία μεγάλη ακμή δεν γλιτώνει από την παρακμή.

Πέρα από την πλάκα, ο Γκάρι Νέβιλ είναι υποτιμημένος ως παίκτης.

Καντονά. Όχι απλά ένας κανόνας της Γιουνάιτεντ, αλλά ένας κανόνας του ποδοσφαίρου.

Ο τελικός του Champions League το 1999 στο Καμπ Νου της Βαρκελώνης με την Μπάγερν Μονάχου και η νίκη με ανατροπή με 2-1 στις καθυστερήσεις που έναν τίτλο ορόσημο στη σύγχρονη ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και γιατί της έδωσε το τρεμπλ αλλά και γιατί έστεψε πρωταθλήτρια Ευρώπης και πάλι μετά το 1968.

 

Όσο κι αν δεν συμπαθεί κάποιος την Γιουνάιτεντ, δεν γίνεται να μην παραδέχεται και να μην συμπαθεί τον τεράστιο Ερίκ Καντονά.

Πρέπει να έχω ακούσει τον Σωτηρακόπουλο να μιλάει για το δυστύχημα στο Μόναχο και την ομάδα των μπέμπηδων τριψήφιο αριθμό φορών.

Να πούμε πάντως ότι “μπέμπηδες” λέγεται μόνο εκείνη η ομάδα και μάλλον μόνο οι Έλληνες δημοσιογράφοι λένε ακόμα τη σημερινή ομάδα έτσι.

Μακράν η ομάδα με τους περισσότερους οπαδούς. Στην Ασία.

Τελικά ποιος έχει τις καλύτερες ακαδημίες, η Γιουνάιτεντ, η Μπαρτσελόνα ή ο Παναθηναϊκός;

Ας μην ξεχνάμε το 0-0 με τον Αθηναϊκό στη Λεωφόρο.

 

Το Όλντ Τράφορντ λέγεται και “Θέατρο των ονείρων”, όχι τυχαία αλλά λόγω της ακουστικής του ως γήπεδο αλλά και της ατμόσφαιρας που δημιουργούνε οι φίλαθλοι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

 

Σεβασμός στον Μπόμπι Τσάρλτον που ήταν μεταξύ αυτών που σώθηκαν από την τραγωδία του Μονάχου και από τους ηγέτες στη δημιουργία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Φθάνοντας προς το σήμερα ο Άλεξ Φέργκιουσον είναι αυτός που θα θυμούνται όλοι ως τεχνικό της Γιουνάιτεντ λόγω της πολυετούς παρουσίας του στον πάγκο της ομάδας. Ακόμη ενδεχομένως και σήμερα όπου στη τεχνική ηγεσία της βρίσκεται ο Ολλανδός Λουίς Φαν Χάαλ.

Η σημαία της είναι χωρίς αμφιβολία ο Ράιαν Γκιγκς που ξεκίνησε και τελείωσε την καριέρα του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Η Γιουνάιτεντ είναι ένας εξαιρετικός λόγος να θυμόμαστε τον Μάριο Μπάσλερ. Και μάλλον ο μοναδικός.

Όποιος δεν έχει δει το ‘Class of ’92’ είναι τρομερά τυχερός, γιατί τον περιμένει ένα από τα συγκλονιστικότερα ντοκιμαντέρ που είδε ποτέ.

Οι μαύρες εμφανίσεις της Γιουνάιτεντ. Αυτό το έπος.

 

Καλά, σαν τον Καντονά από τη Θάσο δεν είναι, αλλά ας μην είμαστε πλεονέκτες.

Αν είσαι αληθινός οπαδός, έχεις και τις γκαντέμικες φανέλες στην ντουλάπα. Αυτές που ο Sir Alex πετούσε στη διάρκεια της σεζόν μετά από ήττες.

Robson, Pallister, Kanchelskis, Giggs, Ince. Δεν τους βγάζουν πια όπως παλιά.

Για να θεωρείσαι αριστερό εξτρέμ, οφείλεις να έχεις δει τουλάχιστον 300 παιχνίδια του Giggs.

Κάποιος να κάνει συνέντευξη στον Ινδό με το τουρμπάνι που κάθεται εδώ και 24 σεζόν πίσω από τον πάγκο της United.

 

 

Είναι η ομάδα στην οποία πάνε οι μεγάλοι παίκτες και μοιάζουν μικροί. Γιατί η ομάδα είναι πολύ μεγαλύτερη.

Ποτέ το Pro δεν την έκανε τόσο καλή όσο είναι. Κομπλεξικοί.

Μπορεί στην άλλη σου ομάδα να ήσουν ο Alan Smith, ο Michael Owen, αλλά στο Manchester είσαι απλά ένας παίκτης της ομάδας. Αν δεν το καταλάβεις αυτό, φεύγεις σαν τον Tevez.

*Το είδαμε στα σχόλια κι έχετε απόλυτο δίκιο. Κανόνας 61: Pele Good, Maradona Better, George Best.