Οι 64 κανόνες της Eurovision

Ο αθλητικός Μάιος συνεχίζεται με τη μεγαλύτερη εξτραβαγκάντσα όλων: Την Eurovision. ΟΚ, όχι αμιγώς αθλητικό το γεγονός, το παραδεχόμαστε αυτό, αλλά η κερκίδα που στήνεται κάθε χρόνο, ποδοσφαιρικότατη είναι. Οπότε το μετράμε.

Οι συντάκτες του ΟΝΕΜΑΝ καθώς ετοιμάζονται να μουρμουρίσουν ντροπιασμένοι τραγούδια ή να κλείσουν τα αυτιά τους, την ώρα που μοιράζονται αντιδράσεις δέους (μόνο δέος ταιριάζει σε αυτό το θεσμό), έβγαλαν τους απόλυτους κανόνες θέασης ενός event σαν τη Eurovision.

Τη χρονιά που η Κύπρος δεν θα μας δώσει δωδεκάρι θα δακρύσει η εικόνα του Γιαννάκη Οκκά στο μουσείο του Ολυμπιακού.

Σου έχουν λείψει οι μαραθώνιες πολυμελείς αποστολές του Star.

Γίνεται Eurovision ακόμη; Ο Ρουβάς το ξέρει;

Σέκι Σέκι Σέκι μι αμόρ, κρέιζι φο λαβ, γκίμι σα μορ.

Κάθε πέρσι και καλύτερα.

 

Είμαστε σίγουροι ότι στην πρώτη διοργάνωση πριν από 50 χρόνια χορογράφος της ελληνικής αποστολής ήταν και πάλι ο Φωκάς Ευαγγελινός.

Κάθε φορά που ακούμε τους παρουσιαστές των άλλων χωρών να μιλάνε αγγλικά θέλουμε να τους ηχογραφήσουμε. Μιλάμε για ΤΟ αποδεικτικό στοιχείο απέναντι στο δάσκαλο που θα μας κατηγορήσει ότι δεν έχουμε καλή προφορά. Really?

Eurovisionική βραδιά πάντα σε σπίτι φίλης.

Εναλλακτικά στο James Joyce στο Θησείο. Τι είναι αυτό; Ψάχ’το.

Παραδέξου το, χάρηκες λίγο όταν το σήκωσε η Παπαρίζου.

Να ξέρεις δεν πρόκειται να ξανακερδίσουμε γιατί δεν ποτέ ξανά μια χρονιά πριν δεν θα κάνουμε Ολυμπιακούς και δεν θα κερδίσουμε euro! Αυτά είναι σημάδια.

Όσο κι αν κράζουμε το επίπεδο της διοργάνωσης κάθε χρόνο γουστάρουμε να μαζευόμαστε με την παρέα μας και να το παρακολουθούμε με πίτσες και μπύρες.

Ποτέ όμως δεν ψηφίζουμε.

 

Eurovision χωρίς τη Δάφνη Μπόκοτα και τον Αλέξη Κωστάλα δεν είναι Eurovision.

Αν θυμάσαι την Μπόκοτα είσαι πολύ μεγάλος. Αν δεν θυμάσαι την Μπόκοτα είσαι πολύ μικρός.

Η Δάφνη Μπόκοτα θα εξιλεωθεί μόνο αν κατέβει ως διαγωνιζόμενη.

Eurovision χωρίς Τατιάνα και Λαμπίρη να κάνουν αναλύσεις είναι μισή Eurovision.

 

Τι εννοείς όταν λες ‘συμμετέχει η Μεγάλη Βρετανία στη Eurovision’;

Ίσως ο πιο iso, δοκιμασμένος τρόπος να πάρεις followers στο τουίτερ.

Αρκεί να μην τουιτάρεις συνέχεια ντουζ πουάν και να βάζεις τα σωστά χάσταγκ.

Το #foustanela είναι ένα από τα σωστά χάσταγκ της βραδιάς.

 

Κάθε χρόνο όσο πιο παράξενη και εκκεντρική είναι μια εμφάνιση τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να κερδίσει.

Ευχαριστούμε το MAD που ανέστησε την Eurovision όταν πήγε να πεθάνει. Και που μας έφερε σαν υποψήφιες Ελευθερία Ελευθερίου και Θωμαή Απέργη.

Ας βάλουν ένα αυτόματο σύστημα να ενημερώνουν τους παρουσιαστές για τη μαθηματική νίκη κάθε χρονιά. Είναι κρίμα να ρεζιλεύονται έτσι.

Κώστα Μπίγαλη, λείπεις. Κι εσύ και οι Sea lovers.

Διαχρονικά ο πιο ‘εύκολος’ τρόπος να νοιώσουμε εθνικά υπερήφανοι.

Παραδέξου το. Κι εσύ μικρός σκεφτόσουν την Πάμελα Άντερσον στο άκουσμα της λέξης Eurovision.

Eurovision σημαίνει Κωνσταντίνα τιμημένη. Μια Ελλάδα φως ντε.

Eurovision χωρίς στοίχημα είναι σαν τζατζίκι χωρίς γιαούρτι. Και αγγούρι. Και σκόρδο. Δηλαδή δεν τρώγεται με τίποτα.

 

Είναι η διοργάνωση που κατάφερε να γελοιοποιήσει τον Ανδρέα Μικρούτσικο πολύ πριν τα καταφέρει το Big Brother.

Έχεις ξεχάσει ότι πήρε μέρος ο Σαρμπέλ.

Το άγχος του ημιτελικού συγκρίνεται μόνο με το άγχος των πανελληνίων #not

Τη Eurovision πολλοί εμίσησαν την Παπαρίζου ουδείς.

 

Δεν έχεις ιδέα για το ποιοι έχουν εκπροσωπήσει τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα.

Μετά, ήρθε η βασίλισσα Έλενα Παπαρίζου, η σταρ που θα μπορούσε να κατακτά κάθε χρόνο τη Eurovision, αλλά δεν την αφήσαμε. #καταγγελια

Το καλύτερο τραγούδι που δεν στείλαμε ήταν το “Ώπα είπα, κράτσες, κρούτσες”.

Να πούμε και κάπου εδώ ότι η Loreen δεν τραγουδά απλά για την ευφορία. ΕΙΝΑΙ η ευφορία.

 

Απέραντο σέβας στους παρουσιαστές του σόου. Οι άνθρωποι προσπαθούν να πείσουν όλη την Ευρώπη ότι βλέπει κάτι αξιοπρεπές.

Απέραντο σέβας και στις μπάντες που μασκαρεύονται. Οι άνθρωποι έχουν καταλάβει όσο κανείς το ποιόν της διοργάνωσης.

Ρεπόρτερ της Eurovision δεν γίνεσαι, γεννιέσαι.

 

Να θυμάστε πάντα: Δεν εκπροσωπείται η Ελλάδα, αλλά η ΕΡΤ.

Αν τα τραγούδια εκπροσωπούσαν τις χώρες, θα έπαιζαν οι εθνικοί ύμνοι. Παίζουν;

Φέτος, που μας ‘μισούν’ όλοι για τα δανεικά και αγύριστα, έχει πιο ενδιαφέρον από ποτέ. Ούτε η Κύπρος δεν θα μας δώσει το 12άρι.

 

Γιατί δεν στέλνουμε τον Mr Εθνικά Μπούτια να τελειώνουμε;

Ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι ο Πάνος Σόμπολος του γιουροβιζιονικού ρεπορτάζ.

Τα νησιά Φερόε παίζουν; Αν ναι, αυτούς τους έχουμε για πλάκα.

Γενικά πάντως, είμαστε με τη Ρωσία για τα πλάνα που κάνει ο σκηνοθέτης στο κοινό όταν τραγουδάει κάποιος ή κάποια από τη Ρωσία.

 

Το τιμημένο εσώρουχο της Παπαρίζου και το φόρεμα χωρίς εσώρουχο της Γαρμπή. Αυτά είναι που κάθε Έλληνας άντρας, από μια ηλικία και πάνω, θυμάται.

Κρίμα δεν είναι από τη χρονιά της Ελευθερίου να θυμάσαι μόνο “το βρακί”;

Η συζήτηση την άλλη μέρα περί συμμαχιών των Σκανδιναβών και των πρώην ΕΣΣΔ είναι πιο βαρετή κι από το να διαβάζεις λατινικά.

Οι άλλοι μεταξύ τους είναι τσάτσοι και δολοπλόκοι. Εμείς με τους Κύπριους είμαστε αδέρφια.

Μία μόνο χρονιά παίξαμε τίμια. Τη χρονιά που δεν μπήκε η Κύπρος στον τελικό.

 

Τουλάχιστον μία φορά έχεις πει και εσύ το Ντουζ πουάντ (χωρίς απαραίτητα να μιλάς για χώρα).

S.A.G.A.P.O. η μαγική λέξη που όλοι αγαπήσαμε να τρολάρουμε. Μαζί με το φόρεμα της Μαντώ-Μαντούς.

Η Eurovision αποκτά ενδιαφέρον μ’ ένα κάρο ειδικά στοιχήματα στον Stoiximan.

 

Το φαβορί έχει λαμέ. Το φαβορί έχει ή κάτι πολύ όμορφο (βλέπε πόδια Παπαρίζου) ή κάτι πολύ άσχημο (βλέπε Λόρντι). Το φαβορί δεν έχει στίχο. Σκηνική παρουσία έχει. Προς απάντηση στο Χρήστο Δάντη που «βοήθησε» τη Ναταλία Γερμανού στους στίχους. #fail

Ο Μιχάλης Ρακιντζής ήταν ο καλύτερος.