Οι 7 πιο γνωστοί Ναζί που αυτοκτόνησαν

Όταν τελείωσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν βρέθηκαν και πολλά απ’ τα πρωτοκλασάτα στελέχη των ναζί να περάσουν από δίκη για τα εγκλήματά τους. Ο λόγος απλός: είχαν προλάβει να αυτοκτονήσουν. Το παράδειγμα το έθεσε πρώτο ο ίδιος ο Χίτλερ, οποίος μαζί με την Εύα Μπράουν, αυτοκτόνησε στις 30 Απριλίου 1945, όταν τα σοβιετικά τανκς είχαν σχεδόν μπει στο Βερολίνο.

Ο αγαπημένος τρόπος των ναζί ήταν το υδροκυάνιο, μία ουσία που λειτουργεί ως δηλητήριο για τον άνθρωπο και πολλοί Γερμανοί αξιωματικοί το κουβαλούσαν πάνω τους, σε περίπτωση που έπεφταν αιχμάλωτοι του εχθρού. Ήταν αρκετά συνηθισμένο εκείνη την εποχή να σπας μία κάψουλα στο στόμα σου και να πεθαίνεις μέσα σε λίγα λεπτά, παρά να αντιμετωπίσεις την μήνη των εχθρών σου.

Εμείς μαζέψαμε 7 από τα μεγαλύτερα καθάρματα των φασιστών, που διάλεξαν αυτόν τον τρόπο για να αποχαιρετίσουν τον πλανήτη.

Δες:

1. Χέρμαν Γκαίρινγκ

Ο Γκαίρινγκ ήταν κατά πολλούς ο νο2 στη ναζιστική Γερμανία, ένα πραγματικό κτήνος που πρωταγωνίστησε σε όλη τη φρίκη, από τα πρώτα χρόνια της ανόδου του ναζισμού μέχρι και την ήττα απ’ τους συμμάχους. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε την φρικιαστική Γκεστάπο, η οποία και εδραίωσε την κυριαρχία του ναζιστικού κόμματος στο εσωτερικό της Γερμανίας.

Το 1934 ο Χίτλερ είχε φοβηθεί ότι πολλοί μέσα στο κόμμα είχαν κερδίσει υπερβολικά μεγάλη δύναμη, κάτι που τον έκανε να αισθάνεται ανασφάλεια. Αποτέλεσμα αυτής της (μάλλον) φαντασιοπληξίας του, ήταν ‘Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών’, το περίφημο σχέδιο της Γκεστάπο, κατά το οποίο δολοφονήθηκαν 85 στελέχη του κόμματός του. Επικεφαλής φυσικά αυτού του σχεδίου εξόντωσης είχε τεθεί ο Γκαίρινινγκ. Ο ίδιος άνθρωπος ήταν κι εκείνος που είχε σκεφτεί και είχε δημιουργήσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκεί όπου εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν με τους πιο παρανοϊκούς τρόπους που σκέφτηκε ποτέ ανθρώπινος νους.

Ο Γκαίρινγκ, λοιπόν, ήταν από εκείνους που δεν αυτοκτόνησαν αμέσως μόλις έπεσε το καθεστώς, αλλά έζησε αρκετά ώστε να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου, κατά τις περίφημες δίκες της Νυρεμβέργης. Καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού και παρά το γεγονός ότι παρακάλεσε τους δικαστές να πεθάνει με μία σφαίρα στο κεφάλι, εκείνοι του το αρνήθηκαν. Στις 15 Οκτωβρίου, το βράδυ πριν τον κρεμάσουν, ο Γκαίρινγκ κατάπιε μία κάψουλα με υδροκυάνιο μέσα στο κελί του. Το πρωί βρέθηκε νεκρός, γλιτώνοντας έτσι το ‘ατιμωτικό’ κρέμασμα.

2. Οντίλο Γκλομπότσνικ

Ένας απ’ τους λιγότερο γνωστούς ναζί -αλλά το ίδιο τέρας με τους υπόλοιπους- ήταν ο Γκλομπότσνικ, ένας Αυστριακός με μεγάλη συμμετοχή στο σχέδιο εξόντωσης των Εβραίων. Προχωρώντας με μεγάλη μυστικοπάθεια, οι ναζί ονόμασαν αυτό το σχέδιο ‘Aktion Reinhardt’, κατά το οποίο ο Γκλομπότσνικ “έλαμψε” καθ’ όλη τη διάρκειά του: απ’ τη σύλληψη του ως ιδέα, μέχρι και την πραγματοποίησή του.

Πριν ακόμα οι Ναζί προσαρτήσουν την Αυστρία, ο Γκλομπότσνικ ήταν απ’ τους πιο δραστήριους φιλοναζιστές στη χώρα του, ένας από εκείνους που έκτιζαν μεθοδικά την τοπική υποστήριξη. Ειδικά για τους θανάτους που συνέβησαν στην Πολωνία, κατά τη διάρκεια του ‘Β Παγκοσμίου Πολέμου, πιστεύεται ότι η ευθύνη του ήταν πολλή μεγάλη.

Ωστόσο, στις 31 Μαΐου, στις 4 το απόγευμα έπεσε στα χέρια των συμμάχων και προτίμησε να αυτοκτονήσει παρά να περάσει από δίκη. Τοποθέτησε μία κάψουλα με υδροκυάνιο κάτω απ’ τη γλώσσα του, όπου και την κράτησε για πολλές ώρες μέχρι τις 11.30 το βράδυ, όταν και την κατάπιε. Πέθανε μέσα σε λίγα λεπτά.

3. Χάινριχ Χίμλερ

Ακόμη ένας απ’ τους πιο διάσημους και περιβόητους ναζί, ο Χάινριχ Χίμλερ, ανήκει στην ομάδα των εγκληματιών πολέμου που φοβήθηκαν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της ήττας και προτίμησαν να αυτοκτονήσουν.

Ο Χίμλερ ξεκίνησε την καριέρα του το 1923, όντας ένα απ’ τα πρώτα και πιο πιστά μέλη του ναζιστικού κόμματος, ενώ πολύ γρήγορα ανέβηκε στην ιεραρχία. Ήταν εκείνο το αρρωστημένο μυαλό που δημιούργησε τα SS, μία από εκείνες τις ομάδες που ήταν υπεύθυνες για φρικαλεότητες σε όλες τις χώρες που δρούσαν ως κατοχική δύναμη. Ήταν εκείνος επίσης που μαζί με μερικά ακόμη υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος, σκέφτηκε και πραγματοποίησε το Ολοκαύτωμα.

Το 1943 διορίστηκε υπουργός Εσωτερικών Υποθέσεων, αλλά γρήγορα έπεσε σε δυσμένεια και παρότι δεν εκτελέστηκε κατά τη συνήθη πρακτική, ωστόσο εκδιώχθηκε απ’ την καρέκλα του. Βλέποντας στη συνέχεια ότι ο πόλεμος χανόταν, προσπάθησε να το σκάσει. Έπεσε όμως στα χέρια των συμμάχων και στις 23 Μαΐου του ’45, προκειμένου να αποφύγει να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου, προτίμησε να καταπιεί μία κάψουλα υδροκυάνιου. Πέθανε σχεδόν αμέσως.

4. Μάρτιν Μπόρμαν

Ο Μπόρμαν, μία πολύ σκοτεινή φιγούρα εκείνης της περιόδου, ήταν ο επικεφαλής της καγκελαρίας του ναζιστικού κόμματος, με το ‘προνόμιο’ να συνεργάζεται απευθείας με τον Χίτλερ. Εξαιτίας αυτής ακριβώς της σχέσης του με τον Φύρερ, ο ίδιος ασκούσε μεγάλη επιρροή και στο κόμμα, αλλά και στα ζητήματα που αφορούσαν τον πόλεμο και τη χώρα του. Μάλιστα, ήταν ένας από εκείνους που πίεσαν αρκετά ώστε να δημιουργηθούν εκείνα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα οποία οι κρατούμενοι θα εργάζονται ως σκλάβοι για χάρη της γερμανικής βιομηχανίας.

Για δεκαετίες οι ιστορικοί πίστευαν ότι ο Μπόρμαν, μετά το τέλος του πολέμου, κατάφερε να ξεφύγει και να ζήσει με διαφορετικό όνομα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Ωστόσο, ένα DNA τεστ που έγινε το 1998 σε έναν άγνωστο σκελετό που βρέθηκε στο Βερολίνο, κοντά στο σημείο που τον είχαν δει για τελευταία φορά, απέδειξε ότι τελικά δεν την σκαπούλαρε. Αυτοκτόνησε κι αυτός με κάψουλα υδροκύανιου στις 2 Μαΐου του 1945.

5. Γιόζεφ Γκαίμπελς (βασικά, τα παιδιά του…)

Σε αυτήν τη λίστα δεν βρίσκεται ο Γκαίμπελς, καθώς αυτοκτόνησε με πιστόλι, ωστόσο βρίσκονται τα έξι του παιδιά, καθώς πρόλαβε προηγουμένως να τα δολοφονήσει με δηλητήριο. Οπότε το έγκλημα και η φρικαλεότητά πάει σε εκείνον, τα παιδιά του δεν μας φταίνε σε τίποτα, που ο πατέρας τους δεν θέλησε να ζήσουν σε έναν κόσμο που οι Σύμμαχοι θα κυριαρχούσαν.

Η ημερομηνία έδειχνε 1η Μαΐου του 1945 και ο Χίτλερ με την Εύα Μπράουν είχαν ήδη αυτοκτονήσει, καθώς η Σοβιετικοί προχωρούσαν προς το Βερολίνο. Το “ναζιστικό όνειρο” είχε γκρεμιστεί και όλοι φοβούνταν να έρθουν αντιμέτωποι μαζί τους. Οι πιο επιφανείς Ναζί κρύβονταν σε καταφύγια, μαζί τους κι ο υπουργός Προπαγάνδας, Γιόζεφ Γκαίμπελς με τα παιδιά του.

Αρχικά, κάλεσαν έναν γιατρό -οδοντίατρο για την ακρίβεια- από την στρατιά των Panzer, για να θανατώσει τα 6 παιδιά. Εκείνος όμως δεν άντεξε ψυχολογικά να το κάνει και η ‘δουλειά’ ανατέθηκε σε έναν άλλο γιατρό, τον Λούντβιχ Στουμπφέγκερ, ο οποίος θα έβγαζε τελικά εις πέρας την αποστολή του. Αρχικά αναισθητοποίησε τα παιδιά και αφού τα ξάπλωσε ανάσκελα, τοποθέτησε ανάμεσα στα δόντια τους από μία κάψουλα υδροκυάνιου. Τους έκλεισε τα στόματα με δύναμη, οι κάψουλες έσπασαν, το δηλητήριο κύλησε στον λαιμό τους και λίγα λεπτά αργότερα θα κείτονταν νεκρά.

6. Ρόμπερτ Ρίττερ φον Γκράιμ

Ένας απ’ τους πρωτεργάτες των αεροπορικών βομβαρδισμών του Λονδίνου, ο Ρόμπερτ Ρίττερ φον Γκράιμ, ξεκίνησε ως αεροπόρος στη Λουτφάβε, προτού ανέβει εξαιρετικά γρήγορα στα υψηλότερα κλιμάκια της γερμανικής στρατιωτικής αεροπορίας και συνεχίσει να σκορπάει τον τρόμο από ψηλά στις δυνάμεις των συμμάχων. Παράλληλα, διαδραμάτισε και πολύ σημαντικό ρόλο στον σχεδιασμό του του σχεδίου ‘Μπαρμπαρόσα’, της μεγάλης επίθεσης δηλαδή εναντίον των Σοβιετικών.

Στις 8 Μαϊου του 1945, ο φον Γκράιμ συνελήφθει από Αμερικανούς στρατιώτες στην Αυστρία. Στις 24 του ίδιου μήνα αυτοκτόνησε όσο βρισκόταν κρατούμενος στο Σάλτσμπουργκ, σπάζοντας μία κάψουλα με υδροκυάνιο στο στόμα του.

7. Ρίτσαρντ Γκλουκς

Ο Γκλουκς ήταν στρατιώτης πολύ πριν την άνοδο του ναζιστικού κόμματος, αλλά μόλις είδε την ‘ευκαιρία’, την άρπαξε και ανέβηκε στο άρμα του ναζισμού. Εξελίχθηκε πολύ γρήγορα στην ιεραρχία, και σύντομα βρέθηκε να ‘εργάζεται’ ως επιθεωρητής σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ήταν υπεύθυνος για τα κρεματόρια και πολύ συχνά ήταν εκείνος που αποφάσιζε τον ακριβή αριθμό των ανθρώπων που θα εκτελούνταν σε καθημερινή βάση. Ήταν μάλιστα εκείνος που πήρε τη μακάβρια απόφαση μαζί με τον Χίμλερ, τα μαλλιά των θυμάτων των στρατοπέδων συγκέντρωσης, να χρησιμοποιούνται ως νήμα από τους Γερμανούς στρατιώτες.

Ο Γκλουκς τραυματίστηκε κατά την αεροπορική επιδρομή των συμμάχων και νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο, όπου βρήκε την ευκαιρία να αυτοκτονήσει κι αυτός πίνοντας το γνωστό δηλητήριο. Ωστόσο, υπάρχουν υποψίες ότι πρόλαβαν να τον σκοτώσουν κάποιοι Εβραίοι, ως εκδίκηση για τον ρόλο του στο Ολοκαύτωμα.