Οι 7 τύποι του άντρα ψηφοφόρου

Έχω δει πολύ κόσμο να παρελαύνει μπροστά από την κάλπη. Άλλοι ξενερωμένοι, άλλοι αποφασισμένοι, άλλοι χαρούμενοι και άλλοι απλά βαριεστημένοι. Εντάξει, εσύ είσαι μοναδικός και δεν μοιάζεις με κανέναν από τους παρακάτω τύπους ανδρών. Αλλά για σκέψου το λίγο. Δεν σου μοιάζει κανένας απολύτως από αυτούς;

Ο περήφανος παππούς

Αυτός που τιμάει την κάλπη με την ψήφο του. Γιατί είχε ψηφίσει και μετά τον Εμφύλιο. Γιατί είχε ψηφίσει και στο δημοψήφισμα. Γιατί έχει δει περισσότερους πρωθυπουργούς και από τα πρωταθλήματα της ΑΕΚ (χωρίς παρεξήγηση). Γιατί την Κυριακή των εκλογών θα βάλει το καλό του κουστούμι, θα ισιώσει το μαλλί με την τσατσάρα και θα πάει να εκτελέσει ένα ιερό καθήκον. Αυτό για το οποίο αγωνίστηκε και τώρα είναι υπερήφανος.

Ο βαριεστημένος πιτσιρικάς

Τον σηκώσανε. Όχι οι πολιτικοί. Οι γονείς του. Για την ακρίβεια τον έχουν σηκώσει όπως τον τρέχουν κάθε Μεγάλο Σάββατο στην εκκλησία. Την βλέπεις στην φάτσα του την βαρεμάρα και τον ωχαδερφισμό. Από την μία τον ψήνει που θα ψηφίσει για πρώτη φορά αλλά όχι και να του χαλάς την Κυριακή ρε φίλε. Μέχρι να μπει στο παραβάν twittάρει πόσο βαριέται. Στο ψηφοδέλτιο μπορεί να ζωγραφίσει και καμιά μούτζα.

Ο αποφασισμένος πολιτικάντης

Υπάρχουν πολλοί με κομματικά ιδεώδη και πιστεύω ποτισμένα στο αίμα τους. Άλλοι γιατί πραγματικά πιστεύουν σε ένα κόμμα και τις διακηρύξεις του, άλλοι γιατί είναι βολεμένοι και έχουν να περιμένουν και άλλα από το κόμμα αυτό. Αυτοί είναι που μπαίνουν πιο καμαρωτοί από όλους στην αίθουσα. Το ψηφοδέλτιο μπορεί να το έχουν ακόμα και σταυρωμένο στην τσέπη. Και είναι και οι πρώτοι που θα κάνουν φασαρία έτσι και το έχουν καταχωνιάσει τελευταίο το ψηφοδέλτιο του κόμματος.

Ο δημοκράτης οικογενειάρχης

Σε παράταξη την φέρνει την οικογένεια. Μπροστά ο γιος και η κόρη. Πίσω τους η σύζυγος και τελευταίος αυτός να κλείνει την ομάδα. Θεωρεί την ψήφο μια στιγμή της οικογένειας, μια στιγμή που η οικογένεια εντάσσεται στην κοινωνία. Είναι ακόμα πιο περήφανος αν τα καμάρια του έχουν πάρει και τις πολιτικές του πεποιθήσεις αλλά δεν τον πειράζει και πολύ αν ο γιος τού βγει επαναστάτης.

Ο ανήσυχος αγανακτισμένος

Έχει έρθει για να μαυρίσει. Να τιμωρήσει. Τον κόβεις από το ύφος και την νευρικότητα. Θέλει να τελειώνει. Ρίχνει άγριες ματιές στον δικηγόρο, σίγουρος ότι είναι κι αυτός ένα λαμόγιο – μέρος του συστήματος. Στην καλύτερη θα ρίξει σαλαμάκι στην κάλπη. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ψηφίσει ένα πολύ μικρό κόμμα για να τιμωρήσει τους μεγάλους.

Ο παραλίας

Δεν τον ενδιαφέρει και πολύ. Τον ενδιαφέρει δηλαδή αλλά όχι και φοβερά. Για αυτόν η Κυριακή των εκλογών είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για καφέ, επίσκεψη στο πατρικό και σπιτικό φαγητό της μαμάς, αλλά και άραγμα στο σπίτι κανενός φίλου για τα exit polls. Καταφθάνει συνήθως το απόγευμα στην κάλπη μιας και έχει περάσει το πρωινό του στην παραλία ή σε κάποια κοντινή καφετέρια. Το σκέφτηκε πολύ βασικά το αν θα έρθει να ψηφίσει. “Αφού οι ίδιοι θα βγουν μωρέ”.

Ο νερόβραστος ψηφοφόρος

Τέτοιος είμαι κι εγώ. Όπως και η πλειοψηφία των ανθρώπων νομίζω. Θες να γίνει κάτι στο πολιτικό τοπίο, το σκέφτεσαι, ψηφίζεις. Αλλά είμαστε ξενέρωτοι ρε. Κι εσύ κι εγώ.