Οι 79 κανόνες του καλού οικογενειάρχη

Μετά τους πολύ εύχρηστους (παραδέξου το) κανόνες της ανδρικής φιλίας αλλά και τους κανόνες του σχολείου, το ONEMAN αποφάσισε να βάλει τάξη και στο σπίτι. Αναδεικνύοντας την πατρική φιγούρα και τους κανόνες που διέπουν τη θέση αυτή.

Ο πατέρας σφάζει τη γαλοπούλα τα Χριστούγεννα. Και το αρνί το Πάσχα

Το τηλεκοντρόλ το έχει στο χέρι ο γιος. Εκτός κι αν έχει ο πατέρας να δει ειδήσεις

Φρόντισε να είναι η μέση σου γερή. Έχεις μπροστά σου πολύ κουβάλημα (βαλίτσες, τσάντες παραλίες, χριστουγεννιάτικα δέντρα, πασχαλινά αρνιά).

 

Η ιστορία πρέπει να ειπωθεί. Ακόμα και αν τα παιδιά την έχουν ακούσει 7 χιλιάδες φορές σε κάθε πιθανή παραλλαγή.

Ο καλός οικογενειάρχης έχει πάντοτε ένα βαλιτσάκι γεμάτο -αρίστου κατάστασης- εργαλεία. Ακόμη και αν δεν ξέρει ούτε να τα χρησιμοποιεί, ούτε πως λέγονται.

Μην νομίζεις ότι μπορείς να κρατήσεις μούτρα στη γυναίκα που έχεις δίπλα σου. Μια μακαρονάδα με κιμά να φτιάξει και τελείωσες

Ο καλός οικογενειάρχης ξέρει πότε να κάθεται στην άκρη του σαλονιού αμίλητος

Στο αμάξι παίζει Καζαντζίδης επειδή έτσι το λέει ο πατέρας. Αν θες, βάλε ακουστικά να ακούσεις Demy

Μπορείς να πας όπου θέλεις. Αλλά δεν θα χάσεις το κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι.

Οφείλεις να έχεις μπυροκοιλιά και να διαλέγεις το καλύτερο κρασί.

Η πεθερά είναι πεθερά. Αλλά για χάρη της οικογένειας και της ψυχικής ηρεμίας μπορείς να γίνει και “μητέρα”. Άντε και “μαμά”.

Λάμπες, καζανάκια και σιφόνια είναι δικιά σου αρμοδιότητα και μόνο. Η μητέρα περιορίζεται στο να πάρει τηλέφωνο, κρυφά, τον ειδικό όταν αποτύχεις παταγωδώς.

Δεν έχεις καμία υποχρέωση να θυμάσαι γενέθλια και λοιπές κοινωνικές υποχρεώσεις. Έχεις υποχρέωση να δίνεις το παρών. Έστω και γκρινιάζοντας.

Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το να είσαι χαζομπαμπάς. Πρόβλημα θα υπάρξει όταν γίνεις υπερπροστατευτικός χαζομπαμπάς.

Η μάνα σου και η γυναίκα σου είναι γενετικά αδύνατο να είναι συμβατές. Αν σου κάτσει αυτό το λαχείο, να εύλογας καθημερινά την τύχη σου.

Κάθε φορά που γυρνάς σπίτι χωρίς ένα καλούδι για το/α παιδί/α σου αισθάνεσαι γυμνός. Γιατί αν δεν είσαι ο κουβαλητής, τι στο διάολο είσαι;

Οι ισχυροί σε αυτή τη ζωή δεν φωνάζουν και έχουν πάντοτε τον τελευταίο λόγο. Αυτός είναι ο ρόλος που καλείσαι να παίξεις όποτε προκύπτει ενδοοικογενειακή σύγκρουση. Φρόντισε να τον παίξεις καλά. Ακόμη και αν δεν σε πείθεις.

Ποτέ δεν ξεπερνάς τον πόνο που νιώθεις όταν το παιδί σου σε ρωτάει γιατί το αφήνεις για να πας στη δουλειά. Αν δεν ξέρεις την απάντηση, μάλλον ήρθε η ώρα να αλλάξεις δουλειά. 

 

Πάντοτε πρέπει να ξέρεις γιατί ο ουρανός είναι μπλε, γιατί φτερνιζόμαστε και πως πετάνε τα αεροπλάνα. Και μάλιστα χωρίς να χρειάζεται να το γκουκγλάρεις. Γιατί εσύ είσαι ο παντογνώστης. Τουλάχιστον μέχρι να φθάσουν στην ηλικία που θα γίνεις ο εχθρός.

Δεν γίνεται να είσαι ταυτόχρονα οικογενειάρχης και μέλος αντροπαρέας. Όταν επέλεξες να γίνεις το πρώτο, αυτόματα σταμάτησες να έχεις την ελευθερία να βγεις και πιεις ανενόχλητος.

Δεν υπάρχει “δεν ξέρω να αλλάζω λάμπα“, υπάρχει μόνο “τώρα αγάπη μου, θα την αλλάξω”

Ξαφνικά τα όρια ταχύτητας και οι πινακίδες στο δρόμο έχουν περισσότερη σημασία γιατί δεν είσαι μόνος σου στο αυτοκίνητο

Τα παιδικά πάρτι είναι απαραίτητα για την κοινωνικοποίηση του παιδιού σου. Όχι, δεν μπορείς να μεθάς σε αυτά σαν τον Don Draper

Δικαιούσαι και δεύτερο πιάτο φαγητό απλά και μόνο επειδή είσαι ο κουβαλητής

 

Το λεξιλόγιό σου οφείλει να ανανεώνεται διαρκώς με λέξεις όπως “σκουπιδοπαρέα”. Τι εννοείς δεν ξέρεις τι είναι η σκουπιδοπαρέα;

Φορολογικά, ασφαλιστικά, θέματα υγείας είναι δική σου αρμοδιότητα. Μην τα ρίχνεις σε άλλους.

Οφείλεις να αναπτύξεις άμυνες στο “μπαμπά θα μου πάρεις ένα…;”

Το φαγητό της πεθεράς είναι πάντα η πιο νόστιμη μακαρονάδα που έφαγε ο οικογενειάρχης. Μπροστά σε όλους θα πιέσει τη γυναίκα του να πάρει τη συνταγή από τη μαμά της. Η γυναίκα την παίρνει, δεν τη φτιάχνει ποτέ, δεν έχει σημασία.

Η τηλεόραση από τα ξημερώματα της Κυριακής μέχρι το μεσημέρι στις 14.00 θα έπαιζε ΕΤ3 (αν υπήρχε ακόμα ΕΤ3). Είναι οι ώρες που τα παιδιά κοιμούνται.

H ταινία που βλέπει με προσήλωση στην τηλεόραση ο οικογενειάρχης μπορεί να διακοπεί ανά πάσα στιγμή, ακόμη κι εκεί που ο Darth Vader λέει στον Luke ότι είναι ο πατέρας του, αν τα παιδιά απλά θελήσουν να δουν άλλο κανάλι. Ο οικογενειάρχης θα πει “ναι, ναι, αλλάξτε το, δεν το παρακολουθούσα έτσι κι αλλιώς”.

Δεν έχει σημασία ποιος μιλάει πρώτος, δεύτερος ή τελευταίος. Δεν παίζει ρόλο αν γκρινιάζουν ή κλαίνε τα παιδιά ή αν επιβάλλεται με τη φωνή ο πατέρας. Στο τέλος γίνεται πάντα αυτό που θέλει η μαμά.

Ο πατέρας δεν έχει πολλές παραξενιές ή απαιτήσεις. Αλλά κανένας δεν τρώει με το πιρούνι του.

 

Πριν φωνάξεις τον υδραυλικό, οφείλεις να έχεις σκύψει κάτω από το σιφόνι και να κάνεις ό,τι μπορείς (ή έστω να κάνεις ότι κάνεις ό,τι μπορείς) για να διορθώσεις τη ζημιά.

Στην απευκταία περίπτωση που μπει κλέφτης στο σπίτι -μην κοιτάξεις γύρω σου- εσύ είσαι ο ένας που θα βγει από το δωμάτιο και θα υπερασπιστεί την οικογένειά του.

Έχεις γεννηθεί με την όρεξη να ακούς 19 φορές τη μέρα την ίδια ιστορία για την Ελενίτσα και το φορεματάκι της που σκίστηκε στην καρέκλα σαν να είναι η πρώτη (φορά). Η Ελενίτσα είναι η διπλανή της κόρης σου στο σχολείο.

Οι κολλητοί σου (πριν το transition σε οικογενειάρχης) αρχίζουν με τον χρόνο να παγιώνονται στο μυαλό και στη ζωή σου ως ‘φίλοι’ σε πρώτη φάση και ως ‘οι παλιοί μου φίλοι’ σε δεύτερη.

Ξαφνικά μια αόρατη σκούπα σού ρουφάει κάθε πονηρή σκέψη για ένα 20χρονο κορίτσι. Φαντάζεσαι τι θα σκέφτονται άλλοι ‘διαστροφικοί’ τύποι για την κόρη σου στα 20 της και θες να κάνεις εμετό.

Ο σωστός οικογενειάρχης αγαπάει τη γυναίκα του δύο (τρεις, δέκα) φορές περισσότερο, αφού του χαρίσει ένα (δύο, πέντε) παιδί.

 

Ποτέ πριν ένα σινεμά δεν μπορούσε να κοστίσει σβηστά 50 ευρώ.

Ο οικογενειάρχης έχει τον πρώτο λόγο για τα πιο σημαντικά από τα ασήμαντα πράγματα που αφορούν την οικογένεια. Τα πιο σημαντικά από τα σημαντικά τα έχει πάντα η μαμά της υπόθεσης.

Η τσέπη του οικογενειάρχη αποκτά μια μόνιμη τρύπα. Είτε είναι τζιν, είτε παντελόνι κουστουμιού, είτε βερμούδα. Το κακό (;) είναι ότι του αρέσει.

Ο οικογενειάρχης έχει τη θέση του. Στο αυτοκίνητο (προφανώς), στο τραπέζι, στον καναπέ.

Γενικά έχει πολλά άστο-αυτο-είναι-του-μπαμπά πράγματα

Με τον ερχομό ενός ή περισσοτέρων παιδιών αποκτά κάποιες σημαντικές κάρτες, που μπορεί να χρησιμοποιεί σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Ξεχωρίζουν το “επειδή το λέω εγώ”, το “γιατί έτσι” και το υπερ-ατού “ρώτα καλύτερα τη μητέρα σου”.

Δεν μαγειρεύει συχνά, αλλά το κάνει γιατί είναι κρίμα να σπάσει το κοντέρ της γαματοσύνης.

Κοιμάται όταν κοιμούνται τα παιδιά.

 

Κατά τη φάση του “πόσο μοιάζει στη μαμά/μπαμπά/ΕΤ εξωγήινο” και όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω στο παιδί, ο πελαργός που λίγη ώρα πριν έκανε την παράδοση, με μια ύπουλη κίνηση αρπάζει το κινητό από την τσέπη του οικογενειάρχη και του αλλάζει τη φωτογραφία που έχει για background. Είναι, δε, τόσο σατανικός που πολλά βράδια τρυπώνει στο υπνοδωμάτιο και κάνει την ίδια διαδικασία όσο μεγαλώνει το παιδί.

Ο οικογενειάρχης δεν ξέρει τι σημαίνει “δεν ξέρω”.

Δύσκολη δουλειά, κάποιος πρέπει να την κάνει. Αυτός είναι ο ρόλος του οικογενειάρχη με μια φράση.

Κάθεσαι πάντα στην κεφαλή του τραπεζιού σαν πάτερ φαμίλιας και δίνεις το έναυσμα για το εβίβα.

Φοράς φανελάκι αμάνικο μέσα στο σπίτι. Και στην αυλή. Και βρακί μινέρβα. Οι παραδόσεις πρέπει να μείνουν παραδόσεις.

Ξέρεις να ψαρώνεις τον “γαμπρό” με ιστορίες από τον στρατό και τις παλιοπαρέες που όμοιες τους δεν έχει ακούσει ο πιτσιρικάς ποτέ στη ζωή του.

Στο αμάξι παίζεις το soundtrack σου για να μάθεις τον μικρό τι εστί καλή μουσική.

 

Ο σωστός οικογενειάρχης πάει πάντα στην ίδια ταβέρνα και λέει με νόημα στον Μήτσο τον ταβερνιάρη, “που ‘σαι σειρά; Πιάσε μια απ’ το δικό μου καλοψημένο κι ό,τι θέλουν τα παιδιά“. Γενικά και σοβαρά, φτιάχνει δίκτυο γνωριμιών για το καλό της φαμίλιας.

Σαν σωστός οικογενειάρχης, η αγαπημένη σου ατακα είναι: “Μιλάει ο πατέρας σου, σιωπή”. Μετά μιλάς για 30 δευτερόλεπτα και αποχωρείς με το κεφάλι ψηλά. Σε αντίστοιχη περίπτωση η μάνα μιλάει κανα μισάωρο και αφού έχεις παραδοθεί, παίζει να βάλει και τα κλάματα.

Ακούς τις συζητήσεις του γιου με τους φίλους διακριτικά και ξαφνικά όταν η κουβέντα βαλτώνει γιατί έχει πέσει στο τραπέζι ένα αιώνιο δίλημμα, πετάγεσαι και αναφωνείς “θα σου πω εγώ”. Και λές πάλι μια ιστορία από τα παλιά που θα τους ανοίξει τα μάτια.

Δίνεις τις καλύτερες συμβουλές για τις γκόμενες-ους. Όπως και να το κάνεις, η εμπειρία οφείλει να μιλήσει πρώτη. Γενικά ακούς τα προβλήματα του γιου ή της κόρης και γίνεσαι φίλος. Είναι το κλειδί της ισορροπίας.

Προσπαθείς να μην κάνεις το παιδί σου κυνηγό αν δεν το θέλει. Κυνήγι κανονικό. Ξέρεις, μπεκάτσες. Αν δεν θέλει, μην το παίρνεις μαζί του στις εξορμήσεις για να του δείξεις πως στήνεις σωστό καρτέρι. Το ίδιο ισχύει και για το γήπεδο.

Ο σωστός οικογενειάρχης έχει κατοικίδιο στο σπίτι. Τελεία. Κάνει το παιδί του να κοινωνικοποιηθεί πιο γρήγορα και να μάθει να αγαπάει τα ζώα. Μερικές φορές αξίζουν περισσότερη αγάπη από πολλούς ανθρώπους.

Ο σωστός οικογενειάρχης είναι εκείνος που όταν θα σε έχει πάρει από κάτω, θα σε πιάσει από τον ώμο και θα σε πάρει μια βόλτα μαζί του. Δε χρειάζεται να πείτε τίποτα, δεν χρειάζεται να πείτε πολλά. Ξέρεις ότι βλέπεις στο πρόσωπο του τον εαυτό σου μετά από 30 χρόνια, κι αυτό αρκεί για να αισθανθείς λίγο καλύτερα.

Οι βίδες βιδώνουν δεξιόστροφα και ξεβιδώνουν αριστερόστροφα.

 

Όλα κι όλα, μία ώρα μπασκετάκι την εβδομάδα τη δικαιούσαι. Όλη κι όλη.

Η ευτυχία δεν αγοράζεται. Ούτε η δική σου, ούτε η δική τους.

Άναψε το θερμοσίφωνο χωρίς να στο πει. Θα γλυτώσεις πολλή γκρίνια φίλε μου.

Τα λουλούδια στο μπαλκόνι είναι δικά της. Εσύ τα φύτεψες, εσύ τα καλλιέργησες, εσύ τα πονάς. Αλλά είναι δικά της.

 

Στην ουσία είσαι ο δικός τους Walter White. Το πως θα βάλεις το ψωμί στο τραπέζι δεν έχει καμία σημασία.

Φτιάξ’ τους ένα έπιπλο με τα χέρια σου. Περισσότερο θα το αγαπήσουν αυτό παρά τα άλλα τα ακριβά.

Ο τελευταίος τροχός της αμάξης είσαι. Ο πιο σημαντικός αλλά ο τελευταίος.

Το επαγγελματικό βάψιμο κάνει το σπίτι να φαίνεται καινούριο. Άσε αυτά που ήξερες φοιτητής.

 

Γράψε μας κι εσύ τους δικούς σου κανόνες για τον άνδρα οικογενειάρχη.