Οι ‘καλύτερες’ στιγμές του Στην υγειά μας

Όπως θα έχεις καταλάβει, στο Oneman αγαπάμε πολύ το “Στην Υγειά μας”. Το αγαπάμε τόσο πολύ που έχουμε φιλοξενήσει μέχρι και ανταπόκριση ανθρώπου που το έζησε από μέσα.

Αυτή τη φορά, είπαμε να ξεχωρίσουμε ορισμένους απ’ τους λόγους που μας έκαναν να το λατρέψουμε. Δεν ήταν εύκολο, θα μπορούσαμε να παραθέσουμε εκατοντάδες, όμως έπρεπε να διαλέξουμε απλά τις πιο επικές.

Μεταμοντερνισμός, γροθιές στον φαλλοκρατισμό, αμαρτίες αλλονών, ακολουθούν ορισμένες πραγματικά μυθικές στιγμές. Στην Υγειά Σας.

1.Τότε που ανέφεραν τον τίτλο μέσα στην εκπομπή

Λίγο τολμηρό να γίνει ευθεία αναφορά του τίτλου σαν catchphrase μέσα στην εκπομπή. Αλλά έγινε. Το “στην υγεία μας” έγινε η νοητή βαριοπούλα που κατεδάφισε τον 4ο τοίχο και έφερε την ελληνική τηλεόραση με φόρα στην εποχή του μεταμοντερνισμού. Ξαναλέω τολμηρό, αλλά ξέρεις ότι η κατάσταση θα ξεφύγει, όταν συνδυάζεις το κέφι με την αθάνατη ελληνική λεβεντιά.

2. Τότε που όλοι έκαναν ψέμματα ότι μπήκε η πρωτοχρονιά

Οι σελέμπριτι είναι σαν εμάς, μόνο με περισσότερα λεφτά και μεταξύ μας, μας ενδιαφέρει περισσότερο τι κάνουν από εσένα. Οι σελέμπριτι το ξέρουν αυτό. Για αυτό θυσιάζονται για να έχεις εσύ, καλή πρωτοχρονιά. 12­15 ενήλικες άνθρωποι μαζεύτηκαν σε ένα στούντιο ένα μεσημέρι και παριστάνουν ότι μπήκε η πρωτοχρονιά μεσημεριάτικα, για την δικιά σου διασκέδαση. Με πλήρη αφοσίωση. Χρόνια πολλά, καλή χρονιά ευχές και συγκίνηση, μαζεμένα σε ένα άσχετο μεσημέρι σε ένα στούντιο.

3. Τότε που έκανες ζάπινγκ την πρωτοχρονιά και ο πατέρας σου είπε “Αφού δεν έχει τίποτα, άσε τουλάχιστον τον Παπαδόπουλο που βάζει λαϊκά.”

Η πρωτοχρονιά είναι βαρετή. Οικογενειακά τραπέζια και πολύ χτίσιμο για την πιο προβλέψιμη και κλισέ κλιμάκωση όλων των εποχών. Όλοι στεκόμαστε εκεί και κάνουμε ότι καταλάβαμε ότι η χρονιά άλλαξε, αν και δεν υπάρχει τίποτα διαφορετικό. Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, πιστεύεις ότι λίγη τηλεόραση θα βοηθήσει να γίνει λίγο πιο υποφερτή η κατάσταση. Γιατί η ελληνική τηλεόραση είναι διαβόητη για την ικανότητα της να κάνει την ζωή σου πιο υποφερτή. Αλλά το ζάπινγκ σου είναι μάταιο. Δεν έχει τίποτα. Εκείνη την ώρα όμως, ο πατέρας σου με συγκεντρωμένη σοφία 55 χρόνων, δίνει την μαγική λύση. «Άσε τον Παπαδόπουλο που θα παίξει λαϊκά». Και ξέρετε κάτι; Έπαιξε όντως λαϊκά!

4. Τότε που εκείνη η γυναίκα σηκώθηκε και χόρεψε ζεϊμπέκικο, νικώντας τον φαλλοκρατισμό

Είναι κοινή γνώση ότι το ζεϊμπέκικο είναι χορός αντρίκειος. Είναι από αυτά που δεν υπάρχει εξήγηση γιατί, απλά έτσι είναι. Όπως ότι το 6 στο τηλεκοντρόλ είναι το Star. Παρ’ όλα αυτά στην εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου, μια γυναίκα σηκώθηκε και χόρεψε ζεϊμπέκικο χτυπώντας γροθιά στο στομάχι της πατριαρχίας. Διέλυσε την πατριαρχία. Βασικά έκανε την πατριαρχία να την ερωτευτεί και μετά την παράτησε, σπάζοντας την καρδιά της πατριαρχίας σε χίλια κομμάτια. Σήμερα η πατριαρχία λέει ότι είναι καλά στους φίλους της χαμογελώντας ψεύτικα, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι φάντασμα του εαυτού της. Όλα εξαιτίας αυτού του ζεϊμπέκικου. Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ θα αναφερθεί σε αυτή τη στιγμή, ως προσωπική της έμπνευση.

5. Τότε που τελείωσαν οι Έλληνες καλλιτέχνες και τα αφιερώματα της εκπομπής ξανάρχισαν από την αρχή

Η ελληνική δισκογραφία είναι τεράστια. Αλλά όχι ανεξάντλητη. Όταν ξεκίνησε η εκπομπή κανένας δεν σκέφτηκε ότι αυτό θα είναι πρόβλημα. Αλλά έγινε. Εξαντλήθηκαν οι Έλληνες καλλιτέχνες για αφιερώματα. Ναι. Τόσο καιρό συμβαίνει το «Στην υγειά μας». Τώρα μπορείτε να περιμένετε σίκουελ όπως «Βασίλης Τσιτσάνης: Τα b sides», «Γρηγόρης Μπιθικώτσης Unplugged» και «Άκης Πάνου: Δεν είχε πολλή μεγάλη δισκογραφία δεν έχω ιδέα τι θα παίξουμε στο δεύτερο αφιέρωμα.»

6. Τότε που ένας ηθοποιός σηκώθηκε να τραγουδήσει ένα τραγούδι και όλοι κάναμε ότι ήταν καλά

Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι στον ίδιο, πολύ ευρύτερο χώρο, με αυτό του τραγουδιστή. Για αυτό, όταν ένας ηθοποιός σηκώνεται να τραγουδήσει το «υπάρχω» του Καζαντζίδη, είναι οκ. Μπορεί να υπάρχουν τραγουδιστές στον χώρο και ναι, ίσως το εκτελούσαν καλύτερα. Αλλά πρέπει να θυμάσαι ότι δεν μαζεύτηκαν εκεί μόνο για να προσποιηθούν ότι γλεντάνε για την δικιά σου διασκέδαση. Μαζεύτηκαν εκεί και για να προσποιηθούν ότι γλεντάνε, για δικιά τους διασκέδαση.

7. Τότε που έπαιξε το «Μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλωνών» και εκείνος ο ένας τύπος συννέφιασε, σκοτείνιασε και πήρε πονεμένη τζούρα, κάνοντας μας να καταλάβουμε ότι μάλλον και αυτός «Μια ζωή πληρώνει αμαρτίες αλλωνών»

Σε κάθε μουσικό γλέντι που σέβεται τον εαυτό του, πέρα από την χαρά και το κέφι θα έρθει εκείνη η στιγμή που η διάθεση θα γίνει βαριά και μελαγχολική. Αυτό συνέβη τελολογικά και εδώ. Δεν υπάρχει τραγούδι που θα ενώσει περισσότερο ένα δωμάτιο στη μελαγχολία από το«Μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλωνών». Σε όποιον χώρο και αν παίξει, όλοι θα ταυτιστούν, δημιουργώντας σου την απορία: που να βρίσκονται τώρα άραγε όλοι αυτοί οι αμαρτωλοί αλλωνοί;