Οι 40 κανόνες του Δεκαπενταύγουστου στην Αθήνα

“Δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα μένουν μόνοι μπατίρηδες και όσοι δεν έχουν λεφτά να πάνε έξω”, έλεγε ο Τσίου στην εισαγωγή του ομώνυμου κινηματογραφικού έπους του Μάκη Παπαδημητράτου. Βασισμένοι σε αυτόν τον πρωτομάστορα του Δεκαπενταύγουστου, γράψαμε και τους υπόλοιπους κανόνες αυτής της καλοκαιρινής περίστασης. Του να σε βρει ο Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα.

Οδήγηση σαν να παίζεις στο Grand Theft Auto, γιατί μπορείς. Εντάξει, ένα αστείο κάναμε.

Βλέπεις την ταινία του Γιάνναρη. Και ακούς το ομώνυμο τραγούδι.

Και τσουπ, η Ελένη Καστάνη στο μυαλό σου.

Εξετάζεις το ενδεχόμενο να πας σε κοντινό παραθαλάσσιο προορισμό που είναι φίλοι. Απορρίπτεις την ιδέα λόγω της ιδέας της Εθνικής να μετατρέπεται σε ένα τεράστιο πάρκινγκ.

Έχεις χρόνο να σκεφτείς αμέτρητα ψέματα για την ομορφιά του Δεκαπενταύγουστου στην Αθήνα. Κανείς δεν είναι εδώ για να σε διαψεύσει.

Εξαφανίζονται οι πολλοί, μικραίνουν οι αποστάσεις.

Βρίσκεις να παρκάρεις έξω απ’ το σπίτι σου.

Μελαγχολία, μοναξιές, καύσωνας, αλλά τουλάχιστον αρχίζει η Premier League.

Τουλάχιστον δεν δουλεύεις. Μη μου πεις…

Αν για κάποιο λόγο αποφασίσεις να ψήσεις σαρδέλες για μία φορά στη ζωή σου, κάν’ το αυτή τη μέρα.

Δεν αναγνωρίζεις ούτε τα (άδεια) στέκια σου.

Μια πισίνα, το βασίλειό μου για μια πισίνα (ξενοδοχείου, ιδανικά με είσοδο που δεν σκοτώνει).

Γυρίζεις άνετα ταινία με ζόμπι στο κέντρο της πόλης. Το “Κακό” έτσι γυρίστηκε.

Στέλνεις το ίδιο μήνυμα σε όλους: “Έχεις ξεμείνει στην Αθήνα να κάνουμε τίποτα το βράδυ”;

Σπίτι και Pro. Μέρες είναι θα περάσουν.

Ουρές χιλιομέτρων και ρεπόρτερ πάνω σε σπίτια με τις κάμερες να τραβούν τα αυτοκίνητα στις Εθνικές.

Μπινελίκια στα φαγάδικα που είναι κλειστά και δεν μπορείς να βρεις τίποτα να φας.

Το ‘μπαλκονάκι’ στον Λυκαβηττό το ξέρεις; Ήρθε η ώρα να το μάθεις.

Μουσική τέρμα στα ηχεία το μεσημέρι. Κανείς δεν θα ακούσει, κανείς δεν θα διαμαρτυρηθεί.

Ξαπλώνεις στη μέση της Αλεξάνδρας και περιμένεις κάνα πεντάλεπτο να ακούσεις αυτοκίνητο να έρχεται. Εντάξει, μην το κάνεις, αλλά τα πέντε λεπτά μπορεί να είναι και λίγα.

Εντόπισε ποιοι φίλοι σου είναι Αθήνα. Τηλεφώνησέ τους δήθεν από νησί και φτιάξ’ τους τη μέρα

Η άλλη Αθήνα. Που κάποιοι λένε ότι είναι ωραία. Αποδεικνύοντας ότι, περί ορέξεως, εντελώς κολοκυθόπιτα.

“Με ακούει κανείς; Που πήγατε όλοι;”

Εκκλησία κάποιος;

Κανείς;

Ναι, είναι παράξενο να κοιμάσαι χωρίς συναγερμούς και κόρνες να χτυπάνε. Θα περάσουν μέρες να το συνηθίσεις.

Πολλές Μαρίες. Λιγότεροι Παναγιώτηδες. Ευτυχώς που λείπουν διακοπές, οπότε με ένα SMS καθαρίζεις.

Tο τριήμερο είναι παγίδα για τους αιώνια αισιόδοξους. Όχι, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συναντήσεις κίνηση. Όσο καλά και αν σχεδιάσεις την απόδραση σου.

Αν δεν είσαι φαν της περίστασης, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τον περάσεις σπίτι με air-condition και μαραθώνιο σειρών.

Αν είσαι φαν, ποτέ το να διαβάσεις ένα βιβλίο στο Σύνταγμα δεν ήταν πιο διασκεδαστικό.

Ορκίζεσαι ότι δεν θα περάσεις τον επόμενο Δεκαπενταύγουστο στην Αθήνα.

Μάλλον θα τον περάσεις.