Οι Κύπριοι παίζουν (πολύ καλό) μπάσκετ
Επισκεφτήκαμε τη μεγαλύτερη ακαδημία μπάσκετ στο νησί και είδαμε από κοντά την προσπάθεια που γίνεται για την ανάπτυξη του αθλήματος στη χώρα.
- 7 ΜΑΙ 2023
«Το παιχνίδι τελειώνει. Εκπληκτική πρόκριση κυρίες και κύριοι για την ομάδα του Κεραυνού. Έχουμε τη χαρά και την τιμή να είμαστε μάρτυρες της πιο χρυσής επιτυχίας της κυπριακής καλαθόσφαιρας. Κεραυνός – Μπόρατς Νέκταρ 91-73. Και το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Τρελό πανηγύρι στον αγωνιστικό χώρο. Τρελό πανηγύρι και στις εξέδρες. Μπράβο στα παιδιά του Κεραυνού».
Αυτά είναι τα τρεμάμενα, από την ένταση και τη συγκίνηση, λόγια του Κύπριου speaker ύστερα από την πρόκριση της ομάδας της Λευκωσίας στα προημιτελικά του Saporta Cup τον Φεβρουάριο του 2001. Οι σκηνές μοιάζουν αρκετά με τις προκρίσεις των ελληνικών ομάδων σε Final Four της Euroleague. Τα πανηγύρια των οπαδών που δεν μπορούν να μείνουν στις θέσεις τους, οι μπασκετμπολίστες που χάνονται μέσα στις αγκαλιές του κόσμου, τα καπνογόνα. Όλα.
Μπορεί η κυπριακή ομάδα τελικά να μην κατάφερε να φτάσει ως τα ημιτελικά, καθώς αποκλείστηκε από τη σαφώς ανώτερη Βαλένθια, ωστόσο, εκείνο το βράδυ στη Λευκωσία σηματοδοτεί μέχρι σήμερα τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του κυπριακού μπάσκετ.
Η μεγαλύτερη ακαδημία μπάσκετ στην Κύπρο
22 χρόνια μετά, το άθλημα στην Κύπρο αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς. Βρίσκεται στην 78η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, ενώ οι top 3 ομάδες αγωνίζονται στο FIBA Champions League και το Europe Cup. Μόνο που η καρδιά του μπάσκετ δε χτυπά πια στη Λευκωσία, τη Λάρνακα ή τη Λεμεσό, που αποτελούν παραδοσιακές δυνάμεις του σπορ στη χώρα, αλλά στην Πάφο. Μια πόλη, ο πληθυσμός της οποίας δεν ξεπερνά τους 35 χιλιάδες κάτοικους, αλλά έχει καταφέρει να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη μπασκετική ακαδημία εκεί, με τον συνολικό αριθμό των αγοριών και των κοριτσιών που συμμετέχουν ενεργά να φτάνει τα 500.
Επισκεπτόμαστε το κλειστό γυμναστήριο την ώρα της προπόνησης. Εκεί μας περιμένουν οι δύο πρωτεργάτες του Άτλαντα, ο Δημήτρης Δεληχρήστος και ο Θανάσης Μαστόρης. Και οι δυο τους γεννήθηκαν στην Ελλάδα, ωστόσο, η ζωή τούς έφερε στην επαρχία της Κύπρου. Η ιστορία του πρώτου έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Μεγάλωσε στη Λάρισα και είχε την τύχη να αγωνιστεί στο πλευρό του Βασίλη Σπανούλη. Μαζί κατάφεραν να κατακτήσουν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων και να γίνουν τα μέλη της τελευταίας επαρχιακής ομάδας που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα. Ύστερα αγωνίστηκε σε αρκετούς συλλόγους της Α1 (μεταξύ αυτών στη Λάρισα, το Παγκράτι και τον Ίκαρο Καλλιθέας), το 2012, όμως, αποφάσισε να αλλάξει ριζικά τη ζωή του.
«Η γυναίκα μου είναι από την Πάφο. Έτσι, λοιπόν, αποφασίσαμε να φύγουμε από την Αθήνα και να κάνουμε μια νέα αρχή εδώ» εξηγεί ο ίδιος. Το μπάσκετ δεν το παράτησε ποτέ. Στη μοναδική ομάδα που υπήρχε μέχρι εκείνη τη μέρα στην κυπριακή πόλη, τον ΑΠΟΠ, γνώρισε τον Θανάση Μαστόρη. Λίγο καιρό αργότερα αποφάσισαν να κάνουν το επόμενο βήμα. Να αφήσουν ό,τι έκαναν μέχρι εκείνη τη μέρα και να δημιουργήσουν την πρώτη ακαδημία μπάσκετ στην Πάφο. Κάθε αρχή όμως και δύσκολη.
«Ρωτούσαμε ποιος είναι ο Σπανούλης και ο Διαμαντίδης και δεν ήξεραν»
«Τα πράγματα ήταν πολύ ρομαντικά στο ξεκίνημα. Είχαμε γίνει γραφικοί. Κουβαλούσαμε στην καρότσα ενός αγροτικού που είχαμε μια μπασκέτα και πηγαίναμε όπου μας καλούσαν. Ό,τι ώρα κι αν ήταν. Ακόμη και τρεις το ξημέρωμα. Σιγά – σιγά έρχονταν όλο και περισσότερα παιδιά και έπαιζαν. Κάπως έτσι καταφέραμε να κλείσουμε την πρώτη χρονιά με 200 άτομα» εξηγεί ο Δημήτρης Δεληχρήστος.
Όπως εξηγούν και οι δύο προπονητές της ακαδημίας, οι γνώσεις των παιδιών που ήθελαν να ασχοληθούν με το μπάσκετ ήταν ελάχιστες. «Υπήρχε μια γενικότερη άγνοια. Πηγαίναμε σε σχολεία, ρωτούσαμε τους μαθητές ποιος είναι ο Σπανούλης και ο Διαμαντίδης και δεν γνώριζαν. Τώρα ξέρουν, ακόμη κι αν έχουν σταματήσει το μπάσκετ».
Το μεγάλο όνειρο όλων των παιδιών είναι να παίξουν επαγγελματικό μπάσκετ. Και φυσικά να γίνουν σαν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ένα από τα παιδιά της ακαδημίας φορά τη γαλανόλευκη φανέλα με το νούμερο 34 στην πλάτη, ενώ ψηλά στους τοίχους του γηπέδου φιγουράρει μια μεγάλη αφίσα με το πρόσωπο του Έλληνα μπασκετμπολίστα που κυριαρχεί στο NBA.
Το σύστημα της Κύπρου που ευνοεί τους νεαρούς μπασκετμπολίστες
Μέχρι, όμως, εκείνο το σημείο, όπως σημειώνουν, χρειάζεται να διανυθεί πολύς δρόμος. «Φυσικά και δεν μπορεί να συγκριθεί το επίπεδο ενός μέσου Κύπριου μπασκετμπολίστα και ενός μέσου Έλληνα. Δεν είναι ίδια τα χρήματα, τα συμβόλαια, οι εγκαταστάσεις». Όπως εξηγεί ο κ. Μαστόρης, στο κλειστό στο οποίο κάνουν τις προπονήσεις τοποθετήθηκε παρκέ μόλις πριν από μερικούς μήνες. Μέχρι τότε, όλοι οι μπασκετμπολίστες έπαιζαν πάνω σε πλαστικό τερέν.
Στόχος, όμως, και των δύο είναι να δώσουν έμφαση στα νέα ταλέντα και τις ακαδημίες. «Φέτος έφυγαν τρία παιδιά από την ακαδημία μας και υπέγραψαν επαγγελματικό συμβόλαιο. Το ζητούμενο είναι πώς θα συνδυάσεις, βέβαια, όλα αυτά με την εκπαίδευση. Το δυσκολότερο είναι να πείσεις τους ανθρώπους να χτίσουν μια μπασκετική κουλτούρα, χωρίς να περιμένεις το παιδί σου να γίνει απαραίτητα επαγγελματίας» πρόσθεσε ο Θανάσης Μαστόρης.
Οι συνθήκες, ωστόσο, που επικρατούν στο νησί είναι εξαιρετικά βοηθητικές. «Στην Κύπρο μπορείς να πάρεις υποτροφία και να συνδυάσεις τις σπουδές σου με το μπάσκετ, κατά το αμερικάνικο πρότυπο. Η ακαδημία μας για παράδειγμα έχει συνεργασία με το ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Πάφου, το Neapolis. Εκείνο επιδοτεί το 50% των κόμιστρων των σπουδών και εμείς βάζουμε το άλλο 50%. Έτσι μπορεί ένα παιδί να σπουδάσει και να συνεχίσει να παίζει χωρίς να πληρώσει τίποτα. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα» προσθέτει ο Δημήτρης Δεληχρήστος.
Ο Άτλαντας διαθέτει επίσης και αντρική ομάδα, η οποία αγωνίζεται στη Β1 κατηγορία. Όλοι οι παίκτες προέρχονται από την ακαδημία και χωρίς να έχει μεσολαβήσει μεταγραφή. Το όνειρό και των δύο είναι ο σύλλογος να φτάσει κάποια στιγμή να αγωνίζεται στην πρώτη κατηγορία. Και ποιος ξέρει: ίσως τα παιδιά που κάνουν σήμερα προπόνηση να καταφέρουν μετά από μερικά χρόνια να κάνουν μια μεγαλύτερη επιτυχία από εκείνη στο Saporta Cup αρχές των 00s.
