Οι κλασικές φιγούρες των ελληνικών γηπέδων

Η σχέση του Έλληνα με τον αθλητισμό, είναι μια σχέση αγάπης και μίσους. Ειδικά στο ποδόσφαιρο, ο μέσος φίλαθλος λατρεύει να κράζει τους πάντες, να τα βάζει με την ποιότητα του θεάματος, να βγάζει όλους τους παίκτες άχρηστους, αλλά δεν χάνει ποτέ το κυριακάτικο ραντεβού του με το γήπεδο.

Για να στηρίξει, για να κράξει, για να δει φίλους, ακόμα και για να ξεσπάσει, ο πιστός Έλληνας ποδοσφαιρόφιλος θα αγοράσει το εισιτήριό του και θα πάρει τη θέση του στην κερκίδα. Σε μια κερκίδα που μπορεί να μην είναι σχεδόν ποτέ κατάμεστη, είναι όμως πάντα ‘γεμάτη’ με ωραίους τύπους.

Τύπους που ξεκινάνε από διαφορετικές αφετηρίες, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αλλά για όση ώρα κρατάει ένας αγώνας μοιράζονται το ίδιο πάθος, την ίδια φωνή, ακόμη και τα ίδια προβλήματα.

Ανθρώπους που αν έχεις πάει έστω και μια φορά μόνο στο γήπεδο, θα τους έχεις συναντήσει κι αναγνωρίσει. Αν πάλι πηγαίνεις συχνότερα, είσαι σίγουρα κάποιος απ΄αυτούς.

Ο πωρωμένος πιτσιρικάς που ξέρει απ’ έξω όλα τα συνθήματα

 

Συνήθως πρόκειται για μαθητή γυμνασίου ή λυκείου που έχει ξεκινήσει να επισκέπτεται το γήπεδο τακτικά για πρώτη φορά στη ζωή του χωρίς τη συνοδεία κάποιου γονέα και δεν μπορεί με τίποτα να κρύψει τον ενθουσιασμό του. Δεν χάνει αγώνα, μπορεί επιτέλους να βρίσει ελεύθερα και φυσικά έχει μάθει απ’ έξω όλα τα συνθήματα και τα τραγουδάει δυνατά μαζί με τους οργανωμένους.

Πού κάθεται: Στη θύρα ακριβώς δίπλα απ’ αυτή των οργανωμένων.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Εμφάνιση της ομάδας, κασκόλ, σημαία και καπέλο της θύρας των οργανωμένων.

Ο κάφρος

 

Ποσώς ενδιαφέρεται για την εξέλιξη του αγώνα. Εδώ που τα λέμε, μπορεί να μην ξέρει καν με ποιον αγωνίζεται η ομάδα του. Δεν έχει καμία σημασία. Ο κάφρος, έχει πάει στο γήπεδο για να πετάξει βαρελότα, να βρίσει τις μητέρες των αντιπάλων παικτών, να τραμπουκίσει δημοσιογράφους, να πλακωθεί με την αστυνομία και τους απέναντι οπαδούς και να γυρίσει σπίτι του ματωμένος και χαρούμενος.

Πού κάθεται: Στη θύρα των οργανωμένων.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Κέρματα, μπουκάλια, καπνογόνα, δυναμιτάκια, λοστοί και φυσικά κράνος.

Ο οργανωτής της εξέδρας που έχει γυρισμένη την πλάτη στο παιχνίδι

 

Είναι αυτός που διευθύνει το τραγούδι και τη φωνή των οργανωμένων. Δίνει το σήμα για το ποιο σύνθημα θα τραγουδήσουν, πότε θα αρχίσουν να χτυπάνε παλαμάκια και πότε θα χοροπηδάνε. Σε ολόκληρο τον αγώνα, έχει το βλέμμα προς την εξέδρα, χάνοντας ουσιαστικά όλο τον αγώνα.

Πού κάθεται: Στο κάγκελο μπροστά απ’ τη θύρα των οργανωμένων.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Ντουντούκα και καραμέλες για το λαιμό.

Ο κάτοχος διαρκείας που τους ξέρει όλους

 

Αγοράζει διαρκείας τα τελευταία 20 χρόνια. Πού το ξέρεις; Επειδή το αναφέρει σε κάθε δεύτερη πρόταση που λέει. Αισθάνεται πως επειδή έχει διαρκείας του ανήκει η μισή ομάδα κι έχει λόγο για τα πάντα. Τις μεταγραφές, τον προπονητή, τον πρόεδρο, την επέκταση του γηπέδου, τα νέα τουρνικέ και τις εκτός έδρας εμφανίσεις. Προφανώς, ξέρει με το μικρό τους όνομα όλους όσους κάθονται σε ακτίνα 50 μέτρων και μαζί τους αναλύει όλα τα συστήματα του προπονητή, ο οποίος ποτέ δεν κάνει.

Πού κάθεται: Στη σειρά 17, θέση 11, εδώ και 20 χρόνια.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Το διαρκείας του, μια τραγιάσκα και μια αθλητική εφημερίδα.

Ο ρομαντικός με το τρανζιστοράκι

 

Ναι, πλέον μπορείς να τσεκάρεις τι γίνεται στα υπόλοιπα παιχνίδια της αγωνιστικής μέσω του κινητού σου. Όχι απλά το σκορ δηλαδή, μέχρι και τα γκολ μπορείς να βλέπεις την ώρα που μπαίνουν. Πάντα όμως, θα υπάρχει στην εξέδρα ένας ρομαντικός τύπος, τιμητής του ρετρό, ο οποίος θα φοράει ακουστικό στο ένα αυτί και θα ακούει τι συμβαίνει στα άλλα γήπεδα. Συνήθως είναι μεγάλος σε ηλικία, όμως δεν αποκλείεται κι η έκπληξη με κάποιον old school νέο.

Πού κάθεται: Σε μια κεντρική θύρα με σχετική ησυχία, για να μπορεί να ακούει.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Τρανζιστοράκι και ακουστικά.

Το παιδάκι που πάει γήπεδο για πρώτη φορά

 

Εκεί γύρω στα 5-6 πρώτα χρόνια της ζωής του γιου του, ο πατέρας αποφασίζει να τον πάει για την παρθενική του εμπειρία στο γήπεδο, σ’ έναν σχετικά ασφαλή αγώνα, χωρίς πολλούς κινδύνους για επεισόδια και βρισίδια. Ακόμη κι αν πρόκειται για ένα Ολυμπιακός-Καλλιθέα που ήρθε 1-0 με γκολ στο 3ο λεπτό και 300 άτομα στις εξέδρες, στον μικρό τα πάντα μοιάζουν μαγικά. Βλέπει για πρώτη φορά από κοντά τους ήρωές του, βιώνει ζωντανά τη χαρά του γκολ και τα αισθάνεται όλα από απόσταση αναπνοής. Θα τον καταλάβεις απ’ το μόνιμο χαμόγελο στην φάτσα.

Πού κάθεται: Στην πιο ασφαλή θύρα του γηπέδου, ακριβώς δίπλα στον πατέρα του.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Φωτογραφική μηχανή και εμφάνιση της ομάδας.

Ο πατέρας κι ο γιος που πάνε μαζί γήπεδο 30 χρόνια

 

Αποτελεί μετεξέλιξη του μικρού παιδιού που πάει για πρώτη φορά γήπεδο με τον μπαμπά του. Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, οι δυο τους έκαναν αυτή τη βόλτα συνήθεια, αγόρασαν διαρκείας και 30 χρόνια μετά, είναι γνωστοί ως “ο κύριος Τέλης κι ο Γιώργος που ερχόταν από παιδάκι και τώρα είναι επιστήμονας”. Το κυριακάτικο γήπεδο αποτελεί ορόσημο στη σχέση τους και δεν το ανταλλάζουν ούτε με υπογεγραμμένη φανέλα του αγαπημένου τους παίκτη.

Πού κάθονται: Σειρά 17, θέση 12 και 13, δίπλα στον κύριο που έχει διαρκείας τα τελευταία 20 χρόνια.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Μαξιλαράκια για τις θέσεις τους.

Το ζευγάρι

 

Δεν αναφέρομαι στα ζευγάρια που είναι κι οι δύο φαν των σπορ, διότι υπάρχουν και τέτοια και πηγαίνουν στο γήπεδο τακτικά. Υπάρχουν όμως και κάτι ζευγάρια, που είναι φανερό πως η κοπέλα δεν ενδιαφέρεται καθόλου για όσα συμβαίνουν εντός αγωνιστικού χώρου, κι έχει πάει μαζί με το αγόρι της στο γήπεδο απλά επειδή δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει. Ρωτάει συνέχεια άκυρα πράγματα, είναι ντυμένη σαν να έχει βγει για ποτό και κάθε 10 λεπτά βγάζει με το φίλο της selfies, όσο εκείνος απαριθμεί στο κεφάλι του όλους εκείνους που θα προτιμούσε να είναι μαζί του στο γήπεδο. Κερασάκι στην τούρτα, τα φιλιά που δίνουν την ώρα μιας κρίσιμης φάσης κι όταν μπαίνει γκολ ή ένας κρίσιμος πόντος.

Που κάθονται: Κάπου καλά, για να μην γκρινάζει το κορίτσι ότι δεν βλέπει. Άλλο που δεν καταλαβαίνει και πολλά.

Απαιραίτητο αξεσουάρ: Selfie stick.

Η ωραία παρουσία

 

Το κορίτσι αυτό δεν φταίει σε τίποτα. Συνήθως έχει πάει απλά για να δει τον αγώνα με τις φίλες ή τους φίλους της, χωρίς να ενοχλήσει κανέναν. Ο ακούραστος σκηνοθέτης όμως, θα την εντοπίσει και θα της κάνει ένα κοντινό πλάνο, με τον εκφωνητή να αναφέρει αμέσως το κλασικό “βλέπουμε εδώ τις ωραίες παρουσίες στην εξέδρα” και τα αθλητικά σάιτ την επόμενη ημέρα να έχουν αφιερώματα με φωτογραφίες της.

Πού κάθεται: Στα επίσημα.

Απαραίτητο αξεσουάρ: Γυαλιά ηλίου, ό,τι ώρα και να γίνεται ο αγώνας.

Ο παντελώς άσχετος που βρήκε πρόσκληση

 

Δεν έχει ιδέα για το άθλημα, δεν ξέρει ούτε έναν παίκτη, δεν τον ενδιαφέρει καθόλου το αποτέλεσμα, όμως βρήκε πρόσκληση κι αποφάσισε να πάει. Την ώρα του αγώνα ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός του παιχνιδιού και το χειρότερο είναι πως συνήθως πρόκειται για sold out αγώνα στον οποίο εσύ δεν κατάφερες να βρεις εισιτήριο.

Πού κάθεται: Σε σουίτα.

Απαραίτητο αξεσουάρ: Το κινητό του.

Οι συγγενείς των παικτών

 

Τους καταλαβαίνεις επειδή όλο και κάποιος θα μοιάζει στον παίκτη, είτε πρόκειται για τον πατέρα, ή τον αδερφό του. Κάθονται όλοι μαζί, εμψυχώνουν τον αθλητή και τον χειροκροτάνε, εκτός απ΄ τον αυστηρό πατέρα που πάντα σχολιάζει “μπορεί και καλύτερα”. Αν δεν τους καταλάβεις απ’ την ομοιότητα, θα τους καταλάβεις απ’ τον τρόπο που θα στραβοκοιτάξουν όποιον πει κακή κουβέντα για τον δικό τους άνθρωπο (και πρώτος απ’ όλους ο αυστηρός πατέρας).

Πού κάθονται: Στα επίσημα, μια ανάσα απ’ τον αγωνιστικό χώρο.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Φωτογραφική μηχανή και τουλάχιστον μια εμφάνιση με το όνομα του αθλητή.

Ο υποστηρικτής του αντιπάλου

 

Όλοι έχουμε βρεθεί τουλάχιστον μια φορά ινκόγκνιτο στην έδρα του μεγάλου μας αντιπάλου, για να παρακολουθήσουμε το ντέρμπι απέναντι στην ομάδα που υποστηρίζουμε. Ο φαν της αντίπαλης ομάδας δεν μιλάει καθόλου, δεν εκφράζεται και κάθε τόσο ρίχνει ένα τυχαίο χειροκρότημα για ξεκάρφωμα. Δεν πείθει με τίποτα όμως, όποιον κάτσει να τον παρατηρήσει.

Πού κάθεται: Όσο πιο μακριά απ’ τους οργανωμένους γίνεται.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Καπέλο και γυαλιά ηλίου για να κρύβει όσο μπορεί τη φάτσα του.

Ο γκαντέμης-πανηγυρτζής

 

Πάει στο γήπεδο μόνο στα ντέρμπι, στα κρίσιμα παιχνίδια ή σε όσα ακολουθούν μεγάλες νίκες και δημιουργούν γιορτινό κλίμα. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο, παρακολουθεί τα παιχνίδια απ’ τον καναπέ κι όταν αποφασίσει να πάει στο γήπεδο με την προοπτική να πανηγυρίσει, φέρνει γκαντεμιά, βλέπει από κοντά μια ήττα και φεύγει απογοητευμένος και ξενερωμένος, αποφασισμένος να μην ξαναπατήσει ποτέ. Δυστυχώς, ξαναπατάει.

Πού κάθεται: Όπου βρει εισιτήριο.

Απαραίτητο αξεσουάρ: Μια στάνταρ μπλούζα που φοράει κάθε φορά που πάει στο γήπεδο.

Ο τρελός

 

Τις περισσότερες φορές κάποιας ηλικίας, ο ‘τρελός’ κάθεται πάντα μόνος του και ουρλιάζει διάφορα ακατάληπτα, προκαλώντας το γέλιο των διπλανών του. Είτε βρίζει, είτε εμψυχώνει, είτε απλά διαδίδει θεωρίες συνωμοσίας. Πάντως είναι άκακος και όλοι τον συμπαθούν, απλά αποφεύγουν να ξεκινήσουν κουβέντα μαζί του.

Πού κάθεται: Στην ίδια εξέδρα εδώ και 40 χρόνια.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Κιάλια, κασκόλ και διάφορα χαρτιά που δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να λένε.

Ο σκάουτερ/παλαίμαχος

 

Είτε το κάνει επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά, η παλιά δόξα του παρελθόντος κάθεται στις εξέδρες και παρατηρεί ποδοσφαιριστές, συστήματα και τακτικές, κρατώντας διαρκώς σημειώσεις. Όσο δεν σημειώνει, χαιρετάει παλιούς φίλους και διηγείται παλιές ιστορίες στους νεότερους.

Πού κάθεται: Στα επίσημα.

Απαραίτητα αξεσουάρ: Υπογεγραμμένα αυτόγραφα και μπλοκάκι σημειώσεων.

Ο διάσημος

 

Ηθοποιός, τραγουδιστής, δημοσιογράφος, πολιτικός, γενικότερα διάσημος, ο οποίος υποστηρίζει φανατικά μια ομάδα και παρακολουθεί όλους τους αγώνες της από κοντά. Συχνά-πυκνά, τοποθετείται δημόσια για όσα συμβαίνουν στον σύλλογο, ενώ δεν διστάζει και να επενδύσει σ’ αυτόν στις δύσκολες στιγμές.

Πού κάθεται: Στις θέσεις δίπλα στον αγωνιστικό χώρο.

Απαραίτητο αξεσουάρ: Ο σεκιούριτι.