Οι λάτρεις της ταχύτητας, η αδρεναλίνη και οι φλώροι που δεν φταίμε σε τίποτα
Mερικά ακόμα bytes στο internet όπου ένας millennial γκρινιάζει και σχολιάζει τι συμβαίνει γύρω του. Σήμερα για τα «σωστά αρσενικά» που πατάνε τέρμα το γκάζι στην εγωπάθεια.
- 4 ΝΟΕ 2021
Από όλα αυτά τα γελοία πράγματα που για κάποιον λόγο θεωρούνται χαρακτηριστικά ενός σωστού αρσενικού, η απρόσεκτη οδήγηση μου είναι το πιο ακατανόητο. Ό,τι και αν εμπεριέχει αυτή. Από το να οδηγείς μεθυσμένος στο να πάρεις τη στροφή με χειρόφρενο ή να πατήσεις 200 χιλιόμετρα στη Συγγρού. Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά κάθε πράγμα που δηλώνει ότι δεν ασχολείσαι και πολύ με την οδήγηση παίρνει έναν αέρα αρρενωπό. Ακόμα και το να βγάζεις το χέρι από το παράθυρο.
Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από το σοκαριστικό ατύχημα που έγινε στη Θεσσαλονίκη. Ένας 21χρονος με ακριβό σπορ αμάξι από τους γνωστούς λάτρεις της ταχύτητας «έφαγε», κατά τις μαρτυρίες, 2-3 φανάρια και τελικά προσέκρουσε σε ένα διερχόμενο μηχανάκι με έναν ντελιβερά που είχε βγει για το μεροκάματο του και είχε μικρά παιδιά. Χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι θα ήταν λιγότερο τραγικός ο θάνατός του αν δεν είχε παιδιά ή αν πήγαινε απλά για βόλτα.
Πριν συνεχίσουμε πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και κάτι. Οι δρόμοι της Ελλάδας είναι σε άθλια κατάσταση και ένας λάθος χειρισμός επικρέμεται πάνω από το κεφάλι κάθε οδηγού. Προφανώς, τα λάθη είναι ανθρώπινα και όσοι οδηγούν έχουν κάνει περισσότερα από ένα. Αυτό που καθιστά όμως και εξοργιστική, εκτός από πολύ στενάχωρη, την παραπάνω ιστορία είναι η ιλιγγιώδης ταχύτητα και φυσικά το πέρασμα των κόκκινων φαναριών. Η θεώρηση ότι ο δρόμος είναι μία πίστα και μπορούμε σε αυτή να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Για κάποιον λόγο, όπου σταθείς και όπου βρεθείς ακούς ανθρώπους, άντρες κυρίως, να περηφανεύονται για την τελική ταχύτητα που έπιασαν στον δρόμο. Να σκάνε ένα χαμογελάκι όταν λένε ότι έκαναν την απόσταση από την Αθήνα στο χωριό τους σε μόλις 1,5 ώρα. Έκανες το Αιγάλεω-Κάτω Ξηροβούνι σε λιγότερο από 95 λεπτά και κάθεσαι να μου μιλάς ακόμη; Λίγοι έχουν καταφέρει κάτι τόσο σημαντικό και συνεχίζουν ακόμα να είναι ταπεινοί. Γι’αυτό ίσως κάποια φορά το κάνεις σε κάτω από 90′. Επειδή δεν τυφλώθηκες από τη δόξα.
Υπάρχει βέβαια μία καμπάνια που εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με τον ίδιο ακριβώς πολύ βαρετό τρόπο. Κάποιες προστακτικές σε β’ πρόσωπο, τύπου «οδηγείτε προσεκτικά». Έτσι απλά για να υπάρχουν σαν το «τρώτε φρούτα και λαχανικά» το οποίο κάθε φορά που ακούς παθολόγο να το λέει, ψάχνεις από πού κλείνει η κασέτα. Όλη αυτή η καμπάνια είναι τόσο παραιτημένη και καθωσπρέπει που ίσως και να λειτουργεί και ως το αντίθετο από αυτό που πρεσβεύει. Είσαι τόσο βαρετός όταν λες «οδήγα προσεκτικά» που το να μην οδηγείς στην πράξη σε κάνει bad guy.
Και είναι βαρετή, γιατί ταυτόχρονα με την καμπάνια, υπάρχει ένα συνολικό χάιδεμα στα αυτιά όσων το κάνουν. Νέοι είναι, παιδιά είναι, άντρες είναι. Λογικό να τα κάνουν. Αν δεν περάσουν τώρα το κόκκινο με 180 χιλιόμετρα στα στενά της Νέας Σμύρνης, πότε θα το κάνουν; Όταν πάρουν σύνταξη;
Μήπως όμως υπάρχει και άλλη οπτική; Mήπως όσοι οδηγούν επικίνδυνα σε αυτούς τους κωλόδρομους τους οποίους έχουμε την ατυχία να χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας δεν είναι ούτε «λάτρεις της ταχύτητας» ούτε «κυνηγοί της αδρεναλίνης» ούτε «παιδιά που βράζει το αίμα τους»; Μήπως, αντιθέτως, είναι εγωπαθείς τύποι που συνήθως δεν έχουν με τι να γεμίσουν τη ζωή τους και τελικά θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή όλων των υπολοίπων;
Ειλικρινά, στον κόσμο στον οποίο ζούμε, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα ενδιαφέρον σε έναν ακόμη εγωπαθή τύπο.
