Στη σειρά οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας, από τον χειρότερο στον καλύτερο
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρότεινε τον Κώστα Τασούλα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και εμείς γυρίζουμε πίσω το χρόνο, κάνοντας ένα όχι και τόσο σοβαρό ranking.
- 15 ΙΑΝ 2025
«Η τέχνη του να μην κάνεις τίποτα σε νέες περιπέτειες» θα μπορούσε να πει κάποιος, ειδικά μετά την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά όχι εμείς. Επίσης, όσοι υποστηρίζουν ότι ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας επικυρώνει την κυρίαρχη πολιτική, θα μας βρει απέναντι, δεν είναι δυνατόν να λέγονται και να γράφονται τέτοιες γραφικότητες.
Ο Κώστας Τασούλας, λοιπόν, αυτός είναι ο εκλεκτός του Κυριάκου Μητσοτάκη για να διαδεχθεί την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία, όπως είπε, «στη διάρκεια της θητείας μου, προσπάθησα να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου με τη μεγαλύτερη δυνατή ευθύνη απέναντι στον ελληνικό λαό και τη συνείδησή μου». Την ευχαριστούμε. Για όλα.
Με αφορμή την ανακοίνωση του πρωθυπουργού μας, βρήκαμε και εμείς την ευκαιρία να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, σε όλες τις μεγάλες προσωπικότητες που, για το καλό της χώρας, αναγκάστηκαν να κλειστούν σε ένα γραφείο και να υποδέχονται από πολιτικούς, μέχρι και αθλητές και αθλήτριες. Έτσι, κάναμε ένα ranking, ένα αναγκαίο ranking το οποίο μοιάζει περισσότερο με απολογισμό.
8. Κάρολος Παπούλιας (2005-2015)
EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
Ο δικός μας Joe, με τη διαφορά ότι δεν υπήρξε πρόεδρος των ΗΠΑ, αλλά πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας από το 2005 μέχρι το 2015. Άλλη μια φορά με τον Joe Biden είναι ότι δεν έστειλε ποτέ του βαρύ οπλισμό στο Ισραήλ, όμως τώρα ξεφεύγουμε.
Μπορεί να ήταν στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, όμως δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ την bigger than life αύρα του ΠΑΣΟΚ. Αθόρυβος, στη θέση του, ένας άνθρωπος σε μια καρέκλα, όπως και ο επόμενος στη λίστα μας.
7. Μιχαήλ Στασινόπουλος (1974-1975)
Ήταν εκεί, αλλά δεν ήταν εκεί. Κάσπερ, μια ξεθωριασμένη, αλλά σοβαρή προσωπικότητα που τίμησε και με το παραπάνω την τέχνη του να μην κάνεις τίποτα. Φημιζόταν για τη διακριτικότητά του, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι έκανε τη δουλειά του καλά, αποφεύγοντας κάθε είδους σύγκρουση.
Το 1974, στις πρώτες μεταδικτατορικές εκλογές του Νοεμβρίου, εξελέγη πρώτος βουλευτής Επικρατείας, με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Παραιτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου, δέκα μέρες μετά το Δημοψήφισμα του 1974 με το οποίο καταργήθηκε η βασιλεία, όταν η νέα Βουλή τον εξέλεξε προσωρινό Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με 206 ψήφους.
Η προεδρική του θητεία διήρκεσε έως τις 20 Ιουνίου 1975, οπότε το αξίωμα ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος διαμορφώνοντας το νέο πολίτευμα. Δεν χρειάστηκε να λάβει ούτε μισή απόφαση καίριας σημασίας. Και μπράβο του. Ο ορισμός του dream job.
6. Κατερίνα Σακελλαροπούλου (2020-2025)
(ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ/EUROKINISSI
Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Δημοκρατίας, κάτι που από μόνο του είναι σημαντικό, έτσι δεν είναι; Εδώ όμως θα βάλουμε στην «κουβέντα» την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Πίσω στο 2020, καταψήφισε την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη διότι «η κα Σακελλαροπούλου δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένη και δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τη χώρα στο εξωτερικό» και «για πρώτη φορά ο ανώτατος πολιτειακός άρχοντας δεν θα μπορεί να επισκεφθεί το ‘Άγιον Όρος, με ό,τι αυτό σημαίνει».
Μιας και η θητεία της φτάνει στο τέλος της, να πούμε ότι θα τη θυμόμαστε για την πυγμή της, τη σοβαρότητά της και τις εξαιρετικά ουσιαστικές της επισκέψεις σε μέρη όπως η Καλαμάτα, λίγο μετά το ναυάγιο της Πύλου. Τότε, μίλησε για «σαπιοκάραβα» που τα «φορτώνουν διακινητές και κάνουν το εμπόριο, πόσες ευθύνες ακόμη υπάρχουν. Δεν είναι τόσο απλά όσο τα λέτε». Όλα αυτά γιατί οι γνωστοί-άγνωστοι προσπάθησαν να ρίξουν την ευθύνη στην κυβέρνηση της Ελλάδα μας. Καλά τους είπε.
5. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος (1995-2005)
Eurokinissi
Ο συνδετικός κρίκος των Millennials με την Gen Z, αυτό είναι ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. Η ανάδειξή του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν αποτέλεσμα συμφωνίας του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου με τον τότε πρόεδρο της Πολιτικής Άνοιξης, Αντώνη Σαμαρά με στόχο την αποφυγή εκλογών, τις οποίες ζητούσε ο τότε πρόεδρος της ΝΔ, Μιλτιάδης Έβερτ.
Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας για δύο συνεχόμενες θητείες και κατά τη διάρκεια τους, σε ένα rant αλήθειας, έκανε επικριτικές δηλώσεις έναντι του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Bill Clinton, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Ελλάδα το 1999.
Αυτό, φυσικά, είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσει έναν μεγάλο εχθρό: Τον Γιώργο Γεωργίου, μεγάλο υποστηρικτή του Bill Clinton o οποίος, ως γνωστόν, σμιλεύτηκε από τον Φειδία.
4. Χρήστος Σαρτζετάκης (1985-1990)
Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε για τον Χρήστο Σαρτζετάκη είναι ότι ήταν δικαστής και ότι παρά τις πιέσεις από την κυβέρνηση Καραμανλή, ως ανακριτής έκανε τη δουλειά του στην υπόθεση του ανεξάρτητου βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη και δεν υπέκυψε σε αυτές.
Επίσης, το 1968, επί Χούντας, απολύθηκε από το δικαστικό σώμα και στη συνέχεια συνελήφθη δύο φορές, φυλακίστηκε χωρίς πρώτα να δικαστεί και βασανίστηκε. Ωραίες εποχές. Ο Χρήστος Σαρτζετάκης προτάθηκε από το ΠΑΣΟΚ και εξελέγη από αυτό και τα κόμματα της αριστεράς στις 29 Μαρτίου 1985 Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με το πρόσημο να είναι θετικό.
Παρ’ όλα αυτά, η θητεία του στιγματίστηκε από την ανένδοτη άρνησή του να απονείμει χάρη στον ισοβίτη Χρήστο Ρούσσο, μια άρνηση η οποία αποδόθηκε σε ομοφοβία.
3. Κωνσταντίνος Τσάτσος (1975-1980)
Και μόνο που συμφώνησε να κάνει πίσω όποτε το αποφασίσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ώστε να γίνει αυτός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, του αξίζουν συγχαρητήρια. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος απέδειξε ότι δεν υπάρχει και δεν θα έπρεπε να υπάρχει σύνδεση της συγκεκριμένης θέσης με το εκάστοτε κυβερνών κόμμα. Ή και όχι.
Στα απομνημονεύματά του, δεν θα μπορούσε να γίνει πιο ξεκάθαρος. Ανέφερε μάλιστα ότι η απουσία τριβών του ίδιου με την κυβέρνηση Καραμανλή οφειλόταν στην κοινή πολιτική προέλευση και ουσιαστική συμφωνία του μαζί της. Μάλιστα, αποκαλύπτει πως ο ίδιος δεν υπήρξε παρά προσωρινός κάτοχος του ανώτατου αξιώματος, δεσμευμένος να το εγκαταλείψει όποτε «ο Αρχηγός» αποφάσιζε να καταλάβει τη θέση. Όμορφη, αγνή πολιτική με το κλασικό «σου δίνω για να μου δώσεις κάτι στην πορεία» να κυριαρχεί.
Πάντως, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος έκανε τα ταξιδάκια του και εκπροσώπησε τη χώρα μας σε μερικές εξαιρετικά σημαντικές κηδείες όπως του Tito ενώ δέχθηκε τις επισκέψεις αρκετών αρχηγών ξένων κρατών όπως του Dwight Eisenhower.
Bonus από τα απομνημονεύματα του Κωνσταντίνου Τσάτσου: […] Είμαστε ένας τόπος υπανάπτυκτος. Οι νέοι μας είναι κάτι μεταξύ Αγκόλας και Αγγλίας. Ο αριστερισμός αυτός -ο ασαφής, ο επαναστατικός, ο σχεδόν αναρχικός, στον χώρο της νεολαίας ριζώνει. Και χωρίς μια συστηματική και προσεκτική αλλά και επίμονη αντίδραση θα ριζώσει περισσότερο. Και τότε για να ξεριζωθεί θα περάσουν χρόνια. Σε τέτοια δε μακρά χρονικά περιθώρια δεν αντέχει η Ελλάς και πάντως δεν αντέχει η Δημοκρατία της.
2. Κωνσταντίνος Καραμανλής (1980-1985, 1990-1995)
AP Photos
Γιατί μπορούσε, γι’ αυτό έκανε δύο θητείες ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Επίσης, μιλάμε για έναν τεράστιο πολιτικό, έμπειρο, με έντονη αντικομμουνιστική δράση (συνέστησε ειδική επιτροπή αποτελούμενη από υπουργικά στελέχη, καθώς και έτερη επιτροπή υπό την ΚΥΠ στην οποία συμμετείχε και ο μελλοντικός δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος) οπότε ήταν ιδανικός.
Το ελληνικό κοινοβούλιο εξέλεξε τον Καραμανλή Πρόεδρο της Δημοκρατίας στα μέσα του 1980, θέση την οποία υπηρέτησε έως το 1985. Παραιτήθηκε πρόωρα, λίγους μήνες πριν τη λήξη της θητείας του, όταν ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι το κόμμα του δε θα υποστήριζε την επανεκλογή του, αλλά θα πρότεινε τον Χρήστο Σαρτζετάκη για νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Το 1989 και εν μέσω της πολιτικής κρίσης που περνούσε η χώρα είπε την περίφημη φράση: «η χώρα μετεβλήθη σε ένα απέραντο φρενοκομείο» κι έτσι οφείλουμε να τον κατατάξουμε ψηλά στη λίστα. Δυστυχώς, είχε δίκιο. Το 1990 επανεκλέχθηκε Πρόεδρος από την κυβερνητική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας με αρχηγό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και υπηρέτησε μέχρι το 1995, όταν τον διαδέχθηκε στην Προεδρία ο Κωστής Στεφανόπουλος.
1. Προκόπης Παυλόπουλος (2015-2020)
ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI
Ο μεγάλος μας νικητής. Κοιτάξτε το φυτό εσωτερικού χώρου που σας έκαναν δώρο λίγες μέρες πριν. Είναι μοναχικό, περήφανο και σκεπάζει τη γλάστρα με την άναρχη ομορφιά του. Τα φύλλα του πέφτουν στο παρκέ και δημιουργούν μια υπέροχη χρωματική αντίθεση, όσο το λεπτό στρώμα φωτός από την ανοιχτή σας μπαλκονόπορτα εγκλωβίζεται στη δικτυωτή διάταξη των νεύρων του και καταναλώνεται λαίμαργα. Μετά κοιτάξτε τον Προκόπη Παυλόπουλο. Αυτό.
