Όχι ότι βαριόμαστε, αλλά κάτσαμε και γράψαμε ποίηση

Πραγματικά, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες εισαγωγές και εξηγήσεις σε αυτό το κείμενο. Είμαστε στην καρδιά του Αυγούστου και ακόμα περιμένω να φύγω με άδεια. Ποια έμπνευση και ποια όρεξη τώρα, ας είμαστε σοβαροί, και που μπορώ να ντύνομαι το πρωί, να έρχομαι στο γραφείο και να πατάω τα πλήκτρα, μοιάζει ηρωικό.

Για να καταλάβεις τη φάση λοιπόν και να μπεις στο κλίμα, είπα να γράψω μερικά ποιήματα. Έτσι, χωρίς λόγο, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κόντεξτ. Αν θυμάσαι, είχα αφιερώσει κι ένα γλυκό ποίημα στην αρκούδα του Ντι Κάπριο. Αυτά, τα αφιερώνω σε όλους σας με την ευχή να πάτε όλοι σύντομα διακοπές.

Φίνα Αθήνα

 

Άλλη μια μέρα στο γραφείο

Το κλιματιστικό στο μείον δύο

Χασμουρητά και βλέμματα έξω

Πόσο δίχως διακοπές να αντέξω;

 

Σου λένε είναι όμορφη άδεια η Αθήνα

Ότι δεν έχει κίνηση κι όλα είναι φίνα

Αλλά βαρέθηκα να βλέπω πια την Ιωσηφίνα

Παίρνω ένα ταξί και φεύγω για Ραφήνα

 

Το τάπερ

Πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι

Έφτασε κιόλας μεσημέρι

Μόνη σανίδα σωτηρίας

Το τάπερ με τα γεμιστά της θείας

 

Σκοτωμένα όνειρα εφηβείας

Τα ιδανικά σου τώρα πέτα

Παρορμήσεις άγριας βίας

Ξέχασες σπίτι σου τη φέτα

 

Άδεια Κηφισίας

 

Έξις, δεύτερη φύσις

Κηφισίας, τόπος μαρτυρίου

Χωρίς βρισιές, κίνηση και νεύρα

Πού είναι του ασθενοφόρου το ‘ιου ίου’;

 

Άδεια απλώνεται μπροστά σου

Ξάφνου όλα έρχονται κοντά

Σαν τις κοφτές μπαλιές του Κιάσσου

Το όχημα σου προχωρά

 

Πού πήγε το απότομο φρενάρισμα

Για δεν υπάρχει μποτιλιάρισμα

Όλα μοιάζουν άγνωστα και ξένα

Άδεια Κηφισίας είσαι πένα

 

Χωρίς Μουντιάλ

Συνήθισα ξανά την παρουσία σου

Και ένιωσα στα βάθη την ουσία σου

Ήσουν ο λόγος κάθε μέρα να ξυπνάω

Θυμήθηκα πως είναι να αγαπάω

 

Τρεις αγώνες είχες την ημέρα

Την μελαγχολία μεμιάς έκανες πέρα

Όμως όλα τα καλά τελειώνουν

Και τη ζωή μας τη στοιχειώνουν

 

Τελείωσες γλυκό μου Μουντιάλ

Σαν ποίημα ήσουν του Μπερτράν

Ένας μήνας πέρασε ήδη

Ξέμεινα να βλέπω Φετφατζίδη

 

Τέχνη

 

Μία σταγόνα ιδρώτα

Το ασύμμετρο ταβάνι

Σιωπή

Η πρώην σου τι κάνει;

 

Μια ανάσα ακόμα

Δώσε ψυχή, μπορείς

Όλα θα γίνουν χώμα

Κάποτε θα το δεις

 

Πήγαινα στο σχολείο

Μα δεν τα έμαθα αυτά

Ένα συν ένα δύο

Ο κόσμος πώς προχωρά;

 

Σπλατς σπλουτς κάνει το πλοίο

Ήρθε η ώρα του αντίο

Γιες μωρό μου γιες

Έφυγα για διακοπές