Παίξαμε μπάλα σε ένα από τα τελευταία χωμάτινα γήπεδα της Ελλάδας

Η ώρα είναι περίπου 1 το μεσημέρι και ο καιρός θυμίζει πράγματι Αγγλία. Τα βουνά που περικυκλώνουν το γήπεδο είναι σκεπασμένα από τα σκοτεινιασμένα σύννεφα, ενώ το μόνο που ακούς είναι το κελάηδισμα των πουλιών – ένα σημάδι για τη βροχή που έρχεται. Στο γήπεδο έχουν αρχίσει να φτάνουν σιγά-σιγά οι πρώτοι ποδοσφαιριστές του Άρη για ένα τρεξιματάκι.

Έχουν περάσει, άλλωστε, τέσσερις μήνες από την τελευταία φορά που πάτησαν το πόδι τους στο γήπεδο. Αλλά τοπικό είναι. Όλοι γνωρίζουμε πως δεν χρειάζεται και καμιά τρομερή προετοιμασία για να παίξεις. 

Οι ηλικίες των ποδοσφαιριστών ποικίλουν: μπορείς να συναντήσεις από έφηβους που περιμένουν πώς και πώς να φορέσουν την κιτρινόμαυρη φανέλα, μέχρι σαραντάχρονους παλαίμαχους του συλλόγου που δεν ξεκινούν το ματς αν δεν κάνουν πρώτα ένα τσιγάρο για να πάρουν δύναμη. 

Το χωμάτινο γήπεδο χωρίς γραμμές

Το γήπεδο είναι χωμάτινο αλλά η βροχή το ‘χει μαλακώσει, καθώς σε διαφορετική περίπτωση είναι λες και παίζεις πάνω σε τσιμέντο. Από την πλευρά που είναι στημένοι οι πάγκοι, το έδαφος είναι καταπράσινο. Αυτό συμβαίνει όχι εξαιτίας του χλοοτάπητα που είναι σπαρμένος αλλά επειδή χορτάρια φυτρώνουν μετά τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου και δεν ξεκολλούν με τίποτα – όσο και αν προσπαθείς να τα ξεριζώσεις. 

Γραμμές φυσικά δεν υπάρχουν, γι’ αυτό και όλοι έχουν συμφωνήσει πως η μπάλα θα βγαίνει πλάγιο μόνο όταν σκάει πάνω στα σύρματα. Ο αγώνας ξεκινά στις 14:30 και έξω από το γήπεδο έχει μαζευτεί πλήθος κόσμου από τα γύρω χωριά, που παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες άφησε το κυριακάτικο τραπέζι για να δει μπάλα ζωντανά μετά από καιρό. Οι πιο πολλοί είναι γονείς, φίλοι ή συγγενείς των ποδοσφαιριστών. 

Άλλοι έχουν φέρει μαζί τους ομπρέλα, άλλοι έχουν μείνει μέσα στο αμάξι και περιμένουν με ανυπομονησία να μπει ένα γκολ για να αρχίσουν να κορνάρουν. Υπάρχουν και μερικοί πιο τολμηροί που φορούν μόνο τις κουκούλες τους. Ανάμεσα σ’ αυτούς υπάρχει κι ένας οπαδός που τραβά τον αγώνα με το κινητό του: θέλει να το δει ο αδερφός του που ζει στην Αθήνα και δεν κατάφερε να ‘ρθει στο χωριό για να παίξει με την ομάδα επειδή δουλεύει. 

Οι ντόπιοι αγαπούν την ομάδα τους. Ο Άρης Μαλεσιάδας αποτελεί μία από τις πιο ιστορικές ομάδες στην Αιτωλοακαρνανία, ενώ στις αρχές των 00s έφτασε μια ανάσα από τη συμμετοχή του στη Δ’ Εθνική. Ο σύλλογος, ωστόσο, όπως και χιλιάδες ακόμη σ’ όλη την Ελλάδα, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, διαλύθηκε και δεν κατάφερε ποτέ ξανά να ορθοποδήσει. 

Πριν από μερικούς μήνες, ωστόσο, μερικά παιδιά από το χωριό που δεν είχαν προλάβει να φορέσουν τη φανέλα της ομάδας όσο ήταν ακόμη ενεργή -παρά μόνο να τη δουν από την κερκίδα- αποφάσισαν να την επανιδρύσουν και να δώσουν μερικά φιλικά παιχνίδια με τα υπόλοιπα ερασιτεχνικά ποδοσφαιρικά σωματεία της περιοχής.

Η συμμετοχή της ντόπιας νεολαίας είναι μεγάλη. Αξίζει να σημειωθεί πως υπάρχουν παίκτες που άφησαν τις οικογένειές τους και έφτασαν στο χωριό από την Αθήνα και την Πάτρα μόνο και μόνο για να παίξουν στην ομάδα.

Οι μπάλες που πέφτουν στα γύρω χωράφια

Το ματς, όπως αναμενόταν, προσφέρει αρκετό θέαμα. Δυνατά μαρκαρίσματα, τάκλιν στη λάσπη και σουτ που φεύγουν πάνω από τα σύρματα καταλήγοντας στα χωράφια γύρω από το γήπεδο. Την ευθύνη να μαζέψουν τις μπάλες την έχουν, τις πιο πολλές φορές, τα ball boys του χωριού που συνήθως ξέρουν πώς να κινηθούν μέσα στα χορτάρια για να βρουν τις χαμένες μπαλιές. Τώρα αν πέσουν σε μια κάποιο απόκρυφο σημείο, την επόμενη μέρα μαζεύονται αρκετοί χωριανοί και ξεχύνονται στα χωράφια για να τις βρουν. Στο τέλος πάντα τα καταφέρνουν. 

Το ημίχρονο τελειώνει με τους φιλοξενούμενους να προηγούνται με σκορ 1-2. Έχει ρθει η ώρα για τις αλλαγές. Δεν είναι άλλωστε και πολλές, μιας και οι παίκτες που περιμένουν στον πάγκο, και ήρθαν στο γήπεδο μετά την έναρξη του αγώνα, είναι μόλις τρεις. 

Στο δεύτερο μέρος ο ρυθμός πέφτει, καθώς οι παίκτες του Άρη, επηρεασμένοι από το μεσημεριανό φαγητό και το χθεσινό ξενύχτι στο κλαμπ της περιοχής, αρχίζουν να μένουν από δυνάμεις. Το ματς λήγει με το Άρωμα Βαρετάδας να νικά εμφατικά με σκορ 2-6. Το μόνο γκολ που πετυχαίνει στο δεύτερο ημίχρονο ο Άρης Μαλεσιάδας είναι λίγο πριν το φινάλε και πανηγυρίζεται έξαλα από τους φιλάθλους του λες και είναι νικητήριο. 

Με το που ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη του αγώνα, η βροχή αρχίζει να πέφτει καταρρακτωδώς. Όλοι τρέχουν να μπουν στα αποδυτήρια, κάνοντας πλάκα μεταξύ τους για το πόσο τυχεροί είναι που δεν τους πέτυχε η μπόρα στο παιχνίδι. Σε λίγη ώρα το γήπεδο γίνεται λίμνη από το νερό. Ο κόσμος έχει φύγει, ενώ οι μόνοι που έχουν μείνει πίσω είναι εκείνοι που πρόκειται να καθαρίσουν τα αποδυτήρια. 

Μετά από λίγο, όμως, αποχωρούν και εκείνοι. Η βροχή δε λέει να σταματήσει. Στο γήπεδο που, πριν από μερικά λεπτά, είχε γεμίσει με φωνές και πανηγύρια, επικρατεί σιωπή. Ραντεβού πάλι το Πάσχα. Ίσως, τότε να ‘χει καλύτερο καιρό.

Φωτογραφικές στιγμές από τον αγώνα