Παπαδάκης ή Αυτιάς;

Οι δυο Γιώργηδες του τηλεοπτικού πρωινού εκπροσωπούν διαφορετικές σχολές ενημέρωσης, οπότε η επιλογή είχε ενδιαφέρον. Η συντακτική ομάδα ανταποκρίθηκε απαντώντας με μεγάλο πάθος, κάνοντας την επιλογή της.

Πριν δεις τι επιλέξαμε εμείς, ψήφισε κι εσύ:

Παπαδάκη ο Πάνος Κοκκίνης

Το παραδέχομαι, η μόνη εποχή που έβλεπα πρωινή εκπομπή ήταν όταν την έκανε η Έλενα Παπαβασιλείου στον Alpha. Τι τα θες, αυτός ο άνθρωπος είμαι. Οπότε δεν με λες ακριβώς αρμόδιο. Επίσης έχω ένα ψιλο-άγχος μην πω κάτι κακό για τον Αυτιά γιατί η μάνα μου (και οι υπόλοιπες φίλες της στο ΚΑΠΗ) τον έχουν αφίσα στο δωματιό τους, κορνίζα στο εικονοστάσι. Αν δηλαδή τους εκτυπώσει κανείς το κείμενο και το μάθουν, πάνε οι χωριάτικες πίττες που μου φτιάχνουν. Ωστόσο, επειδή η σύνταξη είναι κάτι που ποτέ δεν θα πάρω, αυτομάτως παύει να με αφορά το 50% της θεματολογίας του. Άσε που ο Παπαδάκης μου θυμίζει έντονα ένα θείο της μάνας μου που πολύ συμπαθώ. Μου είναι πιο οικεία φιγούρα. Ελληνάρας. Κομπλέ με τσαχπίνικο μουστάκι. Δικός μου άνθρωπος. Ή έστω ο συγγενής που μου είναι αρκετά μη αντιπαθής ώστε, όταν τον πετυχαίνω σε καμία γιορτή, να κουνάω συγκαταβατικά το κεφάλι ενώ κάνω πως τον ακούω.

Παπαδάκη ο Μάνος Μίχαλος

Εντάξει, αμφότεροι με έχουν κουράσει και νιώθω ότι η ελληνική τηλεόραση έχει το πιο κλισέ πρωινό ξεκίνημα στον πλανήτη, αλλά δεν θα δυσκολευτώ να διαλέξω. Ο Αυτιάς είναι ένα από τα τηλεοπτικά πρόσωπα που με κάνουν να θέλω να σπάσω την τηλεόραση, να τη διαλύσω pixel προς pixel και να την πετάξω από το παράθυρο. Θεωρώ το λαϊκισμό την εσχάτη πράξη προς επίτευξη της δημοφιλίας, αλλά με ενοχλεί ακόμη περισσότερο ο δήθεν λαϊκισμός. Ο Αυτιασμός. Από την άλλη ο Παπαδάκης αντιλαμβάνομαι ότι έχει μια ιστορία στην τηλεόραση, με τα πάνω της και τα κάτω της, με μουστάκι ή χωρίς, με αυτές τις διαρκείς κραυγές προς το σκηνοθέτη, τον αρχισυντάκτη, τον παραγωγό και δεν ξέρω γω ποιόν άλλον του κάνει τη ζωή και την εκπομπή δύσκολη. Όμως, ο Παπαδάκης είχε μία από τις πιο διάσημες εκπομπές στις απαρχές της ιδιωτικής τηλεόρασης, το όνομα της οποίας έγινε μέχρι και τίτλος τραγουδιού του Βουρλιώτη. Βέβαια το “Καλημέρα Ελλάδα” δεν υπάρχει πια, γιατί δεν έχει καμία εφαρμογή στην πραγματικότητα. Το Καληνύχτα Ελλάδα είναι πολύ πιο ταιριαστό, ίσως και για αυτό ούτε ο Παπαδάκης μου ταιριάζει στο τηλεκοντρόλ μου πλέον.

Παπαδάκη ο Ηλίας Αναστασιάδης

Δεν αντέχεται ο Γιώργος Αυτιάς. Δεν είναι ότι δεν έχω προσπαθήσει να τον ακολουθήσω. Έχω προσπαθήσει. Δηλαδή έχω μείνει σπίτι με πυρετό και μοναδική παρέα την τηλεόραση και μοναδική επιλογή στην τηλεόραση τον Γιώργο Αυτιά. Συγγνώμη, αλλά δεν αντέχεται. Η περίφημη συνέντευξη με τον Μεγαλέξανδρο Παναγιώτη Ψωμιάδη είναι η καλύτερη απόδειξη για το ότι ο Αυτιάς δεν είναι μόνο υπερβολικά ‘ψιλιασμένος’, αλλά και κάμποσο creepy. Και καλός σκηνοθέτης, να του το δώσουμε αυτό. Για τον Παπαδάκη, δεν έχω να αφήσω πολλά σε αυτό το δίλημμα. Η επιλογή του είναι μονόδρομος. Η μορφή του είναι συνώνυμο με όλα τα πρωινά που ξύπνησα μια ώρα πριν το κουδούνι και παρίστανα τον άρρωστο στη μάνα μου για να γλιτώσω το διαγώνισμα της πρώτης ώρας. Κάθε φορά που με πίστευε, έβλεπα Παπαδάκη. Με τη χαρά του ‘εξαπάτησα κάποιον και δεν πήγα σχολείο’, μπορεί να έβλεπα μέχρι και Αυτιά, δεν ξέρω.

Παπαδάκη ο Γρηγόρης Μπάτης

Η κατάντια της ελληνικής τηλεόρασης από το πρωί φαίνεται. Ουδείς αμφισβητεί τη διαδρομή του Γιώργου Παπαδάκη όλα αυτά τα χρόνια και για να καταφέρει μετά από 20 και πλέον έτη να παραμένει στο τιμόνι της πρωινής ενημέρωσης του ΑΝΤ1 σίγουρα κάτι κάνει καλά. Κάτι που βέβαια εγώ δεν βλέπω ή δεν θέλω να δω. Συμπαθάτε με, αλλά δεν μπορώ να παρακολουθώ κάθε πρωί τον ίδιο άνθρωπο απ’ όταν τα χρόνια μου είχαν μονοψήφιο αριθμό μέχρι και τώρα στα 30. Κουράστηκα, βαρέθηκα, έπληξα. Επειδή όμως το “ναι, ναι, ναι” σε κάθε φράση ενός συνομιλητή, η θεατρινίστικη συμπαράσταση-κατανόηση σε κάθε αγανακτισμένο πολίτη και η ανανέωση της πρόσκλησης για την επόμενη εκπομπή σε κάθε καλεσμένο, μου είναι τρομερά αφόρητα, όπως και η γενικότερη λαϊκίστικη συμπεριφορά του Γιώργου Αυτιά, θα ψηφίσω Παπαδάκη. Ο Αυτιάς είναι ο λόγος που αγόρασα ακουστικά στη δουλειά, έχοντας από πίσω μου τις ανοιχτές τηλεοράσεις του News247. Ο Αυτιάς είναι ο δήθεν προστάτης κάθε ηλικιωμένης και οποιουδήποτε κατατρεγμένου δίνοντας του 5-10 λεπτά δημοσιότητας στο βωμό της ακροαματικότητας και τον πετά έξω απ’ την πόρτα. Ο Αυτιάς, την ίδια στιγμή που θα βροντοφωνάξει για τις αδικίες κατά των προλετάριων, ταυτόχρονα θα μιλήσει για την καλή μας την κυβέρνηση. Όποια κι αν είναι αυτή. Είναι ο άνθρωπος που θέλει να τα ‘χει με όλους καλά. Κι αυτό δεν γίνεται. Πρακτικά δεν γίνεται. Έρχεται πάντα μια στιγμή στη ζωή που πρέπει να αποφασίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Προτείνω να αφήσουμε μια και καλή πίσω μας την ελληνική τηλεόραση και δη τέτοιου είδους ενημέρωση. Του πεζοδρομίου και του Κολωνακίου.

Γιώργο Παπαδάκη ο Μάνος Χωριανόπουλος

-“Γιατί τρέχετε;”

-“Για να πάω στη δουλειά μου”

Χρόνια πριν, ενώ έβλεπα Παπαδάκη, είδα ξαφνικά το συγχωρεμένο το νονό μου στην κάμερα σε ένα ρεπορτάζ, που κατέγραφε όλους τους βιαστικούς στην Αθήνα! Από τότε είχα μια συμπάθεια στο “Καλημέρα Ελλάδα”, και στον παρουσιαστή, ο οποίος για χρόνια είναι κυρίαρχος στη συγκεκριμένη ζώνη.

Μπορεί πια να μου φαίνεται παρωχημένος και το “όχι, όχι” να είναι η γελοία υπόκρουση στο θλιβερό περιστατικό του ξυλοδαρμού της Κανέλλη, από τον Κασιδιάρη, ωστόσο δεν μπορώ να τον βάλω καν στη ζυγαριά με τον Γιώργο Αυτιά. Ο λαϊκισμός, η “γριούλα”, ο πόνος, που γίνεται νουμεράκια, η δουλικότητα απέναντι σε κάθε (δήθεν) πρωτοκλασάτο πολιτικό και η ψευτομαγκιά απέναντι στους λιγότερο ισχυρούς, μου προκαλεί απέχθεια.

Παπαδάκη ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Πάντα είχα την αίσθηση ότι ο Αυτιάς τη βαριέται τη δουλειά του. Ότι την κάνει βαριεστημένα όσο και αν ανέβαζε τους τόνους, όσο κι αν σε μερικές στιγμές ήταν έτοιμος να λυγίσει συναισθηματικά από την πίεση των όσων συνέβαιναν γύρω του. Ο Παπαδάκης ήταν πάντα άλλη περίπτωση. Νιώθω ότι την πονάει τη δουλειά του. Ότι νιώθει περισσότερο σπίτι του το στούντιο των γυρισμάτων και τον ΑΝΤ1 απ’ ό,τι νιώθει το πραγματικό του σπίτι. Ο Αυτιάς είναι ίσως πιο επαγγελματίας από αυτή την άποψη και ίσως το δικό του πρότυπο να είναι πιο σωστό αν θες να βγάλεις χρήματα και να ανελιχθείς. Ο Παπαδάκης όμως είναι σημαία ενός καναλιού. Είναι εκείνος που θα έμενε στην ομάδα να δώσει τον αγώνα ακόμα κι αν θα έχαναν με 50 στο κεφάλι.Είναι ο Γκούμας και ο Αλβέρτης μαζί.

Γιώργο Αυτιά ο Στέλιος Αρτεμάκης

Αυτιά ψηφίζω ξεκάθαρα. Τις εκπομπές τους, τις έχω δει λίγο λιγότερο  από τις εκπομπές του Παπαδάκη. Που, εδώ που τα λέμε, θέλεις τεράστια έντερα και στομάχια για να τις κάνεις με επιτυχία. Δεν μου αρέσουν αλλά αναγνωρίζω το δύσκολο έργο τους να φέρουν ένα αποτέλεσμα. Γι’ αυτό, ίσως, περνάνε προς τα έξω την εικόνα των γραφικών (εκπομπών). Μπορώ, όμως, να καταθέσω το εξής: Μια φορά που ο Ευαγγελάτος έλειπε και έκανε την εκπομπή του ο Μάλλης, είχε καλεσμένο τον Αυτιά. Απάλλαγμένος από το άγχος της δικής του εκπομπής, αυτός ο Αυτιάς ήταν ένας άλλος Αυτιάς. Προσγειωμένος, σοβαρός, χωρίς τις μανιέρες και πάνω από όλα με άποψη. Πρώτη φορά είδα στην τηλεόραση αντικειμενική άποψη για τα οικονομικά της κρίσης απαλαγμένη από την σκοπιμότητα ή τη διαπλοκή. Ο άνθρωπος ήρεμα, χωρίς να κραυγάζει, χωρίς να λαϊκίζει έλεγε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Γι’ αυτό ψηφίζω Αυτιά και ελπίζω μια μέρα να δω και τον Παπαδάκη να κάνει το ίδιο. Και τότε να εκτυπώσω αυτή την παράγραφο και να την φάω.

Τον (κρυμμένο αδερφό του Σέρα Φερέρ) Γιώργο Παπαδάκη ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Πρωινές ενημερωτικές εκπομπές δεν έχω δει ποτέ στην ζωή μου. Μην λέω ψέμματα. Πριν πάω σχολείο περίμενα πάντα πρώτα να δω τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών και μετά έφευγα. Όπως καταλαβαίνεις δεν έχω ιδιαίτερη τριβή και με τους δύο. Η΄ μάλλον έχω και από εκεί θα τους κρίνω. Έχω από τα χιουμοριστικά βίντεο που δείχνουν οι υπόλοιπες εκπομπές τέτοιου είδους. Και εδώ πραγματικά το δίλημμα γίνεται γιγάντιο. Γίνεται χειρότερο από το μπούστο ή οπίσθια. Από την μια ο Αυτιάς που μιλάει με το βίντεο δύο συνεχόμενες μέρες (βλέπε παραπάνω βίντεο Ηλία Αναστασιάδη) και από την άλλη ο Γιώργος ο οποίος κάνει σαρδάμ με σοβαρό ύφος, τον κάνουν σαρδάμ, ξέρει τα γνωμικά της παρέας και κρατιέται να μην γελάσει και τον πιάνει κόψιμο στον αέρα. Ειδικά για το τρίτο Γιώργο είσαι μέσα στην καρδιά μου. Άσε που μοιάζεις και με τον Σέρα Φερέρ που τον είχα μεγάλη συμπάθεια. Τον προπονητή της ΑΕΚ ντε.

Γιώργο Παπαδάκη ο Θέμης Καίσαρης

Μία απ’τις θεωρίες μου λέει πως όσο πιο καλός είναι κάποιος με την/μπροστά στην κάμερα, τόσο πιο προβληματικός είναι. Αν για χρόνια απευθύνεσαι σ’έναν φακό και του συμπεριφέρεσαι σαν να είναι άνθρωπος, τότε τα προβλήματά σου είναι πάρα πολλά. Παπαδάκης και Αυτιάς είναι δύο απ’τα πρόσωπα αυτής της κατηγορίας.

Ο πρώτος είναι ο θείος/γείτονας που έχουμε όλοι. Δεν αντέχεται, αλλά μια-δυο φορές τον χρόνο θες να τον δεις. Επίσης είναι αυτός που μετατρέπει σε εκπομπή κάθε διαδρομή πλοίου ή τρένου, αγορεύοντας στο πρόθυμο ή μη ακροατήριο γύρω του.

Ο Αυτιάς είναι πράγματα πολύ χειρότερα. Είναι ο συμμαθητής/συνάδελφος/συμπαίκτης που όλοι είχαμε και όλοι θέλαμε να σκοτώσουμε. Αν τη συνέντευξη στο βίντεο του Ψωμιάδη την είχε κάνει σε άλλη χώρα, έξω απ’την πόρτα του στούντιο θα έπαιζαν ξύλο οι ψυχίατροι για το ποιος θα τον αναλάβει. Και ανεξαρτήτως της πορείας της ψυχικής του υγείας, είναι σίγουρο πως δεν θα έκανε ξανά τηλεόραση. Είναι ο άνθρωπος με τον πιο χυδαίο πρώτο πληθυντικό, μετά απ’ αυτόν του Λαζόπουλου. Ο Λάκης έχει το “κυρία μου, εμείς”, ο Αυτιάς έχει χιλιάδες πρώτους πληθυντικούς για να πείσει αυτούς που τον βλέπουν που είναι ίδιος μ’ αυτούς.

Κι από τότε που απέκτησε αυτό το ασπράδι στη φράτζα, είναι σαν τον μικρό ανηψιό της Παναγιωταρέας.

Οδηγούμαι αναγκαστικά στον Παπαδάκη. Αν τον πετύχαινα στο πλοίο της γραμμής, μπορεί και να καθόμουν 15 λεπτά να ακούσω τι λέει μέχρι να αλλάξω θέση. Αν πετύχαινα τον Αυτιά, θα τον φανταζόμουν δεμένο πισθάγκωνα, έτοιμο να βουτήξει στη θάλασσα.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΜΕ 88,8

Τον λαϊκισμό του Γιώργου Αυτιά ουδείς αγάπησε, εξ ου και ο Παπαδάκης τον κατάπιε για πρωινό.