Πεπόνι ή καρπούζι;
- 22 ΙΟΥΝ 2012
Κάθε δίλημμα έχει τη γραφική του πλευρά αλλά εδώ ανεβήκαμε επίπεδο. Ανακαλύψαμε ότι κάποιοι από εμάς δεν τρώνε φρούτα, κάποιοι ασχολούνται με μικρολεπτομέρειες και κάποιοι δεν έχουν ξεπεράσει τις παιδικές τους “ασθένειες”. Εσύ μπορείς να συνεισφέρεις το κάτι τις σου στο τέλος του κειμένου.
Πεπόνι η Ελιάνα Χρυσικοπούλου
Πεπόνι γιατί είναι ένα φρούτο με υπόσταση, όχι σαν το άλλο το φρούτο-ψέμα, που είναι 92% νερό. Πεπόνι γιατί η κεντρική σπορογλίτσα του αφαιρείται με μια κίνηση και δεν φτύνεις κουκούτσια κάθε τρεις και λίγο. Πεπόνι γιατί έχει πιο ωραίο χρώμα. Πεπόνι γιατί έχει πιο αστείο όνομα. Πεπόνι γιατί μπορώ να το κουβαλήσω όπου θέλω (όχι ότι θέλω να το κουβαλήσω κάπου, λέμε τώρα). Πεπόνι γιατί το “έφαγα πολύ πεπόνι” παραμένει η καλύτερη απάντηση του γαλαξία όταν κάποιος σε ρωτάει γιατί δεν σε παίρνει ο ύπνος. Πεπόνι γιατί το κόβεις στα δύο, πετάς τη σπορογλίτσα, παίρνεις κουτάλι και το ξεκοιλιάζεις απροβλημάτιστα μπροστά στην τηλεόραση. Πεπόνι γιατί το πεπόνι παγώνει, το παγώνι δεν πεπόνει. Συγνώμη για το lame αστείο. Δεν κρατήθηκα.
Καρπούζι η Αμαλία Κουλακιώτη
Βασικά είναι πρακτικώς αδύνατο να επιλέξω πεπόνι γιατί δεν έχω φάει ποτέ μα ποτέ στη ζωή μου. Όπως δεν έχω φάει και ντομάτα και φράουλες και άλλα χίλια δυο. Οι παραξενιές μου στον διατροφικό τομέα δεν έχουν τέλος και πλέον έχω μεγαλώσει αρκετά για να αρχίσω να δοκιμάζω. Καρπούζι λοιπόν, που έχω φάει (όχι πολλές φορές μη φανταστείς) και ενίοτε μου άρεσε κιόλας.
Πεπόνι ο Πάνος Κοκκίνης
Όταν ήμουν πιτσιρίκι, ο μπαμπάς μου με άφηνε να κόβω και να παίρνω την ακουκούτσωτη, κατακόκκινη καρδιά του καρπουζιού. Πάντα. Και να αφήνω τον κατιμά στους υπόλοιπους. Γιατί μόνο εγώ είχα σημασία. Τώρα είμαι εγώ πατέρας και η καρδιά (κυριολεκτικά και μεταφορικά) καταλήγει πρώτα στην κόρη και μετά στην σύζυγο. Οπότε, διαλέγω το πεπόνι. Γιατί εκεί διατηρώ ακόμη την ψευδαίσθηση ότι κάνω και εγώ σε κάτι κουμάντο.
Πεπόνι η Ρομίνα Δερβεντλή
Δεν τρώω φρούτα. Δεν μου αρέσουν. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτήν τη λαχτάρα που έχετε μερικοί, αυτό το αχ-να-είχα-κεράσια,μπανάνα,βερίκοκα,φράουλες,σταφύλια-τώρα. Μολαταύτα, τα μόνα φρούτα που θα λιγουρευτώ και θα ζητήσω αν περνάω κρίση υγιεινής διατροφής είναι αυτά τα δύο: το πεπόνι και το καρπούζι. Με αυτή τη σειρά προτίμησης. Και ναι, καλά φαντάστηκες. Θα τα φάω με φέτα. Και τα δύο.
Καρπούζι ο Ηλίας Αναστασιάδης
Φυσικά χωρίς κανένα γαλακτοκομικό τριγύρω. Η φέτα είναι για να την τρως με τα φασολάκια. Το καρπούζι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον φρούτο από το πεπόνι, γιατί, εκτός της απάνθρωπης διαδικασίας της τομής του, είναι μια εξαιρετικά ποπ επιλογή που συνάδει με το κλίμα και την ατμόσφαιρα του καλοκαιριού. Απλοϊκό, δροσιστικό (“νερό είναι”, που έλεγε και η γιαγιά μου κάθε καλοκαίρι που μας κυνηγούσε με έναν κουβά καρπούζι), θυμήσου να φτύνεις τα κουκούτσια και όλα καλά. Το πεπόνι, εκτός της επίσης απάνθρωπης διαδικασίας της τομής του, δεν είναι και το πιο εύκολο φρούτο στο μανάβικο, οπότε προτιμώ να το τρώω κατευθείαν σε παγωτό. Με μια μπάλα προφιτερόλ και μία σορμπέ μάνγκο. Ό,τι να ‘ναι.
Καρπούζι (ρε παιδιά) o Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το πεπονάκι είναι ωραίο για να έχεις κάτι άμεσο δροσιστικό έτσι στη μεγάλη ανάγκη πάνω, αλλά το καρπούζι είναι η Καλοκαιρινή Αλήθεια. Ναι, δεν είναι εύκολο με το καρπούζι να κάνεις μια τσάκα τσάκα επιδρομή στο ψυγείο τύπου “ξύνομαι και χασμουριέμαι ανοίγοντας την πόρτα και κοιτώντας να δω τι μπορώ να αρπάξω με μια κίνηση”, αλλά όπως έχει εξάλλου πει κι ο μεγάλος σύγχονος Έλληνας ποιητής, Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο. Οπότε ναι ρε φίλε, θα κόψεις προσεκτικά με τη μαχαίρα μια τεράστια βόμβα φρούτου, και μετά θα κάτσεις να ψειρίζεις για να βγάλεις τα κουκούτσια, και μετά αν θες θα το κόψεις σε υπολογισμένα μικρά κομματάκια. Γιατί όταν φτάσει η στιγμή που θα απλώσεις τα πόδια σου στον καναπέ, θα μπήξεις το πηρουνάκι στη ζουμερά κόκκινη επιφάνεια του κομματιού πιτσιλώντας καναδυό σταγόνες το πάτωμα, και τελικά θα δαγκώσεις νιώθωντας το διακριτικό κρατς την ώρα που δροσίζεσαι ολόκληρος από το παγωμένο νερό που αφήνει μες στο στόμα σου (και ΚΑΝΕΙ ΖΕΣΤΗ εκείνη την ώρα ε), τότε εντάξει, έλα πες μου τι εύγεστο και εύκολο που είναι να φας πεπόνι. Ντάξει, ας βάζαμε και φυστίκια αιγίνης στο δίλημμα τότε.
Καρπούζι ο Στέφανος Τριαντάφυλλος
Πάντα θεωρούσα το καρπούζι την απόδειξη ότι η φύση προσπαθεί να κρατήσει μια ισορροπία. Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Ότι τα πάντα έχουν μια αδυναμία, έτσι ώστε να μην εμφανίζεται κάπου η τελειότητα. Για παράδειγμα φανταστείτε αν οι ελέφαντες ήταν σαρκοφάγοι τι θα γινόταν. Ή αν οι καρχαρίες έβγαιναν κι έξω από το νερό. Ή αν το παγωτό δεν πάχαινε. Εδώ ολόκληρος Αχιλλέας κι είχε την φτέρνα του. Φαντάζεστε, λοιπόν, τι θα γινόταν αν το καρπούζι δεν είχε ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΓΑΜ@%#$# ΚΟΥΚΟΥΤΣΙΑ; Θα έτρωγε κανείς άλλο φρούτο; Όχι.
Καρπούζι η Ιωάννα Μαμάη
Θεωρώ πως το καρπούζι είναι από τα ωραιότερα πράγματα που μας προσφέρει η φύση μετά το καλοκαιρινό ηλιοβασίλεμα φυσικά. Πάντα με πάντα στο ψυγείο έτσι ώστε να το τρως και να είναι παγωμένο ακόμα και αν σε πονούν τα δόντια. Πάντα ώριμο ώστε να έχει αρκετό ζουμί για να το ευχαριστηθείς.
Καρπούζι έτρωγα από πολύ μικρή ενώ το πεπόνι το σιχαίνομαι όσο δεν πάει. Έχουν υπάρξει στιγμές θαρρώ που πρέπει να έχω φάει παραπάνω από ένα καρπούζι μόνη μου. Άλλωστε καθαρίζει και τα νεφρά όπως μας έλεγαν οι παλιότεροι.
Δε χρειάζονται περισσότερες εξηγήσεις. Φάε απλώς καρπούζι και θα καταλάβεις.
Καρπούζι ο Στέλιος Αρτεμάκης
Λοιπόν επειδή άκουσα κάτι ανυπόστατα για κουκούτσια θεωρώ ότι πρέπει να μου δωθεί χρόνος και χώρος να απαντήσω επί προσωπικού. Παρακαλώ, να μου δώσετε αμέσως το λόγο. Παρακαλώ. Δεν μπορεί εδώ μέσα να εκφράζονται τέτοιες απόψεις και να μένουν αναπάντητες. Δηλαδή, τα κουκούτσια σας πείραξαν, ε; Θα πάθετε κάτι αν τα φάτε καλέ μου κύριε; Είναι πολύς κόπος να τα βγάλετε; Ή ντρέπεστε να τα φτύσετε; Μη ντρέπεστε, δε θα σας πούμε τίποτα. Αλλά, ναι, το βρήκαμε τώρα, μας φταίνε τα κουκούτσια! Φάτε εκεί το πεπονάκι σας…
Καρπούζι η Έλενα Μπουζαλά
Γιατί καλύτερα να με συμβουλέψουν να μην κρατήσω δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη, από το να με πουν βαρύ πεπόνι ή σήμερα το πεπόνι δεν μου βγήκε καλό ή ακόμα χειρότερα ότι έφαγα πολύ πεπόνι ή το άλλο με το παγώνι. Τουλάχιστον το καρπούζι βγαίνει και σε σφηνάκι. Τρώγεται ακόμα και ζεστό και μάλιστα είναι και πιο γλυκό. Άσε που έχει και καλή καρδιά.
Καρπούζι ο Χρήστος Χατζηιωάννου
Είχα ξεκινήσει να γράφω υπέρ του πεπονιού. Και να κρατάω και σκορ. “Στο σερβίρουν χωρίς τα κουκούτσια (1-0). Φτιάχνεις ωραιότατο daquiri με αυτό και πολλά άλλα κοκτέιλ (2-0). Δεν χρειάζεται να φτύνεις και όχι δεν μου αρέσει να καταπίνω κουκούτσια (3-0). Χρησιμοποιείται για την έκφραση “βαρύς σαν πεπόνι” (3-1). Είναι βαρύ για το στομάχι (3-2). Δεν φωτογραφίζονται γκόμενες τρώγοντάς το (3-3)”.
Και τότε μου τελείωσαν τα επιχειρήματα υπερ του. Πήγα να σχολιάσω το γελοίο σφηνάκι “καρπουζάκι” αλλά εντάξει μωρέ, δεν ήταν και τόσο γελοίο. Και στην τελική το πεπόνι δεν μπορείς να το αδειάσεις για να βάλεις το αλκοολο-punch σου όταν φτιάξεις beach house στο Waikiki. Ούτε να πιάσεις μια φλούδα του και με τα δύο χέρια για να τραγανίσεις την άγουρη άσπρη πλευρά του που εφάπτεται στη φλούδα. Καρπούζι ρε!
Καρπούζι ο Θανάσης Κρεκούκιας
Γιατί είναι πράσινο. Γιατί είναι κόκκινο. Γιατί έχει κουκούτσια που φαίνονται. Γιατί είναι απόλαυση. Γιατί μπορεί να είναι μικρό, μεσαίο, μεγάλο, τεράστιο. Γιατί δροσίζει. Γιατί στο χωριό μου το λένε καρπούτζα. Γιατί έχω μπει πιτσιρικάς σε μποστάνι και το έχω κάνει μπουρδέλο. Γιατί με κυνήγησε ο καλλιεργητής αλλά δεν με έπιασε ποτέ. Και τέλος, γιατί ο Herbie Hancock δεν έγραψε Melon man αλλά Watermelon man. Και άυτή την κομματάρα την έχει τιμήσει το Tourbus Band άπειρες φορές με το γαλλικό κόρνο του Θοδωράκη. Άσε που η ιστορική εκπομπή του πάλαι ποτέ Radio24.gr, “Μπαμ Τριαλαριλαρό Βάρκα Γιαλό” είχε το Watermelon Man ως σήμα της στην αρχή. Καρπούζι ρε που λέει και ο Χρήστος.
Καρπούζι ο Μάνος Μίχαλος
Ας ξεκινήσουμε με ένα θεώρημα: το καλύτερο, το πιο ζουμερό ακόμη και το πιο ωραίο αργίτικο πεπόνι του κόσμου αισθάνεται κομπλεξικά δίπλα στο καλύτερο και full heart γεύσης καρπούζι από την Αμαλιάδα. Το σέβομαι το πεπόνι και δεν θα πω ποτέ όχι, αλλά δεν έκανε ποτέ και κανείς καλοκαίρι χωρίς καρπούζι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, ότι έχω βρεθεί μικρός σε ένα μποστάνι κάπου στα ενδότερα της Σάμου, να κόβω και να τρώω επί τόπου ένα καρπούζι σχεδόν ατομικού μεγέθους, γεμάτος καρπουζί (ίσως το πιο ωραίο χρώμα, σαν αυτό που έχει μια βερμούδα του Στέφανου) υγρά. Γενικά, νομίζω αν δεν προκαλούσε τόσο κατούρημα θα μπορούσα να ζήσω μόνο με αυτό, αρκεί βέβαια να είναι καλό, για αυτό και το χτυπάω καλά πριν το επιλέξω. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και η στήλη Αιώνια Διλήμματα δεν εκτέθηκε μια για πάντα, βγάζοντας νικητή το πεπόνι, με το πιο γελοίο επιχειρήμα που έχει γραφτεί εδώ μέσα. Άκου, “το παγώνει δεν πεπόνι” και το οποίο με αναγκάζει να χαμηλώσω (και δεν είναι εύκολο): Δεν σας χάλασε, που όσο νυχτώνει, το καρπούζι μεγαλώνει.
ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ΚΑΡΠΟΥΖΙ ΜΕ 76,9%
Αν και βρέθηκε να χάνει, το καρπούζι έκανε ένα εντυπωσιακό τελευταίο μισάωρο και με ένα επιμέρους σκορ 1-6 καθάρισε την υπόθεση “Αιώνιο Δίλημμα” με άνεση που αρμόζει στον πρωταθλητή του καλοκαιριού.