Πέτρος Γαϊτάνος: Πώς θα καταλάβετε αν το αρνί σας είναι ο Σατανάς
- 2 ΜΑΙ 2024
«Δεν υπάρχει πράγμα φοβερότερο στον κόσμο αυτό από το δαιμονοκίνητο αρνί γι’ αυτό θα μπω κι εγώ απευθείας στο θέμα, αφήνοντας στην άκρη τις φιοριτούρες και τα λεκτικά καλλωπίσματα.
Την Κυριακή του Πάσχα, όταν θα σουβλίζετε το αρνί οι πιστοί, προσέξτε να έχετε δεμένο σφιχτά το στόμα του αμνού με σύρμα και 4 κομβοσχοίνια και τη γλώσσα του καλά σφαλισμένη στο εσωτερικό του στόματος. Προσοχή! Αν η γλώσσα εξέχει στραβά, τότε είναι πολύ πιθανό το αρνί να καταληφθεί από πνεύματα πονηρά και να αρχίσει να μιλάει, διαδίδοντας συκοφαντίες και ψεύτικες διδασκαλίες για τον Χριστό, αλλά και για τον νοικοκύρη του σπιτιού και τη μανούλα του.
Μάλιστα, όσο πιο γρήγορα θα γυρνάτε τη σούβλα, τόσες περισσότερες κατάρες θα εκτοξεύει το σατανιασμένο, ενώ τσιμπώντας την πετσούλα του, ίσως να το ερεθίσετε ακόμη περισσότερο.
Δεν πάνε πολλά χρόνια από το 1991 μ.Χ, όπου έγινα οσιομάρτυρας μίας δαιμονοκατάληψης αρνιού, όταν άμαθο ψαλτοπαίδι ακόμη, βρέθηκα σε χωριό της ορεινής μας Ακαρνανίας, μαζί με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Καυσικαλυβίτη, πρωτοδιάκονο της μονής Σίμωνος Πέτρας.
Τα θυμάμαι εκείνα τα χρόνια για τη νεανική και ρωμαλαία τους αφέλεια, αλλά και γιατί η καθαρότητα της ψυχής μου, μου επέτρεπε να γίνω κοινωνός σε ιεροθαύματα πρωτάκουστα. Άσε που σήμερα για λιγότερα από τρία χιλιάρικα δεν λέω ούτε το Πάτερ Ημών, πόσο μάλλον να τρέχω σε κάθε κωλοχώρι.
Την επομένη, λοιπόν, της Αναστάσιμου Θείας Λειτουργίας και αφού ερμήνευσα μοναδικά την Εις Άδου Κάθοδο και το Λάθος Εποχή, καθώς κι ένα τραγούδι της Ευρυδίκης που προσωπικά τη λατρεύω, προσκληθήκαμε για το σούβλισμα του αμνού στην πετρόχτιστη αυλή του δημογέροντα του χωριού, του Ιερόθεου, ενός ευσεβούς χριστιανού μετά της γυναικός του.
Μαζί με τον Ιερόθεο θυμάμαι, ήταν και οι δύο θυγατέρες του, κορίτσια της παντρειάς και τολμώ να πω ότι μάλλον με καλόβλεπε και ο ίδιος για γαμβρόν, αγνοώντας ότι εγώ είχα ήδη αποφασίσει ότι το μέλλον μου άνηκε εις τους κόλπους της Εκκλησίας.
Έτσι, όταν με πλησίασε η μεγαλύτερη η κόρη, θαμπωμένη απ’ το κάλλος της χρυσής μου χαίτης και με εμφανή στόχο να με βατέψει, αρνήθηκα ευγενικά να χορέψω μαζί της τη Λαμπάντα γύρω απ’ το αρνί. Στη συνέχεια, ψιθύρισα την κατάλληλη δέηση για την προστασία της παρθενίας, και έτσι είδε και εκείνη το φως της χάριτος και με άφησε ήσυχο η αφορισμένη. Τις επόμενες ημέρες με άφησαν ήσυχο και οι σηκωμάρες μου, άργησαν λίγο, αλλά φόραγε κολάν η αντίχριστη χρονιάρα μέρα, τι να έκαναν κι αυτές.
Καθώς, λοιπόν, ήταν μαζεμένοι και οι υπόλοιποι χωριανοί για να γλεντήσουν με όμορφους και λεβέντικους χορούς της πατρίδος μας, ξαφνικά συνέβη κάτι πρωτάκουστο, κάτι που μόνο στο συναξάρι του Χρυσόστομου του Ομολογητή μπορείς να συναντήσεις. Το αρνί του Ιερόθεου, άρχισε να μιλάει με θηριώδη φωνή, που θύμιζε ανθρώπινη λαλιά βγαλμένη μέσα απ’ το άσβεστο πυρ της κολάσεως.
Όλοι αμέσως αντιληφθήκαμε πώς μέσα στο αρνί είχε εισέλθει πνεύμα δαιμονικό και έτσι, καλού κακού, απομακρύναμε τη συκωταριά προτού στραφεί κι αυτή εναντίον μας.
Ο γέροντας Ιωσήφ, γνωρίζοντας ότι στο Ευχολόγιο της Εκκλησίας μας υπάρχουν «επτά ευχαί ήτοι εξορκισμοί επί πασχόντων υπό δαιμόνων» μας καθησύχασε και μας παρακίνησε να βουλώσουμε τα αυτιά μας με κερί και μύρο. «Αν ακούσεις τα λόγια του Σατανά την Κυριακή του Πάσχα», είπε ο σεβάσμιος γέροντας, «τότε δένεσαι με μάγια τόσο ισχυρά, που δεν τα σπάει ούτε η Μύριαμ με τον Τζόσουα, γι’ αυτό φυλαχτείτε».
Στη συνέχεια προσευχηθήκαμε μαζί του, καλώντας τον Σατανά να βγει απ’ το αρνί, τσιμπολογώντας παράλληλα και λίγο απ’ το κοκορετσάκι, μόνο όμως απ’ τη συκωταριά και το πλεμόνι. Το εντεράκι του όχι, καθώς θεωρήθηκε ακάθαρτη οικία ενός φιλόκοπρου δαίμονος, αν και εκεί βρίσκεται όλη η νοστιμάδα του.
Το αρνί, μην αντέχοντας τις τρομερές δεήσεις του γέροντος Ιωσήφ και την ομολογία Πίστεως στον Θεό τον αιώνιο, τον δικαιοκριτή, ξαπλώθηκε το ανάσκελο στο έδαφος και άρχισε να βγάζει αφρούς απ’ το στόμα του, σαν σεληνιασμένο.
Ταυτόχρονα ούρλιαζε λόγια βλάσφημα και φοβερά που ντρέπομαι ακόμα και να τα εκστομίσω (πχ. έλεγε για την πουτ!@#$ τη γυναίκα του νοικοκύρη ή για τις κόρες του τις «κρεβατογεμίστρες», ειδικά γι’ αυτήν με το κολάν).
Θα πρέπει να γνωρίζετε πως όπως τα παιδιά πετούν πέτρες στις μυγδαλιές που έχουν μύγδαλα, έτσι και ο Διάβολος πετροβολάει αυτούς που έχουν καρπούς πνευματικούς. Κι όπως ο ληστής πηγαίνει να ληστέψει εκεί όπου υπάρχουν θησαυροί υλικοί, έτσι κι ο Διάβολος πηγαίνει να ληστέψει εκεί όπου υπάρχουν θησαυροί πνευματικοί.
Όμοια κι ο Διάβολος πήγε σ’ αυτό το αρνί που όσο ζούσε διακρινόταν για το ήθος και την ευλάβειά του και προσπάθησε να το διαβάλλει μετά θάνατον και να του εξουσιάσει την ψυχή. Για κακή του τύχη όμως, βγήκε από το τραγανοψημένο σώμα του αρνιού και έπεσε μέσα στα κάρβουνα, ξαναγυρνώντας στην πυρά απ’ την οποία προήλθε.
Το αρνί αφού το τεμαχίσαμε σε 56 κομμάτια, όσα και τα κομμάτια του ιερομάρτυρα Τερψιθέου που τον έριξαν στα λιοντάρια οι παγανιστές επί Αυτοκράτορος Δομιτιανού, τα σκορπίσαμε περιμετρικά έξω από την εκκλησία του χωριού, ώστε να πάρουν την ευλογία και μετά από τρεις μέρες και τρεις νύχτες τα πετάξαμε έτσι σάπια στους φτωχούς να τα φάνε. Εμείς παραγγείλαμε.
Τι έχουν λοιπόν να μας πουν όσοι ομιλούν για ψυχικές ασθένειες, για επιληψίες και δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν δαιμονισμένοι σήμερα; Ήταν άραγε αποτέλεσμα ψυχικής νόσου τα όσα τρομερά ξεστόμιζε το αρνί ή μπήκε ο Σατανάς μέσα του; Ήταν τρελό το αρνί, όπως θέλουν οι σύγχρονοι μάρτυρες του Γιαχώβ να μας πείσουν, οι τάχα μου επιστήμονες ή μπήκε κάποιος στασιαστής άγγελος μέσα του και χρειάστηκε τη διακονία μας για να επιστρέψει στο σκοτεινό βασίλειο του Θανάτου;
Τέλος πάντων, την καταλάβατε την απάντηση. Καλό Πάσχα και προσοχή στο κόκκινο αυγό, μεγάλη αμαρτία να το χτυπάτε με τον κώλο».
*Το κείμενο προφανώς δεν είναι αληθινό και προφανώς κατακλέψαμε το ύφος και τη λογική αυτής της επικής σελίδας, αφιερωμένης στον μεγαλύτερο Έλληνα με χρυσαφί μαλλί όλων των εποχών)
