Ποια είναι η καλύτερη υπερδύναμη που θα ‘θελες να έχεις;

Ξέρεις τι ωραίο έχουν τα νιάτα; ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Όχι εντάξει, υπερβολή. Για παράδειγμα έχουν ακμή. Και διάβασμα. Οπότε να το θέσω καλύτερα: ξέρεις τι είν’ το καλύτερο που έχουν τα νιάτα; Το ότι κοιτάς τη ζωή μπροστά σου και βλέπεις έναν ωκεανό από ευκαιρίες.

Δεν θυμάμαι αν το έχει πει αυτό ο Κομφούκιος, ο Στιβ Τζομπς, ο ex-ΠΑΣΟΚος υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος της γειτονιάς σου (πάλιωσαν τα αστεία με τις εκλογές, θα συμφωνήσω) ή ο Νίκος μεθυσμένος ένα ξημέρωμα που τρώγαμε τυρόπιτες, αλλά είναι αλήθεια. Όσο μεγαλώνεις βλέπεις αυτόν τον ωκεανό ευκαιριών, να μικραίνει, να στενεύει και από ωκεανός να γίνεται θάλασσα και μετά λιμνοθάλασσα και μετά παραλία και μετά ένα α ΟΚ ωραία είναι και η πισίνα σε λίγο βγαίνω στη σύνταξη.

Για παράδειγμα όταν είσαι μικρός έχεις όλο το χρόνο, τη διάθεση και κυρίως την όρεξη να γίνεις αστροναύτης, πιλότος, δικηγόρος ή ακόμη και σαμουράι στην Ιαπωνία του 7ου αιώνα. Ο τελευταίος είναι και ο λόγος που τα νιάτα είναι υπέροχα. Όχι ότι ονειρεύεσαι (μεταφράζεται και ως δεν ξέρεις τι σου γίνεται), αλλά ότι έχεις μπόλικο ελεύθερο χρόνο για να σκεφτείς τέτοια πράγματα: ότι θέλεις για παράδειγμα να γίνεις νίντζα.

Ή κάθε φορά που σουτάρεις στη μπασκέτα στο γηπεδάκι, να ακούς κόρνες λήξης και τον κόσμο να παραληρεί. Και να παίζεις ολόκληρα 40λεπτα με φανταστικούς αντιπάλους, με απίστευτες ανατροπές και καλάθια από αυτά που θα έκαναν ακόμη και τον Λάρι Μπερντ να κοιτάει με το στόμα ανοιχτό. Εντάξει υπερβολή το τελευταίο.

Εκτός από το τι ήθελα να γίνω όταν θα μεγαλώσω και πρόσθετα στη λίστα μου επαγγέλματα όπως μαφιόζος, αμίλητος επαγγελματίας εκτελεστής με ωραίο ψευδώνυμο και ακόμη πιο ωραία δερμάτινη καμπαρντίνα και διεθνής all-star hall-of-famer μπασκετμπολίστας, σκεφτόμουν διεξοδικά και άλλα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα: όπως ποια υπερδύναμη θα ήθελα να έχω. Ναι, είναι υπέροχο. Όταν είσαι μικρός περνάς πολλές ώρες κοιτώντας έξω από ένα παράθυρο αυτοκινήτου ή σχολικής αίθουσας σκεπτόμενος τη πιθανότητα μια ημέρα να ξυπνήσεις και να έχεις μεταλλαγμένα γονίδια, που σε κάνουν διαφορετικό από τους άλλους.

(Ναι σκέφτηκα το θέμα βλέποντας το X-MEN, ντάξει;)

(Επίσης μου άρεσε πολύ)

(Αν και θα ήθελα να έχει λίγη περισσότερη δράση, αλλά ΟΚ)

Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Ελπίζω να μην είμαι και ο μόνος, γιατί αν είμαι θα μπορούσε να είναι αυτή η μετάλλαξη μου, οπότε δεν θα έχει πολύ πλάκα. Ο “άνθρωπος που σκέφτεται συνέχεια μαλακίες”. Not cool.

Στο θέμα μας: η πρώτη σκέψη που έρχεται πάντα στο μυαλό μου σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο “Iceman”. Ξέρω, φλώρος.  Πάντα μου άρεσε, όμως, έστω κι αν μεταξύ μας δεν θα μπορούσε να κερδίσει σε μονομαχία κάτι πιο δύσκολο από το κοριτσάκι με τα σπίρτα.

Οπότε το ερώτημα χρίζει διερεύνησης. Ποια είναι η καλύτερη υπερδύναμη; Ποια είναι η καλύτερη υπερδύναμη; Ποια είναι η καλύτερη υπερδύναμη; Χμ….

Ο μαγνητισμός είναι μια ωραία ιστορία κυρίως γιατί σου δίνει πληθώρα επιλογών. Όπως επίσης και η υπερδύναμη του Wolverine να μην πεθαίνει ποτέ, μπορεί να βολέψει σε πολλές περιπτώσεις. Μπορεί όμως να είναι και κατάρα. Τα mind games, που είναι και η σπεσιαλιτέ του Professor X, είναι επίσης ανεξάντλητα και άκρως ενδιαφέροντα και χρήσιμα στην καθημερινότητα: από το να περάσεις το αλκοτέστ (ΜΗΝ ΠΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙΤΕ) μέχρι το να βγάλεις γκόμενες, αλλά μεταξύ μας πάντα σκεφτόσουν κάτι πιο εντυπωσιακό. Να βγάζεις φωτιές, να έχεις σιδερένιες γροθιές ή κάτι τέτοιο.

Ή να γίνεσαι αόρατος. Όχι, όχι. Βλακεία. Εδώ κι ο Φρόντο γινόταν αόρατος, τι να λέμε τώρα. Το να γίνεσαι αόρατος είχε ενδιαφέρον μόνο στην τρυφερή προεφηβική ηλικία. Γιατί μετά ήρθε το I-N-T-E-R-N-E-T και το να δεις κάποια γυμνή έγινε πολύ πιο εύκολο.

Οπότε όχι, καμιά από αυτές δεν είναι η απόλυτη υπεδύναμη, που ενδεχομένως αν γίνει φάση τύπου Χαϊλάντερ να σε αφήσει μόνο εσένα ζωντανό (και τον Wolverine) σ’ αυτόν τον πλανήτη. Θα μου επιτρέψετε μια μικρή παρένθεση γιατί θέλω να βγάλω από μέσα μου μια ακόμη παγκόσμια αλήθεια. Να μοιράσω σοφία, βρε αδελφέ…

Όχι αυτή.

Αυτή: αν είχαμε το υπέρατο battle μεταξύ όλων των ζώων θεωρώ ότι αυτή που θα κέρδιζε τον τίτλο θα ήταν ο ρινόκερος. Δεν είναι τόσο μανιτζέβελος όσο μια αρκούδα, αλλά είναι πιο ανθετικός. Επίσης είναι πιο γρήγορος από τον ελέφαντα, πιο compact από τον ιπποπόταμο, έχει τέσσερα πόδια περισσότερα από τη φάλαινα όρκα (και πνεύμονες) και ένα τεράστιο μυτερό κέρατο. Beat that.

Ναι, μικρός ήθελα να γίνω ρινόκερος, αλλά δεν έπιασα τα μόρια.

Σε αντίστοιχα battles στο Game of Thrones θα κέρδιζε λογικά ο Hound (Μάνο Χωριανόπουλε μη μου χαλάσεις τη φάση) και στους Trasnformers (ΠΡΟΦΑΝΩΣ) ο Optimus Prime. Κάπου, εδώ να παραδεχτώ ότι όπως ο Θοδωρής Δημητρόπουλος έχει τις λίστες, ο Χρήστος Χατζηιωάννου το να ποστάρει τραγουδια Φοίβου Δεληβοριά στο Facebook και ο Ηλίας Αναστασιάδης έχει τον Κεραμεικό, έγω έχω τα brackets. Καταραμένο να ‘σαι NCAA.

(Τέλος στη σύντομη παρένθεση και επιστροφή στην κανονική ροή του προγράμματος. Ποιον κοροϊδεύω; Ξαναδιάβασα το κείμενο και βγάζει τόσο νόημα όσο βγάζουν τα μεθυσμένα sms σε έξοδο στην πλησιέστερη -κατεστραμμένη- καφετέρια από το στρατόπεδο).

Μετά από σκέψη, μελέτη και προσεκτική παρακολούθηση της σειράς Heroes, των X-Men που έδειχνε το πρωί ο ΑΝΤ1 και αυτών που βγήκαν στη συνέχεια με τον Χιου Τζάκμαν, αυτόν από το Star Trek και τον Γκάνταλφ* (ωραίο το τελευταίο – να το δείτε), κατέληξα στο συμπέρασμα μου.

*

“Η απόλυτη υπερδύναμη είναι ο έλεγχος του χρόνου” πληκτρολόγησε και κάπου ο Στίβεν Χόκινς κούνησε τα ματόκλαδα του με ικανοποίηση. Ναι, ο πιο γαμάτος υπερήρωας είναι ο Χίρο Νακαμούρα (εκ του Heroes).

Είναι μάλιστα τόσο γαμάτος που του έδωσαν το όνομα του ποδοσφαιριστή με το πιο γλυκό αριστερό πόδι (δόξα και τιμή στον Σουνσούκε Νακαμούρα) και στη συνέχεια για να αντισταθμιστεί η γαματοσύνη και να μη διαταραχθεί η παγκόσμια ισορροπία του έδωσαν αυτή τη φάτσα:

Δεν έχω τίποτα με τους Γιαπωνέζους. Απλά δεν μπορώ τις λεπτές γραβάτες.

Σκεφτείτε το λίγο: έχεις τη δυνατότητα να ταξιδέψεις μπροστά ή πίσω στον χρόνο. Μην το σκεφτείτε πολύ και αρχίσουμε τις συζητήσεις για παράλληλα σύμπαντα, για ρωγμές στον χωροχρόνο γιατί μεσημεριάζει και κάνει και λίγο νύστα, οπότε αφήστε τα αυτά καλύτερα στον Στίβεν. Ας μείνουμε στα βασικά: κάνεις ό,τι γουστάρεις με τον χρόνο. Δηλαδή:

α) διορθώνεις οτιδήποτε θεωρείς στραβό. Από λεκέ σε πουκάμισο, μέχρι μια άστοχη βολή στο παμπαιδικό.

β) σκοτώνεις όποιον θέλει να σε σκοτώσει απλά βάζοντας ένα προφυλακτικό στην τσέπη του πατέρα του.

γ) βγάζεις εκατομμύρια. Με όλους τους πιθανούς τρόπους. Όπως για παράδειγμα ένα απλό ταξίδι στη δεκαετία του ’40 για να αγοράσεις μετοχές της coca-cola ή ένα πέρασμα από τον Ιούνιο του 2004 για να ποντάρεις το σπίτι σου ότι η Ελλάδα θα κατακτήσει το Euro

δ) ξεχνάς τι σημαίνει αποτυχημένο interview, αποτυχημένο πρώτο ραντεβού, αποτυχημένο κούρεμα, αποτυχημένο οτιδήποτε.

ε) τερματίζεις τον όρο multi-tasking

στ) μαθαίνεις κιθάρα, παρότι δεν σου άρεσε μικρός, αλλά τώρα θα ‘θελες να ξέρεις. Όχι για να παίζεις Ξύλινα σπαθιά σε παραλία, για να σολάρεις μόνος σου μια βροχερή νύχτα του Οκτωβρίου.

ζ) Κάνεις το ίδιο με τα ισπανικά. Ωραία γλώσσα. De los pelotas.

η) Τελειώνεις το πανεπιστήμιο. Όποιο πανεπιστήμιο ήθελες, αφού θα ήξερες από πριν τα θέματα (insert σατανικό γέλιο).

θ) μπορείς να τηλεμεταφερθείς και να γυρίσεις όλον τον κόσμο

ι) ζεις την ιστορία όταν συμβαίνει. Τον Περικλή να αγορεύει, τον Σουν Τζου εν δράση, τα πίνεις με τον Χέμινγουεϊ, τσεκάρεις να δεις τι φάση έπαιζε στο μυαλό του Χίτλερ.

ι) … συνέχεια του προηγούμενου: μπορείς να αλλάξεις την ιστορία.

Το ξέρω. Έχω δίκιο. Αυτή είναι η αληθινή μου υπερδύναμη. Αν ήμουν ράπερ θα άφηνα τώρα το μικρόφωνο να πέσει με δύναμη και να αρχίσει να μικροφωνίζει. Buya. 

Σας είπα ότι μικρός ήθελα να γίνω ράπερ; Λοιπόν, που λέτε αν γινόταν το υπέρατο battle…

…

…

(θα κέρδιζε ο Biggie)