Ποιος είσαι ανάλογα το γλυκό που κερνάς όταν γιορτάζεις

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου. Μία ημέρα μετά από εκείνη την ημέρα που γιορτάζουν τόσοι Γιάννηδες και Ιωάννες και αρκετές ημέρες πριν από την επόμενη τεράστια γιορτή που αν δεν απατώμαι είναι του Αγίου Γεωργίου. Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν και για να μην ξαναδούμε έκτροπα με τα γλυκά σε κανέναν δημόσιο χώρο, το Oneman κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια να συνετίσει εκείνους που προσφέρουν τα λάθος γλυκά.

Γιατί τώρα αυτό το κείμενο; Η αλήθεια είναι ότι το λιβανίζουμε αρκετά χρόνια. Και σε όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν στιγμές που φτάναμε στο γραφείο, εκεί μας περίμενε ένα κουτί που έλεγε “για τα γενέθλιά μου / για τη γιορτή μου / Άννα / Μαρία / Κώστας / Ελένη” και αντί μέσα να έχει έναν θησαυρό, είχε το πιο απογοητευτικό γλυκό του κόσμου.

Θα μου πεις, τα γλυκά είναι μια πολύ υποκειμενική υπόθεση. Δεν γίνεται να αρέσουν σε όλους εκείνα τα γλυκά που αρέσουν σε εμένα. Αλλά υπάρχουν διάολε και μερικές συνισταμένες που δεν μπορεί παρά να είναι κοινά αποδεκτές. Και με αυτές θα ξεκινήσουμε πριν πάμε στην κατηγοριοποίηση εκείνων που φέρνουν τα γλυκά στο γραφείο.

Ας πούμε είναι νομίζω κοινά αποδεκτό ότι η σοκολάτα θα κερδίζει πάντα κάθε άλλο γλυκό και σε κάθε πιθανή της μορφή. Ή το αυτονόητο ότι τα γλυκά θα πρέπει να είναι ατομικά και όχι να τους πηγαίνεις μια τούρτα να την κόψουν σε κομμάτια. ‘Η το ότι σου δίνει extra πόντους να περιφέρεις τα γλυκά από άνθρωπο σε άνθρωπο από το να αφήσεις ένα κουτί στην κουζίνα με ένα χαρτί με το όνομά σου. Το να κεράσεις γλυκά στη γιορτή σου δεν είναι υποχρέωση. Αν δεν θες, μην κεράσεις. Θα το ξεπεράσουν.

Πάμε όμως να δούμε εκείνους τους διαφορετικούς τύπους ανθρώπων ανάλογα με το γλυκό που προσφέρουν στη γιορτή ή τα γενέθλιά τους.

Αυτός που θα τα φέρει αύριο και δεν τα φέρνει ποτέ

Αυτό τουλάχιστον φωνάζει ανάμεσα σε γέλια και κοροιδίες το πρωί που έπρεπε να φέρει τα γλυκά. Την επόμενη ημέρα συνήθως το παίζει νευριασμένος ή πληγωμένος για κάτι άσχετο για να μην τον ξαναρωτήσεις. Κι όταν φτάσουμε στο 48ωρο, αυτός είναι ελεύθερος από την υποχρέωση και εσύ ανίκανος να του πεις οτιδήποτε. Δέξου το, κέρδισε.

Αυτός που φέρνει φρούτα καλυμμένα με σοκολάτα. Ή σοκολατάκια με λικέρ.

Εχθρός του κράτους και του πολιτισμού. Υποψήφιος για λιθοβολισμό, λιντσάρισμα και δημόσια διαπόμπευση. Ειλικρινά, ο μόνος διαβολικός λόγος για τον οποίο έχω σκεφτεί ότι μπορεί κάποιος να φέρνει τέτοια γλυκά είναι γιατί θέλει το κουτί με τα γλυκά να μείνει στο τραπέζι όλη μέρα, να ξέρουν όλοι ότι έφερε γλυκά και να φτάσουν για όλους. Καμία άλλη λογική αιτιολογία.

Αυτός που φέρνει το safe γλυκό

Ο άνθρωπός μας. Σοκολατάκια, εκλεράκια, νεγράκια, κωκάκια, ταρτάκια, όλα αποδεκτά. Σε ατομικό μέγεθος, ιδανικά για κατανάλωση, έτοιμα να τα προσφέρεις. Ούτε σερβιρίσματα, ούτε πασαλείμματα, τίποτα. Το Max Perry έχει πλουτίσει με μία απλή κίνηση. Με εκείνα τα σοκολατάκια διαφόρων ειδών, χρωμάτων και γεύσεων που τουλάχιστον στο δικό μας γραφείο έχουν προσφέρει οι μισοί εορτάζοντες το τελευταίο εξάμηνο. Το safe γλυκό δεν θα κάνει τους άλλους να σε θυμούνται για την επιλογή σου αλλά αυτό σε μια τέτοια περίσταση, μόνο καλό μπορεί να είναι.

Αυτός που φέρνει γλυκό για ανθρώπους 40 ετών και άνω

Πολύ ωραία τα σοκολατάκια με την μέντα, οι τουλούμπες και οι μπαμπάδες αλλά θα ήταν ιδανικά να τα σερβίρεις στα γενέθλια της γιαγιάς σου. Όχι στους συναδέλφους σου ή τους συμμαθητές σου γιατί όσους κι αν πετύχεις να τα στηρίζουν, θα εισπράξεις τη γενική δυσαρέσκια. Κι όλα αυτά για ένα καπρίτσιο να αποδείξεις ότι το x γλυκό πρέπει να αρέσει σε όλους.

Αυτός που δεν φέρνει ατομικά γλυκά αλλά μια τούρτα, ένα προφιτερόλ, ένα cheesecake

Έστω ότι είσαι σε ένα γραφείο με δέκα άτομα. Τι κάνουμε; Παίρνει ο καθένας όσο θέλει; Ορίζουμε μια ώρα που θα σφαχτεί το γλυκό; Σερβίρεις εσύ για όλους και πας τα πιατάκια στον κόσμο; Στην τελική, υπάρχουν πιατάκια; Υπάρχουν κουτάλια; Πες μου ειλικρινά γιατί να βάλεις τον εαυτό σου σε αυτή τη διαδικασία και τους συναδέλφους σου σε κόπο σερβιρίσματος από το να πάρεις μερικά νορμάλ γλυκά;

Αυτός που φέρνει δέκα γλυκά για είκοσι άτομα

Ο κανόνας είναι συγκεκριμένος. Αγοράζεις γλυκά σύμφωνα με το x+10 όπου x ο αριθμός των ανθρώπων στο γραφείο / στην τάξη / στην ενορία. Συμφωνώ ότι είναι βλακεία να ξοδέψεις πολλά λεφτά για αυτόν τον σκοπό. Αλλά είναι προτιμότερο να μην πας καθόλου γλυκά από το να δώσεις πάτημα στους άλλους να σε κακολογήσουν. Αν είσαι αντικοινωνικός και δεν θες να κεράσεις κανέναν, ειλικρινά μην ασχοληθείς καν.

Αυτός που κάνει το κάτι παραπάνω

Όλα τα γραφεία, όλες οι τάξεις έχουν αυτόν τον τύπο. Που θα φροντίσει ώστε το δικό του γλυκό να ξεχωρίσει από των υπολοίπων. Και οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι αυτός ο τύπος που θέλω κάθε φορά στα γενέθλια να κάνω κάτι που κάποιος άλλος δεν έχει ξανακάνει. Φρόντισε μόνο αν είσαι κι εσύ αυτός ο τύπος να μην το παρακάνεις γιατί από εκεί που ήσουν αυτός που σκέφτηκε μια καλή ιδέα, μπορείς πολύ γρήγορα να γίνεις ο μαλάκας που δεν μπορεί να φέρει ένα γλυκό της προκοπής.

Αυτός που φέρνει αλμυρό αντί για γλυκό

Μερακλής, δεν λέω αλλά κανείς δεν θα θυμάται αυτό που έφερε. Αυτοί που φέρνουν αλμυρά τα φέρνουν συνήθως το πρωί και φέυγουν με αστραπιαία ταχύτητα γιατί ο άλλος βλέπει απλά τυροπιτάκια, δεν ασχολείται καν με το αν γιορτάζει κάποιος ή προσγειώθηκαν εκεί κατά τύχη και μασουλάει χαρούμενος. Τα αλμυρά είναι μια safe επιλογή αλλά δεν καταφέρνουν να κάνουν καμία δήλωση. Θες να είσαι ο ξενέρωτος της παρέας; Δικαίωμά σου.

Αυτός που φροντίζει να λείπει στη γιορτή του

Λείπει ξεκάθαρα γιατί δεν θέλει να φέρει γλυκά, μην σε ξεγελάει. Και είναι δικό σου χρέος να τον περιμένεις στη γωνία την επόμενη μέρα να δεις αν θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Αυτός που φέρνει σοροπιαστά

Σοροπιαστά και ουχί σιροπιαστά κύριοι. Με το σιρόπι να στάζει στα δάχτυλα, στο πάτωμα, στα γραφεία και να στέλνει κάθε έναν στο μπάνιο για πλύσιμο χεριών. Μιλάμε για ποινικό αδίκημα κανονικό. Όσο ωραίο και να είναι ένα σιροπιαστό, όσο και να θες να στηρίξεις αυτή την κατηγορία γλυκών που βρίσκεται εμφανέστατα σε κρίση, δεν τα πας σε ανθρώπους για να τους κεράσεις. Είναι πολύ πιθανόν να σου μείνουν να τα πάρεις σπίτι (win) και να μείνουν και οι συνάδελφοι δυσαρεστημένοι (fail).

Αυτός ο τσιφούτης που το κοπανάει για 3 μήνες μετά

“Σαν εκείνα τα εκλεράκια που είχα φέρει εγώ δεν είναι”. Τον ξέρεις αυτόν τον τύπο. Δεν τον θέλεις φίλο σου. Γιατί φέρει βαρέως ότι πριν 50 μέρες ξόδεψε 20-30 ευρώ για να φέρει γλυκά σε μια εταιρεία που ανάθεμα κι αν συμπαθεί κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό του. Μόνη λύση να τον ξεμπροστιάσεις για την τσιφουτιά του και να μην το ξαναπεί.

Αυτός που “δεν πιστεύει στις γιορτές”

Αποκλείεται να μην ξέρεις έναν τέτοιο. Ο οποίος μπορεί πράγματι να το έχει θεωρία ζωής το ότι δεν πρέπει να γιορτάζει το όνομά του. Αλλά, κύριε, ποιος είστε εσείς που θα ακυρώσετε τα δεδομένα. Κι άθεος μπορεί να είστε αλλά το αρνάκι το Πάσχα το τρώτε μια χαρά. Έτσι και στη γιορτή θα φέρετε γλυκά.

~

Μην χαλάσεις αυτή την όμορφη για σένα που γιορτάζεις μέρα με τη δυσαρέσκεια των συναδέλφων σου. Κάνε το σωστό.