Πώς είναι στα 13 σου να βάζεις καλάθι στον Kobe

10 χρόνια πριν ο Νίκος Χουχούμης ήταν 13 ετών κι έκανε ό,τι και κάθε άλλος έφηβος που μάθαινε τότε τα βασικά της πορτοκαλί μπάλας. Έλιωνε βλέποντας αγώνες του Kobe Bryant, προσπαθούσε να αντιγράψει τις κινήσεις του, ονειρευόταν μια μέρα να γίνει σαν κι αυτόν. Γιατί αυτό είχε μάθει σε όλους μας ο Kobe, πως στα όνειρά μας δεν πρέπει να υπάρχει ποτέ ταβάνι.

Μέχρι που μια μέρα, ο Νίκος βρέθηκε να διδάσκεται από τον ίδιο τον Black Mamba τα μυστικά του singature fade away σουτ του, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Kobe στην Ελλάδα για λογαριασμό της Nike. Εμείς, 10 χρόνια αργότερα και με αφορμή τη θλιβερή επέτειο του ενός έτους από το θάνατο του σπουδαίου μπασκετμπολίστα, μιλήσαμε με τον 23χρονο σήμερα Νίκο, ο οποίος συνεχίζει το μπάσκετ, αγωνιζόμενος σαν πλέι μέικερ στα Χανιά και φυσικά, εξακολουθεί να θαυμάζει το αθάνατο πλέον ίνδαλμά του.

«Ήταν το είδωλό μου, είμαι μεγάλος Kobe fan, μεγάλωσα βλέποντας και προσπαθώντας να αντιγράψω τις κινήσεις του στο YouTube. Στο δίλημμα Kobe ή LeBron λέω πάντα Kobe, είμαι της γενιάς που μεγάλωσε με τον Kobe», θυμάται ο Νίκος και αφηγείται το πώς έφτασε στη μεγάλη στιγμή της γνωριμίας του με το είδωλό του.

«Διάβασα ότι θα έρθει ο Kobe στην Αθήνα για μια εκδήλωση και αμέσως φτιάξαμε μια ομάδα με μερικά παιδιά ακόμα από την Καλαμάτα και δηλώσαμε συμμετοχή στο τουρνουά που διοργανώθηκε. Κατεβήκαμε στην Αθήνα και ξεκινήσαμε να παίζουμε».

«Οι καλύτεροι παίκτες πήραμε ένα αναμνηστικό δίπλωμα και πήγαμε να μας υπογράψει τα μπλουζάκια ο Kobe. Στη συνέχεια, οι ομάδες που πέρασαν τις πρώτες φάσεις του τουρνουά μαζεύτηκαν στο γήπεδο και εκεί μας έκανε προπόνηση ο Kobe, μαζί με έναν Αμερικάνο προπονητή ακόμα».

Σκοράροντας απέναντι στον Kobe

Και ξαφνικά, από το να τον θαυμάζει μέσα από την οθόνη, ο Νίκος ένιωσε να ζει ένα όνειρο, αφού βρέθηκε στο ίδιο γήπεδο με τον ήρωά του. Όχι κι άσχημα για ένα 13χρονο παιδί από την Καλαμάτα.

«Ένιωσα δέος. Τον έβλεπα από το YouTube και τώρα ήμουν δίπλα του. Ήταν περίεργο, ήμουν και μικρός, δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω, ότι είμαι στο ίδιο γήπεδο με τον Kobe».

«Με είδε ότι προσπαθούσα να κάνω μια κίνησή του στην προπόνηση, το χαρακτηριστικό fade away που έκανε με πλάτη στο καλάθι και τότε με φώναξε για να μου τη δείξει εκείνος. Στην αρχή τον μάρκαρα εγώ και μετά με μάρκαρε εκείνος για να την κάνω. Εγώ φυσικά έτρεμα. Έκανα την κίνηση όσο με μάρκαρε, έβαλα το καλάθι και μου είπε good job».

Εκτός από τη συμπεριφορά του μέσα στο γήπεδο, ζητήσαμε από τον Νίκο να μας περιγράψει πώς έζησε τον Kobe εκείνες τις δύο ημέρες που τον είδε από κοντά.

«Αγαπούσε πάρα πολύ το μπάσκετ κι αυτό φαινόταν. Παρακολουθούσε τους παίκτες με προσοχή, ζούσε όντως την προπόνηση. Όταν είχαμε πάει να υπογράψει τα μπλουζάκια μας, δεν ήταν καθόλου υπερόπτης, ήταν πολύ απλός, χαιρέτησε έναν προς έναν όλους τους ανθρώπους που βρισκόντουσαν μέσα στο κτίριο, τους σεβόταν όλους».

Όσα μας άφησε ο Kobe

Στις 26 Ιανουαρίου του 2020, ένα χρόνο πριν, η φρικτή είδηση για το θάνατο του Kobe σε δυστύχημα με το ελικόπτερό του, δεν αργεί να κάνει το γύρο του κόσμου, παγώνοντας τον πλανήτη. Πριν φτάσουμε σε αυτή τη στιγμή αλλά και στην κληρονομιά του Black Mamba, ζητάω από τον Νίκο να θυμηθεί τη δική του αγαπημένη στιγμή από όσα μαγικά μας χάρισε στο παρκέ.

«Οι 81 πόντοι που έβαλε σε ένα βράδυ. Δε νομίζω να το πετύχει κάποιος σύντομα, αλλά και να το κάνει, δε θα είναι το ίδιο. Πολλές φορές βλέποντάς τον να παίζει αργότερα σκεφτόμουν ότι του έχω βάλει καλάθι και δυσκολευόμουν να το πιστέψω μέχρι κι εγώ. Έχω δει αρκετές φορές το βίντεο από τότε, είναι πολύ περίεργο».

Όσο για τη στιγμή που έμαθε τα δυσάρεστα νέα του θανάτου του, ο Νίκος θυμάται κάθε λεπτομέρεια. «Ήταν σοκαριστικό για όλους, νιώσαμε σαν να χάσαμε έναν δικό μας άνθρωπο, όλους τους άγγιξε. Ήταν βράδυ, νόμιζα ότι είναι ψέμματα στην αρχή, περίμενα να βγει ο ίδιος να πει ότι δεν είναι αλήθεια. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, όμως πάντα θα υπάρχει μέσα από το στυλ του παιχνιδιού του και πάντα θα μας εμπνέει με το πάθος και την ευγένειά του».

«Το πιο σημαντικό που άφησε ο Kobe, πέρα φυσικά από το γεγονός πως ήταν ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών, ήταν πως μας έδειξε πως μπορούσε ό,τι βάλει στο κεφάλι του να το καταφέρει. Ακόμα κι όταν σταμάτησε το μπάσκετ, ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο και έφτασε να πάρε Όσκαρ, ήταν εργατικός και γινόταν ο καλύτερος σε όλα, αρκεί να το ήθελε, ένα σπουδαίο μάθημα για όλους».