Πώς έζησα τις εκλογές ως μέλος εφορευτικής επιτροπής στο χωριό μου
Ένα τριήμερο γεμάτο μπάσκετ, χορούς και πολιτικές συζητήσεις.
- 22 ΜΑΙ 2023
Οι εκλογές πάντα με γοήτευαν. Όλη αυτή η προεκλογική περίοδος με τους ανθρώπους να σπάνε για λίγο τη ρουτίνα τους και να συνδιαλέγονται -και πολλές φορές να συγκρούονται για πολιτικά πιστεύω και ιδεώδη- κάπως με τραβούσε. Ακόμη κι αν στο τέλος έχανες. Έτσι, λοιπόν, ήθελα από την πρώτη φορά που ψήφισα να βρεθώ σε εφορευτική επιτροπή.
Να είμαι εκεί όταν στρώνουν τα ψηφοδέλτια, όταν δίνουν τους φακέλους στους ψηφοφόρους για να μπουν στο παραβάν, όταν μετρούν τις ψήφους το βράδυ. Έμελλε, λοιπόν, να έρθει και η δικιά μου ώρα στις εκλογές της 21ης Μαΐου. «Λοιπόν, ήρθε η αστυνομία σήμερα στο σπίτι και σε έψαχνε. Στην αρχή αγχώθηκα λίγο αλλά όλα καλά. Θα είσαι τακτικό μέλος της εφορευτικής επιτροπής» με ενημέρωση η μητέρα μου στο τηλέφωνο μερικές μέρες πριν.
Αρχικός ενθουσιασμός. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, όμως, ήξερα πως επρόκειτο για μια ζόρικη δουλειά. Ειδικά όταν στο χωριό υπάρχει όλο κι όλο ένα τμήμα για να εξυπηρετήσει περισσότερα από 500 άτομα. Στον τόπο μου, τη Μαλεσιάδα, έφτασα το απόγευμα της Παρασκευής.
Ο πολυλογάς στο ΚΤΕΛ και το πανηγύρι
Το λεωφορείο από την Αθήνα ήταν γεμάτο. Κι εκείνο και το επόμενο και το παραπάνω. Όλες οι θέσεις ήταν φίσκα με ετεροδημότες ψηφοφόρους. Ένας που βρισκόταν ακριβώς μπροστά μου δεν έβαλε γλώσσα μέσα για περίπου τέσσερις ώρες. Από ένα σημείο και έπειτα έβαλα δυνατά τη μουσική στα ακουστικά μου και το μόνο που έβλεπα ήταν ένα κύριο να ωρύεται και να μιλάει έντονα στη συνεπιβάτη του. Δεν κατάλαβα τι κόμμα ήθελε να ψηφίσει. Ούτε με ένοιαζε βασικά. Ήξερα πως απλά δεν ήταν η ώρα για να το δεχτώ όλο αυτό.
Η διαδρομή κύλησε ήρεμα. Ο ημιτελικός του Ολυμπιακού κόντρα στη Μονακό για το Final 4 της Euroleague, έκανε τα λεπτά να περνούν σαν νεράκι. Η πρόκριση, όμως, μάς έβαλε σε μπελάδες. Όχι γιατί δεν ήθελα να δω τους Πειραιώτες στον τελικό. Αλλά πού θα έβλεπα το ματς, όσο θα ήμουν μέσα στο εκλογικό κέντρο και θα μέτραγα ψήφους;
Η Παρασκευή πέρασε και ήρθε το Σάββατο. Ένα Σάββατο που ήταν διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα. Κι αυτό γιατί το χωριό μου, η Μαλεσιάδα Αιτωλοακαρνανίας, γιόρταζε τον πολιούχο της, τον Άγιο Νικόλαο και για τον λόγο αυτό είχε στηθεί ένα ολοήμερο πανηγύρι στο ξωκλήσι που βρίσκεται στο παλιό χωριό, το οποίο σήμερα είναι ερειπωμένο καθώς δε ζει κανείς εκεί.
Γλέντια, χοροί, τραγούδια και πολύ φαγητό. Γυρίσαμε, ξεκουραστήκαμε και μαζέψαμε δυνάμεις για την Κυριακή. Η μέρα ξεκίνησε από τις 6μιση το πρωί. Τέτοια ώρα είχαμε συνεννοηθεί όλοι από την εφορευτική επιτροπή να μαζευτούμε στο σχολείο για να αρχίσουμε να στήνουμε την κάλπη, τις (ατελείωτες) στοίβες με τα ψηφοδέλτια και τους εκλογικούς καταλόγους. Για καλή μας τύχη, όμως, είχαμε μαζί μας έναν εκλογικό αντιπρόσωπο που φαίνεται πως ήξερε πολύ καλά από τη διαδικασία.
Ο δικαστικός αντιπρόσωπος που ήξερε από μπάσκετ
Τα στοιχεία που συγκράτησα δεν είναι πολλά: λέγεται Αποστόλης, έρχεται από τη Θεσσαλονίκη και μικρός έπαιζε μπάσκετ στα Τρίκαλα. Από την περιοχή μας φυσικά και δε γνώριζε τίποτα, ωστόσο, κάνοντας μία πρόχειρη αναζήτηση στο Google έμαθε για την ομάδα μας, τον Άρη Μαλεσιάδας, και τη μεγάλη κόντρα με το Άρωμα Βαρετάδας. Από την πρώτη στιγμή καταλάβαμε όλοι όσοι είχαμε βρεθεί εκεί πως είχε όρεξη για πλάκα. Κι αυτό φάνηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας.
Ο πρώτος ψηφοφόρος έκανε την εμφάνισή του στις 7 και 2 πρώτα λεπτά. Στα χέρια του κρατούσε την ταυτότητα και περίμενε πώς και πώς να μπει στο παραβάν. Ούτε κι αυτός θυμόταν σε πόσες εκλογές έχει ψηφίσει. Ήθελε, όμως, να έρθει και σε αυτές. «Όσο μου μένει ακόμη θα έρχομαι» μάς είπε.
Όσο εμείς βρισκόμασταν εντός του εκλογικού κέντρου, από το ανοιχτό παράθυρο που το είχαμε αφήσει έτσι για να μπαίνει ο πρωινός δροσερός αέρας, ακουγόταν το «Χριστός Ανέστη» από τα μεγάφωνα της εκκλησίας. «Να ετοιμαστείτε για πόλεμο με το που τελειώσει η εκκλησία» μας είπε γελώντας ένα άλλο μέλος της εφορευτικής επιτροπής που έχει ζήσει στο πετσί του τις εκλογές στο χωριό εδώ και πολλές δεκαετίες.
Κι όπως συνέβη. Με το που τελείωσε η λειτουργία, έξω από το τμήμα σχηματίστηκαν μεγάλες ουρές με ψηφοφόρους, κυρίως μεγάλης ηλικίας, που περίμεναν υπομονετικά στη σειρά για να ψηφίσουν. Η δικιά μου δουλειά ήταν να βλέπω τα στοιχεία της ταυτότητας και μαζί με τη Χριστίνα, τη γραμματέα, να τους περνάμε στην εκλογική βάση. Όλα χειροκίνητα φυσικά, με χαρτί και στυλό. Τόσο γράψιμο είχα να κάνω από τα πρώτα μου φοιτητικά χρόνια.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση, πολλές φορές, ήταν οι ταυτότητες αυτών των ανθρώπων, πολλές από τις οποίες ήταν τόσο ξεθωριασμένες από το πέρασμα του χρόνου που ίσα-ίσα βλέπαμε τα ονόματα. Τα νεανικά τους πορτραίτα, όμως, ήταν σημάδι του πώς είχε περάσει ο χρόνος από πάνω τους.
Η κίνηση προς το μεσημέρι άρχισε σταδιακά να πέφτει. Φάγαμε, μιλήσαμε αρκετά για τις προηγούμενες εκλογικές διαδικασίες και ο δικαστικός αντιπρόσωπος μάς είπε την ιστορία με μια πρώην αρραβωνιάρα του που χώρισαν πάνω στις εκλογές. Όσο κι αν ήθελα να ακούσω κι άλλες τέτοιες ιστορίες, έπρεπε να γυρίσω για λίγο στο σπίτι μου. Κοιμήθηκα για περίπου δύο ώρες. Τις είχα πραγματικά ανάγκη. Ήξερα πως η νύχτα θα ήταν μακρά.
Το λάθος που θα επηρέαζε το αποτέλεσμα στις εκλογές
Επέστρεψα στο εκλογικό κέντρο, δύο ώρες πριν κλείσουν οι κάλπες. Οι τελευταίοι ψηφοφόροι έφτασαν ένα τέταρτο πριν τελειώσει η διαδικασία. 319 ψηφοφόροι. Η συμμετοχή ξεπέρασε το 60%. Ο δικαστικός αντιπρόσωπος έμεινε έκπληκτος. «Μα καλά ένα χωριό σαν αυτό, έχει τόσο υψηλά ποσοστά συμμετοχής. Δεν το έχω συναντήσει ξανά αυτό. Και από τους εκλογικούς καταλόγους που έχουμε, μερικοί να ξέρεις είναι πεθαμένοι ήδη. Αργούν να αλλάξουν».
Στις 7 το απόγευμα, οι πόρτες έκλεισαν. Τότε ήταν που ξεκινούσε και το καλύτερο κομμάτι. Η κάλπη γύρισε ανάποδα. Στοιμάξαμε σε εικοσάδες τα ψηφοδέλτια και αρχίσαμε να τα μετράμε. Η πρωτιά μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ άλλαζε διαρκώς χέρια. Εγώ είχα αναλάβει να περνώ τους ψήφους υπέρ των κομμάτων έναν έναν. Ήταν η μόνη φορά που αγχώθηκα λίγο. Ήξερα πως εάν δεν άκουγα κάτι καλά, θα έπρεπε να ξαναμετρήσουμε τις ψήφους από την αρχή.
Τελικά όλα πήγαν καλά. Η όλη διαδικασία κράτησε περίπου μιάμιση ώρα. Η Νέα Δημοκρατία επικράτησε με κάτι παραπάνω από δέκα ψήφους διαφορά. Όταν όλα είχαν τελειώσει, ανοίξαμε για λίγο το κινητό. Το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη σάρωνε στα exit polls και ο Ολυμπιακός κέρδιζε στο ημίχρονο. Η μόνη ανατροπή τελικά έγινε στο μπάσκετ.
