Πόσο ‘κατίνα’ είσαι;

Με ύφος πολλών καρδιναλίων και μεγάλο τουπέ, πρέπει να παραδεχτώ ότι κουτσομπόλες υπάρχουν πολλές, σαν αυτή της παρέας μας όμως, καμία. Το πώς γίνεται, θα σε γελάσω και δεν το θέλω. Το θέμα είναι ότι γίνεται και ότι πάντα, πάντα, ΠΑΝΤΑ, σε μία συζήτηση περί κουτσομπόληδων και κακών συνεπειών, όλοι μας θα έχουμε να πούμε την ατάκα ‘καλά, αυτό δεν είναι τίποτα, εγώ να δεις τι έχω πάθει‘.

Τι να πω δεν ξέρω. Το φαινόμενο είναι τόσο υπερφυσικό που μου θυμίζει το αντίστοιχο των δρόμων. Ξέρεις, σε αυτό το τέλειο πράγμα που εκεί που είμαστε όλοι ‘σταμάτα-ξεκίνα’, μετά από δέκα λεπτά, χωρίς να μεσολαβεί φανάρι ή να αυξάνονται οι λωρίδες, αναπτύσσουμε ταχύτητα. Γιατί ‘ο δρόμος απλά ανοίγει’. Αλήθεια, δεν ξέρω τι να πω. Κάποιος μας δουλεύει, είναι ολοφάνερο. Αλλά, τέλος πάντων.

Σήμερα, καλείσαι να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας δεν είσαι αυτός που οι φίλοι σταματούν να μιλούν όταν πλησιάζει. Ή ότι, αν ήμασταν Ινδιάνοι, δεν θα σε φωνάζαμε ‘Το Μεγάλο Στόμα’.

Τι λες; Θα τα καταφέρεις;

*Σκάω να μάθω το αποτέλεσμά σου, στα σχόλια, να ξέρεις.