Πρωτομαγιά αλά Ελληνικά

Η Πρωτομαγιά ονομάζεται Εργατική για κάποιο λόγο. Μόνο που στην Ελλάδα, όταν λέμε Πρωτομαγιά εννοούμε πολλά πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με τους εργάτες και το εργατικό κίνημα. Πάλι καλά που υπάρχει και μια πορεία για να μας το θυμίζει.

Για την ακρίβεια πρέπει να είναι η πιο συγχυσμένη ημέρα του χρόνου. Αν ρωτήσεις μερικούς νεαρούς, τι εορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου, σίγουρα ένας στους πέντε θα σου πει για το Όχι στους Ιταλούς. Οι υπόλοιποι θα αμφιταλαντευτούν ανάμεσα σε Γερμανούς και Τούρκους. Αν ρωτήσεις όμως για την Πρωτομαγιά θα σε κοιτάξουν με απορία.

Οι πιο ψιλιασμένοι θα σου πουν κάτι για απεργία. Κάτι για εργατικό κίνημα. Και η θολούρα συνεχίζεται με Μάη του 68, την κηδεία του Παναγούλη και άλλα πολλά Ευρωπαϊκά, παρά το γεγονός ότι η πρώτη Μαίου προέρχεται από μια εξέγερση εργατών στο Σικάγο το 1896. Μια εξέγερση στην οποία οι εργάτες του Σικάγο αξίωναν την καθιέρωση του 8ώρου και καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Αλλά δεν είμαστε εδώ για να αναλύσουμε τα ιστορικά γεγονότα. Όπως δεν κάνει και κανένας άλλος, εκτός βέβαια από εκείνους που παίρνουν μέρος στην καθιερωμένη πορεία της Πρωτομαγιάς. Γιατί οι υπόλοιποι είναι στις εξοχές.

Η Πρωτομαγιά φέρνει στο μυαλό του Έλληνα μερικά πολύ συγκεκριμένα σκηνικά. Τα εξής έξι. Το τελευταίο φυσικά και δεν ισχύει για όλους.

Το debate αργία – απεργία

Αν είναι αργία να μην πάμε στη δουλειά. Γιατί αν είναι απεργία και δεν πάμε θα πρέπει να την χρεωθούμε σαν άδεια. Ναι αλλά αν ειναι αργία αλλά στην ουσία είναι απεργία, τι γίνεται; Και δηλαδή παίζει να κάνουμε απεργία σε μια μέρα που είναι αργία; Κι αν πέσει Κυριακή; (Ακολουθεί το καλύτερο)… Θα την μεταφέρουμε την αργία. Και την απεργία. Σιγά μην χάσουμε την αργία. Την απεργία δηλαδή. Γιατί η Κυριακή είναι αργία. Αλλά όχι απεργία. Αλλά αν πέσει πρωτομαγιά Κυριακή είναι διπλή αργία αλλά απλή απεργία.

Κοινώς, ευτυχώς που πέφτει Τρίτη. Και είναι αργία. Και απεργία.

Η κόρη μου η σοσιαλίστρια

Δεν είχε το Έθνος έναν εργατοπατέρα να τον εκφράσει και βρήκε την Αλίκη. Πέταγε πέτρα η Αλίκη στον Κωνσταντάρα, γέλαγαν οι άνθρωποι στα σπίτια. “Αφού το έκανε το πλουσιοκόριτσο στην ταινία, θα το κάνω κι εγώ”. Και άλλα τέτοια γραφικά. Α ναι, όπως παντρεύτηκε και τον τίμιο εργάτη Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ουσιαστικά το να βάζεις αυτή την ταινία μια τέτοια ημέρα είναι σαν να γελάς στα μούτρα εκείνου που πιστεύει στο εργατικό κίνημα.

Το πανηγύρι στην Φιλαδέλφεια και το πικ νικ στου Φιλοπάππου

Ευκαιρία για πανηγύρι. Δεν δουλεύουμε, κάτι γιορτάζουμε, μας έχει πιάσει λίγο και η Άνοιξη, τι να κάνουμε; Μα φυσικά, ένα πανηγύρι. Σε κάθε πλατεία που σέβεται τον εαυτό της, σε κάθε λόφο που έχει γεμίσει μαργαρίτες οι πολίτες της χώρας γιορτάζουν τι; Δεν θυμούνται αλλά δεν πειράζει. Κι αν έχουν μείνει και αρνιά από το Πάσχα, τα σφάζουμε και αυτά.

Τα στεφάνια στην πόρτα

Από μικρό μού άρεσε να πιάνω τον Μάη. Κατέβαινα με τη γιαγιά μου τη Ρίτα και μαζεύαμε μαργαρίτες και παπαρούνες από τον αγρό (άχτιστο οικόπεδο, κανένας αγρός) απέναντι από το σπίτι μου. Και το φτιάχναμε μόνοι μας το στεφάνι. Το ένιωθα τρανή ιεροτελεστεία όλο αυτό το σκηνικό. Μου έδινε μεγάλη χαρά. Και να τα λέμε αυτά, είναι από τις παραδόσεις που μου αρέσουν σε αυτή τη χώρα. Στην υπόλοιπη Ευρώπη μάλιστα οι εορτασμοί των λουλουδιών είναι πολύ μεγαλύτεροι από ότι στη χώρα μας. Ίσως γιατί δεν είναι αλλεργικοί στη γύρη. Λέμε τώρα.

Η Αλέκα Παπαρήγα, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Τσε ο Γκεβάρα

Η ημέρα έχει συνδεθεί και με πρόσωπα. Περιμένεις να δεις σίγουρα την Αλέκα Παπαρήγα σε μια συμβολική δήλωση για το δίκαιο των εργατών,  τα δικαιώματά τους και την ανάγκη να τα προασπίσουμε. Σε πολλά σπίτια ακούς τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Παρέα με τα λοιπά επαναστατικά τραγούδια, έχει πει βλέπεις και διάφορα για την πρωτομαγιά. Τίμια λοιπόν βρίσκεται στο track list του αυτοκινήτου της οικογένειας που εκδράμει.

Αυτός όμως που κερδίζει για άλλη μια φορά την παράσταση είναι ο Τσε Γκεβάρα. Το πρόσωπό του για την ακρίβεια. Σε μπλουζάκια, σε profile pictures και σημαίες. Ο Κομαντάντε είναι το σύμβολο της επανάστασης. Κάθε επανάστασης.

Mayday – mayday

Όχι δεν έρχεται στο μυαλό κάθε Έλληνα. Αλλά ήρθε στο μυαλό του Ηλία Αναστασιάδη. Τιμής ένεκεν το προσθέτω στην λίστα. Το “mayday” που δεν είναι κάτι παραπάνω από μια διεθνής φράση για την ένδειξη κινδύνου, δεν έχει καμία σχέση με τον Μάη. Για την ακρίβεια προέρχεται από τη Γαλλική φράση “m’ aider”. Ο ανυποψίαστος – σχετικά με όρους πιλότων και ναυτικών – Έλληνας την έμαθε από το παρακάτω βίντεο των ΑΜΑΝ.

Καλή Πρωτομαγιά