Ψάλτης ή Μουστάκας;

Κάποιοι το έφτασαν μέχρι τον Wesley Snipes. Κάποιοι μόνο μέχρι τον Γαρδέλη, το Μιχαλόπουλο. Το θέμα, όμως, είναι ότι αυτοί οι δύο ηθοποιοί είχαν τόσο γέλιο που σφράγισαν την εποχή στην οποία δημιούργησαν. Ο ένας με ταινίες ο άλλος κυρίως με βιντεοκασσέτες. Οπότε είπαμε να μπούμε στη διαδικασία να διαλέξουμε δίνοντας τέλος σε ένα ακόμα Αιώνιο Δίλημμα.

ήφισε κι εσύ στο δίλημμα:

Σωτήρη Μουστάκα ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Προσπαθώ σαν το δίλημμα του Lennon με τον McCartney να ξεχωρίσω το παρελθόν από το πρόσφατο παρόν. Να μην σκέφτομαι τις τραγικές επιθεωρήσεις του Στάθη Ψάλτη τα τελευταία χρόνια και πόσο contrast έχουν με την στροφή του Σωτήρη Μουστάκα μετά τη δεκαετία του 90 σε παραγωγές στις οποίες μπορούσε να αναδείξει το τεράστιο ταλέντο του. Γιατί όποιος πει ότι μπορούσε σε κάποιον από τους δύο να βρει τον πλέον ταλαντούχο στις βιντεοκασέτες των 80s θα πει ψέμματα μέσα σε αυτό το βασίλειο της σάχλας. Αλλά τότε που βλέπαμε αυτές τις ταινίες ήταν αλλιώς. Δεν τις θεωρούσαμε σαχλές. Τις θεωρούσαμε επικές και γι’ αυτό τις συντροφεύει μία αίγλη μέχρι και σήμερα. Ο Ψάλτης είχε περισσότερες ευκαιρίες. Και μάταια εμφάνιζε το ίδιο πρόσωπο, την ίδια αστεία φιγούρα σε όλες ανεξαιρέτως τις ταινίες λες και του έλεγαν να κάνει τον ίδιο άνθρωπο σε όλα. Ο Μουστάκας άλλαζε, ο Μουστάκας ήταν ηθοποιός.

Ψάλτη ο Μάνος Μίχαλος

Για κάποιο λόγο, εκπλήσσω σήμερα ακόμη και τον εαυτό μου, αφού ουδέποτε στην τρυφερή ηλικία των 10-14, όπου και ελληνικές βιντεοκασέτες έβλεπα και cult ταινίες δεν συμπάθησα τον Στάθη Ψάλτη και τον θεωρούσα λίγο κρυόκωλο. Όμως, με το πέρασμα των ετών, την εμφάνιση του σε φωσκολική σειρά, το σεβασμό στο ότι είχε την Καίτη Φίνου δικιά του όταν αυτή ήταν στα καλύτερα της και με οδηγό τον Μπουνάκια, κατέληξα ότι ο Ψάλτης μου άρεσε πάντα περισσότερο αλλά δεν το παραδεχόμουν. Το βουλοκέρι σε αυτήν την παραδοχή, έπεσε πριν περίπου δύο εβδομάδες, χωρίς να ξέρω ότι θα ερωτηθώ στα Αιώνια Διλήμματα επί του θέματος. Τι εννοώ: Ένα πρωινό σου-κου, από αυτά που κάθομαι με τον μπέμπη, ενώ η μαμά του κοιμάται (ξεχρεώνω για τις καθημερινές που εξαφανίζομαι) έπεσα πάνω στη χειρότερη ταινία όχι του Μουστάκα, αλλά όλης της ελληνικής ποπ καλτούρας. Τίτλος “Ο Δυναστείας”. Μιλάμε για υπέρτατη μαλακία.

Στάθη Ψάλτη ο Στέλιος Αρτεμάκης

Το Σωτήρη Μουστάκα, τον άνθρωπο, τον έμαθα όταν χρειάστηκε να γράψω ένα προφίλ γι’ αυτόν. Δυστυχώς μετά το θάνατο του πριν μερικά χρόνια. Πίσω από αυτόν τον πολύ ταλαντούχο κωμικό ήταν ένας άνθρωπος με “άθυρο στόμα” όπως είχα γράψει, ακέραιος, που πάντα πλήρωνε το τίμημα των λόγων του. Τον θαύμασα. Από το Στάθη Ψάλτη όμως έχω παιδικές αναμνήσεις: “Κούλα πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος”, “Τα εισητήρια ο μπροστά”, τις χοντρές που έψαχναν συνοικέσιο με τον τσιλιβίθρα, τα διχτυωτά με τις νεκροκεφαλές, τις ντίσκο τις μηχανές. Μαζί με το Γαρδέλη και το Μιχαλόπουλο ήταν τα πρόσωπα των 80s. Αλλά ο Γαρδέλης ήταν ο αγαπούλης, ο Μιχαλόπουλος ο γκόμενος και ο Ψάλτης ήταν ο κωμικός. Οπότε ναι, μεταξύ μεγάλων κωμικών, τον Γαρδέλη. Είναι και καλτ.

Σωτήρη Μουστάκα ο Γρηγόρης Μπάτης

Θεωρώ τον Μουστάκα και κυρίως τον Ψάλτη παρεξηγημένους ηθοποιούς, ίσως γιατί τους αδίκησε η εποχή τους και αδίκησαν και οι ίδιοι τους εαυτούς τους με τις συμμετοχές τους σε πραγματικά απαράδεκτες ταινίες. Στην κιτς δεκαετία του ’80 που επικράτησαν οι βιντεοκασέτες και οι χαμηλές παραγωγές ταινιών που ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια, ηθοποιός θεωρούνταν όποιος πέρναγε περαστικός σε μια σκηνή. Από τα μιλιούνια “καλλιτεχνών” της φανταχτερής και υπερβολικής δεκαετίας, ξεχώρισαν πολύ λίγοι. Ανάμεσά τους αυτοί οι δύο. Κι είναι δύσκολο να δώσεις μια απάντηση. Κι αν στην αρχή ήμουν έτοιμος να γράψω με κλειστά τα μάτια για τον αξέχαστο και γεννημένο κωμικό Σωτήρη Μουστάκα, τελικά απέκτησα δεύτερες σκέψεις, μήπως πρέπει να δώσω τη ψήφο μου στον άνθρωπο που δεν του έδωσαν την ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του και σε άλλου είδους ταινίες. Καλό το “Στεναχωρήθηκα. Πάω να φάω ένα σουβλάκι με τζατζίκι” του Ψάλτη, αλλά κλαίω από τα γέλια κάθε φορά που βλέπω τον εξής διάλογο:

“-Πάνω στην άμμο την ξανθή γράφαμε τ’ όνομά της

-Θεοδωράκης.

-Σεφέρης.

-Και τραγουδάει ο Σεφέρης”.

Μουστάκας, με γκολ στις καθυστερήσεις.

Στάθης Ψάλτης ο Πάνος Κοκκίνης

Μεγάλωσα μαζί του. Και πάντα με έκανε να γελάω. Με τη φάτσα, το μαλλί, τα ρούχα, τις ατάκες, τις γκριμάτσες, με όλο του το είναι. Θα γούσταρα πολύ να τον είχα τότε στην παρέα μου. Να πίνουμε ανέμελα ‘φραπεδιές’ μαζί στην πλατεία Καλλιθέας. Επίσης, μεγαλώνοντας, θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα. Ή, έστω, από κοντά. Όπως μου συνέβη π.χ. με τον Σταμάτη Γαρδέλη, την Ελένη Φιλίνη και την Βίνα Ασίκη. Γιατί όντως τον θεωρώ μεγάλο ηθοποιό. Ένα μεγάλο ηθοποιό που αδίκησε την υστεροφημία του επιλέγοντας την εύκολη λύση της επιθεώρησης. Αλλά ποτέ δεν σταμάτησα να τον θεωρώ ‘δικό’ μου άνθρωπο.

Σωτήρης Μουστάκας ο Χρήστος Δεμέτης

Ένας από τους μεγαλύτερους κωμικούς ηθοποιούς που πέρασαν από την Ελλάδα, χωρίς καμία δόση υπερβολής. Η πρώτη ταινία που έπαιξε ήταν το Zorba the Greek και έκτοτε καθιερώθηκε σαν η “σημαία” των 80s βιντεοταινιών. Το ίδιο και ο Ψάλτης, όμως ο Μουστάκας είχε μια στόφα που θα μπορούσε να τον απογειώσει στο Χόλιγουντ σαν ηθοποιό “χαμελαίοντα”, αν είχε γεννηθεί Αμερικανός. Για την ακρίβεια, ο Ψάλτης θα ήταν ο Adam Sandler, ο Μουστάκας θα ήταν ο Ben Stiller αν ξεκινούσαν τις καριέρες τους από το ’90 και μετά. Αν με ρωτήσεις για αγαπημένη ταινία, θα σου έλεγα τον “Ροζ Γάτο”, με Μουστάκα, Μιχαλόπουλο, Βάνα Μπάρμπα και Έφη Πίκουλα στα καλύτερα της. Ο Μουστάκας όμως ήταν λάτρης του θεάτρου και για να μιλήσεις σωστά για αυτόν θα πρέπει να κάνεις αναφορά στην καριέρα του στο σανίδι. Έπαιζε Σαίξπηρ, Αισχύλο και Αριστοφάνη και την ίδια ώρα δεν είχε πρόβλημα να τσαλακώσει την εικόνα του σε τηλεταινίες τύπου “ο Παρθενοκυνηγός”. Και δυστυχώς, “την έκανε” και αυτός πρόωρα.

Στάθη Ψάλτη ο Μάνος Χωριανόπουλος

Ομολογώ ότι ξεκίνησα έχοντας στο μυαλό μου ότι δεν υπάρχει σύγκριση (Μουστάκας δαγκωτό), αλλά οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε και μου θυμίζουν όχι τα περασμένα, αλλά μια σκηνή, που ο Μουστάκας κάνει το κουτσαβάκι. Εκεί κάποιος του κόβει μουστάκι και μανίκι και η καριέρα του ως “μάγκας” τελειώνει. Αυτό σε συνδυασμό με την ταινία “Ο Δυναστείας”, που μου θύμισε ο Μάνος Μίχαλος -υπάρχει ρόλος χιμπαντζή-υπηρέτη, με λαστιχένια μάσκα και περούκα “ήρθες πάλι τρελό καρναβάλι”, με στρέφουν προς τον Ψάλτη (Παραδέχομαι ότι έχω δει το πες τα χρυσόστομε στο σινεμά-ήμουν πολύ μικρός). Σε κάθε περίπτωση, μπορεί και οι δύο να έχουν γυρίσει μεγάλες μπούρδες τη δεκαετία του ’80, αλλά πέρα από το καλτ, ακόμα και σε αυτές τις ταινίες, το (μεγάλο) ταλέντο τους το έδειχναν.

Στάθη Ψάλτη ο Θέμης Καίσαρης

Το δίλημμα Lennon/McCartney επιστρέφει. Και γιατί ο ένας εκ των δύο δεν
είναι στη ζωή, αλλά κυρίως γιατί δεν μπορώ να διαλέξω. Ναι, αγαπώ Ψάλτη
και Μουστάκα και μάλιστα παθολογικά. Όσο μπορώ να συζητήσω για
Beatles/Stones, άλλα τόσο μπορώ να το κάνω για την καλτίλα των 80’ς και
τα ιερά τέρατά της, όπως και για το πόσο μεγάλες θεές ήταν η Έφη Πίκουλα
και η Λίντα Γίγα. Ανήκω σε μια παρέα μελετητών αυτών των βιντεοταινιών,
που με τα χρόνια έχουν αποκτήσει κώδικα επικοινωνίας βασισμένο στις
ατάκες απ’αυτές τις θρυλικές ταινίες. Και όχι, δεν εννοώ τις ατάκες για
την Κούλα, τις εκδόσεις Ζισκάρ, το σουβλάκι με τζατζίκι. Εννοώ αυτές που
ξέρουν οι πραγματικοί μύστες, για το ωραίες ιδέες έχεις μωρή αχλάδω, το
Μαλοπλίν και τις κατσαρόλες Σίφιλε, την πλάτη του θεού, το είσαι για
μια κόντρα μέχρι τη Θήβα, τους φίλους Ρωμαίους που τελικά είναι
Σεπολιώτες, τη γριά που θέλει αγριάδα, τον πέμπτο που τελικά είναι ο
όγδοος, κτλ. Όπως και στην περίπτωση των Paul/John, θα πάω με τον εν
ζωή. Στάθη, είσαι ντόμπρο αγόρι.

Στάθη Ψάλτη ο Ηλίας Αναστασιάδης

Δεν θα παίξουμε με την ποιότητα εδώ πέρα. Το να μην διαλέξω Ψάλτη θα έμοιαζε με το να κοιτάζομαι στον καθρέφτη και να βλέπω τον Wesley Snipes και όχι τον εαυτό μου. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν υπονόμευσε περισσότερο τις υποκριτικές δυνατότητες του Ψάλτη απ’όσο τις υπονόμευσε ο ίδιος. Ήταν πολλά παραπάνω από ένας λαϊκός, ξερακιανός γκαφατζής. Έκανε ελάχιστη τηλεόραση, λίγο σοβαρό θέατρο και τι σημασία έχει τελικά; Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το απόγευμα στο Παρκ στο Πεδίο του Άρεως που η Τζένη (Μελιτά), ο Στάθης και εγώ προσπαθούσαμε να ξεπεράσω μια πρώην. Στάθη, όλα καλά, πάνε και 5-6 χρόνια από τότε.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΣΤΑΘΗΣ ΨΑΛΤΗΣ ΜΕ 66,6%

Ε παιδιά τι συζητάμε τώρα, εδώ βοήθησε τον Ηλία μας. Ψάλτης με άνεση.