Ρωτήσαμε 5 ταξιτζήδες ποιος είναι ο πιο διάσημος που έχουν πάρει κούρσα

Μία πρόχειρη εικόνα του τι παθαίνουμε κάθε φορά που στο δρόμο, στο τραπεζάκι δίπλα μας, στην ουρά για την τουαλέτα, πετυχαίνουμε κάποιον διάσημο (μικρού ή μεγάλος βεληνεκούς αναγνωρισιμότητας), είναι ένα gifaκι του Coyote όταν από μπροστά του, περνάει ο Road Runner. Ναι, εμείς ο Coyote, ο διάσημος είναι ο Road Runner. Προφανώς.

Δεν ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που πυροδοτεί το ενδιαφέρον μας και κάνουμε σαν τους παλαβούς, αγνοώντας επιδεικτικά ότι και ο άλλος που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής (‘μη με τρελαίνεις τώρα’) είναι και αυτός ένας άνθρωπος, με ιδιωτική ζωή κτλ, κτλ. Αλλά τι να λέμε τώρα. Ένας σοφός οδηγός ταξί, μου είχε πει κάποτε ότι ‘Όποιος δεν θέλει αναγνωρισιμότητα, δεν γίνεται διάσημος’. Στην αμέσως επόμενη ατάκα (εννοείται) μου μίλησε για τους celebrity που φιλοξένησε στο πίσω του κάθισμα.

Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν, ζητήσαμε από πέντε οδηγούς ταξί να πατήσουν ένα pause στο ταξίμετρο και να μας μιλήσουν για τις ‘πιο διάσημες κούρσες της μέχρι τώρα καριέρας τους’. Προαιρετικά, μπορούσαν να κοιτάζουν ουρανό για περισσότερη ονειροπόληση των ‘παλιών, καλών, χρόνων’.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson

Κύριος Θανάσης, ο πολιτικοποιημένος

“Τον Σαββόπουλο έχω πάρει, εντάξει, καλός ήταν. Α, και τον Κουμουτσάκο τον βουλευτή. Ο πρώτος μου έκανε καλή εντύπωση, ο δεύτερος κακή. Ο Σαββόπουλος ήταν ομιλητικός, φιλικός. Ο Κουμουτσάκος μεγάλος τσιγκούνης. Δεν το περίμενα. Έλεγα ‘δεν μπορεί, ένα 50λεπτο θα μου το αφήσει’. Ούτε καν. Πέρα από αυτούς που τους πήρα κούρσα μία φορά, πελάτες μου, εννοώ τακτικοί, είναι ο Βουτσάς και ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης. Εντάξει, ο Τριανταφυλλίδης είναι άρχοντας. Είναι ο καλύτερος πελάτης που υπάρχει στα ταξί. Είναι κουβαρντάς, έχει πλάκα, είναι καλός άνθρωπος“.

Μία μικρή σποντίτσα από τον κύριο Θανάση: “Αν δεν μιλούν στο κινητό, όλοι μιλάνε κατά τη διάρκεια της διαδρομής“.

Κύριος Βαγγέλης, ο τυχερός

“Την πριγκίπισσα Σοράγια, την είχα δυόμιση μήνες πελάτισσα. Ναι, ήταν τόσο θλιμμένη όσο λέγεται. Φορούσε πάντοτε γυαλιά και καθόταν πάντα μπροστά. Τα μάτια της, δεν τα είδα ποτέ, παρότι της ζήτησα να μου τα δείξει. Ήταν σιωπηλή αλλά ευγενική. Μιλούσε λίγο αλλά δεν ήταν ποτέ απότομη“.

Ένα μικρό κουτσομπολιό από τον κύριο Βαγγέλη: “Συναντούσε πολλούς εφοπλιστές και έκανε παρέα με τους Αγγελόπουλους. Είχαν πολύ καλές σχέσεις“.

Κύριος Σπύρος, ο κ#λόφαρδος (και ο γλυκύτατος)

“Τον Δημήτρη Μητροπάνο. Πάνε δεκαπέντε, είκοσι χρόνια από τότε. Στην αρχή, δεν τον γνώρισα. Μπήκε ένας τύπος στο πίσω κάθισμα και μου είπε ‘Ψυχικό‘. Τον κοίταξα από τον καθρέφτη μία δύο φορές και σκέφτηκα ‘βρε, λες;’. Τον ρώτησα, του λέω ‘Είσαι ο Μητροπάνος;‘ μου απάντησε ‘ναι‘, του λέω ‘έλα, τώρα‘ και εκείνος άρχισε να μου τραγουδάει για να με πείσει. Όταν ξεκίνησε να τραγουδάει ήμουν πλέον σίγουρος ότι ήταν αυτός“.

Μία μικρή εξομολόγηση από τον κύριο Σπύρο: “Κάθε φορά που ακούω τα τραγούδια του, θυμάμαι εκείνο το βράδυ που μπήκε τυχαία στο ταξί μου“.

Κύριος Θανάσης, ο ‘εκτελούνται μεταφοραί’ διασήμων

“Έχω πάρει αρκετούς, αλλά πιο παλιά. Μετράς; (‘μετράω‘) Βίκυ Μοσχολιού, Θανάση Βέγγο, Αλέκο Αλεξανδράκη. Αξιόλογοι πολύ, ήταν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Θανάσης, ο Αλεξανδράκης ήταν λίγο πιο σνομπ. Πιο απόμακρος. Δεν μου άρεσε πολύ το ύφος του, θα τον έλεγα λίγο καβαλημένο. Όλοι τους ήταν ευγενικοί, όμως“.

Μία μικρή διαπίστωση από τον κύριο Θανάση: “Η μακαρίτισσα η Μοσχολιού ήταν εξαιρετική τύπισσα“.

Και μία από μένα: Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά μου φάνηκε ότι τον πόνεσε λίγο το δοντάκι για την μακαρίτισσα. Τους άλλους δύο μία που τους είπε και μία που τους ξέχασε. Για την Μοσχολιού, πρέπει να μου πε ίσαμε δέκα φορές την παραπάνω ατάκα με την ‘τύπισσα’.

Κύριος Κώστας, ο παραδοσιακός

“Είναι πολλοί, αλλά εμένα μου άρεσε πολύ όταν είχε μπει στο ταξί μου η Δόμνα Σαμίου. Απλός άνθρωπος, ωραίος άνθρωπος. Έχω πάρει κούρσα και την Ελένη Φιλίνη, τον Μελισσανίδη, την Ξένια Καλογεροπούλου – πολύ αξιοπρεπής άνθρωπος. Και η Φιλίνη, καλή ήταν αλλά σαν όχι σαν τη Δόμνα Σαμίου“.

Μία (ακόμη) μικρή σημείωση συντάκτη: Όταν τον ρώτησα σε ποιον Μελισσανίδη αναφέρεται, δεν πήρα διευκρινιστική απάντηση. Εξού και το σκέτο ‘Μελισσανίδη‘ που έγραψα παραπάνω δίχως όνομα. Μυστήριο, ναι.