Σάββατο ή Κυριακή;

Δεν είναι δύο οποιεσδήποτε μέρες. Είναι οι δύο μέρες του Σαββατοκύριακου. Για τους περισσότερους ξεκούραση. Για κάποιους δουλειάς. Ανοιχτά μαγαζιά – κλειστά μαγαζιά, τσιγάρα -ποτά- ξενύχτια, σινεμά-κλαμπ. Οι συντάκτες του ΟΝΕΜΑΝ τα ζύγισαν όλα αυτά.

Κυριακή ο Γρηγόρης Μπάτης

Αν κάθε Κυριακή σ’ έβρισκε ή σε βρίσκει στη δουλειά, τότε θα με καταλάβεις. Όπως κι εγώ κατάλαβα την αξία της Κυριακής, πριν από περίπου ένα χρόνο. Επί 7 συναπτά έτη είχα τη χαρά να γράφω στο κορυφαίο αθλητικό site της Ελλάδας και κάθε Κυριακή δεν ήταν γιορτή, αλλά εργασία, μπάλα και χαρά. Όταν οι φίλοι μου ετοιμάζονταν για κυριακάτικο τραπέζι, εγώ ετοιμαζόμουν είτε για γήπεδο, είτε για το γραφείο και η επιστροφή στο σπίτι ήταν προγραμματισμένη για αργά το βράδυ. Όταν οι υπόλοιποι είχαν πέσει ήδη στα κρεβάτια τους, για να είναι φρέσκοι την εβδομάδα που ξεκινούσε. Βλέπετε, για έναν αθλητικό συντάκτη η Κυριακή είναι η πιο δύσκολη μέρα στη δουλειά. Το ίδιο ισχύει και για δεκάδες άλλα επαγγέλματα και δυστυχώς τείνει να εξελιχθεί και για τους εργαζόμενους σε μαγαζιά, αλλά αυτό το ζήτημα δεν είναι της παρούσης. Πριν από ένα χρόνο λοιπόν, που άλλαξα κλάδο και απέκτησα το πλεονέκτημα του Σαββατοκύριακου, εκτίμησα περισσότερο την ομορφιά της Κυριακής από αυτή του Σαββάτου. Γιατί το Σάββατο είναι για να προλάβεις να κάνεις ό,τι δουλειά έχεις αφήσει στην άκρη όλη την εβδομάδα (και φυσικά όχι για να βγεις αν είσαι άνω των 21 ετών), ενώ η Κυριακή για να ξεκουραστείς. Η Κυριακή ανήκει σε σένα. Στο χόμπι σου, στην εκδρομή σου, στο ψήσιμο, στη συνάντηση με τους φίλους σου, σ’ ό,τι σου λείπει τις υπόλοιπες έξι ημέρες της εβδομάδας. Γι΄αυτήν άλλωστε γράφτηκαν τα καλύτερα (έστω και μελαγχολικά) τραγούδια, αυτή συζητιέται, αυτήν καρτεράμε κάθε εβδομάδα. Κι αν κάποιος σταθεί στη μελαγχολία της κάθε που βραδιάζει, να του απαντήσεις με τους στίχους του Σωκράτη Μάλαμα: “Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια, χωρίς αυτή τη σκοτεινιά, τα χρόνια μένουν άδεια”. Αυτά.

Σάββατο ο Μάνος Μίχαλος

Ωραίο το τραγούδι που διάλεξε ο Μπάτης για την Κυριακή και ακόμη πιο ταιριαστός ο στίχος που έχει πει η Αλίκη Βουγιουκλάκη για την “Κυριακή, γιορτή και σχόλη”, αλλά εκτός του ότι ο Αντώνης Ρέμος ακόμη δεν έχει καταλάβει γιατί δεν τον αγαπάει τα Σάββατα, ο Πλούταρχος Σαββάτο έκλαψε για εκείνη και η Άντζελα Δημητρίου έβαλε φωτιά στα σαββατόβραδα, υπάρχει και το Βράδυ Σαββάτου κι εσύ είσαι κάπου, για να υπογραμμίσει αυτό που θέλω να πω: Οι πιο μεγάλες στιγμές σου, είναι πολύ πιθανό να κρύβονται στα Σάββατα. Στα ξενύχτια τους, τα πρωινά που σου θυμίζουν ότι δεν θα πας στη δουλειά σήμερα και στα βράδια που αν είσαι μόνος σου Σάββατο, καταλαβαίνεις πολύ πιο ένοντα ό,τι και όποιον σου λείπει. Η Κυριακή είναι και θα είναι πάντα η χαρά της ζωής, γιατί έτσι την καθιερώσαμε εμείς οι άνθρωποι, αλλά η 7η ημέρα της εβδομάδας, άρα και της δημιουργίας είναι το Σάββατο. Είναι η μέρα που και ο Θεός ίδιος έκατσε για να δει τι έφτιαξε όλη την εβδομάδα που πέρασε πίσω του. Επίσης, Σάββατο έχει premier league, έχει μπάσκετ, έχει Α2 (ωραίο πρωτάθλημα, το έχω ζήσει χρόνια), έχει καφέ και ψώνια, έχει ένα σαββατοκύριακο που ανοίγεται μπροστά σου και έχει δύο βήτα και τόνο στο πρώτο άλφα (εκτός αν μιλάμε για τη μητέρα, την πεθερά μου και τον Σταμάτη Γονίδη που λένε Σαββάτο).

Σάββατο ο Θανάσης Κρεκούκιας

Προφανώς μέχρι πριν από αρκετά χρόνια, η απάντηση θα ήταν Κυριακή. Ξέρω, ξέρω, εσείς οι πιτσιρικάδες δεν προλάβατε το εξαήμερο (κυρίως στα σχολεία), εμείς όμως οι γέροι που κάναμε μάθημα σαββατιάτικα πριν από 150 χρόνια, μπορούμε να εκτιμήσουμε διπλά την είσοδο του Σαββάτου στη ρέκλα. Τα πλεονεκτήματα σαφή και δεδομένα: μια ημέρα παραπάνω αράγματος, “ξύσιμο” χωρίς ανησυχία γιατί ακολουθεί η Κυριακή, καμία καμπάνα να σε ξυπνάει μέσα στα άγρια χαράματα από τη γειτονική εκκλησία, άνεση για ξενύχτι και ξεσάλωμα αφού έχεις ένα 24ωρο για να συνέλθεις, τα πιο σημαντικά. Όχι ότι δεν μου αρέσει η Κυριακή, αλλά πάντα μου έβγαζε μια μικρή μελαγχολία, ειδικά από το απόγευμα και μετά. Και για έναν απροσδιόριστο λόγο, τις Κυριακές μου άρεσε να τις περνάω σπίτι, χουχούλιασμα, αρ234κρέμαση, μπαλίτσα στην τηλεόραση και τα ρέστα. Ενώ τα Σάββατα έχουν συνδεθεί με τσάρκες, καφέδες, ξύδια, μπαράκια, βολταράκια. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι στην θρυλική ατάκα “η ζωή σου όλη ένα Σάββατο βράδυ δικό μου (και αυτό άρρωστος, προαιρετικά)”, χρησιμοποιήθηκε το Σάββατο και όχι η Κυριακή. Αυτά τα ολίγα και καλό σου-κου. Με Κατ Στίβενς για να ξορκίσουμε τις μοναξιές σας!

Σάββατο ο Χρήστος Δεμέτης

Σάββατο γιατί δεν μπορώ τα βράδια της Κυριακής. Εκείνα τα βράδια που το μόνο νόημα που βρίσκω σε αυτά είναι το να είμαι έξω, στο γήπεδο, σε μια μπυραρία, σε μια πλατεία, κάπου. Κανένα απόγευμα, κανένα βράδυ Κυριακής δεν θα σταματήσει ποτέ να με ρίχνει ψυχολογικά, εις τους αιώνες των αιώνων. Ακόμα κι αν δουλεύω Κυριακή, γιατί οι δημοσιογράφοι δουλεύουμε και Κυριακή, ακόμα κι αν γράφω Κυριακές, θα αναρωτιέμαι και πάλι. “Μα είναι Κυριακή, πώς γίνεται να δουλεύεις”; Και η απέχθεια μου αυτή για τα βράδια της Κυριακής και της Αθλητικής Κυριακής ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ με κάνουν να ψάχνω τρόπους να διαλύω αυτή την Κυριακίλα που λέει και η φίλη μας η Εύη η Χρουσανίδη. Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη και Sunday Bloody Sunday και Σάββατο μόνο, αρκεί να είσαι μακριά από το Γκάζι. Στα συν του Σαββάτου ότι μπορείς να ξενυχτήσεις όσο θες σκεπτόμενος ότι την άλλη μέρα δεν ξυπνάς πρωί. Εκτός αν πρέπει να ξυπνήσεις πρωί, οπότε μιλάμε για ένα γαμημένο Σάββατο. Συγγνώμη, είπαμε να μην βρίζω. Καλό σου-κου.

Και για κλείσιμο:

Δευτέρα κάτι έχω,

την Τρίτη δεν αντέχω.

Τετάρτη πώς βαριέμαι,

την Πέμπτη δεν κρατιέμαι.

Παρασκευή πρωί,

λα λα λα λα λα λα λα,

απ’ όλες τις ημέρες

η Κυριακή μ’ αρέσει.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΡΕ ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ;

Σάββατο ο Ηλίας Αναστασιάδης

“Θα έρθει και για μας μια Κυριακή” τραγούδησε στο ‘Μην Κλαις’ η Σωτηρία Μπέλλου και ανατρίχιασε και η κάποια μορφή ζωής που έχει βρεθεί στον Άρη. Παρ’ όλ’ αυτά Σάββατο και θα σου εξηγήσω αμέσως γιατί. Η Κυριακή είναι υπέροχη. Μόλις ο εγκέφαλος συνειδητοποιεί ότι ξύπνησες και είναι Κυριακή -άρα λογικά το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να ξανακοιμηθείς- δημιουργεί επιτόπου το γονίδιο της ευτυχίας. Το γονίδιο αυτό μπορεί να ζήσει 6-8 ώρες το περισσότερο. Όταν περάσουν οι 6-8 ώρες είναι πια Κυριακή απογευματόβραδο, δηλαδή -μην τα ξαναλέμε, όχι θα τα ξαναπούμε- η πιο μίζερη, αντιδημιουργική και στενάχωρη χρονική στιγμή ολόκληρης της εβδομάδας. Οι προηγούμενοι εξήραν την ακέραιη σπουδαιότητα του Σαββάτου. Συμφωνώ μαζί τους και μου τη σπάει που με πρόλαβαν. Αλλά το επιχείρημα είναι ένα και είναι αυτό. Μπροστά στη μαυρίλα ειδικά της χειμωνιάτικης Κυριακής, η δουλειά του Κώστα Καρυωτάκη μοιάζει με τη Χιονάτη και τους 7 Νάνους σε κασέτα.

Κυριακή ο Στέλιος Αρτεμάκης

Κυριακή φίλε. Στην ηλικία που είμαι δεν υπάρχει Κυριακίλα εκτός από τη λίστα της Εύης Χουρσανίδη. Το άγχος για τη Δευτέρα δε με αγγίζει πλέον. Το αντίθετο. Την προσμένω πως και πως. Να πάω για Squash, να πάω για τρέξιμο, για ψώνια. καμία Κυριακίλα. Είναι η πιο ωραία μέρα της εβδομάδας.  Είσαι ήδη ξεκούραστος λόγω Σαββάτου. Ξυπνάς αργά. Πας για καφέ. Δεν ακούγεται κιχ στους δρόμους. Όταν βαρεθείς πας ταβέρνα. Τρως. Αράζεις σπίτι. Βλέπεις Big Bang Theory. Ψάχνεις τα σινεμά. Πας βλέπεις μια ταινία. Πίνεις ένα ποτάκι μετά. Γυρνάς. ΑΘλητική Κυριακή. Την πέφτεις. Πόσο πιο τέλειο μπορεί να γίνει; Δηλαδή να σου πω και κάτι. Ακόμα και τα καλά του Σαββάτου τυπικά είναι Κυριακή. Το ποτό και το ξενύχτι. Το σεξ με κάποια που γνώρισες σε ένα μπαρ (λέμε τώρα). Ακόμα και αυτά Κυριακή τα κάνεις.

Κυριακή ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Ίσως να είμαι εγώ, δεν ξέρω. Από 18 ετών και λόγω επαγγέλματος μου αφαιρέθηκε ολοσχερώς το μελαγχολικό αίσθημα της Κυριακής όταν νυχτώνει. Δεν είχα ποτέ θέμα με το “ωχ αύριο πρέπει να πάω δουλειά” και την κατάθλιψη που το συνοδεύει. Να και ένα από τα καλά του επαγγέλματος, που εξισορροπείται βέβαια με τον εκνευρισμό που προκαλεί η φράση “καλό σαββατοκύριακο”. Το Σάββατο ποτέ δεν το είχα πολύ ψηλά. Ίσως γιατί να με ενοχλούσε αυτός ο μικρός χαμός (και μαζί ψυχαναγκασμός) του πρέπει-να-βγούμε-έξω-και-να-στριμωχτούμε. Από την άλλη η Κυριακή είναι η ημέρα της ρέκλας, αυτή που μπορείς να συγχωνευτείς με τον καναπέ σου, να του δώσεις το σχήμα σου και να του κάνεις γλυκό έρωτα. Να δεις αθλητικά, να δεις τις σειρές σου, να βγεις για τσίπουρα αν πίνεις τσίπουρο, ή απλά για τους μεζέδες αν είσαι εγώ, να δεις την οικογένεια σου, να γευτείς το φαγητό της μάνας σου, να δεις αυτούς που δεν βλέπεις τις υπόλοιπες ημέρες που δουλεύετε, να ξαναχαζέψεις αθλητικά, να δεις το ΝΒΑ που αρχίζει νωρίς, να πας γενικά την ημέρα στους ρυθμούς που πρέπει, σ’ αυτούς που ορίζονται από το “και την Κυριακή ξεκουράστηκε”.

Σάββατο ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Ο Γρηγόρης μίλησε στην ψυχή μου με το Γράμμα (έστω κι αν όλοι ξέρουμε ότι του έμαθε ο Στέφανος). Το κακό είναι ότι το πήγαμε πολύ στα τραγούδια και έχουν γίνει εγκλήματα και για τις δύο μέρες από Ρέμο – Χατζηγιάννη οπότε λέω να μην το πάω μουσικά. Θα σου πω για τα Σάββατά μου τα τελευταία χρόνια. Γιατί οι Κυριακές μπορεί να έχουν ένα οικογενειακό τραπέζι, μπορεί να έχουν ατελείωτο άραγμα, μπορεί να είναι ασύγκριτα πιο χαλαρά σε σχέση με τα Σάββατα αλλά δεν έχω να θυμάμαι και πολλά από αυτές τις Κυριακές. Ενώ τα Σάββατά μου τα έχω συνδέσει με ανθρώπους και καταστάσεις. Τα έχω συνδέσει με το The George στη Γλυφάδα και τα τραπεζάκια του που λιάζομαι βλέποντας ανθρώπους να ξυρίζονται και να κουρεύονται. Τα έχω συνδέσει με βόλτες στη Γλυφάδα, την Κηφισιά, το κέντρο. Τα έχω συνδέσει με ποτά με φίλους, τα έχω συνδέσει με σινεμά παρέα με τα πιτσιρίκια, τα έχω συνδέσει με απεριόριστο λιώσιμο στον καναπέ την ώρα που οι άλλοι λιώνουν το Foursquare στα chekin. Οι Κυριακές μου χωράνε όλες σε έναν καναπέ, ένα κρεβάτι και ένα αυτοκίνητο. Καλές και κακές. Για τα Σάββατα σού γράφω και βιβλίο.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕ 62,5%

Καλή η Κυριακή, έχει τους πιστούς της οπαδούς αλλά το Σάββατο έχει άλλες χάρες. Από Ρέμο-Χατζηγιάννη μέχρι τα ψώνια. Μετράνε κάτι τέτοια, μη νομίζεις.