Σε κάθε δύσκολη στιγμή, θα πάρεις τηλέφωνο τον μπαμπά σου
Μια μεγάλη και οικουμενική αλήθεια για το πόσο απαραίτητοι είναι και θα είναι οι μπαμπάδες μας.
- 21 ΙΟΥΝ 2020
Αρκετά χρόνια πριν, οδηγώ στη λεωφόρο Σπάτων, με προορισμό το παλιό μου γραφείο, στην Παλλήνη. Ξαφνικά, ο μπροστινός μου φρενάρει απότομα, εγώ λίγο αφηρημένος από πίσω του, δεν προλαβαίνω να σταματήσω έγκαιρα και σκάω πάνω του. Το πρώτο μου και ευτυχώς τελευταίο, μέχρι σήμερα, τρακάρισμα. Όχι κάτι σοβαρό, ίσα-ίσα για να μου χαλάσει η μέρα, ο προφυλακτήρας και τα οικονομικά μου σχέδια για μερικούς μήνες.
Πρώτη κίνηση που έκανα αμέσως μετά το τρακάρισμα, αφού βεβαιώθηκα ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι ήταν καλά στην υγεία τους, ήταν η αντανακλαστική κίνηση που κάνω κάθε φορά που αντιμετωπίζω μια δυσκολία: πήρα τηλέφωνο τον μπαμπά μου. Γιατί οι μπαμπάδες ξέρουν. Μέχρι κι ο κορυφαίος Βύρωνας Θεοδωρόπουλος έχει εντάξει σχετικό αστείο στο σετ του, γιατί πρόκειται για τεράστια, πανανθρώπινη αλήθεια. Όποιος μπλέκει, πριν σκεφτεί οτιδήποτε άλλο, πριν τολμήσει να πάρει οποιαδήποτε πρωτοβουλία, τηλεφωνεί στον πατέρα του.
Έτσι ακριβώς λειτουργώ κι εγώ, ακόμα και σήμερα, στα 34 χρόνια μου. Πρέπει να εκπληρώσω κάποια φορολογική υποχρέωση; Έχει πρόβλημα το αμάξι μου; Έχω μπλέξει σε σπείρα με σπουργίτια; Ο μπαμπάς θα ξέρει, ο μπαμπάς θα έχει μια συμβουλή, ο μπαμπάς θα δώσει τη λύση.
Προφανώς, όσο μεγαλώνω, προσπαθώ να το ελαττώσω, να τον ενοχλώ όσο γίνεται λιγότερο, να παλεύω να βρω τη λύση μόνος μου. Ξέρω ότι σύντομα θα πρέπει εγώ να είμαι αυτός που βοηθάει κι όχι το αντίθετο.
Αγχώνομαι κιόλας για την ημέρα που θα γίνω εγώ πατέρας. Υποτίθεται θα πρέπει πια να έχω εγώ μια λύση για όλα; Ή μήπως θα μου λέει το πρόβλημά του το παιδί μου, θα του λέω κάτσε να το σκεφτώ λίγο και θα παίρνω και πάλι τον πατέρα μου τηλέφωνο;
Υπάρχει κάποια μαγική τελετή μύησης στην οποία συμμετέχεις μόλις αποκτήσεις παιδί και ξαφνικά αποκτάς γνώσεις που δεν είχες πριν; Προφανώς και όχι. Κάθε μπαμπάς μαθαίνει στην πορεία και καμιά φορά δεν είναι και κακό να μην ξέρει, να μην μπορεί να βοηθήσει. Αρκεί που θα προσπαθήσει, αρκεί που εμείς θα στηριχτούμε για ακόμη μια φορά πάνω του. Οι μπαμπάδες μας θα είναι πάντα κάτι σαν σούπερ ήρωες για εμάς και προσωπικά θα συνεχίσω να πιστεύω ότι ο δικός μου τα ξέρει όλα και θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να βοηθήσει.
Και στην επόμενη δύσκολη στιγμή μου, εκείνον θα πάρω τηλέφωνο και χαίρομαι πολύ γι΄ αυτό. Πιο πολύ βέβαια χαίρομαι που τον έχω ακόμα εδώ για να τον πάρω. Ακόμα κι αν δεν μπορέσει να βοηθήσει, το ότι είναι εδώ για να μου απαντήσει μου αρκεί.
