Σε ποτήρι ή απ’το μπουκάλι;

Έρχεσαι λοιπόν στο σπίτι και αράζεις για να δούμε ταινία, χαζέψουμε κανά ματς ή απλά κάτσουμε να τα πούμε σαν άνθρωποι ρε παιδί μου. Και βγάζουμε δυο μπύρες από το ψυγείο. Τις πίνουμε έτσι από το μπουκάλι ή θες και ποτηράκι μαζί; Ένα ακόμα οριακό δίλημμα που λύνει το ΟΝΕΜΑΝ.

Πες μας εσύ πώς την πίνεις και δες μετά τι απαντήσαμε εμείς.

Σε μπουκάλι ο Πάνος Κοκκίνης

Δεν θα έπινα ποτέ κρασί ή σαμπάνια από το μπουκάλι, αλλά, όσον αφορά την μπύρα, όποτε πιω, θέλω να είναι από το μπουκάλι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχει άλλη γεύση. Όχι στην κυριολεξία, προφανώς, αλλά μέσα στο ταραγμένο μυαλό μου. Μου φέρνει στο νου Κυκλαδίτικα πεζούλια και ανέμελα βράδια με κολλητούς που πλέον, λόγω παιδιών, είναι πολύ πιο δύσκολο να προκύψουν. Συγκεκριμένα μου φέρνει στο νου ένα συγκεκριμένο πρωινό στην Ίο, όταν μόλις είχαμε φτάσει στο λιμάνι, και ο ήχος από ένα άδειο μπουκάλι μπύρας που κουτρουβαλούσε τα σκαλιά από την πόλη προς τα κάτω, χωρίς να σπάσει, ήταν για ένα πεντάλεπτο ο μοναδικός ήχος που ακούγαμε. Ιδανικό πρελούδιο σε ότι εξωφρενικό ακολούθησε. Οπότε ναι, μπουκάλι. Αλλά ποτέ κουτάκι. Γιατί εκεί θυμάμαι το κράξιμο που μου ρίχνει η πεθερά μου η οποία παλεύει να μου εξηγήσει πως πάνω στο κουτάκι γουστάρουν με τρέλα να αραδιάζουν, την ώρα που αυτά είναι στην αποθήκη του supermarket, τα αυγά τους.

Με (μικρό) ποτήρι ο Θανάσης Κρεκούκιας

Την μπύρα την πίνω συνήθως όπως τύχει. Με το μπουκάλι, με μεγάλο ποτήρι, με ακόμα μεγαλύτερο ποτήρι, με παγωμένο ποτήρι, από το κουτάκι. Επειδή όμως κατάγομαι από μερακλίδικο χωριό, εκεί οι μεγάλοι όταν εγώ ήμουνα μικρός, την έπιναν σε κρασοπότηρο. Και το κόλλησα κι εγώ με τη σειρά μου, γιατί με τους μεγάλους πρέπει να έχεις το νου σου, κάτι παραπάνω ξέρουν. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση και μικρότερη ιεροτελεστία από το να μπορείς να πιεις την θεοπαγωμένη μπύρα σου στο κρασοπότηρο, το μικρό, το παραδοσιακό. Αναφορά στο πού θα χωρέσει ο αφρός και πού η μπύρα δεν γίνεται, απλούστατα γιατί όπως λέει και ο φίλος μου ο Βαγγελάκης στου Γαραλιάνου, η σωστά παγωμένη μπύρα δεν αφρίζει. Οπότε την κερνάς στο ποτήρι κάθε τρεις και λίγο και την πίνεις όπως πρέπει. Μονορούφι, μαζί με αυτούς τους μαγικούς μεζέδες που σερβίρει η “Μέλισσα”: καγιανά, γουρνοπούλα, κάτι άλλα περίεργα που δεν ξέρω πώς τα λένε αλλά τα τιμώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλιώς, αν είμαι σε τίποτα κάμπινγκ, σε τίποτα ερημιές, σε τίποτα τελειωμένες παραλίες ή οπουδήποτε τέλος πάντων που δεν έχει ποτηράκι, τότε από το μπουκάλι για να μην γίνονται περιττές κινήσεις. Όταν όμως υπάρχει η ευκαιρία της επιλογής, πάντα κρασοπότηρο, μικρό και με τις υγείες σας.

Μπουκάλι ο Γρηγόρης Μπάτης

Μπύρα από το μπουκάλι θα πιεις σε συναυλίες. Μπύρα σε ποτήρι θα πιεις σε εστιατόριο. Η μπύρα από το μπουκάλι συμβολίζει την ελευθερία. Η μπύρα σε ποτήρι “μυρίζει” επισημότητα. Η μπύρα γενικότερα είναι ποτό για όλους, ποτό για οποιαδήποτε στιγμή, ποτό εύκολο για κάθε φάση. Από τον οικοδόμο που έχει ξυπνήσει από τα χαράματα και θα πιει την πρώτη κατά τις 12 το πρωί, μέχρι το ρεμάλι που θα πίνει μπύρες με τους φίλους του μέχρι να ξημερώσει. Κι όλες αυτές οι φάσεις είναι καλύτερες, όταν δεν έχουν ούτε υπόνοια επισημότητας. Κι όλες αυτές οι στιγμές γίνονται αναμνήσεις όταν μας θυμίζουν διαλείμματα προσωρινής λευτεριάς και ευτυχίας. Όταν έγιναν στα ξαφνικά, όταν ξεκίνησαν περνώντας από το περίπτερο ή έστω από την κάβα της γειτονιάς. Κι εκεί ποτήρια δεν χωρούν. Ιδίως πλαστικά…

Μπύρα σε μπουκάλι ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Ύπουλο δίλημμα γιατί επί της ουσίας μιλάμε για δύο διαφορετικά πράγματα: για το αν προτιμάμε μπύρα-ποτήρι (draft) ή μπύρα-μπουκάλι ή αν πίνουμε τη μπύρα απευθείας από το μπουκάλι ή αν τη βάζουμε στο ποτήρι. Δύο τελείως διαφορετικά πράγματα, δύο παράλληλα σύμπαντα που δεν συναντιούνται ποτέ. Στην πρώτη συνθήκη – δίλημμα – ερώτημα , που ακούει στο κωδικό όνομα “τι μπύρες έχετε” η απάντηση είναι μπύρα σε ποτήρι. Draft. Για την ακρίβεια μεγάλο ποτήρι και μην ακούω βλακείες ότι το μέγεθος δεν μετράει. Στη δεύτερη συνθήκη, όμως, όταν πχ παίρνεις μια συσκευασμένη από το ψυγείο ή στη σερβίρουν κάπου έξω, τότε η λύση είναι μόνο από το μπουκάλι.Ειδικά αν μιλάμε για μπύρες τύπου Bud ή Corona, που φτιάχτηκαν για να πίνονται απευθείας από το μπουκάλι, σε σημείο που μόνο έτσι τις ευχαριστιέσαι. Και μια που το έφερε η κουβέντα και τα συζητάμε έτσι ωραία μεταξύ μας, να αποκαλύψω γιατί οι Μεξικάνοι βάζουν μια φέτα λεμόνι πάνω-πάνω. Δεν είναι θέμα γεύσης ή τίποτα άλλο. Βάζουν λεμόνι για να διώχνουν τις μύγες. Που καταλήγουμε; Μπύρα draft αν έχουμε τη δυνατότητα (και μάλιστα weiss), αλλά μόνο σ’ αυτή την περίπτωση. Κατά τα άλλα μπύρα από το μπουκάλι είτε είσαι σπίτι σου (γλιτώνεις και τα άπλυτα ποτήρια), είτε είσαι έξω, είτε είσαι σε μπαρ της Νεβάδα.

Απ’ το μπουκάλι ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Έξαλλοι οι απανταχού μπιρολόγοι για όσους επιλέγουν το μπουκάλι. Ειδικά οι λάτρεις εκείνων των ales τα οποία αναδεικνύουν τα όποια ποιοτικά και αρωματικά χαρακτηριστικά τους όταν έρθουν σε επαφή με το περιβάλλον και όταν σερβιριστούν με ειδικό τρόπο στο ποτήρι. Και ναι, ο σωστός, ο ιδανικός, ο πρέπον τρόπος για να απολαύσεις μια μπίρα είναι στο σωστό ποτήρι και σερβιρισμένη με τον ιδανικό τρόπο. Έμαθα κιόλας πριν μερικούς μήνες σε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην Ολλανδία να σερβίρω σωστά την Heineken στο ποτήρι της. Και σέβομαι όλους τους λόγους για τους οποίους κάποιοι θα πουν ποτήρι. Και ενδεχομένως αν έπρεπε να παραμείνει μόνο ένας τρόπος σερβιρίσματος στη γη να επέλεγα το ποτήρι. Αλλά σε αυτή τη ζωή είναι οι Tim Riggins που κερδίζουν τις εντυπώσεις, τα ηθικά στοιχήματα και τα κορίτσια. Και ο Tim Riggins την έπινε την μπίρα απ’ το μπουκάλι.

Σε μικρό ποτήρι (χωρίς γουρνοπούλα) ο Στέλιος Αρτεμάκης

Όσο κι αν η καρδιά το λαχταρά να πιει από το μπουκάλι, όσο κι αν η αισθητική μου έχει απορρίψει αυτές τις τερατώδεις γερμανικής έμπνευσης μπεκροκανάτες, όσο κι αν θέλω να πετάξω τα frenchie κολονάτα ποτήρια στον τοίχο, η μπύρα θέλει ποτήρι. Είναι ένα ευγενές ποτό. Είναι προϊόν ζύμωσης όπως το κρασί. Έχει αρώματα, έχει σάκχαρα, έχει θρεπτικές ουσίες, είναι ζωντανή. Και όλα αυτά πρέπει να προστατεύονται από τον αφρό. Δεν μπορείς να πιεςι τη μπυρα στο ποτήρι γιατί δεν έχει στόμα. Έχει ουρανίσκο. Αν το στόμιο στενό δεν απελευθερώνονται τα αρώματα. Αν το στόμιο είναι μεγάλο τι να καταλάβεις όταν πνίγεσαι στον αφρό και το ανθρακικό. Τελικά ίσως να μην είναι τόσο άσχημα που στο καφενείο του χωριού τη φέρνουν σε μικρό ποτήρι γιατί δεν έχουν άλλο.

Σε ποτήρι η μπύρα παρακαλώ για το Δημήτρη Κουπριτζιώτη

Είμαι αυτός που έχει ανεβάσει στο instagram του φωτογραφίες με μπουκάλια Corona χωμένα στην άμμο και πράσινα μπουκάλια μπύρας να σχηματίζουν πύργους σε τραπέζια. Μπύρα έπινα μόνο το καλοκαίρι και οι από πάνω έχουν δίκιο όταν λένε ότι σου θυμίζει σοκάκια καλοκαιρινά και ακρογιαλιές – δειλινά. Όλα άλλαξαν μέσα μου όταν πριν από μερικούς μήνες πήγα στο Μπελφαστ. Αν δεν γνωρίζεις, το Μπελφαστ βρίσκεται στην Ιρλανδία και εκεί αγαπούν την μπύρα όπως αγαπάμε εμείς τον συνδυασμό “ουζάκι -χταποδάκι”. Εκεί λοιπόν τους είδα να πίνουν μόνο σε ποτήρι, που το σερβίρουν με ευλάβεια ώστε να έχει τα σωστά εκατοστά αφρού που θα προστατεύουν το σώμα της μπύρας. Εκεί δοκίμασα Harp και Smithwick’s (ζμίδιξ την λένε εκεί πάνω) πάντα σε ποτήρι και ποτέ σε μπουκάλι και κατάλαβα τι θα πει φρέσκια μπύρα. Εκεί μου έκαναν το τεστ με μια Guiness από κουτάκι και την Guinness draft και είδα απίστευτη διαφορά. Όσο να ναι μου έβγαλαν ότι κάτι παραπάνω ξέρουν και τους εμπιστεύομαι που πίνουν την μπύρα τους σε ποτήρι.

Σε μπουκάλι η μπύρα που βγαίνει σε μπουκάλι για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Θέλω πολύ να κάνω απλώς RT την απάντηση του Στέφανου Τριαντάφυλλου καθώς μίλησε και για τον αρχικό μου προβληματισμό (το αν συγκρίνουμε δηλαδή μπύρα draft ή μπύρα περιπτέρου, προφανώς draft), οπότε μετά τη διευκρίνηση, ψηφίζω κι εγώ μπουκάλι. Όταν παίρνεις μια μπύρα που φτιάχτηκε για μπουκάλι και τη βάζεις σε ποτήρι, την αλλοιώνεις. Πίνεις μια άλλη μπύρα. Είναι σα να βλέπεις σινεμά στο λάπτοπ σου. Ναι, προφανώς γίνεται, αλλά βλέπεις άλλη ταινία από αυτή που είδαμε στην αίθουσα. Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Να ζητήσεις και καλαμάκι; Πίνε από το μπουκάλι παιδί μου σαν άνθρωπος.

Ποτήρι ο Μάνος Μίχαλος

Οκ, αν είναι Corona, Sol ή ακόμη πιο νέας φιλοσοφίας “Νήσος” μπύρα, από αυτές τις καλοκαιρινές ξέρεις, τότε το μπουκάλι δεν επιλέγεται, επιβάλεται. Γιατί, στην παραλία πάνω στην ξαπλώστρα που την πίνεις (#monis) δεν θες ποτήρια, θες συμπράγκαλα, θες απλά τη δροσιά από το στόμιο και μετά τη θάψεις λίγο στην άμμο δίπλα σου. Όμως, σε όποιο μοναστηριακό κελάρι μπύρας βρεθείς στη ζωή σου (λέμε τώρα) θα δεις ότι το ποτήρι με την μπύρα πάνε μαζί, γιατί πρέπει να γίνει η ζύμωση, γιατί πρέπει να αφρίσει σωστά, γιατί η γεύση στο ποτήρι αλλάζει, ενώ η αίσθηση αυτού του παγωμένου γυαλιού πάνω στο χέρι σου, είναι αυτό που ψάχνεις σε μια μπύρα πριν καν τη βάλεις στο στόμα σου. Ξέρω, δεν σου αρέσει η απάντηση μου, γιατί το να κρατάς ένα μπουκάλι μπύρας, είναι λίγο αντρική εικόνα, λίγο Τζέιμς Ντιν με ανοιχτό γιακά. Καλά, χαλάρωσε λίγο.

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΜΕ 55,5%

Εδώ στο ΟΝΕΜΑΝ μας αρέσει να πίνουμε τη μπύρα όπως την διακινεί ο δημιουργός της. Άρπαξε ένα σίξπακ και άραξε να το συζητήσουμε το θέμα. Απλά μη μας ζητήσεις να σου φέρουμε ποτήρι.