Σερβία ή Κροατία;

Από τις ομηρικές μάχες θρύλων του μπάσκετ μέχρι τις Δαλματικές ακτές κι από το ρόλο της θρησκείας μέχρι τα, εχμ, γυρίσματα του “Game of Thrones”, αυτό είναι ένα γεωγραφικό δίλημμα που δεν μένει σε μία μόνο διάσταση. Η δημοσιογραφική ομάδα του ΟΝΕΜΑΝ επιλέγει.

Ψήφισε εσύ και τσέκαρε μετά τι ρίξαμε εμείς.

Σερβία ο Γιώργος Μυλωνάς

Ποια Κροατία ρε παιδιά; Εκείνη η χώρα που έχει για σημαία μια σκακιέρα; Γιουγκοσλαβία=Σερβία. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και σήμερα  όταν θέλουμε να αναφερθούμε στην Σερβία την λέμε “Γιουγκοσλαβία”. Σερβία για την μεγάλη των “πλάβι” σχολή, για τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, τον Ντέγιαν Μποντίρογκα, τον Μίλος Τεόντοσιτς, τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, τον Πέτζα Στογιάγκοβιτς, αλλά και για τους Ντέγιαν Στάνκοβιτς, Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και τα φάουλ του Σίνισα Μιχαήλοβιτς. Οι άνθρωποι είναι δεν είναι πλέον 7.000.000 και ορίζουν το παγκόσμιο μπάσκετ, ενώ παραμένουν αξιόμαχοι σε ποδόσφαιρο, πόλο, βόλεϊ και ό,τι έχει σχέση με τον αθλητισμό. Σερβία για τον Ερυθρό Αστέρα, την Παρτιζάν και το Βελιγράδι που θέλω να πάω πολύ περισσότερο από ότι στο Ζάγκρεμπ. 

Σερβία, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Συμφωνώ μέχρι κεραίας στα όσα ανέφερε ο Μυλωνάς για τα αθλητικά. Σε όλα αυτά, έχω απλά να προσθέσω το γεγονός ότι οι Σέρβες είναι πανέμορφες και επιδεικνύουν μια σπάνια αδυναμία προς τους Έλληνες, το Βελιγράδι, παρά τα όσα έχει περάσει παραμένει μια πανέμορφη πόλη και οι Σέρβοι κατά κανόνα αντιμετωπίζουν τους Έλληνες σαν αδέρφια. Με τους Κροάτες πάλι, πέρα από τον Νταβόρ Σούκερ ο οποίος έγραψε ιστορία με τη φανέλα του Παναθηναϊκού (τι, όχι;) δεν νομίζω ότι μας συνδέει κάτι ιδιαίτερο. Οπότε, παρότι όπως κάθε αδερφική σχέση, περιλαμβάνει κι αυτή πολλούς τσακωμούς (δεν ξεχνιέται ο τελικός του Ευρωμπάσκετ το 1995 και το Λιέτουβα, Λιέτουβα), Σερβία και πάλι Σερβία. Μάλλον για λάθος λαό βγήκε τελικά η φράση «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα».

Σερβία ο Πάνος Κοκκίνης

Μπορεί στα ‘χαρτιά’ (βλέπε λόγω Μεσογείου) να υποτίθεται ότι είμαστε πιο κοντά σε νοοτροπία με Ιταλούς και Ισπανούς, κάτι που είναι κατά 75% λάθος (είμαστε πιο κοντά μόνο με τους Ιταλούς του νότου), αλλά, στην πραγματικότητα, με τους Σέρβους είναι πιο συννενοούμαστε καλύτερα. Εντός και εκτός παρκέ. Και ας είναι η Κροατία ωραιότερη χώρα (ποτέ δεν ξεχνάς την πρώτη σου φορά στο Ντουμπρόβνικ) και οι Κροάτισσες σαφώς πιο femme fatale.

Κροατία ο Μάνος Μίχαλος

Την επιλέγω γιατί όταν ήμουν μικρός, προτιμούσα τον Κόμαζετς (ναι τέτοια τρέλα είχα), γιατί οι Δαλματικές Ακτές είναι λόγος για να ταξιδέψω, γιατί ο Στόγιαν Βράνκοβιτς είναι πολύ ωραίος τύπος (και έχω φωτογραφία του με τον πατέρα μου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης), γιατί οι Κροάτισσες είναι πολύ ωραίες γυναίκες, γιατί ο Τόνι Κούκοτς ήταν και θα είναι πάντα το μπασκετικό μου είδωλο και γιατί ποτέ δεν συμπάθησα πραγματικά τους Σέρβους. Ποτέ δεν τους πίστεψα για να το πω πιο σωστά. Κι επειδή σας βλέπω να μην έχετε πειστεί ακόμα ότι η Κροατία είναι μονόδρομος, να πω ότι ο Μότσαρτ γεννήθηκε εκεί. Όχι αυτός με τη μουσική, ο άλλος με το μπάσκετ του διαβόλου. Ναι, ο Ντράζεν.

Σερβία ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Δεν ξέρω γιατί αλλά ήμουν πάντα με τους Σλοβένους. Γιατί νόμιζα ότι είναι έξω από όλο αυτό. Δεν είμαι με τη Σερβία. Δεν είμαι όμως ούτε με την Κροατία. Θα προτιμήσω τέλος πάντως τους συμπατριώτες του Ζόραν Σάβιτς γιατί έχουν μεγαλύτερη παράδοση στα σπορ. Οι Κροάτες από την άλλη θα πρέπει να περάσουν έξω από την αίθουσα γιατί αφενός έχουν το κακό συνήθεια να ξυρίζουν τις φαβορίτες τους μέχρι πάνω (από εκεί τους ξεχωρίζεις στο μπάσκετ) και αφετέρου διότι στο σύγχρονο μπάσκετ το “Κροάτης” δεν είναι εθνικότητα, αλλά “κατάσταση”. Συνώνυμη του underachiever και του “τσακώνομαι με τη σκιά μου”. Είναι με άλλα λόγια το αντίστοιχο της εθνικής Αγγλίας στο ποδόσφαιρο.

Εξού και το:

Κροατία ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Δεν θα ζητήσω συγγνώμη από τους ομόθρησκους γιατί δεν έμαθα στη ζωή μου να χωρίζω τους ανθρώπους με τη θρησκεία τους και τα πιστεύω τους. Και δεν θα εγκλωβιστώ στα πολιτικά της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας γιατί οι απόψεις στην Ελλάδα χτίζονται μονόπλευρα από το Κυπριακό μέχρι το Γιουγκοσλαβικό κι από τη γελοιοδέστατη υπόθεση του ονόματος της FYROM (για τους Έλληνες) / Macedonia (για τους ανθρώπους που την κατοικούν) μέχρι τις χαμένες πατρίδες. Ανέκαθεν συμπαθούσα περισσότερο τους Κροάτες, σε προσωπικό και αθλητικό επίπεδο. Χωρίς να μειώνω τίποτα από την Σέρβικη μπασκετική παιδεία, το σέρβικο στιλ στο σουτ του Παντελή Βλαχόπουλου και όσα μας ενώνουν με έναν λαό που πάντα μας ένωναν δεσμοί φιλίας. Αλλά το ταξίδι το κανονίζω για τις ακτές της Κροατίας, κάτι λίγες λέξεις που ξέρω μου τις έμαθε μια συμφοιτήτριά μου στην Αγγλία στα Κροάτικα, όταν παίζουν μπάλα ή μπάσκετ μεταξύ τους, κάτι με σπρώχνει προς την Κροατία. Κι ας έχω γελάσει σκεπτόμενος ότι αν ήσουν παντρεμένος με Κροάτισσα, θα σε ξυπνούσε κάθε πρωί με αυτή τη βαριά φωνή που έχουν τα περισσότερα κορίτσια στην Κροατία, λέγοντάς σου “Ντομπρογιούτρο”. Είναι αυτός τρόπος να λες στον άλλον καλημέρα;

Κροατία ο Δημήτρης Κουπριτζιώτης

Τα πιο δύσκολα ερωτήματα στην ζωή, τα πιο βαριά διλήμματα είναι αυτά που έχουν λεπτές διαφορές. Το σκεφτόμουν χθες το δίλημμα τούτο καθήμενος σε μια μπάρα. Τις γυναίκες στις δύο χώρες δύσκολα τις συγκρίνεις, πολιτικά και θρησκευτικά ποιος είμαι εγώ για να τους κρίνω, μπασκετικά θα μας πιάσουν τα κλάματα αν θυμηθούμε ότι -σαν χθες- ο Ντράζεν γεννήθηκε και μαζί του ότι πιο θρυλικό έχει δει το μπάσκετ. Ακόμα κι αυτός όμως τσακώθηκε με τον φίλο του Βλάντε Ντίβατς για την χώρα του, για την σημαία του. Οι Κροάτες μου κάνουν γοητευτικά ξεροκέφαλοι. Μοιάζουν κολλημένοι σε πράγματα και αξίες που δεν με αφορά αν είναι σωστές ή όχι. Μου αρκεί που τις υποστηρίζουν θερμά και σωστά. Γιατί όταν είσαι κολλημένος με κάτι τότε σίγουρα θα φτάσεις εκεί. Όπως ακριβώς ο Ντράζεν που ήθελε να είναι ο καλύτερος στον κόσμο. Και το πέτυχε.

Υ.Γ.: Να με συγχωράς αγαπητή Σερβία αλλά δεν έχεις σε καμία των περιπτώσεων Δαλματικές ακτές που να γυρίζεται το Game of Thrones. Λυπάμαι, έχασες.

Κροατία ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Επειδή ο Στόικο έκανε την μη-τάπα που άλλαξε την ιστορία του Ελληνικού μπάσκετ, επειδή κάθε μα κάθε καλοκαίρι ο Σούκερ ερχόταν στον Παναθηναϊκό, κι επειδή βαριέμαι τους Σέρβους που είναι οι Patriots του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και εντάξει, μπράβο, αλλά με ενθουσιάζει περισσότερο όταν κερδίζουν οι άλλοι.

Σερβία η Έρρικα Ρούσσου

Δεν είμαι και πολύ φαν της εξωτερικής εμφάνισης. Είμαι, αλλά δεν είναι από τα πρώτα πράγματα που θα κοιτάξω σε έναν άντρα. Σήμερα ωστόσο, νιώθω την ανάγκη να ξεφύγω λίγο και να διαλέξω με βάση την ομορφιά. Δεν ξέρω πώς γίνεται ή ποιος με τρολάρει αλλά όσους Σέρβους έχω συναντήσει στη ζωή μου (δεν είναι πολλοί) είναι κάτι παραπάνω από όμορφοι. Ξέρω ότι είμαι λίγο εκτός θέματος και θα έπρεπε να μιλήσω για μπάσκετ ή ποδόσφαιρο ή και τα δύο. Αλλά λέω να το παίξω εξαίρεση στην εξαίρεση. Έτσι, για το καλό.

Σερβία η Δώρα Τσαμπάζη

Η Σερβία ήταν πάντα πολύ δυνατότερη στη Eurovision από την Κροατία, είναι η καλύτερη από όλες χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, καθώς είναι η μόνη που το έχει σηκώσει και γενικά έχει πολύ καλές συμμετοχές κάθε χρόνο. Η Κροατία δεν έχει κάνει ποτέ τη διαφορά, συνήθως παλεύει να περάσει στον τελικό και δεν τα καταφέρνει πάντα. Την πρώτη φορά που κατάλαβα ότι η Σερβία θα δυσκολέψει τις ζωές των φανατικών της Eurovision ήταν το 2004 που μαζί με την Ουκρανία και τη Ρουσλάνα, ανάγκασαν τον Σάκη Ρουβά να προσγειωθεί ανώμαλα στην 3η θέση της βαθμολογίας.  Ποιον;; Τον Σάκη! Που η Δάφνη Μπόκοτα μας έψησε όλους ότι ήταν ο νικητής της βραδιάς και μετά χρειαζόμασταν τρία tavor του παππού για συνέλθουμε από την σύγχυση.

Ήταν τότε ο Zeljko Joksimovic με το Lane Moje που το είχαν βάλει όλοι ringtone στα κινητά τους, γιατί ό,τι σουξέ γίνεται στην Eurovision, αν δεν το βάλεις μετά ήχο κλήσης δεν είσαι φαν του θεσμού που σέβεται τον εαυτό του. Βέβαια,θα μου πεις, τότε ήταν συνεργασία Σερβίας με Μαυροβούνιο, άρα δεν πιστώνεται την επιτυχία αποκλειστικά η Σερβία. Δεν έχει καθόλου σημασία αυτό. Όλη τη δουλειά την έκανε πάντα η Σερβία, το Μαυροβούνιο πήρε μόνο λίγο πρόσκαιρη λάμψη. Η Σερβία μετά, μόνη της πλέον, σε σόλο καριέρα, επιστρέφει δυναμικά το 2007 και σηκώνει την κούπα μέσα στην Φινλανδία με την Marija Serifovic και το Molitva.

Και πάλι τα tavor κατέβαιναν σαν καραμέλες γιατί είχα παίξει την Ουκρανία πρώτη με το “Ζίμπεν ζίμπεν άι λουλού”. Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την ανωτερότητα της Σερβίας σε αυτό το θεσμό. Ποια Κροατία λοιπόν! Τι εννοείς το δίλημμα δεν ήταν για τη Eurovision?

ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΣΕΡΒΙΑ ΜΕ 60%

Ήταν πιο κοντινό από το αναμενόμενο, η Κροατία έδειξε σοβαρές αντιστάσεις αλλά η Σερβία στο τέλος το καθάρισε το ματσάκι. Όπως συνήθως δηλαδή.