Σκόρδο ή Κρεμμύδι;

Το παστίτσιο που θα τρως μια ζωή είναι το παστίτσιο της μαμάς. Το κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες ομοίως. Στο θέμα “σκόρδο ή κρεμμύδι”, όμως, κάθε ΟΝΕΜΑΝ είναι μόνος του σε αυτή τη ζωή. Να αποφασίσει για τον εαυτό του!

Σκόρδο ο Ηλίας Αναστασιάδης

Μπορεί να με εξοντώσει. Μπορεί να με κάνει να αφήσω το πιάτο στην άκρη κι ας έχω να φάω δύο εβδομάδες. Μπορώ να κάνω εξαιτίας του την επικότερη γκριμάτσα αηδίας αν τύχει να δαγκώσω μια σκελίδα που κρύβεται ύπουλα σε μια τίμια τηγανιά. Γενικά, αν ήταν άνθρωπος και μου χτυπούσε το κουδούνι, δεν θα του άνοιγα επίτηδες. Θα έκανα ότι κοιμάμαι ή ότι λείπω. Άσε που μου αρέσει μια χαρά και το κρεμμύδι, ειδικά στη σαλάτα. Γιατί σκόρδο λοιπόν;

ΓΙΑ ΤΟ ΤΖΑΤΖΙΚΙ. Τη μεγαλύτερη ανακάλυψη μετά την φωτιά και το στοίχημα.

Μπορώ να φάω μια φρατζόλα ψωμί αλειμμένη με φονικό τζατζίκι. Μπορώ να κερδίσω οποιοδήποτε debate championship στον κόσμο υποστηρίζοντας την θέση ότι όσο περισσότερο σκόρδο έχει το τζατζίκι, τόσο υψηλότερα ανεβαίνει στην σκάλα με τα γαστριμαργικά έπη. Μπορώ να φλομώσω στην σκορδίλα ολόκληρη την 24 Media, αν χρειαστεί. Και τα γραφεία μας δεν είναι και μικρά.

Σκορδαλιά; Ποια σκορδαλιά; Τη σιχαίνομαι.

Κρεμμύδι ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Τα πάμε καλά με το σκόρδο. Κι αν η μάνα μου δεν έκοβε 5 σκελίδες σε κάθε σάλτσα ίσως να τα πηγαίναμε και ακόμα καλύτερα.

Αλλά το κρεμμύδι είναι ούμπερ που θα έλεγε κι ο Αναστασιάδης αν συμφωνούσαμε. Γιατί αλλιώς μία amatriciana είναι φτωχή, γιατί δεν έχω καλύτερο σε ταβέρνα μετά τη θάλασσα από το να παίρνω ψωμί (ή πατάτες τηγανητές) και να τα καρφώνω με κρεμμύδι πριν κάνουν βουτιά στην χωριάτικη, γιατί όταν ο φίλος μου ο Θοδωρής πρότεινε στην πατάτα τσένταρ μπέικον να προσθέσουμε καραμελωμένα κρεμμύδια ένιωθα ότι ανακαλύψαμε την Αμερική, γιατί δεν υπάρχει πιο όμορφη εικόνα από το κρεμμύδι την ώρα που μαλακώνει και ροδίζει στο σωτάρισμα σε ένα τηγάνι.

Γιατί το σκόρδο όταν το καθαρίζεις, απλά σε κάνει να βρωμάς. Ενώ το κρεμμύδι σε κάνει να κλαις. Τόσο τεράστιο είναι.

Κρεμμύδι η Ιωάννα Μαμάη

Η μυρωδιά του σκόρδου στον άλλον μπορεί να μου φέρει τουλάχιστον εμετό. Η δυσοσμία του μου φέρνει στο μυαλό κάτι γέρους που όλο τρώνε σκόρδα για να τους πέσει η πίεση αλλά βρωμάνε όσο δεν πάει. Το κρεμμύδι από την πλευρά του αποτελεί για μένα έναν κρυφό πειρασμό καθώς είναι πολύ ωραία η γεύση του αλλά επίσης η μυρωδιά του ελαφρώς αποκρουστική. Όχι όσο του σκόρδου βέβαια. Κάθε φορά που θα φάω κρεμμύδι μετά είτε θα κάνω πλύσεις με στοματικό διάλυμα αν είμαι σπίτι ή θα γεμίσω το στόμα μου με τσίχλες δυόσμο.

Όταν δεν έχω τσίχλες θα με πιάσει πανικός για να βρω και θα απομακρυνθώ από κάθε ανθρώπινο ον. Ειδικά αν είναι άνδρας.

F*** ανασφάλειες….

Σκόρδο η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Κατ’ αρχήν να πούμε πως αυτό ειναι ένα απο τα δυσκολότερα διλήμματα που έχουν περάσει ποτέ, διότι χωρίς κρεμμύδι στο τσιγάρισμα νόστιμο φαγητό δεν γίνεται. Αλλά από την άλλη, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τον άρχοντα των μυρωδικών. Εντελώς παρεξηγημένο, το πανίσχυρο σκόρδο το σκέφτονται όλοι σε ποσότητες μαμούθ, στη σιχαμένη σκορδαλιά, στο στούκας τζατζίκι ή στην αναπνοή ενός γέρου που μπορεί να προκαλέσει πυρηνικό όλεθρο. Εγώ πάλι, το φαντάζομαι σε κάτι πιο ντελικάτο: σε ένα ελαφρύ χειροποίητο pesto, σε χρυσαφένιες πατατούλες στο φούρνο με δενδρολίβανο, σε ένα ταιλανδέζικο κοτόπουλο με sweet chilli sauce, σε ένα γιαπωνέζικο σολομό με μέλι, ginger και soy sauce, σε μια διακριτικά αρωματική bruschetta με βασιλικό, mozzarella και ντομάτα, σε μια aglio olio μακαρονάδα. Όλα αυτά τα φτιάχνω σπίτι και σας διαβεβαιώνω πως όλα αυτά χρειάζονται σκόρδο για να αποκτήσει υπόσταση η γεύση, νεύρο η μυρωδιά. Μυρωδιά που αν το καλοσκεφτείς, και εσύ τη λατρεύεις. Ειναι αυτή που σε τραβάει από τη μύτη όπου υπάρχει trattoria ανά τον κόσμο.

Σκόρδο ο Θανάσης Κρεκούκιας

Μάνο Μίχαλε, αυτό μάλιστα, είναι δίλημμα! Θα κάνω βέβαια ότι δεν άκουσα όλους εκείνους που δεν μπορούν να ζήσουν με τη μυρωδιά του σκόρδου ή όσους τάχα μου φρικάρουν με τη σκορδαλιά. Είναι οι ίδιοι που παραγγέλνουν πιτόγυρο χωρίς κρεμμύδι και τζατζίκι, νομίζοντας ότι αυτό που τρώνε είναι πιτόγυρο. Το κρεμμύδι είναι από μόνο του συγκινητικό. Το πιάνεις στα χέρια σου και δακρύζεις. Και όπου και να το βάλεις, καλά κάνεις. Ρισπέκτ. Αλλά το σκόρδο αγγίζει την κατηγορία του έπους. Είναι ο Όμηρος των μυρωδικών. Γιατί έχει και Ιλιάδα (τζατζίκι) και Οδύσσεια (σκορδαλιά). Πολλαπλοί γευστικοί οργασμοί. Τζατζίκι μαν. Και σκορδαλιά. Δίλημμα μέσα στο δίλημμα. Ποιο απ’ τα δύο; ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. Σκόρδο. Που ρίχνει και την πίεση όταν μου την ανεβάζει σε δυσθεώρητα ύψη ο Ιάννης. Μανιτζέβελο. Τελεία.

Κρεμμύδι ο Πάνος Κοκκίνης

Συγκινήθηκα με τον ύμνο  στο σκόρδο που έγραψε η Ελιάνα. Και θέλω να φάω τώρα όλα τα φαγητά που μόλις περιέγραψε (ειδικά αν προέρχονται από τα ταλαντούχα χεράκια του chef in residence Χατζηιωάννου). Αλλά, ξέρεις κάτι, αν κάτσω να το καλοσκεφτώ, μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτά.

Όπως μπορώ να ζήσω και χωρίς την καραμελωμένη εκδοχή των κρεμυδιών πάνω στην πατάτα ή ακόμη και το τζατζίκι του Ηλία. Δεν μπορώ όμως να φανταστώ να περνάω την υπόλοιπη ζωή μου χωρίς χωριάτικη σαλάτα. Κάτι που, στο δικό μου σπίτι, μεταφράζεται σε «κόβω μια ντοματούλα στο πιάτο για ξεκάρφωμα και μετά πετάω δίπλα της μια καραβιά κρεμύδια».

Μάλιστα προφανώς η αγάπη για το κρεμύδι είναι γονιδιακή, γιατί αυτό είναι το μοναδικό φρούτο (λαχανικό ή whatever είναι το κρεμύδι) που η 2χρονη κόρη μου τρώει μετά μανίας σε καθημερινή βάση. Και με το DNA δεν παίζεις.

Κρεμμύδι ο Στέλιος Αρτεμάκης

Ελάτε τώρα, μεταξύ μας, το σκόρδο είναι ένας απλός γαστρονομικός εντυπωσιασμός. Του χειρίστου είδους. Φτηνός. Στην ουσία, δεν τρως ποτέ σκόρδο, το βάζεις για να “μπαλώσεις τις τρύπες” του πιάτου σου, για “μερεμέτι”, για να καλύψεις τη μυρωδιά που βγάζει ένα βαρύ κρέας, για να βάλεις γεύση εκεί που δεν υπάρχει. Με τα κρεμμύδια, αντίθετα, κάνεις και μπαλώματα, π.χ. τσιγάρισμα, αλλά τα τρως. Ολόκληρα, βραστά, στιφάδο. Γλασαριστά σε τσίκεν μπέργκερ. Χλωρά στη χωριάτικη και όταν κάνεις παπάρα με το ψωμί φροντίζεις να κολλήσεις και ένα κρεμμυδάκι. Ψιλοκομμένο με βασιλικό, λάδι, ρίγανη στο ψάρι. Να πω κι άλλα;

Σκόρδο ο Μάνος Μίχαλος

Το κρεμμύδι είναι η εγγύηση για μια καλή κόκκινη σάλτσα στα ζυμαρικά σου, είναι αυτό που απογειώνει το σουβλάκι και δίπλα σε ένα κουνελάκι κάνει εξαιρετικό στιφάδο. Όμως, μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου ο πατέρας μου φώναζε τον Νίκο, φροντιστή αέρος και φίλο, να μαγειρέψουν Aglio e Olio σπαγκέτι. Δηλαδή να βάλουν λίγο λάδι και να γεμίσουν το πιάτο, την κουζίνα και την ατμόσφαιρα της πολυκατοκίας με σκόρδο. Μετά έτρωγαν από δύο πιάτα ο καθένας και μετρούσαν την πίεσή τους, να δουν πόσο την έριξαν, μέχρι που την έφτασαν ένα βράδυ στο 4 (για τη μικρή μιλάμε) και χέστηκαν πάνω τους. Στα χρόνια που έχουν περάσει, πηγαίνω από ιταλικό σε ιταλικό και προσπαθώ να βρω την καλύτερη μακαρονάδα με σκόρδο (ή πίτσα με σκορδόλαδο και σκέτη μοτσαρέλα, άντε και λίγο βασιλικό τριμμένο πάνω). Όσο και αν έχω ψάξει, την κάνω καλύτερα μόνος μου. Ευτυχώς, πρόλαβε ο πατέρας μου να μου τη μάθει.

Σκόρδο ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Έχοντας μεγαλώσει σε μια οικογένεια που οι φράσεις “πολύ αλάτι”, “πολύ πιπέρι”, “πολύ τυρί”, “πολύ παστίτσιο” ήταν άγνωστες, συνήθισα το κρεμμύδι και το σκόρδο να είναι όχι απλά καλοί μου φίλοι, αλλά και απαραίτητα συστατικά. Μεγαλώνοντας και ξεκινώντας να μαγειρεύω ο ίδιος (πριν δύο βδομάδες δηλαδή) έμαθα ότι το κρεμμύδι είναι αυτό που χρειάζεσαι για να κάνεις κόκκινη σάλτσα για τα μακαρόνια. Και για να είμαι ειλικρινής δεν του το είχα καθόλου. Ούτε η Ρομίνα το πίστεψε, όταν της δίδασκα τα γαστρονομικά μου μυστικά.

Γενικότερα το κρεμμύδι (ή κρομύδ αν είναι πραγματικά καλό) είναι παρεξηγημένο. Γιατί μόνο του προκαλεί εκνευρισμό, αλλά στα περισσότερα φαγητά είναι εκ των ουκ άνευ. Σαν τον μαλάκα της παρέας δηλαδή. Αν είναι μόνος του είναι απλά ένας μαλάκας (μόνος του), αλλά αν το δεις επί του συνόλου είναι απαραίτητος.

Έτσι κάπως έχω εξηγήσει το γεγονός ότι αρνούμαι να βάλω κρεμμύδι στο σουβλάκι ή ότι δεν τρώω το κρεμμύδι στην χωριάτικη, αν και το θεωρώ το καθοριστικό υλικό για να πάρει γεύση η σαλάτα. Γενικά δεν πολυβγάζω νόημα ούτε εγώ. Εκτός φυσικά αν μιλάμε για καραμελωμένα κρεμμύδια (εκ της γνωστής συνταγής μου, που έχει γνωρίσει τεράστια επιτυχία), για γεμιστά κρεμμύδια στο καινούργιο που άνοιξε στη Βούλα (με υπογραφή Τσελεμεντέ λέει), ή κρεμμυδόσουπα στις όχθες του ποταμού-δεν-θυμάμαι-όνομα στο Ρότερνταμ, που κάνω και δύο τούμπες.

Το σκόρδο από την άλλη είναι ιερό. “Και κάνει καλό στην καρδιά” (και καταπολεμάει τους βρυκόλακες), όπως μου είχαν πει κάποτε. Δεν ήθελα και πολύ. Έκτοτε του δίνω και καταλαβαίνει σε σημείο χημικού πολέμου. Μέχρι δηλαδή ο άντρας της αδερφής μου, να αρχίζει να διαμαρτύρεται, είχα πειστεί ότι έτσι φτιάχνονται τα φαγητά. Μόνο τότε μπήκε στο μυαλό μου η ιδέα ότι τα γεμιστά της μάνας μου μπορούν να θεωρηθούν και όπλο μαζικής καταστροφής. Τίγκα στο σκόρδο. Και με μια γαβάθα τζατζίκι συνοδευτικό για να σβήνεις το πηρούνι που παίρνει φωτιά.

Σκόρδο η Έλενα Μπουζαλά

Πιιιιφ. Αυτό το δίλημμα βρωμάει από όπου κι αν το πιάσεις, γι αυτό διαλέγω σκόρδο. Κυρίως, επειδή, νομίζω καθώς ούτε μαγειρεύω τίποτα από όσα παραπάνω παραδοσιακά ή γκουρμέ άγνωστες λέξεις διάβασα, χρησιμοποιείται σε μικρότερες δόσεις. Λίγο πέστο, λίγο σκορδάκι στις πατάτες φούρνου, μια μπουκίτσα σκορδόψωμο. Βγάζω το κρεμμύδι από την σαλάτα κι από το σουβλάκι. Το κάνω στην άκρη είτε πρόκειται για ωμή γαρνιτούρα είτε βρασμένο σε στιφάδο. Άσε που αν πας να βοήσεις στην κουζίνα πρέπει και να πλένεις τα χέρια σου ώρες και η μάσκαρα ποτάμι… Άσε μας κρεμμυδάκι μου.

Kρεμμύδι η Ρομίνα Δερβεντλή

Ρε πάτε καλά ρε; Ποιό σκόρδο; Το σκόρδο είναι για περιορισμένες χρήσεις και φυσικά πάντα μαγειρεμένο, αλλιώς δεν σου μιλάει άνθρωπος. Το κρεμμύδι ειναι η πεμπτουσία του φαγητού, η επιτομή της γεύσης, το νέκταρ της γης, ο άρχοντας της μυρωδιάς. Στο σουβλάκι, στη σάλτσα, καραμελωμένο, στο μπέργκερ, στη σαλάτα, στη σούπα, στο ρύζι. Όχι, δεν θα κρατήσω τους τύπους, θα βγω στους δρόμους να το φωνάζω. Έχω τρελαθεί! Ζήτω το κρεμμύδι! Και όχι δεν με νοιάζει αν βρωμάει. Το σκόρδο βρωμάει χειρότερα.

Υ.Γ. Ποτέ δεν συμπάθησα αυτούς που τρώνε σουβλάκι χωρίς κρεμμύδι. Μην το φας καθόλου, άσε, δεν σου αξίζει.  

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΣΚΟΡΔΟ ΜΕ 55%

Έδωσε τη μάχη μέχρι τέλους το κρεμμύδι αλλά χωρίς να ανατρέψει το σκορ. Με 6-5, όμως, το σκόρδο δεν πρέπει να αισθάνεται και πολύ άνετα. Ήταν μια οριακή επικράτηση σε ένα πραγματικά Αιώνιο Δίλημμα.

ΨΗΦΙΣΕ ΚΑΙ ΣΥ ΜΕΣΩ TWITTER

ή