Σκύλος ή γάτα;

Συντροφικότητα ή ανεξαρτησία; Αγκαλιές, σκυλοφιλιά και κουτρουβαλήματα στο χώμα ή σκέτα επιφυλακτικά χαδάκια; Μία μεγάλη ψυχή ή εφτά μικρές; Στον πόντο κρίθηκε πάντως.

Σκύλο ο Άλκης Βασιλείου

Έπιτέλους, έχουμε προστά μας το πρώτο δίλημμα που πρέπει να πιάσει το 100%! Μα γάτα;;; Really;;; Δηλαδή υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που μεταξύ ενός σκύλου και μιας γάτας θα διαλέξει τη γάτα; Όχι, δεν το πιστεύω, δεν νομίζω ότι υπάρχει καν λόγος διλήμματος.

Είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, σε κοιτάζει λυπημένα και λιώνεις, όταν σε βλέπει να γυρίζεις στο σπίτι χαίρεται σαν να τους έχεις δώσει το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου, όταν του λες “πάμε βόλτα” φέρεται σαν να έχει τριπλό οργασμό, όταν είσαι χάλια, έρχεται και κάθεται στα πόδια σου και περιμένει αυτό το ένα χάδι (ξέρω να πλάθω εικόνες…), όταν γελάς, γελάει κι αυτός!

Συμπληρώστε τα υπόλοιπα μόνοι σας! Μα γάτα;;; Είναι σαν να λες παγωτό σοκολάτα ή μπάμιες. Ποιες μπάμιες τώρα! Α και κάτι ακόμα. Όταν μιλάς γάτες, όλοι στο μυαλό τους έχουν την ίδια εικόνα. Όταν σκέφτεσαι σκύλους όμως, υπάρχουν δεκάδες παραλλαγές, μεγέθους, χαρακτήρα, συμπεριφοράς κλπ κλπ κλπ.

Εκτός όλων των άλλων ο Γκούφυ είναι σκύλος!

Γάτα ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Θεωρητικό πλήρως αυτό βέβαια, καθότι δεν έχω και δεν πρόκειται να έχω ποτέ κατοικίδιο ζώο. Όμως σαν ζήτημα αρχής, πάντα προτιμώ τη γάτα για τον πολύ απλό λόγο ότι πρέπει να κάνεις actually κάτι ώστε να την κερδίσεις και δεν θεωρείται δεδομένη η υπακοή της και η, εχμ, “φιλία” της. (Γελάνε και τα Φρίσκις.) Οι σκύλοι είναι βλάκες και οι γάτες είναι, πώς το λένε ρε παιδί μου, γάτες. Απαιτούν κάτι από σένα. Πάντα να προτιμάς την πρόκληση.

Σκύλο η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Δεν θα κάτσω να γράψω τους λόγους που λατρεύω τους σκύλους γενικά, τον πρώην σκύλο μου συγκεκριμένα (σκυλοθεός σχωρέστον), τον σκύλο σαν ιδέα, την ενσάρκωση της απόλυτης καλοσύνης, πίστης και ανιδιοτελούς αγάπης (και της εξυπνάδας, Θοδωρή Δημητρόπουλε, και της εξυπνάδας). Θα μιλήσω μόνο για τις γάτες.

Στο ισόγειο με μικρό κήπο που μένω, μαζεύονται συχνά πολλές από δαύτες. Χαριτωμένες είναι, όπως όλα τα ζωντανά, τις προάλλες μάλιστα αποφάσισα να τις ταΐσω μισό κιλό γαύρο τηγανητό. Ανάσταση θα κάνουν, σκέφτηκα. Αλλά όχι. Αργοπορημένη στο dinner ήρθε μόνο μια (από τις πέντε-έξι που κατοικοεδρεύουν εδώ), έφαγε 4 ψαράκια με διαλείμματα και αηδιασμένο ύφος δεν-πολυπεινάω-το-απόγευμα-βρήκα-κάτι-χαβιάρια-Beluga-στα-σκουπίδια. Όταν την πλησίασα διστακτικά για να της ΔΩΣΩ ένα χάδι, έκανε ένα απειλητικό “χσσααα” (σιγά, σε φοβηθήκαμε) και έφυγε.

Όχι, Θοδωρή Δημητρόπουλε, την γάτα για να την κερδίσεις δεν πρέπει “να κάνεις actually κάτι”, πρέπει να είσαι, ξερωγώ, ο γητευτής των γατών. Η υπακοή της πράγματι δεν θεωρείται δεδομένη – δεδομένη θεωρείται η ανυπακοή της. Η γάτα είναι ένα ζώο της ζούγκλας σε μικρογραφία, ένα πούμα τσέπης, ένα πλάσμα που δεν φτιάχτηκε για να ζει με τους ανθρώπους που τόσο σνομπάρει και φοβάται συγχρόνως. Μπορεί να συνυπάρξει μαζί σου μόνο αν τη λατρεύεις άνευ όρων, τρως στη μάπα τα νεύρα της και την αδιαφορία της και συνεχίζεις να της συμπεριφέρεσαι σαν να είσαι ο μπάτλερ της. Ενίοτε σου κάθεται να την χαϊδέψεις κιόλας. Μας υποχρέωσες, ζώον.

Σκύλο ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Ενας άντρας έχει σκύλο. Οχι γάτα. Γιατί όταν έχει όρεξη να θυμηθεί την παιδική του ηλικία θέλει να τρέξει, να παίξει μπάλα, να κυλιστεί στο χώμα. Κι αυτά μπορεί να τα κάνει μόνο ένας σκύλος. Α ναι. Οταν λέμε σκύλος εννοούμε κανονικός, μεγαλόσωμος, όχι αυτά τα πατσαβουράκια σαλονιού.

Οι 6 σκύλοι που είχα μέχρι τώρα (1 κόλει, 2 λυκόσκυλα, 3 μπασταρδάκια) μου έμαθαν ακριβώς αυτό. Οτι θέλω ένα κατοικίδιο που θα χαίρεται όταν με βλέπει, θα θυμώνει όταν δεν του κάνω τα χατήρια, θα κοιμάται έξω από το παράθυρό μου όταν είμαι μόνος. Αν θες καποιον να σε φτύνει συνέχεια, να είναι εκεί χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι και να ξεπορτίζει για μερικούς κεραμιδόγατους, μην πάρεις σκύλο και τον μιζεριάσεις. Βρες ένα γατάκι.

Πρασινομάτα γάτα ο Πάνος Κοκκίνης

Τα πράσινα μάτια μου προκαλούν σοκ δέος. Όπως αυτά τα -εντελώς γατίσια- που διαθέτει η γυναίκα μου. Όπως καταλαβαίνεις, δεν θα μπορούσα ποτέ να διαλέξω τον πιστό, χαζοβιόλη, μπουνταλά, Γκούφη, Πλούτο, Ραταπλάν «καλύτερο φίλο» του ανθρώπου. Κάτι τέτοιο θα ήταν απιστιά.

Εννοείται πως ξέρω πως είναι πανηλίθιο να νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις ποτέ μια γάτα να σε αγαπήσει, να σε χαιδέψει, να σου μείνει πιστή ή να έρθει και να σου φτιάξει την διάθεση όταν είσαι χάλια. Αλλά δεν σκοπεύω να σταματήσω να προσπαθώ. Ακόμη και αν ξέρω ότι, ενώ ο σκύλος θα γαβγίσει να σε σώσει από ένα εισβολέα, η γάτα είναι πιο πιθανό να λουφάξει σε μια γωνία και μετά να αρχίσει να τσιμπολογάει το πτώμα σου.

Γάτα η Έλενα Μπουζαλά

Η γάτα μου αρρώστησε. Δεν έτρωγε πια, αδυνάτισε τόσο πολύ που φαίνονταν τα κόκκαλά της. Δεν μπορούσε να φτάσει στην άμμο της και έχασε την αξιοπρέπεια της. Δεν μπορούσε να γρατζουνίσει το τζάμι στο σαλόνι μας ώστε να βγει έξω. Νιαούριζε με δυσκολία, χαϊδευόταν πιο πολύ, το βλέμμα της χαμήλωσε. Κοιμόταν με δυσκολία και έδειχνε να υποφέρει. Αυτός που την έδωσα για ευθανασία μετά από δύο μέρες μου είπε ότι έδειχνε καλύτερα και ίσως έπρεπε να μου την επιστρέψει. Το ίδιο βράδι άκουσα τον επιθανάτιο ρόγχο της στην αγαπημέμνη της θέση στο χαλί.

Σκύλο ο Ηλίας Αναστασιάδης

Σκύλαρο δηλαδή όπως εννοεί και ο Χρήστος. Δεν θα έχω ποτέ κατοικίδιο όπως λέει ο Θοδωρής, αλλά νιώθω ότι η ζωή είναι τόσο μικρή για να ασχολείσαι με το αν μια γάτα θα ξεχάσει/ξεπεράσει την ματαιόδοξη και παρτακική της φύση και θα παίξει μαζί σου. Μεγάλωσα σταθερά με 3 σκυλιά στην αυλή. Όταν μας εγκατέλειπε ένα, συμπληρώναμε την τριάδα με ένα καινούργιο. Αν εξαιρέσεις τις φορές που τα σκυλιά σφάζονταν μεταξύ τους -ίσως το πιο οδυνηρό και σκληρό θέαμα που θα έβλεπα μέχρι τα 15- τα σκυλιά ήταν 3 έξτρα δικοί μου άνθρωποι.

Λογικά, δεν θα ξαναέχω κατοικίδιο γιατί πλέον μένω μόνος και μετά βίας προλαβαίνω να φροντίσω τον εαυτό μου. Και τα κατοικίδια δεν μου φταίνε σε τίποτα.

Γάτα η Ιωάννα Μαμάη

Στη θέα αυτού του διλήμματος η αλήθεια είναι πως ένιωσα ένα τσίμπημα στην καρδιά. Γιατί άγγιξε έναν από τους φόβους μου. Τα σκυλιά. Πιο παλιά ο φόβος μου ήταν εντονότερος ωστόσο ακόμα και σήμερα αν δω ένα μεγαλόσωμο να κινείται προς το μέρος μου νιώθω τα άκρα μου να μην υπάρχουν και με πιάνει ταχυκαρδία. Σιγά σιγά άρχισα να τα παρατηρώ και να βλέπω μερικά τι φατσούλες έχουν και να τα συμπαθήσω κάπως. Ωστόσο, η μια και μοναδική pet αγάπη είναι οι γάτες. Αν υπάρχουν και άλλες ζωές σίγουρα σε κάποια από τις προηγούμενες θα ήμουν γάτα. Είναι χαδιάρες, ναζιάρες και μέσα στην τσαχπινιά. Σου έρχεται να τις αγκαλιάσεις συνεχώς και να τις χαϊδεύεις. Και δυστυχώς όταν δε ζεις μόνος η απόκτηση γάτας φαντάζει μακρινό όνειρο. Σνιφ

Σκύλο ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Σκύλοι=καλό. Γάτες=κακό. Τόσο απλά. Οι σκύλοι πρεσβεύουν χαρακτηριστικά που εκτιμά ο καθένας. Είναι πιστοί, καλόβολοι, προστατευτικοί, συνήθως υπάκουοι και κυρίως εύκολοι: ειδικά τα λυκόσκυλα (είχα δύο μικρός και δύο σε μεγαλύτερη ηλικία- που πήραν τα ονόματα τους από μεγάλους σουτέρ όπως ο Ρέτζι Μίλερ κι ο Ιγκόρ Κουντέλιν) στα λένε όλα με τα… αυτιά τους. Από τη θέση που βρίσκονται καταλαβαίνεις ακριβώς σε τι συναισθηματική κατάσταση βρίσκονται ή τι “σκέφτονται”: αν είναι επιθετικά, αν είναι χαλαρά, αν κάνουν χαρές, αν παρατηρούν κάτι περίεργο. Συν του ότι οι σκύλοι είναι α) εξυπνότεροι (δεν έχω δει γάτα να συνεργάζεται με την αστυνομία), β) χρησιμότεροι (παρέα, φύλακες) είναι και πιο όμορφοι.

Οι γάτες από την άλλη είναι του διαβόλου. Κάνουν ενοχλητικούς θορύβους, ειδικά όταν μπλέκουν σε καυγά και γενικά εξαντλούν όλα τα πλεονεκτήματα τους όταν κάνουν – προφανώς επίτηδες όταν κατάλαβαν ότι έχει μεγάλη επιτυχία – το κόλπο “κοίτα με, κυνηγάω την κλωστή”. Σατανικά πλάσματα, η επιτομή του “παρτάκια”. Κάνουν μαλαγανιές μόνο όταν θέλουν κάτι, δεν δένονται ποτέ με τα αφεντικά τους και κάνουν γενικά ότι γουστάρουν. Βολτάρουν όλη μέρα και επισρέφουν σπίτι το βράδυ. Τι το κάναμε δηλαδή εδώ; Ξενοδοχείο;

Γάτα ο Στέλιος Αρτεμάκης

Πραγματικά θα ήθελα ένα σκύλο. Μυώδη, μοβόρο, κατρούλη και χέστη. Έτσι, χωρίς περιστροφές. Να τον βγάζω βόλτα νηστικό και να ορμάει στους άλλους σκύλους και στους ιδιοκτήτες τους. Να τον παίρνω μαζί μου για καφέ τα πρωινά και να τινάζεται εκτοξεύοντας τα σάλια του στους άλλους ιδιοκτήτες σκύλων που πίνουν καφέ τα πρωινά αραχτοί με το κανίς τους. Να τον βλέπει το πουντλ και να φεύγει από την καφετέρια. Να τον παίρνω στην παραλία και να κατουράει στην πετσέτα τους, να σκαλίζει τα πράγματα τους με τη μουσούδα του. Γι’ αυτούς τους λόγους τον θέλω. Κατά τα λοιπά προτιμώ θα προτιμούσα μια γάτα που είναι αξιοπρεπής και διακριτική μέχρι τέλους που λέει και η Μπουζαλά.

Γάτα ο Μάνος Χωριανόπουλος

Η απάντηση μοιάζει  προφανής, αλλά δεν είναι. Αν μιλάγαμε για γκόμενες, ο σκύλος θα ήταν σύζυγος και η γάτα απωθημένο- η γκόμενα που δεν κατέκτησες ποτέ (αγαπητοί κτηνοβάτες, δεν είμαι ένας από σας, ένα παράδειγμα δίνω).

Εξηγούμαι. Την ώρα που ο σκύλος, αφού πρώτα έχει βουτήξει σε μια λασπωμένη λακούβα, βρίσκεται στην αγκαλιά σου, η γάτα δεν σου έχει ρίξει ούτε μια ματιά.

Η αλαζονεία της γάτας και η δυσκολία να την προσεγγίσεις με γοήτευε από μικρό, όταν έπαιρνα λουκάνικα και έβγαινα στη γειτονιά για να μαζέψω μπάσταρδα γατάκια.

Η πλειοψηφία προτιμά τα σκυλιά και δεν είναι παράλογο. Ο σκύλος φύλακας, ο σκύλος κυνηγός, ο σκύλος που βγάζει το αφεντικό του από τη φωτιά και άλλα πολλά, όλα δεκτά και πραγματικά.

Αν το καλοσκεφτούμε όμως τις πιο επικίνδυνες αποστολές τις αναλαμβάνει η γάτα. Σκεφτείτε τις εξής φράσεις. «Έμεινε γεροντοκόρη και ζει με τις γάτες της». «Είναι ο πιο παράξενος του κόσμου και ζει μόνο με μια γάτα». «Η θεία Σούλα, άφησε μουστάκι και ζει με μια γάτα στο χωριό. «Η γιαγιά Ευτέρπη, έχει πάρει στο σπίτι της 100 γάτες και βρωμάει γατίλα όλο το τετράγωνο». «Πέθανε ξεχασμένος και τον έφαγαν οι γάτες του».

Θέλει 7 ψυχές για να αντέξεις όλα τα παραπάνω.

Και όποιος δεν πείστηκε, ας σκεφτεί κάτι πολύ απλό. Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι.

Σκύλο ο Μάνος Μίχαλος

Όσο και αν τα τελευταία χρόνια δέχθηκα επιθέσεις γλυκύτητας από γάτες, όσο και αν μου κούνησαν την ουρά τους σαν γυναίκες, έτοιμες να σε κερδίσουν και μετά όμως να σε αφήσουν συνάμενες κουνάμενες και να πάνε στον επόμενο, όσο και αν η γάτα όταν κάνει νάζια, ο σκύλος αισθάνεται άβολα και νιώθει ότι χάνει το αφεντικό του, ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου θα παραμείνει για πάντα ο σκύλος. Αυτός ο σκύλος που περιμένει πώς και πώς να γυρίσεις σπίτι, αυτός που αν σε δει τσαντισμένο θα κάτσει δίπλα σου, λες και το ζήτησες, αυτός που έχει πρωταγωνιστήσει στον Μπετόβεν και σε άλλες δεκάδες ταινίες, αποδεικνύοντας ότι είναι ο μεγαλύτερος σταρ των τετράποδων, κατοικίδιων ζώων. Και αν δεν θέλετε όλα αυτά, έχω και ένα ακόμη επιχείρημα: είναι καλό να σε πουν “γάτα”, γιατί θα σημαίνει ότι είσαι έξυπνος, αλλά είναι καλύτερο να σε πουν “σκύλο”, γιατί θα σημαίνει ότι αντέχεις πολλά.

Σκύλο ο Θανάσης Κρεκούκιας

Ευαίσθητο θέμα. Και δύσκολο. Ειδικά για κάποιον που έχασε τον φίλο του πριν λίγους μήνες. Εκείνο το πρωινό του περασμένου Μαρτίου, όταν ξύπνησα ξέροντας ότι σε λίγο θα ερχόταν ο κτηνίατρος να κάνει ευθανασία στον Φιντέλ, έζησα τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Είχα καθίσει δίπλα του και αυτός είχε ακουμπήσει τη μουσούδα του πάνω στο πόδι μου ακούγοντας όσα του έλεγα. Το πόσο τον αγαπούσα, τη συγνώμη που του ζητούσα για τις φορές που τον στεναχώρησα, το πόσο θα μου έλειπε. Μια χάρη του είχα ζητήσει. Εκεί που θα πήγαινε, να μη με ξεχάσει. Και αυτός, κοιτάζοντάς με με τα γλυκά, υπέροχα μάτια του, μου είχε υποσχεθεί ότι στο λούνα παρκ των σκύλων που θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή του, θα με θυμόταν πάντα και θα με αγαπούσε. Και αμέσως μετά, με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, έφαγε την αγαπημένη του λιχουδιά, ένα τοστ.

Δεν αντιπαθώ – πλέον – τις γάτες. Αλλά με τα σκυλιά λιώνω. Η ψυχή τους και η καλοσύνη τους βγάζει όλη την τρυφερότητα και τη στοργή από μέσα μου. Και αυτό είναι ανεκτίμητο συναίσθημα. Σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Και για να το ελαφρύνουμε λίγο, σκύλο γιατί ακόμα και ο Cat Stevens τραγούδησε «I love my dog».

Σκύλο ο Πάνος Βελαχουτάκος

Ο σκύλος είναι πιστός. Σου κάνει χαρούλες. Σε βλέπει και η ουρά του πηγαίνει πέρα δώθε από λαχτάρα. Σε γλύφει όχι γιατί είναι γλύφτης αλλά από αγάπη. Μου ‘χει τύχει να δω σκύλο να κατουριέται από ευτυχία (ή αυτό ή με φοβόταν). Το ότι είναι και φύλακας το παραβλέπω. Βάλε συναγερμό.

Η γάτα είναι ανεξάρτητη. Κάποια μέρα θα ανοίξει την πόρτα και θα φύγει. Και δεν θα κοιτάξει πίσω. Μαγκιά της αλλά δεν είναι ότι χρειάζομαι στη ζωή μου.

Η γάτα απλά θέλει κάτι από σένα. Είναι μαζί σου από συμφέρον, για αυτά που της προσφέρεις. Θα φύγει με τον πρώτο που θα της κάνει τα γλυκά μάτια. Είναι άπιστη η ρουφιάνα.

Στερεότυπα; Ίσως.

Δεν βλέπω την πραγματική αγάπη του σκύλου σαν δουλοπρέπεια. Σε αγαπάει. Χωρίς όρους.

Μπόνους: Ο σκύλος είναι η καλύτερη συντροφιά για τα παιδιά σου. Θα μάθουν τόσα πολλά από αυτόν. Βέβαια και στις δύο των περιπτώσεων τα παιδιά σου θα βιώσουν και την απώλεια γιατί δυστυχώς τα κατοικίδια ζουν λιγότερο από μας. Μελό. Σόρι.
Σκύλο λοιπόν. Να του πετάω το ξύλο και να το φέρνει πίσω. Να παίρνει αγκαλιές τα παιδιά μου. Να την πέφτει στις σκυλίτσες της γειτονιάς όταν τον βγάζω βόλτα.

Γάτα η Ρομίνα Δερβεντλή

Ξέρω ότι θα έπρεπε να ψηφίσω σκύλο. Είναι το πολιτικώς ορθό, το σωστό, το λογικό, το αποτέλεσμα που πρέπει να βγει για να μην χαλάσει η ισορροπία του σύμπαντος.  Η ιδανική -χολιγουντιανή- οικογένεια, έχει σπίτι με κήπο, τρία παιδιά κι ένα γκόλντεν ριτρίβερ να περνάει μπροστά από το τζάκι. Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, όχι η συμφεροντολόγα και ύπουλη γάτα. Τελικά έχω πειστεί ότι όλη αυτή η προκατάληψη ενάντια στην γάτα έχει βγει από ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ γάτα. Το ξέρω, γιατί κάποτε ήμουν κι εγώ έτσι.

Πλέον έχω δει τα πράγματα από άλλη σκοπιά. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ένας από τους λόγους που θέλουμε να πάρουμε σκύλο είναι επειδή είμαστε ανασφαλείς και ζητάμε απεγνωσμένα την επιβεβαίωση. Θέλουμε ένα τετράποδο να μας αγαπάει δίχως όρους, να εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς και να μας καλωσορίζει στην πόρτα. Η γάτα είναι ανεξάρτητη και θα σε γράψει και στα @@ της αν δεν γουστάρει. Γιατί να πάρεις κατοικίδιο που δεν θα κάθεται σούζα σε ότι λες και θα έχει τη δική του προσωπικότητα ανεξάρτητα από τις διαταγές και τις ορέξεις σου; Αν αυτό δεν είναι εγωιστικό, κύριε φιλόζωε, τότε τι είναι;

Η γάτα είναι παιχνιδιάρα, χαδιάρα, έξυπνη, αστεία και δεν χρειάζεται ντάντεμα. Θα μπορούσα να γράφω σελίδες με γατίσιες ιστορίες που δείχνουν το λόγο που τις διαλέγω, αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν χρειάζεται. Όποιος είχε ποτέ γάτα, με καταλαβαίνει. Αυτός που δεν είχε ποτέ, δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσει. Όπως είπα, το ξέρω, γιατί κάποτε ήμουν κι εγώ έτσι.

Αισθάνομαι τύψεις απέναντι στον προηγούμενο εαυτό μου (και στα σκυλιά μου) που διάλεξα γάτα. Αλλά εκεί φαίνεται  η σημασία της απόφασης και η δύναμη της πανούργας γατίσιας πονηριάς. Κατάφερε με λίγα γουργουρίσματα να μου αλλάξει γνώμη. Και δεν είναι λίγο,κύριοι, να αλλάξεις την γνώμη ενός ανθρώπου που μέχρι πριν 3-4 χρόνια στράβωνε αν άκουγε ότι προτιμάς τις γάτες και πίστευε ότι πραγματικά κάτι στραβό πρέπει να πηγαίνει με εσένα.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… ΣΚΥΛΟΣ ΜΕ 53,3%

Μεγάλο ντέρμπι. Τελικός! Κρίθηκε στο ένα γαύγισμα παραπάνω. Παρά την αξιότιμη προσπάθεια -δεδομένων και των φυσικών ντεσαβαντάζ- της γάτας.

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ…

 

ή