Σουβλάκια, μπίρες και δερμάτινα – Τσικνοπέμπτη με τους Χαρλεάδες της Αθήνας
Βρεθήκαμε στο Club Hellas στο Περιστέρι για να φάμε, να πιούμε και να μάθουμε τα πάντα για την Ελληνική Λέσχη Φίλων Μοτοσυκλέτας Harley-Davidson.
- 12 ΜΑΡ 2024
Ό,τι πιο κοντινό σε καθημερινές αστρικές εκρήξεις μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος χωρίς φυσικά να επηρεαστεί από αυτές, είναι μάλλον εκείνες που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό της εξάτμισης μιας Harley-Davidson. Μέχρι να σβήσει ο κινητήρας της, ο ήχος είναι εκκωφαντικός, βγαλμένος από τα σπλάχνα της Γης ή τουλάχιστον από τις γεμάτες γρέζι φωνητικές χορδές του Tom Waits.
Ξέρεις ότι πλησιάζει, καταλαβαίνεις ότι από στιγμή σε στιγμή ένα θηρίο πολλών κυβικών θα εμφανιστεί μπροστά σου πριν καν δεις τον οδηγό της να κάνει τα απαραίτητα βήματα προς τα πίσω για να την παρκάρει.
Έτσι έγινε και την Τσικνοπέμπτη (07/3), όταν επισκέφτηκα την Ελληνική Λέσχη Φίλων Μοτοσυκλέτας Harley-Davidson, στην οδό Αγίας Παρασκευής στο Περιστέρι. Ο ήχος των μοτοσυκλετών έφτανε στα αφτιά μου πριν βρεθούν οι ίδιες και οι αναβάτες τους στο οπτικό μου πεδίο, ένα πεδίο ήδη περιορισμένο από τον καπνό της ψησταριάς που βρισκόταν στα αριστερά μου.
Το πρώτο τραγούδι που άκουσα από τα ηχεία καθώς πλησίαζα στον εξωτερικό χώρο της λέσχης ήταν το «Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο» του Σταύρου Ζώρα (συνήθως παίζουν ροκ και μέταλ), ένα εκπληκτικό, τρυφερό τραγούδι από τα late 60s. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο από τους μαυροντυμένους -πολύ σκληρούς πριν τους γνωρίσω- Χαρλεάδες που έριχναν τα κρέατα στη φωτιά. Τελικά, πολλά από αυτά που έμαθα δεν τα περίμενα αν και γι’ αυτό ευθύνεται το Netflix, όπως μου είπε χαριτολογώντας ο Βασίλης Μακρυδάκης, ο γραμματέας του Club Hellas.
Η συνάντησή μας με τον Βασίλη ήταν προγραμματισμένη για λίγο μετά τις 8 το βράδυ και μέχρι να φτάσει, τον περίμενα σε έναν μεγάλο ξύλινο πάγκο στην είσοδο. Από μπροστά μου περνούσαν διάφοροι τύποι με δερμάτινα γιλέκα, τατουάζ, δαχτυλίδια και αλυσίδες, ψαρομάλληδες που καταλάβαινες από την πρώτη ματιά πως έχουν περάσει περισσότερες ώρες πάνω στις Harley παρά στις πολυθρόνες τους.
Δύο τύποι συζητούσαν πάνω από ένα βαρέλι με το λογότυπο της λέσχης και εγώ έψαχνα μάταια την κατάλληλη στιγμή να τους διακόψω, να σπάσω τον πάγο, να πω κάτι. Τελικά δεν χρειάστηκε, το έκαναν εκείνοι: «Φίλε, θέλεις μια μπίρα;». Τότε άρχισαν όλα να κυλούν όπως οι ρόδες των Harley στους δρόμους του Περιστερίου που κατέφθαναν η μία μετά την άλλη.
34 χρόνια Club Hellas
Σε λίγο καιρό από τώρα, η λέσχη θα κλείσει τα 34 χρόνια ζωής. Το Club Hellas, όπως είναι ευρύτερα γνωστό, είναι μία από τις παλαιότερες και πλέον αναγνωρισμένες ομάδες μοτοσυκλετιστών στην Ελλάδα και δεν έχει καμία σχέση ή εξάρτηση από τη Harley-Davidson, εκτός φυσικά από την αγάπη και τον θαυμασμό που μοιράζονται τα μέλη της για τα θρυλικά μηχανήματα που κατασκευάζει.
«Η λέσχη ξεκίνησε επίσημα το 1990 από 20 ιδρυτικά μέλη», λέει ο Βασίλης. «Η ιδέα υπήρχε στο μυαλό μιας παρέας με Harley πολύ πιο νωρίς, από τη δεκαετία του ‘80. Ήταν η ανάγκη να βρουν ανταλλακτικά, που τότε ήταν δυσεύρετα, να ανταλλάξουν απόψεις για τις μοτοσυκλέτες τους, να ταξιδέψουν. Όλα αυτά τους ώθησαν να δημιουργήσουν τη λέσχη μας. Σήμερα από τους είκοσι ιδρυτικούς είναι ενεργοί οι τρεις: O Λεωνίδας Δημόπουλος, ο Μπάμπης Κοτσαηλίδης και ο Δημήτρης Μούκας, οι οποίοι απολαμβάνουν, χαίρουν τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων μας. Αν δεν ήταν τότε αυτοί, δεν θα ήμασταν σήμερα εμείς».
Ο χρόνος προκαλεί φθορές, τόσο στο ανθρώπινο σώμα όσο και στις ιδέες που γεννούν την εκάστοτε συνθήκη, ειδικά όταν το gap μεταξύ της σύλληψης και του τώρα είναι μεγάλο. Δεν ισχύει το ίδιο και για το Club Hellas, το οποίο εδώ και 34 χρόνια παραμένει πιστό στις αρχές του. Είναι η ανάγκη για οργάνωση, η προώθηση του μοτοσυκλετισμού, του τουρισμού και της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό.
«Επίσης στους σκοπούς και τα ενδιαφέροντα της λέσχης είναι η φιλανθρωπική δραστηριότητα. Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τότε. Ψάχνουμε ανταλλακτικά (τα οποία βρίσκουμε βέβαια σήμερα πιο εύκολα), συζητάμε για τις αγαπημένες μας μοτοσυκλέτες, οργανώνουμε ταξίδια και προσπαθούμε να περνάμε καλά. Υπάρχει και αυτός ο χώρος που είναι πλέον σπίτι μας, το Clubhouse», εξηγεί.
Ο Πρόεδρος
Ένας ψηλός άντρας με μεγάλες πλάτες και καπέλο έκανε τη βόλτα του στον εξωτερικό χώρο της λέσχης. To jacket του έδειχνε βαρύ από τα γαλόνια. Ήταν ο Τάσος Μεταξάς, ένας από τους πιο γνωστούς και καταξιωμένους δασκάλους στο χώρο των πολεμικών τεχνών και πρόεδρος του Club Hellas. Ευγενικός και με διάθεση για κουβέντα, πέρασε αρκετό χρόνο πάνω από το βαρέλι μου όσο οι εντυπωσιακές Harley ανέβαιναν το κράσπεδο για τις απαραίτητες φωτογραφίες. Η πιο άγρια και συγχρόνως πιο γλυκιά μελωδία πλημμύρισε ξανά το τετράγωνο. Την ίδια στιγμή, από τα ηχεία ακούγονταν από Τρύπες μέχρι και Τζίμης Πανούσης.
Ο Τάσος είναι πρόεδρος από τον Οκτώβριο του 2023, αλλά έχει διατελέσει και στο παρελθόν μέλος του ΔΣ, σχεδόν σε όλες τις βασικές θέσεις και για πολλά χρόνια πρόεδρος στο Πειθαρχικό. «Βλέπεις, τα 30 χρόνια μέλος είναι βαριά», εξηγεί ο Βασίλης. «Στις αρμοδιότητες του προέδρου είναι η εκπροσώπηση της λέσχης μας στους διάφορους φορείς, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό και βέβαια πάντα έχει την εποπτεία των αποφάσεων του ΔΣ καθώς και ένα λόγο παραπάνω».
Η αλήθεια είναι πως ό,τι είχα στο μυαλό μου σταδιακά διαλυόταν όπως το σύννεφο καπνού από την ψησταριά που δούλεψε στα κόκκινα, γεμίζοντας τα πιάτα μας με σουβλάκια. Ο Νίκος πηγαινοερχόταν εντός και εκτός της λέσχης και σε κάθε ευκαιρία, ρωτούσε αν θα ήθελα μία ακόμα μπίρα. Παρεμπιπτόντως, φτιάχνεται στον Ασπρόπυργο με την πολύτιμη βοήθεια ενός μέλους -εξού και το λογότυπο.
Ο χώρος άρχισε να γεμίζει με κόσμο, γυναίκες και παιδιά και ό,τι είχε δημιουργήσει η φαντασία μου πριν πατήσω το πόδι μου στο Περιστέρι, έδωσε τη θέση του στην πραγματικότητα. «Δεν υπάρχει ιεραρχία έτσι όπως την εννοείς. Όλα τα μέλη της λέσχης, άσχετα από την κοινωνική τους τάξη, είναι απολύτως ισότιμα μεταξύ τους. Εντάξει, ο πρόεδρος είναι ο πρόεδρος αλλά μέσα σε όλο αυτό, ο χαρακτήρας είναι που μετράει, όχι η θέση. Εγώ ως γραμματέας έχω στις αρμοδιότητες μου κυρίως τη γραφειοκρατία της λέσχης την επικοινωνία με τις λέσχες του εξωτερικού και την Πανευρωπαϊκή Ομοσπονδία Λεσχών H-D, στην οποία ανήκουμε.
»Όπως όλα τα μέλη του ΔΣ και εγώ συμμετέχω στη διοργάνωση των εκδηλώσεων της λέσχης μας και είμαι σχεδόν πάντα παρόν. Μην το ακούς ως κάτι χαλαρό. Έχει πολλές υποχρεώσεις η λέσχη. Επίσης ο Βασίλης Πέτσας είναι Αντιπρόεδρος της λέσχης και αντικαθιστά τον πρόεδρο όπου χρειαστεί καθώς επίσης έχει στις αρμοδιότητες του το Clubhouse ενώ ο ταμίας μας είναι ο Νίκος Φρόνιμος, o τσάρος των οικονομικών μας, η μάνα της λέσχης. Χωρίς αυτόν δεν κινείται τίποτα όπως καταλαβαίνεις. Στις δημόσιες σχέσεις είναι ο Δήμος Αναπλιώτης, τα PR μας δηλαδή».
Η απόδραση από την πραγματικότητα και το Netflix
Τα μέλη του Club Hellas είναι αισίως πάνω από 170 και σχεδόν όλα είναι ενεργά. «Μια οικογένεια με 170 μέλη σε όλη την Ελλάδα». Υπάρχει και το chapter στη Θεσσαλονίκη, που επισκέπτονται τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο. «Η ζωή είναι πιο όμορφη με φίλους. Εδώ είμαστε μια μεγάλη παρέα με κοινή αγάπη για τις μηχανές Harley. Αυτό βασικά είναι που προσελκύει νέα μέλη. Βέβαια ο καθένας μπαίνει στη λέσχη και για δικούς του λόγους και σε αυτό το σημείο έρχεται η λέσχη να προστατευτεί, με έναν πολύ ξεχωριστό και ιδιαίτερο μηχανισμό που αποβάλει όποιον δεν την αγαπάει πραγματικά».
Πώς μπορεί να γίνει κάποιος μέλος στην Ελληνική Λέσχη Φίλων Μοτοσυκλέτας Harley-Davidson; «Η διαδικασία για να γίνει κάποιος μέλος είναι σχετικά απλή. Πρέπει να είναι ιδιοκτήτης Harley και να προταθεί από δύο μέλη. Στη συνέχεια περνάει μια χρονική περίοδο ως δόκιμο μέλος. Εκεί τσεκάρουμε αν κάνει για τη λέσχη και αυτός τσεκάρει αν του κάνουμε εμείς».
Η λέσχη για τους περισσότερους είναι το δεύτερο σπίτι τους. Συγκεντρώνονται σε αυτή κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, συζητούν, παίζουν μπιλιάρδο και κανονίζουν τις επόμενες εξορμήσεις. Αυτό είναι το Club Hellas. «Για μας, η Harley δεν είναι μια συνηθισμένη, απλή μηχανή. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι σχεδόν τρόπος και στάση ζωής. Η απόδραση μας από την πραγματικότητα. Λέω σχεδόν, διότι όλοι έχουμε την καθημερινότητα μας».
Όσο περνούσε η ώρα και η οικειότητα με τους Χαρλεάδες της Αθήνας μεγάλωνε, σκέφτηκα πόσο γρήγορα βρέθηκα από το ένα άκρο στο άλλο. Στην αρχή, πίστευα πως θα συναντήσω μερικούς τύπους που ναι μεν συμφώνησαν να μιλήσουν, αλλά θα έκαναν τη ζωή μου δύσκολη. Στην πορεία, σκέφτηκα πόσο λάθος έκανα. «Φταίει ξεκάθαρα το Χόλιγουντ. Πάντα το απαγορευμένο, το εκτός πλαισίου, το κακό παιδί ασκούσε μια γοητεία στους ανθρώπους. Ακόμη και η πιο εμβληματική ταινία με μοτοσυκλέτες, η οποία καταγγέλλει τη βία, το Easy Rider, αφορά δυο παράνομους μοτοσυκλετιστές. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Μέσα από τις λέσχες ο άνθρωπος κοινωνικοποιείται, δημιουργούνται φιλίες ακόμη και συγγενικές σχέσεις, κουμπαριές. Όταν συνταξιδέψεις με κάποιον και μάλιστα στο εξωτερικό δένεσαι περισσότερο. Γίνεσαι αδελφός».
Η δεύτερη, λανθασμένη όπως αποδείχθηκε εντύπωση που είχα σχηματίσει, ήταν βασισμένη σχεδόν εξ ‘ολοκλήρου σε διάφορες streaming πλατφόρμες (βλέπε Netflix), αλλά και στη γενικότερη εικόνα των «κακών παιδιών» που έχει -και πάλι λανθασμένα- επικρατήσει. Όχι, δεν υπάρχουν κόντρες με άλλες λέσχες -στην Ελλάδα τουλάχιστον. «Για αυτό ευθύνεται το Netflix, φίλε» λέει ο Βασίλης και γελάει. Τι κόντρες να υπάρχουν; Με τις άλλες λέσχες υπάρχει αμοιβαίος αλληλοσεβασμός και αλληλοεκτίμηση. Συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις τους και έρχονται στις δικές μας. Μην ψαρώνετε με την τηλεόραση».
Οι συνεργασίες, τα μελλοντικά σχέδια και οι φιλανθρωπίες
Το Club Hellas ανήκει στην Πανευρωπαϊκή Ομοσπονδία Λεσχών H-D, η οποία αυτή τη στιγμή μετράει πάνω από 100 λέσχες και σχεδόν 34.000 μέλη. Κάθε χρόνο, γίνεται η πανευρωπαϊκή συνάντησή τους, σε διαφορετική χώρα κάθε φορά. Το 2023, έγινε στην Ηγουμενίτσα και οργανώθηκε από τους ίδιους ενώ φέτος, θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο στην Τσεχία (Μπρνο) καθώς και ένα President’s Meeting, όπου συναντιούνται τα ΔΣ όλων των λεσχών για να λύσουν τα θέματα που προκύπτουν.
«Έχουμε άψογες σχέσεις με τις λέσχες της Ιταλίας, τους Ολλανδούς, τους Τσέχους, τους Σουηδούς και τους Μαλτέζους. Έχουμε αδελφοποιηθεί με τη λέσχη των MAD HELLAS, οι οποίοι είναι Έλληνες στη Γερμανία, δεύτερης τουλάχιστον γενιάς και έτσι μας συνδέει ένας πολύ ιδιαίτερος δεσμός», λέει ο Βασίλης.
Εκτός από τα ταξίδια και το bonding με όσους μοιράζονται την ίδια αγάπη για τις μοτοσυκλέτες της Harley-Davidson, στους σκοπούς και τα ενδιαφέροντα της λέσχης είναι και η φιλανθρωπική δραστηριότητα. «Κάθε χρόνο διοργανώνουμε τουλάχιστον μία φιλανθρωπική εκδήλωση και τα έσοδα μας πάνε καθαρά για αυτό τον σκοπό. Επίσης συμμετέχουμε σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις που οργανώνουν άλλες λέσχες».
Μια φωνή μας ενημέρωσε πως είχε φτάσει και επίσημα η ώρα του φαγητού και πως πρέπει να μπούμε μέσα. Οι περισσότεροι, βέβαια, είχαμε ήδη φάει από τα γνωστά «πρώτα» και έτσι, με ένα σουβλάκι στο χέρι, κάναμε τη γνωστή διαδρομή που περιορίστηκε στο άνετο εσωτερικό της λέσχης και στην «αυλή». Ο Νίκος και πολλά άλλα μέλη βρίσκονταν σε κίνηση: Επίβλεψη των παιδιών που έπαιζαν φλίπερ, πηγαδάκια, γέλια, πειράγματα και στο ενδιάμεσο, ερωτήσεις για το αν λείπει κάτι «στη φωτογράφο και τον δημοσιογράφο».
Η αλήθεια είναι πως δεν μας έλειψε τίποτα, ίσως μονάχα αυτή μυστικιστική, υπερβατική εμπειρία του να καβαλάς μια Harley-Davidson.
Περισσότερες πληροφορίες για την Ελληνική Λέσχη Φίλων Μοτοσυκλέτας Harley-Davidson, εδώ
