Σπαγγέτι ή πένες;

Πιστοί στις μακαρονάδες ως έθνος καλούμαστε να απαντήσουμε σε ένα φαινομενικά απλό αλλά ταυτόχρονα πολύ βασανιστικό δίλημμα όσον αφορά τα μακαρόνια που θέλουμε να φτάσουν στο πιάτο μας. Τα μακρουλά και λεπτά σπαγγέτι τα βάζουν με τις πένες του χαμηλού κέντρου βάρους.

Ψήφισε κι εσύ στο Αιώνιο Δίλημμα, με τα tweet buttons ή ένα σχόλιο στο τέλος του κειμένου.

Ακολουθούν οι ψήφοι των συντακτών του ONEMAN.

Σπαγγέτι ο Θανάσης Κρεκούκιας

Αυτά δεν είναι διλήμματα. Είναι σε δουλειά να βρισκόμαστε. Ποιες πένες; Είμαστε σοβαροί; Ναι, οκ, και ο Γρίμπιλας έχει παίξει μπάλα, αλλά έχει παίξει και ο Σαραβάκος. Τι ακριβώς συζητάμε εδώ; Δηλαδή όταν εγώ και άλλα 6-7 εκατομμύρια Έλληνες βλέπαμε πριν από 150 χρόνια τη διαφήμιση με τον Ακάκιο στην ΥΕΝΕΔ, πήγαινε το μυαλό μας στις πένες; Ξαναρωτάω. Πήγαινε το μυαλό μας στις πένες; Ποιες πένες; Είδε κανείς στην τριλογία του «Νονού», συνολικά γύρω στις 10 ώρες κινηματογράφου, τον Κόπολα να φτιάχνει πένες; Έστω μια φορά; Πένες; Ποιες πένες; Συγκεντρωθείτε. Τα είπαμε για τον Γρίμπιλα. Προφανώς και έχω φάει πένες. Προφανώς ο Γρίμπιλας και όλοι οι Γριμπιλαίοι αυτού του κόσμου έχουν παίξει μπάλα. Αλλά δεν κάτσαμε να τους συγκρίνουμε με τον Σαραβάκο. Υπάρχει ο βασιλιάς, υπάρχουν και οι υπήκοοι. Το λένε και οι Γραφές. Εν αρχή ην το σπαγγέτι. Όπως μας μαθαίνανε μικρούς στη μπάλα ότι εν αρχή ην το κοντρόλ. Έμαθε ποτέ ο Γρίμπιλας κοντρόλ; Όχι. Οπότε ποιες πένες; Είδε ποτέ κανείς στο σινεμά «πένες γουέστερν»; Όχι. Με «σπαγγέτι γουέστερν» μεγαλώσαμε, με «σπαγγέτι γουέστερν» θα φύγουμε, κούφια η ώρα. Η απόλαυση του να τυλίγεις στο πηρούνι σου το σπαγγέτι και να ξανατυλίγεις και να ματαξανατυλίγεις και να γουστάρεις και να γεμίζει το στόμα και να μπουκώνεις και να μπουκώνεσαι, ισοδυναμεί με τον οργασμό των ζυμαρικών. Έχετε τυλίξει πένες με το πηρούνι σας; Όχι. Ούτε και θα τυλίξετε ποτέ. Οπότε μην το ψάχνετε. Είπαμε, σπαγγέτι, αμέτι μουχαμέτι. Κατσαρόλες γεμάτες σπαγγέτι. Χύτρες γεμάτες σπαγγέτι. Σκάφες γεμάτες σπαγγέτι. Και επειδή είμαστε και παραδοσιακοί, η εντολή στον Ακάκιο είναι σαφής. Σαφέστατη. Τα μακαρόνια να είναι MISKO. Για να γουστάρουμε. Σπαγγέτι λέμε. Αλληλούια. Hallelujah!

Πένες ο Ηλίας Αναστασιάδης

Ξέρω ότι όλοι οι φίλοι και οι στενοί συγγενείς θα γελάσουν με την καρδιά τους ακούγοντάς το από μένα, αλλά θα το πω. Το φαγητό είναι παιχνίδι. Τα σχήματα, τα χρώματα και η λειτουργικότητα έχουν πολλαπλάσια σημασία για κάποιον αντικειμενικά μίζερο με το φαγητό σε σχέση με κάποιον πραγματικό food lover. Γι’ αυτό και η έμφυτη αγάπη μου για τα ζελεδάκια.

Οι πένες λοιπόν, λόγω σχήματος που τις καθιστά πιο μανιτζέβελες, κάνουν ένα πιάτο γεμάτο τέτοιες πολύ πιο ελκυστικό στα μάτια μου απ’ όσο θα φαινόταν ένα πιάτο με την αγαπημένη, πλην αόριστη και ακαθόριστη σπαγγέτι. Επίσης, μου αρέσει να τρώω με πιρούνι. Αγαπώ τις σούπες, δουλεύω και το κουτάλι δηλαδή, αλλά ο συνδυασμός πιρουνιού-κουταλιού που επιβάλλει ο ‘σωστός’ τρόπος εξαφάνισης μιας σπαγγέτι μακαρονάδας με βρίσκει απέναντι. Άμα είναι να βγάλουμε και βαλιτσάκι με εργαλεία για να φάμε ένα πιάτο φαΐ (και να μην πιτσιλίσουμε με σάλτσα τους συνδαιτυμόνες μας), να το κλείσουμε το μαγαζάκι. Θέλετε να βάλετε και έξτρα σάλτσα; Βάλτε. Αρκεί να υπάρχουν σαφή σχήματα στο πιάτο.

Σπαγγέτι ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Τις έχω εκτιμήσει πολύ τις πένες από τότε που μένω μόνος μου. Τις έχω εκτιμήσει γιατί τρώγονται ακόμα και κρύες την άλλη ημέρα στο γραφείο με λίγο βασιλικό, μια δεκαριά ντοματίνια, κατίκι και λίγη βινεγκρέτ. Οπότε μπράβο στις πένες, ένα ζεστό ποιητικό χειροκρότημα παρακαλώ. Αλλά. Οι πένες είναι λίγο ατσούμπαλες. Κάθε φορά που αποφασίζω να βάλω ένα τηγάνι μπροστά μου και να σωτάρω οτιδήποτε από λαχανικά σε κρέας για να το σβήσω με κάποιο κρασί ή σάλτσα και μετά να ρίξω μακαρόνια, όταν αυτό το κάνω με πένες, τις παρακολουθώ να στέκονται σχεδόν αμήχανα μέσα στο τηγάνι. Σαν να μην ξέρουν πού να πάνε. Σαν να μην καταλαβαίνουν τον σκοπό τους σε αυτή τη ζωή. Ενώ το σπαγγέτι, είτε είναι Νο6 είτε είναι Νο7, ξέρει πού πατάει. Ξέρει γιατί μπήκε στο τηγάνι. Για να τρυπώσει ανάμεσα στη σάλτσα, να παίξει φιδάκι με τις πιπεριές και τα μανιτάρια, να κάνει αδελφική παρέα με το bacon, να τυλίξει τις γαρίδες. Όταν λες μακαρόνια εννοείς σπαγγέτι.

Πένες ο Άλκης Βασιλείου

Μα αναγνώστη μου, είναι τώρα δίλημμα αυτό; Πένες βέβαια! Πένες και τίποτ’ άλλο. Πένες κι ας μη… μαγειρέψω ποτέ. Και επειδή ακριβώς ούτε έχω μαγειρέψει, ούτε και σκοπεύω να μαγειρέψω ποτέ, η γνώμη μου έχει διπλή βαρύτητα. Αντιμετωπίζω το όποιο δίλημμα έχει να κάνει με φαγητό αποκλειστικά και μόνο από τη σκοπιά αυτού -αυτουνού, αν προτιμάς- που το τρώει. Στα σπίτια των Βασιλείου τρώμε πολλά μακαρόνια. Από τότε που ήμουν παιδάκι και ήταν η «εύκολη λύση» γιατί η μαμά μου βαριόταν να μαγειρέψει, μέχρι που μεγάλωσα και παντρεύτηκα μια γυναίκα που εκτός από όμορφη είναι εκνευριστικά καλή μαγείρισσα, τα μακαρόνια καταλαμβάνουν ένα πολύ σημαντικό μερίδιο του εβδομαδιαίου διαιτολογίου μου. Μακαρόνια πολλά λοιπόν, αλλά σαν τις πένες τίποτα. Με σολομό. Σβησμένες με βότκα. Σε εντυπωσίασα;;; Το ξέρω! Είναι το μοναδικό που ξέρω να λέω! Τα υπόλοιπα ξέρω να τα τρώω.

Σπαγγέτι ο Πάνος Κοκκίνης

Οι πένες είναι για τους φλώρους. Εντάξει, όχι ακριβώς. Απλά αν είναι να φας μακαρόνι και να το ευχαριστηθείς, θεωρώ ότι οφείλει να έχει την ‘ουρά’ του. Να είναι παραδοσιακό, πατροπαράδοτο και  ‘επικίνδυνο’. Με την έννοια ότι πάντοτε είσαι μια λάθος κίνηση (αφού εννοείται ότι δεν χρησιμοποιείς πιρούνι) από το να παρασημοφορήσεις το t-shirt σου με λεκέ. Επίσης οι πένες, όσο εύχρηστες και αν είναι, έχουν κάπως μονοδιάστατο χαρακτήρα. Έρχονται σε ένα και μόνο μέγεθος. Ενώ το σπαγγέτι σου επιτρέπει να διαλέξεις (και να γεμίσεις το ντουλάπι σου) με όποια εκδοχή του σου ανοίγει την όρεξη τη συγκεκριμένη μέρα. Θέλεις να χώσεις τη μάνα σου να σου φτιάξει παστίτσιο; Πας με το πολύ χοντρό. Έχεις όρεξη για μακαρόνια με κιμά;  Διαλέγεις το μεσαίο (σόρι, δεν τα πάω καλά με τα μεγέθη. Εγώ ούτε μαγειρεύω, ούτε τα διαλέγω. Απλά τα καταβροχθίζω). Επιθυμείς κάτι πιο κομψό και ελαφρύ σε σάλτα; Τα λεπτά έρχονται να σου δώσουν τη λύση. Άσε που έτσι έχεις δικαιολογία να τρως καθημερινά μακαρόνια και πάλι να μην βαριέσαι. Η ‘δίαιτα’ που ακολουθούσα όλα τα χρόνια που ήμουν φοιτητής.

Πένες ο Μάνος Μίχαλος

Παλιότερα η απάντηση θα ήταν μονολεκτική, τύπου “πένες και βαριέμαι και να γράψω”, αλλά ύστερα από πολλά χρόνια πλύσης εγκεφάλου με σπαγγέτι από τη γυναίκα/σύντροφο/κλπ. χρειάστηκα μερικά δευτερόλεπτα για να αποφασίσω. Ναι, δευτερόλεπτα, δεν θα κάτσω να ρίξω και χαρτιά για να δω τι από τα δύο, όταν μάλιστα μιλάμε για ζυμαρικά, δηλαδή για το φαγητό με το οποίο μεγάλωσα, αγάπησα και δεν ξεπέρασα ποτέ. Ωστόσο, οι πένες θεωρώ πως σου δίνουν αρκετές δυνατότητες για συνταγές, είτε αυτές βασίζονται σε κόκκινη, είτε σε λευκή σάλτσα. Οι πένες, άλλωστε, είναι πιο εύκολες στο να τις φας και άστε τον Αναστασιάδη να λέει για κουτάλια και πηρούνια. Κουτάλια χρησιμοποιούν μόνο οι νότιοι Ιταλοί και η (πάλι) γυναίκα μου. Και ως γνωστόν εγώ και εκείνη, έχουμε έρθει από διαφορετικούς πλανήτες σε αυτή τη ζωή. Οπότε, πένες, χωρίς να το σκεφτώ παραπάνω.

Σπαγγέτι ο Στέλιος Αρτεμάκης

Αλήθεια, υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα πηρούνι στο δεξί, ένα κουτάλι στο αριστερό και ένα σπαγγέτι καλά σοταρισμένο στη σάλτσα του; Υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να το τυλίγεις ευλάβικα μέχρι να μην εξέχει ούτε χιλιοστό και να φέρνεις στο στόμα σου αυτή την τέλεια μπουκιά; Νομίζω μόνο ένα πράγμα. Να καρφώσεις το πηρούνι στο σπαγγέτι, να το τυλίξεις βιαστικά, να φέρεις όσα μπορείς στο στόμα σου και τα υπόλοιπα να τα κόψεις με τα δόντια αφήνοντάς τα να πέσουν πάλι στο πιάτο. Θέλω να πω, δεν είναι τεράστια η διαφορά με τις πένες που δεν μπορεί να κάνεις ούτε το ένα ούτε το άλλο; Και η όλη φάση με κάνει να αναρωτιέμαι πως στο καλό τρώγονται αυτές οι πένες. Σοβαρά τώρα, με κουτάλι σα να τρως σούπα; Με πηρούνι καρφώνοντας τις πένες μία μία; Μπορείς να φανταστείς τον Τόνι Σοπράνο να τρώει πένες;

Σπαγγέτι η Ρομίνα Δερβεντλή

Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου δίνεται το βήμα για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Όταν μιλάμε για μακαρόνια μιλάμε πάντα για σπαγγέτι. Το “αχ, να είχα μια μακαρονάδα με κιμά τώρα” δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να υπονοεί πένες με κιμά. Ιεροσυλία. Ναι, ξέρω, στις πένες η σάλτσα και οι κιμαδόκοκκοι μπαίνουν μέσα στις τρυπούλες και γουστάρεις. Κι εγώ ερωτώ: κουλός είσαι να τις πάρεις με το πιρούνι σου που στροβιλίζεται ομοιόμορφα και μελωδικά πάνω στα καλοβουτυρωμένα σου σπαγγετίνια; Τόσο κόπο σου κάνει; Το φτωχό μου μακαρονομυαλό αδυνατεί να το συλλάβει αφού είμαι ικανή να μην φάω μακαρονάδα αν είναι με πένες ή οτιδήποτε άλλο εκτός από μακρουλά σπαγγέτι. Και αν με γνώριζες, θα ήξερες ότι έχω κάνει μεγάλη καριέρα στις μακαρονοφαγίες, είμαι το πρώτο όνομα της pastaς (δεν άντεξα, συγνώμη). Οπότε γιατί να αφήσω το στομάχι μου να κλαίει για μια πένα;  Σπαγγέτι παντού και πάντα. Τα άλλα είναι για τους ξενέρωτους.

Σπαγγέτι ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Δεν ξέρω καν τι ακριβώς ήταν αυτό που έτρωγε ο Καπαμαρού, αλλά σχεδόν ενστικτωδώς, το σπαγγέτι έχει συνδεθεί στο μυαλό μου με την κραυγή ΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ και έναν υστερικό τρόπο κατανάλωσής της. Ίσως επειδή έτσι κάπως τρώω κι εγώ. Μου μίλαγε αυτό το πράγμα. Άμα δεν ραντίσεις τριγύρω με λίγη σάλτσα ενώ τρως λαίμαργα, είναι σα να μην έχεις φάει. Έτσι λέγαν οι αρχαίοι. Και ποιος είμαι εγώ για να διαφωνήσω. Επίσης σπαγγέτι φτιάχνω άνετα τοπ-5 αγαπημένων, που μάλιστα αλλάζει κιόλας κάθε τρεις και λίγο, ενώ πένες, τι; Καταρχάς πένες είναι αυτό με το οποίο παίζεις κιθάρα, ΟΚ; Και κατά δεύτερον δεν έχω 5 αγαπημένους τρόπους να τις τρώω. Αν δεν μπορείς να φτιάξεις τοπ-5 για κάτι σημαίνει πως δεν το γουστάρεις αρκετά.

Σπαγγέτι ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Ένα μικρό ταξίδι στο μυαλό του Στέφανου: Όλα τα ζυμαρικά είναι μακαρόνια. Όλα τα μακαρόνια είναι σπαγγέτι. Δηλαδή, στο κεφάλι μου όλα αυτά είναι το ίδιο πράγμα. Έτσι. Όμορφα πράγματα. Ατόφια και κομπλεξικά. Και για να μην ξεχνιόμαστε πάστα είναι μόνο η σοκολατίνα. Μακαρόνια, καλά σπαγγέτι αφού επιμένετε, έμαθα να τρώω, είτε με κόκκινη σάλτσα, είτε με κιμά, ακόμη και κινέζικα. Αυτά ήταν το πρώτο πράγμα που κατάφερα να μαγειρέψω, αυτά τρώω ανά δύο ημέρες σε βαθμό inside joke στο γραφείο, χάρις σε αυτά μπήκα στο βιβλίο γκίνες. Κανείς Καπαμαρού, Θοδωρή.

Όλα τα άλλα απλά υπάρχουν για να πιάνουν χώρο στον κατάλογο των εστιατορίων. Τορτελίνια, λαζάνια, φιογκάκια, ταλιατέλες, ραβιόλι, βίδες και τα διπλανά δεν είναι για πουθενά. Εγώ με Ακάκιο μεγάλωσα, αυτά δεν τα ξέρω.

Να τρως, δηλαδή, ένα ένα με το πιρουνάκι σου; Που τα είδατε αυτά; Μακαρόνια σημαίνει βουτιά με το κεφάλι στο πιάτο, γύρισμα πιρουνιού και ένας μικρός χαμούλης. Δεν κάνω επέμβαση ανοιχτής καρδιάς, ένα φαγητό ήθελα να φάω. Άσε που οι πένες έχουν και αυξημένο βαθμό δυσκολίας να στερεωθούν στο πιρούνι. Άστο μεγάλε, σε λίγο θα μου ζητήσεις να βάλω προβιά, να γυρίσω στη σπηλιά και να κυνηγήσω την τροφή μου. Ακούς εκεί πένες… Τι θα κάνουμε; Θα σολάρουμε;

(Όχι; Κακό;)

(Καλά)

Ακούς εκεί πένες; Τι θα κάνουμε; Θα γράψουμε νουβέλα;

(καλύτερο)

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ΣΠΑΓΓΕΤΙ ΜΕ 70%

Οι συντάκτες του ONEMAN ψήφισαν και αποφάσισαν ότι η επόμενη μακαρονάδα που θα έρθει στο τραπέζι τους θα είναι με σπαγγέτι. Ζητάμε συγγνώμη από τις συμπαθέστατες πένες αλλά θα πρέπει να περιμένουν την σειρά τους.

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ

ή