Star Trek ή Star Wars;

Ο Κάπταιν Κέρκ διατάζει “Battlestations,” γκαζώνει το Enterprise και εξαπολύει τον ηλεκτρομαγνητικό του παλμό εναντίον του Millennium Falcon. Αλλά μη νομίζεις ότι εκεί στο Star Wars είναι τίποτα γατάκια.

Η ευκαιρία η δική σου να γίνεις αστροναύτης εδώ. Μετά απαντάς στο twitter στο τέλος του κειμένου.

Star Trekkie ο Πάνος Κοκκίνης

Το σύμπαν εκεί μακριά που δημιούργησε ο Lucas μου έκανε πάντοτε πολύ ξενέρωτο και θεατράλε. Σαν παράσταση παιδικού θεάτρου με τεράστιο budget. Προφανώς με την εξαίρεση του Darth Vader που θα τον έκανα με χαρά «μεταγραφή». Ενώ το Trek με έκανε να αισθάνομαι ότι μιλάμε για ένα λαμπρό μέλλον που θα μπορούσα, αν ζήσω αρκετά, να αποτελέσω μέρος του. Γιατί εννοείται πως θα ήθελα να είμαι μέρος του Starfleet και να εξερευνώ νέους κόσμους. Αν και, ιδανικά, όχι την ίδια περίοδο με τον γραφικό Shatner και το πληρωμά του. Προσωπικά παραμένω φαν του Jean Luc Piccard και του Next Generation. Και επιμένω ότι η καλύτερη περίοδος της σειράς είναι όταν είχε βαρβάτους κακούς να αντιμετωπίσει, όπως τους «Prepare to be assimilated» Borg. Ενώ ενδιαφέρον κονσεπτικά είχε και η περίοδος του Voyager, όταν το αστρόπλοιο που οδηγεί η καπετάνισσα Janeway βρίσκεται μόνο και έρημο στην άλλη πλευρά του γαλαξία. Το μόνο που μένει είναι να ειπωθεί είναι ότι παραμένω εσαεί έτοιμος « to boldly go where no man has gone before». Κάποιος να βάλει πρώτη και φύγαμε.

Star Wars φανατικά ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Από τη μια το Star Treck που δεν έβλεπα ποτέ και από την άλλη το Star Wars που ήμουν φανατικός. Χμμμ… Δεν χρειάζεται να είσαι ο Γιόντα για να καταλάβεις την απάντηση μου. Τι να πρωτοπώ; Για τον Χαν τον Σόλο; Για τον ” my brotha’-from-anotha’-motha’ ” Τσουμπακα που παίρνει τη θέση του σκύλου ως ο “καλύτερος φίλος του ανθρώπου”; Για τον γαμάτο R2-D2, το μικρό ρομποτάκι που για πολλά χρόνια ήταν ο αγαπημένος μου ήρωας; Για τους κακούς; Τον Τζάμπα δε Χατ και τους υπόλοιπους;

Όχι, όχι, όχι… Για τον Μάστερ Γιόντα δεν μπορώ να μιλήσω εγώ. Είμαι πολύ μικρός για να το κάνω. Απλά υποκλίνομαι.

Γενικά είμαι από αυτούς που θέλουν να φιλήσουν το χέρι του Τζορτζ Λούκας. Κι αν μπορούσα και του Νταρθ του Βέιντερ, του πιο γαμάτου τύπου στο σύμπαν. (Στην αρχή έγραψα “του πιο γαμάτου ανθρώπου στον πλανήτη”, αλλά ακόμη κι αυτός ο χαρακτηρισμός δεν ισχύει για τον μαύρο άρχοντα του σύμπαντος). Δηλαδή τι άλλο να ζητήσει κανείς; Έχει υπερ-ψαρωτική φωνή, φοράει μαύρα, μπορεί να σκοτώσει με τη σκέψη και τον συνοδεύει η δική του μουσική υπόκρουση. Ταν-ναν-ναν-ναν-ναν-ναν-ναν-ναν…

Star Trek o Στέλιος Αρτεμάκης

“Back in the day” που θα έλεγε και ο Σποκ ήταν πολύ μεγάλο συν να μπορείς να χωρίσεις τα δάκτυλα σου. Δεν το έκαναν όλοι. Εγώ ναι. Και όποιος είχε το communicator, το πρώτο clampshell τηλέφωνο, ήταν πολύ μπροστά. Μπορούσε να μιλάει προς όλους. Απεριόριστα. Εγώ είχα ένα από αλουμινόχαρτο και ήταν λεπτομέρεια ότι δε μου μίλαγε κανείς. Επίσης ήταν σπουδαίο προσόν να τηλεμεταφέρεσαι. Περνούσες μεγάλες στιγμές στη νεόκτιστη πολυκατοικία της γειτονιάς. Την ώρα που όλοι οι άλλοι έτρεχαν να παίξουν μπάλα στην αλάνα εσύ κλεινόσουν σε ένα δωμάτιο και περίμενες. Καλά δε συζητάω να είχες και το Phazer από τα βρύσες που είχε αφήσει ο υδραυλικός… Ντάξει!

Star Wars o Θοδωρής Δημητρόπουλος

Δεν είναι ότι το λατρεύω, αλλά αυτό ίσως έχει να κάνει με την ηλικία που το είδα. Είναι πολύ παραμύθι για να το αγαπήσεις με όλο σου το είναι όταν το πρωτοβλέπεις στα 22. Όμως ευθύνεται και αντιπροσωπεύει πάρα πολλά από τα πράγματα που αγαπώ στο σινεμά και στη serialized μυθολογία, επιστημονικής φαντασίας ή όχι. Η ιδέα του Χαν Σόλο, πειρατή σχεδόν-ήρωα που πυροβολάει πρώτος (Τζορτζ Λούκας δεν έχω λόγια για την πάρτη σου), έχει γεννήσει χαρακτήρες με τους οποίους έχω παθιαστεί. Ο τραγικός κακός Νταρθ Γέιντερ, τόσο μεγάλο κομμάτι της ευρύτερης ποπ σημειολογίας που δε γίνεται παρά να ξέρεις όλα όσα σημαίνει δίχως να έχεις ακούσει γραμμή διαλόγου από αυτές τις ταινίες. Η ιδέα ενός sci-fi κινηματογραφικού έπους σε συνέχειες, μιας ιστορίας που θα συνεχίζεται κάθε λίγα χρόνια- η στιγμή που τελειώνει το δεύτερο φιλμ με θεοσκότεινο cliffhanger θα πρέπει να είχε αφήσει το κοινό της εποχής σοκαρισμένο και τρεμάμενο. Α, και φυσικά η ίδια η δεύτερη ταινία. Ήταν και παραμένει αριστούργημα.

Ο Λούκας μπορεί να έχει κάνει ό,τι μπορεί για να σπιλεύσει την αξία του δημιουργήματός αλλά τελοσπάντων δικό του είναι, τι να κάνουμε, δε θα κρίνουμε έτσι, ας έβγαζε και 100 κακές ταινίες μετά, η αξία των παλιών, και το πώς ουσιαστικά ευθύνονται για τη γέννηση του μπλοκμπάστερ σινεμά όπως το ξέρουμε σήμερα, είναι αδιαμφισβήτητη.

Από την άλλη το Σταρ Τρεκ το σέβομαι πάρα πολύ, έχει δώσει τεράστια επεισόδια μέσα από πολλές σειρές, έχει ουσιαστικά δημιουργήσει το πατρόν για αμέτρητες από τις στάνταρ πλοκές των σειρών sci-fi και φαντασίας μέχρι ακόμα και σήμερα, αλλά πάντα κάτι με κράταγε λίγο μακριά. Ας το θέσω αλλιώς. Το Οτιδήποτε Πράγμα που αγάπησα ποτέ μου περισσότερο από όλα στο σύμπαν του Σταρ Τρεκ, ήταν η ταινία που έκανε ο JJ Abrams. Η οποία όμως τελικά δεν είχε και τρομερή σχέση με αυτά που ήταν πάντα στην καρδιά του το Σταρ Τρεκ. Μάλλον αυτό λέει κάτι. Σε κάθε περίπτωση, μεγάλος σεβασμός και για τα δύο. Αν δεν υπήρχαν αυτά δε θα είχαμε τι να βλέπουμε σήμερα.

Star Wars ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Σαθρά τα επιχειρήματά μου μιας και δεν ήμουν φανατικός ούτε τους ενός ούτε του άλλου. Με το δικαίωμα όμως που μου δίνει η πολιτεία της Μασαχουσέτης και η διάσημη ρήση του Clint Eastwood περί άποψης, θα ψηφίσω Star Wars. Γιατί όντας έξω από αυτό το πανηγύρι του διαστήματος ήταν αυτό που ως απλό παρατηρητή με έκανε να περνάω πιο καλά. Είτε παρακολουθώντας το είτε απλά συμμετέχοντας σε ατέρμονες συζητήσεις φανατικών.

Οι Trekkies είναι λίγο βαρετοί κατ’ εμέ και χίλια συγγνώμη σας εύχομαι. Οι Star Warsίτες από την άλλη κάνουν κουλ πράγματα. Έχουν κουλ gadgets να φοράνε, να παίζουν και να παίρνουν δώρο ο ένας στον άλλον. Έχουν εμβληματικές φιγούρες διάολε.

Darth Vader είναι κάποιος που ντύθηκε γαμάτα τις απόκριες. Spock είναι μια θεία σου που κουρεύτηκε γάμα τα τα Χριστούγεννα. I rest my case.

Star Wars ο Ηλίας Αναστασιάδης

Το Star Trek μού θυμίζει πολύ άσχημες, λαδερές καταστάσεις, καθότι κάποιο κανάλι -δεν θυμάμαι ποιο- το έπαιζε συνέχεια στις πανελλήνιες, οπότε το να διαβάσεις ήταν μονόδρομος. Δεν μπορούσες να πεις “να, μωρέ, χάζεψα λίγο στην τηλεόραση, είχε STAR TREK”. H λουφοσύνη σου δεν θα περνούσε απαρατήρητη. Επίσης, ποτέ δεν βρήκα κομψούς τους χαρακτήρες του, που ήταν ντυμένοι λες και κάθε Κυριακή ήταν Αποκριά.

Από την άλλη, χωρίς να κόλλησα ποτέ την αφίσα του Darth Vader στο δωμάτιό μου, αναγνωρίζω το μεγαλείο και την υπεροχή του Star Wars και της δουλειάς γενικότερα του οραματιστή (ε ρε τι γίνεται) George Lucas. Υπογραμμίζω δε και τον χώρο που βρήκε ο δημιουργός σε αυτό τον sci-fi ορυμαγδό για ίντριγκα επιπέδου Λάμψης Φώσκολου στα καλύτερά της, εκεί που ο Darth λέει στον Luke Skywalker ότι αυτός είναι ο πατέρας του. Πολυεπίπεδες καταστάσεις, που δεν είμαστε όλοι έτοιμοι γι’ αυτές.

Star Trek η Έλενα Μπουζαλά

Αν και δεν ήμουν φανατική θυμάμαι… να λέμε με τον αδερφό “beam me up Scotty” και να γελάμε, ένα καδράκι που είχε στο δωμάτιό του και έλεγε “beam me up Scotty, the coke on this planet sucks” (άσχετα αν κατάλαβα πολύ αργότερα το αστείο), τους φίλους του να χαιρετιούνται προσπαθώντας να ενώσουν τα δάκτυλα και να κάνουν τον διαστημικό χαιρετισμό, τις αγριοφωνάρες του άμα έπεφτε ένα enterprise που είχε στην βιβλιοθήκη του κάθε φορά που ξεσκόνιζε η μάνα μου. Περισσότερο και με μεγαλύτερη νοσταλγία από όλα θυμάμαι ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι που έμοιαζε με κιάλια. Κοιτούσες μέσα και σκότωνες εξωγήινα σκάφη. Ακόμα θυμάμαι με χαμόγελο τον ήχο της έναρξης, τον ήχο όταν τα κατάφερνες, αλλά και όταν η βολή του ήταν μεγάλη αποτυχία. Star Wars δε θυμάμαι τίποτα. Πέρασα;

Star Trek η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Δεν έχω δει ποτέ κανένα από τα δύο, αλλά, έτσι, από αντίδραση, θέλω να ψηφίσω το outsider. Όχι γιατί τάσσομαι υπέρ των αδυνάτων -φευ, και οι πέτρες ξέρουν πόσο ανταγωνιστική είμαι και ότι μ’ αρέσει να είμαι με τους νικητές- αλλά γιατί μου τη σπάνε οι StarWars-ικοί. Μου τη σπάνε οι καυγάδες για το ποιο επεισόδιο είναι το καλύτερο. Μου τη σπάνε οι πανάκριβες μινιατούρες Darth Vader. Μου τη σπάνε τα φωτόσπαθα στα δωμάτια 35χρονων. Μου τη σπάνε οι άντρες Chewbacca στην παραλία  (ασχέτως αν είναι φαν ή όχι). Και από την άλλη στο Star Trek παίζει ο αγαπημένος William Shatner, οπότε η ζυγαριά κλίνει ακόμα περισσότερο προς τα εκεί. Οχι ότι πρόκειται να δω το ένα ή το άλλο anytime soon, ναι;

Star Wars ο Μάνος Μίχαλος

Βαριέμαι τα sci-fi, είναι σχεδόν ένας καλός τρόπος για να κοιμηθώ στον καναπέ (όχι, ότι χρειάζομαι και πολλούς), αλλά η ψήφος μου είναι ξεκάθαρη: Star Wars γιατί ο Τζορτζ Λούκας άλλαξε το σύμπαν αυτής της κατηγορίας, Star Wars γιατί ο Χάρισον Φορντ έκανε το δικό του λανσάρισμα στο Χόλιγουντ, Star Wars γιατί ο Τζον Ουίλλιαμς έκανε την πρώτη του προσπάθεια για να δείξει ότι είναι ο Μότσαρτ των soundtracks, Star Wars γιατί έχω δει τον Δημητρόπουλο να παίζει με φωτόσπαθο. Αυτό το τελευταίο μέτρησε περισσότερο από τα υπόλοιπα.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ… STAR WARS ME 55,5%

To πάλεψαν τα Trekια αλλά τι να σου κάνει το πρωτόγονο phaser μπροστά στο hi tech φωτόσπαθο και έναν ταπεινό Enterprise μπροστά στο Millennium Falcon

ΨΗΦΙΣΕ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΟ TWITTER

ή