Στήθος ή οπίσθια;

Μην ντρέπεσαι αν σου αρέσουν και τα δύο και δεν μπορείς να διαλέξεις πολύ εύκολα. Συμβαίνει σε όλους μας. Σε όλους όσους δηλαδή ξυπνάμε και κοιμόμαστε ονειρευόμενοι ένα γυναικείο σώμα.

Οπίσθια ο Πάνος Κοκκίνης

Λόγω του πρότερου ανέντιμου βίου μου, έχω δει λάιβ δεκάδες από τα πιο λαχταριστά στήθη της ελληνικής επικράτειας της τελευταίας δεκαετίας. Κάποια φυσικά, τα περισσότερα ψεύτικα, όλα τέλεια σαν δάκρυα. Όπως δηλαδή και πρέπει να είναι το σχήμα του ιδεατού στήθους. Με άλλα λόγια, το μάτι μου είναι εκπαιδευμένο και χορτασμένο. Αλλά θέαμα σαν τα οπίσθια της Όλγας Φαρμάκη ή της Κατερίνας Στικούδη, που δεν μπορείς να σταματήσεις να τα χαζεύεις όσο και αν έχεις -όπως εγώ- βαρεθεί να πηγαίνεις μπάστακας σε φωτογραφήσεις, δεν συνάντησα ποτέ μου. Γιατί, όπως πολύ σωστά λέει και η Ρομίνα, για να φτιάξεις κώλο, πρέπει να στρώσεις κώλο και να γυμναστείς. Καθημερινά, ευσυνείδητα και επί χρόνια. Και κανένας πλαστικός δεν μπορεί να σε βοηθήσει (πολύ). Άλλωστε, όπως σε οτιδήποτε άλλο, η σπανιότητα κάνει την διαφορά.Σκέφτεσαι λοιπόν τίποτα πιο σπάνιο από μια Ελληνίδα καπουλάτη και όχι απλά  Silicon Valley τούμπανο?

Στήθος ο Άλκης Βασιλείου

Θα είμαι σύντομος, ξεκάθαρος και ειλικρινής. Δηλώνω περήφανα άθεος, ΑΛΛΑ τα βυζιά και τα παγωτά αποτελούν ενδείξεις ύπαρξης μιας ανώτερη δύναμης. Και για τα παγωτά, δεν παίρνω και όρκο!

Έναν κώλο, έναν τέλειο κώλο, έναν μαγικό κώλο, έναν κώλο μαγνήτη, κάποια στιγμή θα βαρεθείς να τον κοιτάς. Ένα ζευγάρι βυζιά όμως (μεγάλα, πολύ μεγάλα, μικρά κι ατίθασα, παιχνιδιάρικα, στητά, επιθετικά, αληθινά, ψεύτικα, μητρικά, σε σχήμα πεπονιού ή αχλαδιού, οι επιλογές είναι άπειρες) είναι αδύνατον να πάψεις να τα χαζεύεις! Αδύνατον κι ανώφελο συνάμα, καθώς τόσο εσύ όσο και η περήφανη κάτοχος τους, αποζητάτε το ίδιο πράγμα. Ένα χαμόγελο, χαράς ή αυτοπεποίθησης, δεν έχει σημασία.

Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, πως όταν μια γυναίκα λέει σε μια φίλη της ότι “η τάδε είναι ελαφρώς τσούλα”, συνοδεύει το κράξιμο με το ακράδαντο επιχείρημα… “έχει και μεγάλα βυζιά”!

Ακριβώς! Βυζιά και… ακόμα και οι άθεοι έχουν τους δικούς τους δίδυμους θεούς!

Οπίσθια ο Ηλίας Αναστασιάδης

Είναι το ίδιο δύσκολο για μένα να απαντήσω γιατί προτιμώ τα οπίσθια σε μια γυναίκα με το να εξηγήσω γιατί είμαι ΑΕΚ. Λίγες είναι οι άμεμπτες εντολές-χαρακτηριστικά με τα οποία γεννήθηκα και το να λατρεύω τα σωστά οπίσθια (τους γαμάτους κώλους για να είμαι ακριβής) είναι κάτι το ίδιο φυσικό για μένα με την ατίθασα μεγαλωμένη μου μύτη.

Το προκλητικό για εσάς τους στηθολάγνους είναι ότι όχι απλά προτιμώ μια γυναίκα με ωραίο κώλο από μια γυναίκα με ωραία βυζιά, αλλά ότι ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΚΑΝ το στήθος σε μια γυναίκα. Φυσικά και προτιμώ εύφορες καταστάσεις από τις κόντρα πλακέ (τους κώλους κοιτάω, δεν σημαίνει ότι είμαι και παράωρος), αλλά το στήθος είναι ένας εκπληκτικός τρόπος να μπλέξεις με μια γυναίκα που δεν έχει τίποτα άλλο να σου προσφέρει. Να παγιδευτείς σε μια σχέση ένεκα ενός πλούσιου μπούστου και ένα πρωί να ξυπνήσεις κοιτώντας απ’ το κρεβάτι να ξεμακραίνει προς το μπάνιο ένα κορίτσι με τα οπίσθια του Στάθη Ψάλτη. Ε, όχι αγαπητέ, τσίπα δεν έχεις πάνω σου; (Όχι, εσύ Στάθη).

Οπίσθια φυσικά η Ιωάννα Μαμάη

Δυστυχώς ο καλός θεούλης δεν ευνόησε την μπροστινή μου όψη. Θυμάμαι ούσα έφηβη κοίταζα τις φωτογραφίες της Pamela Aderson με την οποία όλοι οι φίλοι μου είχαν κόλλημα μαζί της. Έκανα τη σύγκριση και ένα δάκρυ τρεμόπαιζε στις κάτω βλεφαρίδες μου. Μεγαλώνοντας όμως διαπίστωσα πως τελικά τα boobs δεν είναι τα μόνα που make the world go round αλλά και τα οπίσθια. Και ευτυχώς ο καλός θεούλης εκεί μου έκανε τη χάρη και με ευνόησε. Όχι δεν αυτοπαινεύομαι αλλά ως γυναίκα στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσής μου τον ευχαριστώ πολύ γιατί μου έχει δώσει πόντους (και ό,τι άλλο συνεπάγεται). Όταν βέβαια έχεις και τις δυο όψεις άψογες είσαι χάρμα οφθαλμών και ως γυναίκα έχω παραδεχτεί όλες όσες πραγματικά είναι ευνοημένες από τη φύση. Αλλά δεν είναι μόνο η εύνοια, είναι και αν προσέχεις τον εαυτό σου και γυμνάζεσαι. Όσον αφορά τους άνδρες ένα πεταχτό… ποπάκι δίνει πολλούς πόντους στην εμφάνισή του. Σε δυο λέξεις, οπίσθια ΔΑΓΚΩΤΟ.

Οπίσθια η Ρομίνα Δερβεντλή

Τις χαίρομαι τις γυναίκες με ωραία οπίσθια -ίσως γιατί πάντα συνοδεύονται με ωραία πόδια. Παραδέχομαι, όμως, ότι το στήθος έχει πιο άμεσο impact. Τα συμπεράσματα για το αν είναι fuck@be κάποια, βγαίνουν στα πρώτα δευτερόλεπτα, αρκεί μια κλεφτή ματιά στο στήθος της. Είναι μεγάλο ή μικρό. Στο Θεό ή πεσμένο. Για αυτόν τον λόγο ίσως να ψήφιζα υπέρ του, αν ήμουν άντρας. Αλλά ως γυναίκα, θεωρώ ότι ένα ωραίο στήθος είναι εύκολο και διόλου δυσεύρετο. Όλες μπορούν να το βάλουν, να το φτιάξουν, να το ανυψώσουν, να το μικρύνουν, να το πλάσουν κατά βούληση και μετά να στο μοστράρουν με κολλητό ντεκολτέ. Ενώ αν δεν έχεις στο DNA σου τέλεια οπίσθια, όσες δίαιτες, πλαστικές και γυμναστική να κάνεις, θα αποκτήσεις μια απλά βελτιωμένη έκδοση του – let’s face it- μέτριου πισινού σου. Έχε τα στο μυαλό σου αυτά που είπαμε την επόμενη φορά που θα δεις en face ένα υπερμεγέθες στήθος και a derriere ένα ζευγάρι καλοσχηματισμένων οπισθίων…

Στήθος ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Συνέταιρος στα βάσανα που προανέφερε ο φίλτατος (και μακράν πιο έμπειρος) Πάνος, έχω δει πολλές ωραίες γυναίκες στη ζωή μου γυμνές. Αυτές που τα περιοδικά αλλά και εμείς έχουμε ανακυρήξει ως καλύτερα κορμιά της Ελλάδας κλπ κλπ. Και στην συντριπτική τους πλειοψηφία όλες είχαν ωραία οπίσθια. Καλοσχηματισμένα και προκλητικά. No alarms and no surprises όμως που λένε και οι Radiohead. Είναι σχεδόν αναμενόμενο μια πολύ ωραία και αδύνατη γκόμενα να έχει ωραίο κώλο. Το στήθος όμως είναι άλλη υπόθεση.

Κοιτώντας έναν “ντυμένο” κώλο ξέρεις τι να περιμένεις. Κοιτώντας ένα ζευγάρι βυζιά μέσα σε ένα ντεκολτέ δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος. Κι αυτό το μυστήριο για το σχήμα, την βαρύτητα, την υφή, την στάση στο χώρο, την διάμετρο και την κατεύθυνση των θηλών, το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας, είναι που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πόσο εκστατικά υπέροχο ή πόσο ανυπόφορα βαρετό μπορεί να είναι ένα στήθος που χαζεύεις.

Ακόμα κι αν αυτό το στήθος το ξέρεις, το έχεις δει, το έχεις αγγίξει – σταμάτα μαλάκα – και τα λοιπά, κάθε φορά που το συναντάς είναι σαν να ανακαλύπτεις ξανά και ξανά την Αμερική. Ένα ωραίο ντεκολτέ μπορεί ακόμα και από μόνο του να σε κάνει να την πέσεις σε μια γυναίκα. Ένας ωραίος κώλος σχεδόν ποτέ. Και στην τελική σε μια γυναίκα με ωραίο στήθος, συγχωρείς τα πάντα, όπως έγραψα τις προάλλες. Οι γυναίκες με τους τέλειους κώλους θα καούν στην κόλαση.

Οπίσθια ο Μάνος Μίχαλος

Ποιος σκέφτηκε αυτή τη στήλη, το κέρατό μου μέσα; Τι αυτομαστίγωμα είναι αυτό τώρα; Πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στο στήθος το οποίο εκτιμώ, τιμώ και αποθεώνω, καθώς για μένα η σφραγίδα μιας γυναίκας (είτε τη βλέπεις γυμνή, είτε σε αφήνει να σκέφτεσαι πως ολοκληρώνεται η εικόνα μέσα από το ντεκολτέ της) και τα οπίσθια που αποτελούν το μεγαλύτερο δέλεαρ που μπορεί να προτάξει μια γυναίκα σε έναν άντρα, αν τα έχει όπως πρέπει (καθόλου σεμνά και καθόλου ταπεινά δηλαδή). Έχω καταλήξει, όμως, ύστερα από χρόνια (φτάσαμε και στα 30, δεν είναι καιρός για επιπόλαιες αποφάσεις στα Αιώνια Διλήμματα) ότι μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες για τη σχέση αντρών – γυναικών, είναι ότι αν κουνήσει μια γυναίκα τον κώλο της μπορεί να τον κάνει ό,τι θέλει. Αν έχει, μάλιστα, και έναν από αυτούς που μπαίνει μπροστά το επίθετο “απίστευτος”, τότε μπορεί να τον στείλει και στην κώλαση. Έτσι δεν γράφεται;

Στήθος ο Στέφανος ο Τριαντάφυλλος

“Σε μια γυναίκα κοιτάω πρώτα τα μάτια” είπε και πέθανε καταδικασμένος εις θάνατον για ψευδορκία και ασύστολη γελειότητα. Όχι δεν θα το πω φωναχτά, γιατί αφενός δεν είμαι τόσο καλός ψεύτης κι αφετέρου δεν θέλω να πέσω στο επίπεδο του Άλκη που χρησιμοποίησε τη λέξη “συνάμα” χωρίς να ντραπεί. Το δίλημμα είναι πραγματικά αιώνιο κι ίσως είναι αυτό που χαρακτηρίζει πλήρως το νόημα της ενότητας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι από την πρώτη στιγμή που έπεσε η ιδέα για τα “αιώνια διλήμματα” στο τραπέζι (μπορεί να προκαλεί έκπληξη λόγω της τρομερής της επιτυχίας, αλλά -κι όμως- δεν ήταν δική μου) αυτό το δίπτυχο σκέφτηκαν όλοι. Στήθος ή οπίσθια;

Το μόνο που μπορώ να πω προς υπεράσπιση των βιαστικών είναι ότι θεωρώ την επιλογή να μην είναι σταθερή, αλλά να προσαρμόζεται ανάλογα με τη χρονική στιγμή/ηλικία. Σε αυτή τη φάση, τη μεστή/ώριμη κτλ κτλ θα ψηφίσω κατηγορηματικά στήθος, αφού πρώτα ολοκληρωθεί η ενός λεπτού σιγή για εκείνους τους κώλους-που-κοιτούν-ουρανό και μας έκαναν να στραβολαιμιάσουμε. Κωλοκατάσταση γενικά, αλλά τι να κάνεις.

ΥΓ. Και διαβάστε τώρα ό,τι πιο σοφό έχει ειπωθεί ποτέ περί του θέματος

Στήθος ο Θανάσης Κρεκούκιας

Εσείς, εκεί στη στήλη, πρέπει να σας έχει βαρέσει η ζέστη κατακούτελα, έτσι; Αυτές δεν είναι ερωτήσεις κύριοι. Αυτές είναι ανοιχτές προκλήσεις. Ευτυχώς όμως τα πράγματα είναι απλά. Στήθος. Για την ακρίβεια, στήθη. Και μάλιστα μικρά. Από αυτά που πάντοτε θα δοξάζουν τον δημιουργό τους εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Από αυτά που όταν τα βλέπεις, αναφωνείς – από μέσα σου – ότι σου έρθει στο κεφάλι. Επειδή σου έχει γυρίσει το κεφάλι. Αναφώνησε λοιπόν. Χωρίς κόμπλεξ. Από μέσα σου. Δυνατά. Γιατί αυτή η κραυγή είναι η διέξοδος του υποσυνείδητου τη στιγμή της κρίσης. Και επειδή είναι καλοκαίρι, οι κρίσεις θα είναι πολλαπλές. Όμως εσύ εκεί. Ξέσπασε. Από μέσα σου. Σε τελική ανάλυση, όπως έχει πει και ο Robert Paul Smith: «B is for breasts of which ladies have two. Once prized for the function, now for the view»! Οπότε, φάτε μάτια ψάρια. Μην το παρακάνετε όμως, γιατί έχουμε γλάρο. 

Στήθος η Αμαλία Κουλακιώτη

Δε λέω τα καλοσχηματισμένα οπίσθια είναι ένα ωραίο θέαμα που όπως είπαν οι φίλτατοι, χρειάζεται κόπο, τρόπο, αίμα, δάκρυα, ιδρώτα κτλ. Όμως από πάντα θεωρούσα το στήθος το πιο όμορφο μέρος του γυναικείου σώματος. Ακόμα και αν δεν είναι το τέλειο, το απίστευτα σέξι, το στο Θεό, το ενισχυμένο. Πιστεύω πως είναι το σύμβολο της θηλυκότητας, το βασικό στοιχείο που κάνει μία γυναίκα επιθυμητή. Εννοείται πως και τα οπίσθια παίζουν μεγάλο ρόλο, νομίζω είναι και πιο πολύ της μόδας τελευταία, όμως αυτό ακριβώς θέλω να τονίσω. Το στήθος δεν χρειάζεται να είναι της μόδας. Το στήθος ήταν, είναι και θα είναι το υπέρτατο γυναικείο “όπλο”.

Στήθος η Ελιάνα Χρυσικοπούλου

Ωραία τα καλοσχηματισμένα οπίσθια. Ομολογουμένως αυτά χαζεύω όλη μέρα στην παραλία. Τα οπίσθια των φιλενάδων που μπαίνουν μαζί στη θάλασσα -σιγά σιγά, σαν γιαγιάδες, γιατί είναι κρυουλιάρες- της αλληνής που παίζει ρακέτες, της διπλανής που ξεροψήνεται τόση ώρα μπρούμυτα πασαλειμμένη με αυτή την καφετοπορτοκαλί γλίτσα που θα μπορούσε να είναι και χαλασμένη σως τσένταρ. Αυτές κοιτάζω. Χαζεύω α) το μαγιό τους και β) τον πωπό τους, αναλογιζόμενη το κόστος (σε ευρώ για το μαγιό, σε χρόνο, ιδρώτα και πειθαρχία για τον πωπό).

Μέχρι που περνάει εκείνη με ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ (η εμφατικότητα των κεφαλαίων θα ήταν πιο ταιριαστή στην άλλη, την πιο κοινή λέξη που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε το στήθος, αλλά τελοσπάντων). Εκείνη με το πλούσιο, καλοσχηματισμένο έμβλημα της γυναικείας φύσης. Εκείνη που δεν μπορείς να προσέξεις το μαγιό της και ούτε σε ενδιαφέρει να δεις τον πισινό της, γιατί απλά δεν μπορείς να ξεκολλήσεις τα μάτια σου από το στήθος της είτε είσαι άντρας, είτε γυναίκα. Μεγάλο αλλά όχι ψεύτικο, στητό αλλά με κίνηση και χάρη, κάνει τα μπικίνι περήφανα που είναι μπικίνι, τους άντρες να χαίρονται που είναι άντρες και τις άλλες γυναίκες να σκύβουν το κεφάλι για να παρηγορήσουν το όχι-και-τόσο-τέλειο δικό τους σετ. Συγνώμη, αλλά τέτοια στήθη δεν εμφανίζονται πολύ συχνά στην παραλία. Ass το παραδεχτούμε.

ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΕΛΟΣ: ΣΤΗΘΟΣ ΜΕ 54,5%

Η μάχη ήταν σκληρή. Φυσιολογικό το λες. Αλλά έστω (δεν μπορεί να πει αυτό το κλισέ) με διαφορά (όχι, θα το πει) στήθους, το στήθος κερδίζει τη μάχη και χοροπηδά περήφανο, αφήνοντας τα οπίσθια πετρωμένα στη θέση τους. Απόλαυση..

ΕΣΥ, ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΙΣ ΣΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΜΑΣ ΔΙΛΗΜΜΑ;

ή